ตอนที่ 68 : Beautifull Dissaster Charpter :: 63
Beautifull Dissaster Charpter :: 63
วันนี้ตอนเช้าๆ ผมมีธุระที่จะต้องเข้าไปเอาบทละครเรื่องใหม่กับทางผู้กำกับ ตอนแรกที่เข้า
ไปหาผมก็คิดว่าแค่รับบทแล้วก็จะได้กลับเลย ที่ไหนได้ผู้กำกับเค้าล็อคตัวผมไว้คุยเรื่องนั่นเรื่องนี่
ซะนานเลย พอจะกลับกระเพาะเจ้าปัญหาของผมมันก็ดันร้องขึ้นมาซะก่อน ผมเลยจอดรถเข้าไปหา
อะไรกินที่ร้านกาแฟข้างทาง
ในขณะที่ได้ขนมกับกาแฟแล้วผมก็รีบวิ่งออกจากร้านเพื่อที่จะกลับไปที่รถ ก็ดันไปสะดุด
ชนเข้ากับคนๆหนึ่งอีก กระเป๋าเงินที่ผมถืออยู่ในมือมันก็เลยร่วงลงไปด้วยเลย
โอ๊ะ...ขอโทษครับ ผมไม่ทันระวังผมรีบก้มหัวขอโทษอีกฝ่ายไป
ไม่เป็นไรครับ...อ้าว คิบอม มาทำอะไรที่นี่เนี่ย ผมเงยหน้าขึ้นมองก็เจอกับ ยองจุนนั่นเอง
ยองจุน...พอดีชั้นหิวนิดหน่อยน่ะ ก็เลยแวะมาซื้อกาแฟ อ้อ นี่นั่นกระเป๋าเงินของนายรึ
เปล่าน่ะผมชี้ไปที่กระเป๋าอีกใบที่วางอยู่ที่พื้น
อ้อ..ใช่จริงๆด้วยยองจุนพูดก่อนจะหยิบกระเป๋าเงินใบนั้นขึ้น และพอผมเห็นมันชัดๆก็
ต้องตกใจ
อ้าว..นั่นนายใช้กระเป๋าเงินแบบเดียวกับชั้นเลยนะนั่นผมพูดก่อนจะยื่นกระเป๋าเงินในมือ
ให้ยองจุนดู
เออ...นั่นสินะ แล้วนี่นายกำลังรีบไม่ใช่หรอ จะไปทำธุระก็ไปเถอะ ไว้ค่อยเจอกันยองจุน
พูดก่อนจะโบกมือลาผมเบาๆ จากนั้นผมก็รีบวิ่งกลับไปที่รถ และขับออกไปทันที่เพราะกลัวว่าดงเฮ
จะรอนาน
หลังจากที่คิบอมเปิดประตูร้านออกไปแล้ว ยองจุนก็เปิดกระเป๋าเงินออกเพื่อจะเอาเงินไป
จ่ายค่ากาแฟ แล้วก็ต้องตกใจเมื่อเห็นว่าในนั้นมีรูปของดงเฮและคิบอมถ่ายด้วยกันแทนที่จะเป็นรูป
ถ่ายของโก อาราที่เค้าใส่เอาไว้
นี่แสดงว่าคิบอมจะต้องเอากระเป๋าเงินไปผิดใบแน่เลย เฮ้ย..คิบอมรอก่อนอย่าเพิ่งไปยอง
จุนรีบเปิดประตูร้านออกไปตะโกนเรียกคิบอม แต่ก็ไม่ทัน คิบอมขับรถออกไปได้ซักพักนึงแล้ว
ส่วนทางด้านคิบอมกว่าจะรู้ตัวว่าหยิบกระเป่ามาผิดใบก็ตอนที่จะต้องหยิบเงินเพื่อจ่ายค่า
ทางด่วนนั่นแหละ แต่ด้วยความที่ว่าขับออกมาไกลจากร้านกาแฟนั้นแล้ว และก็กลัวว่าจะไปไม่ทัน
นัดดงเฮอีกก็เลยคิดว่า พรุ่งนี้เช้าค่อยเอาไปคืนยองจุนก็ได้
*********************************
ผมไม่คิดว่าดงเฮจะเข้ามาเห็นมันวางอยู่ในห้อง...ผมไม่คิดว่าเรื่องมันจะเป็นแบบนี้
คิบอมพูดก่อนจะทรุดตัวลงไปนั่งกับพื้นโรงพยาบาลอีกครั้งหลังจากที่เล่าเรื่องทั้งหมด
ซึ่งเหล่าสมาชิกเอง เมื่อได้ฟังเรื่องราวทั้งหมดจากปากของคิบอมแล้ว บางคนก็ถึงกับทรง
ตัวกันไม่อยู่
นี่พวกนายจะฆ่ากันตายก็เพราะไอ้กระเป๋าเงินและความเข้าใจผิดแบบนี้เนี่ยนะเยซองพูด
ออกมาอย่างเหนื่อยใจ
ชั้นควรจะด่าใครดีเนี่ย...แกหรือว่าไอ้ตัวที่นอนอยู่ในห้องฉุกเฉินนั่นห๊ะ คิบอม ตอบชั้นมา
หน่อยซิฮีชอลพูดก่อนจะมองไปทางประตูห้องไอซียู
ผมทำให้เค้าต้องร้องไห้อีกแล้ว...พี่ซิน...ฮึก..ผม...ไม่ได้ต้องการให้มันเกิดเรื่องแบบนี้
เลย...ในที่สุดน้ำตาที่พยายามอดกลั้นมาตลอดก็ไหลลงมาซะแล้ว เจ้าชายน้ำแข็งตอนนี้กำลัง
อ่อนแอถึงขีดสุดแล้ว กำแพงทุกๆอย่างพังทลายลงด้วยความรู้สึกที่กลัวว่าจะสูญเสียคนที่รักไป
ใจเย็นๆนะคิบอม...ตอนนี้หมอเค้าก็กำลังช่วยดงเฮไว้แล้ว ทุกอย่างจะต้องเรียบร้อย...
ฮีชอลมองน้องชายด้วยความสงสารมากถึงมากที่สุด
ผมทำร้ายดงเฮมามากเหลือเกิน ถ้าคราวนี้ดงเฮเป็นอะไรไป ผมจะไม่มีวันให้อภัยตัวเอง
เลยคิบอมพูดออกมาทั้งน้ำตา
อ๊ะ...นั่นคุณหมอออกมาแล้ว...ฮยอคแจที่เห็นเป็นคนแรก รีบตะโกนออกมาอย่างตกใจ
คุณหมอครับดงเฮ...ดงเฮเป็นยังไงมั่ง เค้าปลอดภัยใช่มั้ยครับคิบอมรีบรุดเข้าไปรัวคำถาม
ใส่คุณหมออย่างร้อนใจ
คิบอม...ใจเย็นๆสิให้คุณหมอเค้าได้ตั้งสติก่อนทึกกี้บอกอย่างปรามๆน้องชาย
ตอนนี้คุณดงเฮ...ปลอดภัยแล้วล่ะครับคุณหมอคิม จองฮุนบอกกับเหล้าสมาชิกเอสเจด้วย
สีหน้าหนักใจ
แต่ว่า...คำว่าแต่ของคุณหมอคิม นั้นทำเอาทุกคนที่กำลังยิ้มด้วยความโล่งอกต้องกลับหน้า
ซีดกันเหมือนเดิม
แต่อะไรล่ะครับหมอ...น้องผมเป็นอะไรฮีชอลเริ่มจะขึ้นเสียงเมื่อเห็นว่าคุณหมอยังคง
อ้ำๆอึ้งๆไม่ยอมบอกซะที
คนไข้จะยังไม่ฟื้นนะครับ...คุณหมอคิม กลั้นใจบอกออกไปในที่สุด
ห๊า!!!.......เสียงร้องของลิงทั้ง12ตัวดังขึ้นมาพร้อมกัน
ทำไมล่ะครับ ทำไมพี่ดงเฮถึงจะยังไม่ฟื้นคยูฮยอนที่ไม่ได้ออกความคิดเห็นอะไรเลย
ตั้งแต่ต้นพูดออกมาบ้าง
ก็เพราะว่าตอนที่คุณดงเฮล้มลงไป เส้นประสาทในส่วนของความทรงจำถูก
กระทบกระเทือนไปด้วย และถึงแม้ว่าความบาดเจ็บจากร่างกายจะมีไม่มากนัก แต่ทางดานจิตใจคาด
ว่าก่อนเกิดเรื่องคงจะได้รับการทำร้ายมามาก ร่างกายจึงเกิดปฏิกิริยาอัตโนมัติตามที่สมองสั่งการ
ไว้น่ะครับ
แล้วแบบนี้เค้าจะมีโอกาสฟื้นมั้ยครับ...คิบอมกลั้นใจถามออกไปช้าๆ
นั่นก็ขึ้นอยู่กับตัวของคนไข้เองแล้วล่ะครับ ถ้าคนไข้อยากจะตื่นขึ้นมาร่างกายก็จะ
ตอบสนองขึ้นมาทันที แต่ถ้าคนไข้...ไม่อยากจะฟื้นขึ้นมารับรู้ความเป็นจริง บางราย...ก็ถึงขึ้นหลับ
ไปจนลมหายใจสุดท้ายของชีวิตเลยล่ะครับ...หมอก็อยากจะให้ทุกคนเตรียมใจกันไว้ด้วย และที่
สำคัญกำลังใจคือสิ่งที่คนไข้ต้องการมากที่สุดนะครับ ถ้าไม่มีอะไรแล้ว หมอขอตัวไปทำงานก่อน
คุณหมอคิม กล่าวเสร็จก็เดินออกไปทันที
คิบอมหลังจากที่ได้ฟังคำอธิบายอาการจากคุณหมอเสร็จแล้ว ก็ต้องเครียดขึ้นมากกว่าเดิม
บางรายถึงขั้นหลับไปจนลมหายใจสุดท้ายของชีวิตเลยล่ะครับ...จนตายเลยงั้นหรอ ดงเฮ นายจะไม่
ไปจากชั้นจริงๆใช่มั้ย
เพื่อนสมาชิกที่เหลือก็ไม่ได้มีสภาพต่างไปจากคิบอมเท่าไหร่เลย ฮยอคแจระเบิดน้ำตา
ออกมากับอกกว้างของฮันคยองอย่าไม่อายใคร พร้อมๆกับที่เสียงสะอื้นของซองมินและเรียววุคดัง
ออกมา หรือแม้แต่พี่ใหญ่ของวงอย่างลีทึกและฮีชอล ความสูญเสียครั้งนี้ก็ทำให้ทั้งคู่ถึงกับกลั้น
น้ำตาไว้ไม่อยู่เช่นกัน
เป็นเพราะผมเอง...เพราะผมเค้าถึงไม่ฟื้นขึ้นมา...ทุกอย่างมันเป็นเพราะผมเอง ดงเฮชั้นขอ
โทษได้โปรดฟื้นขึ้นมาเถอะ นายจะมาทุบตีหรือด่าทอชั้นยังไงก็ได้ ขอเพียงนายอย่าจากชั้นไปแบบ
นี้เท่านั้น ชั้นขอโทษดงเฮ...ชั้นขอโทษ
และยังมีอีกหลายร้อยพันประโยคที่หลุดรอดออกมาจากปากของผู้ชายที่ชื่อคิบอมคิบอมคน
นี้ คนที่มารู้ตัวและสำนึกในวันที่มันสายไป ในวันที่เค้าเองก็ยังไม่แน่ใจว่าคนรักของเค้า...จะกลับมา
หรือไม่
*************************************
ทางด้านห้องฉุกเฉินอีกห้องของโรงพยาบาล ริคกี้ที่นั่งกระวนกระวายใจอยู่เพียงคนเดียว ก็
ต้องตกใจเมื่อเห็นว่าสมาชิกวงดงบังชินกิทุกคน เดินทางมาถึงตรงที่ๆเค้ายืนอยู่เรียบร้อยแล้ว
ยูฮวาน...เกิดอะไรขึ้น ทำไม...ทำไมมันถึงได้เกิดเรื่องแบบนี้แจจุงวิ่งเข้ามาถึงตัวริคกี้เป็น
คนแรก
ผม...ฮือ...ผม...ริคกี้ที่ดูท่าทางจะตกใจและยังช็อคกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นไม่หาย จึงไม่
สามารถตั้งสติตอบอะไรกับพวกพี่ๆได้
อย่าเอาแต่อ้ำอึ้งเซ่...ตอบมาว่ามันเกิดอะไรขึ้น และแกไปอยู่กับไอ้มินมันได้ยังไงยูชอน
ตะคอกจนดังไปทั่วบริเวณนั้น ยิ่งทำให้ริคกี้ตกใจกลัวและร้องไห้ออกมามากขึ้น
พอเถอะน่า...ยูชอน ไม่เห็นรึไงล่ะว่ายูฮวานเค้ากลัวไปหมดแล้ว ตั้งสติให้ดีๆซิ แล้วตอบพี่
มาว่ามันเกิดอะไรขึ้นจุนซูค่อยๆนั่งลงข้างๆริคกี้ก่อนจะค่อยๆถามออกไป
ริคกี้จึงเล่าเรื่องราวที่เกิดขึ้นทั้งหมดให้สมาชิกดงบังที่เหลือทั้ง4คนฟัง ร่างบางจะต้องคอย
หลบสายตาที่คอยทิ่มแทงของพี่ชายอยู่ตลอดเวลาที่เล่าเรื่อง
เฮีย...อย่าโกรธผมเลยนะ...ฮือ...วันนี้มินเค้ากำลังจะเข้าไปพูดทุกอย่างให้เฮียฟังแล้ว แต่มัน
ก็มาเกิดเรื่องซะก่อนฮือ...ผมไม่ได้ตั้งใจจะปิดบังเฮียจริงๆนะริคกี้ร้องไห้มากขึ้นเรื่อยๆ เมื่อเห็น
สายตาที่มองมาของพี่ชาย
ยูชอนค่อยๆมองไปที่น้องชาย ก่อนจะก้าวเข้าไปหาเรื่อยๆ ริคกี้ที่กลัวพี่ชายเป็นทุนเดิมอยู่
แล้ว ก็ผงะถอยหลังทันที ก่อนจะถูกยูชอนดึงมือไว้ มือทั้ง2ข้างรวบขึ้นปิดหน้าทันทีเพราะรู้ตัวว่า
จะต้องโดนตีแน่ๆ แต่แล้ว...
ทำไมพวกแก 2 คนถึงไม่มาบอกชั้นให้มันเร็วกว่านี้นะ ทำไมไม่บอกกันตั้งแต่พวกแกเริ่ม
คบกันใหม่ๆ เห็นพี่ชายคนนี้เป็นหัวหลักหัวตอรึยังไงที่คิดจะทำอะไรก็ทำกันได้ตามอำเภอใจน่ะ
ยูชอนรวบตัวริคกี้เข้าไปกอดและปลอบประโลมออกมา
อย่าร้องไห้นะ...หมอเค้ากำลังทำหน้าที่ของเค้าให้ดีที่สุดแล้ว อย่าร้องไห้...พี่ยังไม่ได้พูดคำ
ว่าให้พวกนายคบกันได้เลย ไอ้มินมันจะเป็นอะไรไม่ได้
เฮีย...ฮือ....โฮๆๆๆๆริคกี้ได้ฟังคำพูดของพี่ชายแล้วก็ยิ่งร้องไห้ออกมา ภาวนาในใจขอให้
คนที่เค้ารักอย่างมากที่สุดในชีวิตนั้นปลอดภัย นายจะต้องไม่เป็นอะไรนะมิน นายจะต้องอยู่กับชั้น
ตลอดไป
ใครเป็นญาติของคุณชิม ชางมินครับ หลังจากนั่งรอกันไปกว่า2ชั่วโมงในที่สุดคุณหมอ
จู จีฮุนก็ออกมาจากห้องฉุกเฉิน
ผมครับ...เอ่อ พวกผมเป็นพี่ร่วมวงของชางมินครับยุนโฮรีบวิ่งเข้าไปตอบคุณหมอทันที
น้องผมเป็นยังไงบ้างครับคุณหมอ...เค้าปลอดภัยใช่มั้ยครับแจจุงยิงคำถามใส่คุณหมอ
ทันที
หมอขอแสดงความเสียใจด้วย...ทางเราพยายามจนถึงที่สุดแล้วล่ะครับคุณหมอจูพูดด้วยสี
หน้าลำบากใจและเดินออกไปจากตรงนั้นทันที
ได้ฟังถึงตรงนี้ สมาชิกทุกคนก็ถึงกับหน้าชาทันที ยุนโฮเข่าอ่อนล้มลงไปกับพื้นก่อนที่
น้ำตาจะไหลออกมาอย่างช้าๆ ส่วนแจจุงและจุนซูก็โผเข้ากอดกัน และร้องไห้ออกมาอย่างดังเพราะ
ทำใจรับไม่ได้ที่น้องชายจากไปอย่างกะทันหันแบบนี้
และที่หนักที่สุดก็คงจะเป็นพี่น้องตะกูลปาร์ค ริคกี้ที่ร้องไห้อยู่แล้ว ก็ร้องหนักขึ้นไป
กว่าเดิมและสุดท้ายก็สลบไปด้วยความเหนื่อยล้าในอ้อมกอดของพี่ชาย
มิคกี้ ยูชอน ผู้ที่เคยขัดขวางการคบกันของชางมินและริคกี้ ก็เกิดความรู้สึกผิดขึ้นมามากขึ้น
เรื่อยๆ ที่ในตอนที่ชางมินยังมีลมหายใจอยู่นั้น เค้ามัวแต่ทิฐิไม่ยอมรับเรื่องนี้ จนในที่สุดชางมินก็
จากไปโดยที่เค้าไม่ทันได้ตั้งตัว เค้าไม่ได้มีโอกาสเรียกชางมินว่าน้องเขยเลยซักครั้ง มิน...พี่ขอโทษ
เหล่าเทพเจ้าตะวันออก...และกลุ่มบอยแบนด์จากราชวงศ์ลิง ต้องมาพานพบกับความ
สูญเสียที่พวกเค้าทั้ง16คนไม่ทันได้เตรียมตัวเตรียมใจรับมาก่อน การจากลาหรือไม่ตอบสนอง
กลับมาอย่างที่ไม่มีโอกาสได้พูดอะไรด้วยเป็นครั้งสุดท้าย มันช่างเป็นตราบาปที่ค้างคาใจพวกเค้า
เหลือเกิน
ถ้าหากว่าพระเจ้ามีจริง จะผิดมั้ยที่พวกเค้าจะขอต่อว่าพระองค์ที่เล่นตลกกับโชคชะตาของ
พวกเค้าเหลือเกิน ในขณะที่ทุกอย่างกำลังจะดีขึ้นแล้ว พระองค์กลับฉุดให้มันแย่ขึ้นมามากกว่าเดิม
เสียอีก พวกเค้าควรจะทำอย่างไรกับวันพรุ่งนี้และวันต่อๆไปกันดี
****************************************
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ

มินฟื้นขึ้นมาฟังยูชอนบอกว่าให้คบกับริคกี้ก่อน
ด๊องฟื้นมาฟังความจริงก่อนสิ
ทำไมต้องเป็นแบบนี้ด้วยอ่าาาา
ทำไมมินต้องตาย ทำไมเฮต้องไม่ฟื้นอ่าาา
เศร้าจัง
รักหมวย กับ ตี๋ ที่สุด
มิน..แกอย่าทิ้งริคกี้ไปสิ
ด๊อง..ตื่นขึ้นมาเด๋วนี้เลย
มีคนเค้ารอนายกันอยุน้ะ
เศร้าจังอ่ะ
หมวย แกตื่นมานะ สงสารคิบอม ตื่นขึ้นมาเลย
เศร้า ชางมินตายแล้ว แงแง
สงสารริคกี้ๆ
มินตายง่ะT^T
เศร้าได้อีก
สงสารทุกคนเลยอ่ะ
เป้นยังไงล่ะ