ตอนที่ 16 : Beautiful Disaster Series II Chapter 14_สร้อยคออาถรรพ์
“อืม...จะซื้ออะไรไปง้อคิบอมดีน้า....”ร่างบางพูดพร้อมกับสอดส่ายสายตามองไปที่ร้านค้ารอบๆตัว ที่ตั้งขายกันมากมาย นู่นก็อยากได้ นี่ก็อยากได้ มองไปทางไหนก็มีแต่ของสวยๆงามๆเต็มไปหมด แต่ติดที่ว่า...มันมีแต่ของที่เค้าชอบน่ะสิ ไม่เห็นมีของที่คิบอมชอบซักอย่าง
“เฮ้อ...เหนื่อยแล้วนะเนี่ย...”ดงเฮบ่นกับตัวเองเบาๆ
“อ๊ะ...นั่นไงเจอแล้ว”ดงเฮสะดุดตา กับแผงเล็กๆร้านนึงที่มีช่างเงินเป็นผู้ชายกำลังนั่งสลักอักษรลงบนสร้อยคออยู่ อืม...ให้แบบนี้กับคิบอมดีกว่าเนอะ
“เอ่อ...สร้อยนี้ขายยังไงหรอครับ...”ดงเฮพูดภาษาอังกฤษด้วยสำเนียงแปร่งๆ - -*
“อืม...อันนี้เป็นสร้อยคู่รักนะ...มันเหลืออยู่ที่ร้านผมชุดเดียวแล้วด้วย ผมยกให้คุณฟรีๆเลยก็ได้แต่ว่ามันมีอาถรรพ์นะ คุณไม่กลัวหรอ...”ชายคนนั้นมองดงเฮอย่างลอบพิจารณา
“ว่าไงนะฮะ...อาถรรพ์หรอ”ดงเฮร้องอย่างตกใจ โธ่...ใครๆก็รู้ว่าผมกับผีนั้นเข้ากันได้ดีขนาดไหน-*-
“มันก็ไม่เชิงหรอก แต่ว่ามันมีข้อจำกัดของคนฝรั่งเศสอย่างเราคือการที่จะใส่สร้อยคู่รักนั้น เราจะสลักชื่อเราและคนรักลงไปคนละเส้น และก่อนที่จะมอบให้อีกฝ่ายนั้นเราก็จะต้องใส่เส้นที่เป็นชื่อของเราก่อนที่จะมอบชื่อเค้าให้เค้าไป...”
“แล้วมันเป็นอาถรรพ์ยังไงล่ะฮะ”
“ใจความสำคัญมันอยู่ตรงนี้น่ะสิ นายจะต้องมอบให้คนรักของนายก่อนที่พระอาทิตย์จะตกดิน และต้องให้เค้าถึงมือให้ได้...ไม่เช่นนั้นเราเชื่อกันว่า...พระเจ้าจะทรงพรากคนทั้งคู่ออกจากกันน่ะสิ...”ชายหนุ่มที่เป็นช่างทำเงินคนนั้นพูดออกมาอย่างจริงจัง
“พราก...ออกจากกันหรอครับ...”ดงเฮทวนคำอย่างตกใจ พร้อมนึกย้อนไปถึงคำพูดของคุณยายคนนั้น นี่ใช่มั้ยฮะ แบบทดสอบของพระเจ้า...นี่ก็ใกล้เวลาที่พระอาทิตย์จะตกดินมากแล้ว แต่จากตรงนี้ไปถึงที่โบสถ์ถ้าเค้ารีบเดินไปซะหน่อยก็คงทันมั้ง
“ตกลงครับ...ช่วยสลักชื่อให้ผมด้วยนะครับ...”ดงเฮพูดออกมาอย่างจริงจังและแน่วแน่
“โอ้...เธอเป็นเพียงหนึ่งในไม่กี่คนนะที่กล้าจะเสี่ยงแบบนี้ แต่ก็เอาเถอะถ้าเธอมั่นใจและต้องการชั้นจะทำให้เธอก็ได้ ช่างทำเงินในฝรั่งเศสนี่ความจริงจะมีแหวนคู่รักเพียงแค่ร้านละชุดเท่านั้นน่ะนะ...มันอยู่กับชั้นมานานแล้ว ถึงแม้ว่ามันจะมีอาถรรพ์แต่ถ้านายทำมันสำเร็จ เราก็เชื่อกันอีกนั่นแหละว่ามันจะทำให้คนสองคนได้รักกันไปชั่วนิรันดร์...อ้ะนี่ เสร็จแล้ว รีบไปเร็วพ่อหนุ่ม พระอาทิตย์คล้อยลงมากแล้ว”ช่างทำเงินคนนั้น รีบสลักชื่อของคิบอม และดงเฮลงบนสร้อยคอเงินแท้อย่างรวดเร็ว ก่อนจะรีบสั่งให้ดงเฮนำมันกลับไปมอบให้กับคนรัก
ดงเฮหันหลังมองหาทิศของโบสถ์เซนต์ปีเตอร์อย่างรวดเร็ว แต่ก็ยังไม่ลืมสวมสร้อยที่สลักชื่อของตัวเองเอาไว้ก่อนและกำชื่อของคิบอมเอาไว้ในมือแน่น
“รอก่อนะคิบอม...ดงเฮไม่ยอมแพ้พระเจ้าหรอก”ดงเฮพูดอย่างแน่วแน่ก่อนจะรีบเดินให้เร็วยิ่งขึ้น
พระอาทิตย์เริ่มจะเคลื่อนตัวลงช้าๆ...ท้องฟ้าเริ่มเป็นสีครึ้มมากขึ้นเรื่อยๆ เหล่าก้อนเมฆพากันรวมตัวกันบังแสงสีทอง
“ไอ้ฝนบ้า อย่าเพิ่งมาตกตอนนี้นะ อย่างงี้พระอาทิตย์ก็จะเคลื่อนตัวตกลงเร็วกว่าเดิมน่ะสิ อย่านะ...ขอร้องดงเฮยังเดินไปไม่ถึงครึ่งทางเลย พระเจ้า...ทรงจะแกล้งผมงั้นหรอ...ผมไม่ยอมแพ้หรอกนะ พระองค์ทรงใจร้ายมากเกินไปแล้วนะ”ดงเฮตัดพ้ออย่างน้อยใจ
ไม่ช้าฝนเม็ดเล็กก็เริ่มร่วงโรยตัวกันลงมาจากท้องฟ้า ก่อนจะเปลี่ยนไปเป็นเม็ดใหญ่มากขึ้นเรื่อยๆ...จนตัวของดงเฮเปียกปอนไปหมดทั้งตัว แต่สองเท้าก็ยังคงเดินต่อไปเรื่อยๆ อย่างไม่ยอมแพ้
“เอเดียน..ลูก...ลูกหยุดอยู่ตรงนั้นนะ อย่าเดินมาเดี๋ยวแม่จะข้ามไปรับ”เสียงของหญิงสาวคนหนึ่งดังขึ้นท่ามกลางสายฝน ทำให้ดงเฮจำต้องหยุดฝีเท้าและหันไปมอง ก็พบเด็กชายคนหนึ่งซึ่งอายุก็ไม่น่าจะเกิน3ขวบหรอก กำลังยืนอยู่ท่ามกลางถนนที่มีรถผ่านไปมาอย่างน่าหวาดเสียว อะไรกันวะ...ขับรถภาษาอะไรกันทำไมถึงมองไม่เห็นเด็กกันบ้างเลย
“คุณ...คุณครับ...นั่นลูกคุณหรอ”ดงเฮวิ่งเข้าไปถาม
“ใช่ค่ะ...พอดีตอนแรกชั้นทิ้งเค้าไว้ฝั่งนั้นเพื่อจะมาซื้อน้ำ ไม่คิดว่าเค้าจะพยายามวิ่งตามมาฮือๆๆ...เอเดียนลูก...ยืนอยู่ตรงนั้นก่อนนะ...”หญิงสาวคนเดิมเริ่มร้องไห้แข่งกับสายฝนบ้างแล้ว
“เอาอย่างนี้นะฮะ...เดี๋ยวผมจะข้ามไปช่วยน้องเค้าเอาไว้เอง...คุณรออยู่ตรงนี้นะ ไม่ต้องตามมารถที่ขับกันกลางสายฝนแบบนี้มันอันตรายมาก...”ดงเฮพูดก่อนจะดูจังหวะรีบข้ามไปช้อนเด็กคนนั้นเข้ามาอุ้มไว้
เมื่อจับเด็กได้แล้ว...ดงเฮรีบมองหาทางกลับ...ที่จะข้ามถนนมายังฝั่งเดิม แต่เพราะฝนที่ตกลงมาหนักขึ้นกว่าเดิมมากดงเฮจึงมองไม่เห็น อีกฝั่งได้เลย ร่างบางตัดสินใจเพ่งอย่างลำบากและเดินตรงเข้าไป...
จนเกือบจะสุดปลายถนนอยู่แล้ว ดงเฮก็ได้ยินเสียงเบรกที่ดังมาก พร้อมกับแสงไฟสีทองของรถยนต์คันหนึ่งที่แล่นเข้ามาอย่างรวดเร็วเนื่องจากถนนลื่น ดงเฮหรี่ตาอย่างตกใจ ก่อนจะกอดกระชับเด็กคนนั้นเอาไว้แน่น
“เอี๊ยดด....โครม!!!!”เสียงรถปะทะเข้ากับร่างาบงอย่างไม่ต้องสงสัย น่าแปลกที่เด็กเอเดียนไม่เป็นอะไรเลยมีเพียงรอยถลอกเพียงเล็กน้อยเท่านั้น แต่สำหรับดงเฮ...ร่างทั้งร่างหมดสติไปท่ามกลางกองเลือดสีแดงฉาน...
“กรี๊ดดด...ช่วยด้วย...มีคนถูกรถชน...มีใครได้ยินมั้ย...”หญิงสาวคนนั้นร้องตะโกนให้คนช่วยอย่างตกใจ พร้อมกับเขย่าร่างของดงเฮไปมา
“ช่วยด้วยค่ะๆๆ.....”
“เกิดอะไรขึ้นครับ....”มีเสียงหนึ่งดังขึ้นมาท่ามกลางสายฝน
“คุณคนนี้...เค้าช่วยลูกชายของชั้นไว้ แต่เค้ากลับโดนรถชนแทน...”หญิงสาวอธิบายด้วยน้ำเสียงสั่นๆ
“คุณ...คุณ...อย่าเพิ่งเป็นอะไรนะ...”ชายหนุ่มคนนั้นช้อนตัวดงเฮขึ้นมาไว้ในอ้อมกอดก่อนจะรีบพาดงเฮไปโรงพยาบาลทันที ในมือของร่างบางที่ทั้งตัวเต็มไปด้วยเลือดนั้น ยังคงกำสร้อยที่สลักชื่อของคนที่รักเอาไว้แน่น...
แต่ดูเหมือนว่าทุกอย่าง...คงจะสายไปแล้วล่ะ เพราะพระอาทิตย์ของวันนี้ดับแสงสุดท้ายลงพร้อมๆกับวินาทีที่ดงเฮถูกรถปะทะเข้ากับร่างแล้ว ตามความเชื่อของคนฝรั่งเศสก็คือถ้านำสร้อยกลับไปให้คนรักไม่ทัน...พระเจ้าก็จะพรากทั้งคู่ออกจากกัน...คำพูดที่เล่าต่อกันนี้มันจะเป็นเพียงความเชื่อหรือเป็นสิ่งที่พระเจ้ากำหนดเอาไว้แล้วจริงๆกันแน่นะ
**********************************
มาอัพเพื่อฉลองวันเกิด คุณชายลี ดงเฮ
ปีนี้เท่าไหร่แล้วนะ...แต่มันมีความหมายกับชั้นมากนะ
ต้องขอบคุณ พ่อกับแม่ของนาย ที่ให้นายเกิดมา
และขอบคุณโชคชะตาที่พานายเข้ามาในชีวิตของชั้น
ชั้นไม่เชื่อว่าตัวเองจะทำอะไรเพื่อคนที่ไม่รุจักได้ขนาดนี้
แต่ชั้น...สัญญาว่าชั้นจะยืนอยู่ตรงนี้เพื่อคอยส่งกำลังใจและยืนอยู่ข้างๆนาย
ในยามที่นายไม่มีใคร...ตลอดไป...
Beautiful Disaster Series II Chapter 14_สร้อยคออาถรรพ์
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
อะไรกันเนี่ยยยยยยยย
ไม่จริง
ใครเป็นคนพาหมวยไปโรงบาลอ่ะ
หมวยไม่น่าซื้อสร้อยเลยอ่ะ
จะบ้าตายยยยยยยยยยยยยยยยTOT
ด๊องอุตส่าห์ทำดีนะ
ทำไมต้องมาจากกันแบบนี้หล่ะ
ไรเตอร์นะไรเตอร์
ด๊อง~
จะเป็นไรมากมั้ยเนี่ยย
T T
แง้ๆๆ ด๊องอย่าเปนไรน้า
เราอยากได้ฟิคเรื่องนี้ภาคแรกน่ะ
ยังพอมีเหลือซักเล่มมั๊ย ได้โปรดเถอะ แค่เล่มเดียวเท่านั้น ได้โปรดดดดดดดดดดดดด
เราสัญญาว่าทุกครั้งที่เราแวะมาอ่านเราจะเม้นท์ (ชิชะ อินี่มันยังกล้าต่อรอง)
เมลเรานะkibumoppa08@hotmail.com มีหรือไม่มีก้อบอกเราด้วยนะเราจะได้ไม่ต้องรอ
ในที่สุดก็เกิดขึ้นจนได้
ดีองจ๋าอย่าเป็นไรนะ
แล้วนี่คิบอมจะทำไงเนี่ย
มาอัพต่อเร็วๆนะค่ะอนากรู้อ่า
ยังไงก็อย่าแต่งให้เศร้ามากนะค่ะอย่าเอาให้เหมือนภาคแรกนะค่า
เป็นกำลังใจให้ค่า
สู้ๆ!!^O^//
เกิดขึ้นแล้วสินะ
ฮือ ฮือ -*-
สู้ต่อไปนะ คิเฮ ไม่ว่าต่อจากนี้จะต้องเจอกับอะไร !!
หมวยตัดผม ฮ่า ฮ่าา ถูกใจเปนที่สุด
หลังจากปล่อยให้ นอย กันมาได้ตั้งนาน
เชื่อมั่นว่า ถึงตอนนี้ขาเตียงคิเฮจะร้าว
แต่ไอตี๋มันจะต้องกลับมาตายรังแน่ ๆ
เหอ ๆ ๆ
ในเมื่อหมวยกลับมาเป็นยัยหมวยน่าใสเหมือนเดิมแล้วววว ว
ยััยป้าที่เอาคิมคิ ของหมวยไป แกจะต้องถูกเตะกระเด็น
ฮ่า ฮ่า ^^