ตอนที่ 38 : Beautiful Disaster Series II Chapter 31_ผมอยากมีชีวิต...อยู่เพื่อเค้า
Beautiful Disaster Series II Chapter 31_ผมอยากมีชีวิต...อยู่เพื่อเค้า
“กิมจิ...เรามาโรงพยาบาลกันทำไมหรอ...” ผมมองรอบๆตัวอย่างไม่คุ้นเคยก็วันนี้กิมจิพาผมมายังโรงพยาบาลที่ขึ้นชื่อที่สุดของอังกฤษอยู่ตรงใจกลางเมืองของลอนดอนติดกับธนาคารแห่งชาติ และตอนนี้เราทั้งสองคนก็กำลังนั่งอยู่ที่เก้าอี้กำลังรอคุณหมอเรียกชื่ออยู่
“ก็...คือผมคงจะยังไม่ได้บอกคุณเลยสินะ เดี๋ยวเราก็จะเดินทางไปยังที่ต่อไปกันแล้วล่ะ”
“ห๊า...ที่ไหนหรอ....” ผมร้องอย่างตกใจ ก็ผมอยู่ที่นี่มาเกินเดือนแล้วนี่นา ชักอยากจะไปให้พ้นเร็วๆเชียว
“ไปญี่ปุ่นกันมั้ย...” กิมจิถามผมอย่างแผ่วเบา
“เอ๋...ญี่ปุ่นหรอ...” ผมทวนคำอย่างสงสัย
“ใช่แล้ว...ไปญี่ปุ่นด้วยกันเถอะนะ...”
“แล้วกิมจิจะเลิกตามหาคนๆนั้นแล้วหรอ” ร่างบางถามอย่างเป็นห่วง
จะต้องตามหาเค้าไปอีกทำไมล่ะ ก็ในเมื่อวันนี้ ตอนนี้คนๆนั้นกำลังนั่งอยู่ตรงหน้าผมแล้ว การเดินทางตลอดชีวิตของผมกำลังจะสิ้นสุดลงแล้วใช่มั้ยบาดา คุณคือของขวัญชิ้นสุดท้ายที่พระเจ้าส่งมาให้ผมใช่มั้ย...
“เอ่อ...ก็เผื่อว่าผมจะไปเจอเค้าที่นั่นไง” ยุนฮักรีบหาเหตุผลอื่นอ้างกับร่างเล็กไป
“แล้วทำไมเราจะต้องมาที่โรงพยาบาลด้วยล่ะ หรือว่า กิมจิป่วยงั้นหรอ”
“เอ่อ...คือว่า...ก็คือ...ใช่แล้ว...ก็ถ้าเราจะออกเดินทางไปต่างประเทศเราก็จะต้องทำการตรวจร่างกายใช่มั้ยล่ะ นี่ไงวันนี้ผมก็พาบาดามาตรวจเพื่อขอใบรับรองแพทย์ยังไงล่ะ”
“อ๋อ...เอ่อ อื้มๆ....” บาดาพยักหน้าอย่างเข้าใจ
“ขอเชิญคุณจอง ยุนฮักที่ห้องตรวจที่13ค่ะ” เสียงหวานๆของคุณพยาบาลดังขึ้น ทำให้ยุนฮักยืนขึ้นอย่างรู้ตัว
“บาดาคุณไปรอผมอยู่ที่ร้านกาแฟก็ได้นะ ผมคงใช้เวลาตรวจไม่น่าเกิน30นาทีหรอก คุณไม่ต้องไปกับผมหรอกนะ เดี๋ยวเจอกันตามที่นัดดีกว่า”
“อ้าวหรอ...อืม เอาอย่างงั้นก็ได้ แล้วเจอกันนะ” บาดารับคำอย่างว่าง่ายก่อนจะเดินออกไป
ยุนฮักมองตามร่างเพรียวที่เดินออกไปจนลับสายตาก่อนจะหันมาจมอยู่กับความคิดของตัวเอง แล้วสูดหายใจเข้าลึกๆ ครบกำหนด3เดือนแล้วสินะ ทุก3เดือนที่เค้าจะต้องมาโรงพยาบาลแห่งนี้ตลอด
ไม่ว่าเค้าจะเดินทางไปที่ไหนๆบนโลกแต่เมื่อครบ3เดือนเมื่อไหร่ เค้าก็จะต้องบินกลับมายังที่แห่งนี้ทุกครั้ง เพื่อต่อ...ลมหายใจตัวเองต่อไป
“มาแล้วหรอครับ คุณยุนฮัก” คุณหมอหนุ่มท่าทางใจดีผายมือเชิญยุนฮักให้นั่งลง
“สวัสดีครับคุณ
“ครับ...ผมสบายดี แล้วคุณล่ะ3เดือนที่ผ่านมาไปทำอะไรมาบ้าง ทำไมหน้าตาถึงได้ดูมีควาสุขขนาดนี้”
“นี่สีหน้าของผมมันแสดงออกขนาดนั้นเลยหรอครับ ฮะฮะ บางทีผมอาจจะเจอเป้าหมายของชีวิตผมแล้วก็ได้”
“หมายถึงผู้ชายหน้าหวานที่คุณพามาด้วยวันนี้รึเปล่า”
“อ้าว...คุณหมอเนด้วยหรอครับ”
“หึหึ...เอาล่ะ หมอว่าเรามาตรวจอาการของคุณกันเลยดีกว่านะ เชิญที่เตียงเลยครับ” คุณหมอยืนขึ้นก่อนจะเดินนำยุนฮักไป
“สูดหายใจเข้าลึกๆนะครับ” คุณหมอพูดก่อนจะทำการฉายแสงเลเซอร์พาดผ่านทั้งร่างของยุนฮักไป
“เอาล่ะทีนี้...หลับตาลงแล้วกลั้นหายใจไว้นะครับ” คุณหมอใช้เครื่องมือวัดความดันกับยุนฮักบ้าง
“เอาล่ะครับ...เรียบร้อยแล้วเชิญนั่งที่เก้าอี้ได้เลยครับ” เมื่อคุณหมอสั่งดังนั้นยุนฮักจึงเดินมาตามคำสั่งอย่างว่าง่ายและไม่นานคุณหมอก็เดินกลับมาพร้อมกับผลตรวจ
“เป็นยังไงบ้างครับคุณหมอ...” ยุนฮักถามอย่างกระตือรือร้น
“ดูคุณจะตื่นเต้นกับผลตรวจคราวนี้กว่าครั้งไหนๆเลยนะ” คุณหมอถามอย่างประเมิณ
“โธ่...หมอครับ รีบๆบอกผมมาเถอะนะ” ยุนฮักถามอย่างร้อนใจ
“ทุกอย่างก็ยังคงเหมือนเดิมนั่นแหละ...เพียงแต่ว่าอาการดีขึ้นเล็กน้อย คงเป็นผลมาจากคุณได้กำลังใจดีนั่นแหละ” คุณหมอตอบออกมาอย่างยิ้มๆ และนั่นก็ทำให้ร่างสูงยิ้มตามไปด้วย
“แต่ผมก็หวังว่าคุณจะยังคงไม่ลืมนะครับ...ว่า...” คุณหมอบอกด้วยสีหน้าหนักใจ
“ผมรู้ครับ...ถ้าผมเจอเค้าเร็วกว่านี้ บางทีวันนั้นผมอาจจะตัดสินใจเข้ารับการผ่าตัดก็ได้นะครับ” ยุนฮักตอบอย่างเศร้าๆ
“คุณพูดอย่างกับว่าคุณจะตายวันตายพรุ่งอย่างนั้นแหละ”
“มันก็ไม่ได้ต่างกันซักเท่าไร่เลยนี่ครับหมอ” ยุนฮักเงยหน้าถามหมออย่างสมเพชตัวเอง
“แล้วทำไม...วันนั้นคุณถึงไม่เข้ารับการผ่าตัดล่ะ...” คุณหมอถามอย่างไม่เข้าใจ
“ให้ผมตอบตามตรงมั้ย ประมาณ1เดือนก่อนหน้านี้ เวลาทุกวินาทีไม่ได้มีความสำคัญที่อยากจะทำให้ผมอยู่บนโลกนี้เลย ผมนับวันรอว่าเมื่อไหร่...พระเจ้าจะมาเอาลมหายใจสุดท้ายของผมไปซะที...”
“แต่แล้ว...วันนึงพระเจ้ากลับให้โอกาสผมอีกครั้งเป็นของขวัญชิ้นสุดท้ายในชีวิต พระเจ้าส่งลมหายใจมาให้ผมอีกครั้ง ในวันที่ผมได้เจอกับเค้า แต่ละวันที่ผ่านไป ยิ่งทำให้ผมรู้ว่าผมจะต้องมีชีวิตอยู่ต่อไปเพื่อใคร...” ยุนฮักพูดด้วยสีหน้าเปื้อนยิ้ม
“ถึงแม้ว่ามันจะดูโหดร้ายแต่คุณก็คงจะต้องเข้าใจนะครับ ว่าไม่มีใครสามารถบอกคุณได้ว่าคุณ เอ่อ...” คนเป็นหมอพูดด้วยสีหน้าลำบากใจ
“ว่าผมจะดูได้ถึงเมื่อไหร่ใช่มั้ยล่ะครับ...” ยุนฮักชิงพูดขึ้นมาซะก่อน
“เอ่อ...ใช่ครับ แต่ทุกอย่างมันก็ขึ้นอยู่กับตัวคุณนั่นแหละครับ” คุณหมอพูดอย่างให้กำลังใจ
“ถ้าคุณมีกำลังใจที่ดีและมีความสุข จิตใจร่าเริงถึงแม้ว่าจะไม่สามารถหายขาดได้ แต่อย่างน้อย...ก็ยังประคองอาการต่อไปได้เรื่อยๆ”
“ไม่ต้องมาพูดให้ผมมีความหวังหรอกครับ ผมรู้ตัวดีว่าสิ่งที่ผมเป็นน่ะมันไม่มีวันหายได้ แล้วผมก็ไม่สนด้วยว่าผมจะอยู่ได้ถึงเมื่อไหร่ วันนี้ผมได้เจอสิ่งที่ผมค้นหามาทั้งชีวิตแล้ว การที่ผมได้เจอกับเค้า ได้รักเค้า ได้ใช้เวลาอยู่กับคนที่ผมรัก ผมก็ไม่แคร์แล้วล่ะว่า พระเจ้าจะมาพรากผมไปตอนไหน” ยุนฮักตอบด้วยน้ำเสียงเด็ดเดี่ยว
“ผมล่ะเชื่อคุณจริงๆเลยนะ คุณ
ก่อนที่ยุนฮักจะลุกขึ้นยืนเช่นกัน แล้วเอื้อมมือไปจับตอบอย่างลูกผู้ชาย
“ขอบคุณมากครับ...”
หลังจากที่รับยาเสร็จแล้ว ยุนฮักก็รีบตรงไปยังร้านกาแฟด้านล่างของโรงพยาบาลทันทีเพราะไม่อยากปล่อยให้ร่างบางอยู่คนเดียวนานๆ
“บาดา...ขอโทษทีนพรอนานมั้ย”
“ไม่หรอก...คุณหมอว่ายังไงบ้าง” บาดาหันมาถามอย่างเป็นห่วง
“เอ่อ...คุณหมอท่านก็บอกว่า...กิมจิแข็งแรงมากๆเลยไงสามารถเดินทางกับบาดาไปได้ตลอดชีวิตเลย” ยุนฮักแอบซ่อนสีหน้าหม่นๆไว้ภายใต้รอยยิ้มอย่างแนบเนียน
“หรอดีจังน้า...” บาดามอบรอยยิ้มอันอบอุ่นกลับมาให้ร่างสูงอีกครั้ง
“ผมว่าเรากลับโรงแรมกันเถอะนะ เดี๋ยวเราจะต้องเตรียมเอกสารกันอีกมากมายเลย” ยุนฮักบอกก่อนจะเดินนำหน้าร่างบางไป
“นี่ๆกิมจิว่า...จะมีอะไรรอเราสองคนอยู่ที่ญี่ปุ่นบ้างอ่ะ” บาดาหันมาถามกิมจิขณะที่เดินออกมาจากพื้นที่ของโรงพยาบาลด้วยกัน
กิมจิอมยิ้มน้อยๆแล้วไม่ตอบอะไร...ก็แล้วผมจะรู้มั้ยล่ะห๊ะบาดา ว่าวันพรุ่งนี้ชีวิตของเราจะต้องเจออะไรบ้าง แต่อย่างน้อยผมก็ดีใจที่ผมได้รู้จักคุณ ได้รักคุณ และที่สำคัญได้มีคุณอยู่ข้างๆแบบนี้...
ไม่รู้ว่าช่วงเวลาแบบนี้มันจะเหลือได้อีกนานซักแค่ไหน แต่อย่างน้อยผมก็ต้องขอบใจคุณมากๆเลยนะ ที่มาต่อชีวิตและเป็นลมหายใจให้กับผม ขอบคุณที่มาทำให้ผมอยากมีชีวิตที่จะอยู่ต่อไป
คุณรู้อะไรมั้ยบาดา ที่ผมอยากมีชีวิตอยู่...ก็เพื่อคุณ...
**********************************
โว้วๆๆๆ -*- เอ่อ...ไม่มีอารายจาเขียน เพราะเจ็บคอ (มันเกี่ยวกันมั้ย)
ตอนนี้ไม่มีอารายจาพูด ขอมเนหน่อยน้า เพราะตอนหลังๆมานี่ จีนพยายามจะเขียนให้ยาวๆเพื่อให้ทุกคนได้อ่าน
จีนอยากจะรู้ว่าสิ่งที่จีนแต่งมานี่เป็นยังไงบ้าง ขอความกรุณาบอกกันมั่งนะฮะ
และสุดท้าย...ที่จีนย้ำหลายรอบ ก็คืออย่าลืมดูแลสุขภาพของตัวเองนะฮะ จีนเป็นห่วง อิอิ
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
ยุนฮักเป็นอะไรอ่าาา
อยากบอกว่าฉันไม่สงสารแกเลยยยยยย!!
ยุนฮักเป็นไรอ่ะ
อยากรู้ๆ
- -
ขอร้องล่ะ
=.=
ยุนฮักไปอยู่กะซารังเห้อะ
เชื่อเราแล้วให้ด๊องกลับไปอยู่กะบอมมี่ซะ!!!
พี่สวนจีนอัพอีกๆ
สนุกอ่า
ไปดูคอนเอสเจผู้โด่งดังล่ะ ?
สงสารยุนฮักจังเลย..คนที่ยุนฮักตามหาเป็นซารังรึเปล่าอ่ะ...