[ Fan Fic Kihae ( yaoi) ] :: Beautiful Disaster

ตอนที่ 46 : Beautifull Dissaster Charpter :: 43

 

          ขณะที่ผมกำลังก้มหน้าเพื่อรอประกาศยอมรับจากบาทหลวงนั้นก็ต้องเงยหน้าขึ้นไปทางต้น

เสียงคัดค้านทันที อยากจะรู้ว่าจะเป็นเค้าหรือไม่

                ไม่เพียงแต่ดงเฮเท่านั้น สมาชิกที่เหลือทุกคนต่างก็พากันยิ้มออกมาทันทีที่ได้ยินเสียง พร้อม

กับหันไปทางด้านคนคัดค้านทันทีแล้วก็ต้องยิ้มออกมากว่าเดิมเมื่อเห็นว่าคนที่คัดค้านนั่นก็คือ...

คิบอมนั่นเอง ในที่สุดก็คิดได้ซะทีนะ

                ผมลุกขึ้นจากที่นั่งก่อนจะหันหน้าไปหาอาราที่อยู่ทางด้านซ้าย ก่อนจะโค้งตัวลงต่อหน้า

เธอเพื่อเป็นการขอโทษ

                “อารา...เราขอโทษนะ เรารักอาราเหมือนเมื่อก่อนไม่ได้อีกแล้วจริงๆ”ผมพูดประโยคที่ดู

เหมือนเป็นคนเห็นแก่ตัวที่สุดออกไป

                “เพิ่งจะรู้ตัวรึไง....ตาทึ่มเอ๊ย”อาราพูดออกมาก่อนจะส่ายหัวไปมาอย่างระอา ซึ่งมันก็สร้าง

ความงุนงงให้กับผมเป็นอย่างมาก

                “ที่นายกำลังรู้สึกกับชั้นในตอนนี้เนี่ย เค้าไม่เรียกว่าความรักแล้ว แต่มันคือความผูกพัน

ต่างหากก็เลยทำให้มีความห่วงใยหลงเหลืออยู่บ้าง แต่คนที่นายรักจริงๆน่ะ นู่น...ยืนอยู่ที่แท่นพิธี

นั่นต่างหาก”อาราพูดก่อนจะพยักเพยิดไปที่ดงเฮ

                มันก็สร้างความอึ้งให้ผมไม่น้อยแต่ยังไงผมก็ต้องขอบคุณนะอารา ขอบคุณที่ทำให้คนโง่ๆ

อย่างผมคิดได้

                “ขอโทษนะอารา...แต่เราก็ต้องขอบคุณนะ ขอบคุณจริงๆ”

                “อาราไม่ได้ต้องการอะไรมากไปกว่า การที่จะได้เห็นคิบอมตัดสินใจตามที่หัวใจตัวเอง

ต้องการจริงๆ ก็เราเป็นเพื่อนกันนี่นา”อาราพูดก่อนจะส่งยิ้มน้อยๆมาทางผม

                ผมส่งยิ้มกลับไปให้อาราอีกครั้ง ก่อนจะสูดลมหายใจเข้าลึกๆแล้วเดินออกไปยังหน้าแท่น

พิธีต่อหน้าบาทหลง กึ่งกลางระหว่างดงเฮและชางมิน

                             **********************

                ทุกคนครับ...ผมกำลังฝันไปรึเปล่าครับ คิบอม...เค้า...เลือกผม เค้าไม่ได้เลือกโก อารานี่มัน

เป็นเรื่องจริงใช่มั้ยครับเนี่ย ยิ่งเห็นฉากที่เค้าบอกกับอาราว่าเค้าไม่ได้รักอาราเหมือนในเมื่อวันวาน

แล้ว มันยิ่งทำให้หัวใจของผมเต้นระรัวมากเท่านั้น จนตอนนี้เค้ามายืนอยู่ตรงหน้าของผมแล้ว

                “คุณคิม คิบอมคุณมีเหตุผลอะไรที่ต้องการคัดค้านการแต่งงานครั้งนี้ครับ”บาทหลวงชิน

ดงถามออกมาทั้งๆที่ในใจอยากจะให้เสร็จงานเร็วๆแล้วออกไปร้องดังๆอย่างดีใจที่น้องชายคิดได้

ซะที-*-

                “เพราะว่าผม...รักเจ้าสาวครับ”คิบอมตอบออกมาสั้นๆ แต่คำตอบนี้มันก็ทำให้หัวใจของ

ร่างบางนั้นเต้นแรงขึ้นกว่าเดิม และสีหน้าก็ขึ้นสีโดยไม่รู้ตัว

                จากนั้นคิบอมก็เดินมาหยุดอยู่ตรงหน้าของดงเฮ ก่อนจะคุกเข่าลงไป แล้วพร่ำบอกประโยค

หนึ่งออกมา

                “ขอโทษนะดงเฮ...ที่ผมรู้ตัวช้าไป แต่ตอนนี้ผมมั่นใจแล้วว่า...ผมรักคุณ”

                “ไม่คิดว่าจะเป็นการเห็นแก่ตัวไปหน่อยหรอ...ที่ทำอย่างนี้น่ะ”ชางมินพูดขึ้นมาด้วย

น้ำเสียงที่เคร่งเครียด แต่ในใจนั้นดีใจยิ่งกว่าถูกหวยได้บ้านได้รถซะอีก ก็แหม...เมื่อกี๊ลุ้นซะจนตัว

โก่ง

                คิบอมหันกลับมามองทางชางมินอย่างรู้สึกผิด ต่อผู้เป็นน้อง

                “นายทำอะไร ทำไมไม่หันมามองทางชั้นบ้างล่ะ อยู่ดีๆก็มาพร่ำบอกรักคนรักของคนอื่น

หน้าด้านๆแบบนี้”ชางมินพูดก่อนจะเดินมายืนอยู่ข้างๆดงเฮ ทำเอาทุกคนเริ่มกังวลแล้วว่าอีกเดี๋ยว

คงได้มีมวยแน่ๆ

                “นี่...ทุกคน ถ้าจะเกิดอะไรขึ้นก็ไม่ต้องเข้าไปห้ามนะ”ฮีชอลกระซิบเบาๆกับสมาชิกทุกคน

                “ทำไมล่ะครับพี่ แล้วถ้าคิบอมมันโดนชางมินซัดเอาล่ะครับ”เรียววุคถามออกมาอย่างไม่

เข้าใจ

                “ปล่อยมัน...”นางพญาของบ้านตอบออกมาเพียงสั้นๆเท่านั้น

                คิบอม...ชั้นดีใจนะที่นายเลิกหลอกตัวเองซะที แต่ต่อไปนี้ถ้านายจะได้ดงเฮกลับมา นายก็

ต้องใช้ความจริงใจและความรักทั้งหมดที่มีพิสูจน์ให้เค้าเห็น

                “ชางมิน...ชั้นขอโทษ แต่ว่าชั้นขอดงเฮคืนได้มั้ย”คิบอมลุกขึ้นและหันไปประจันหน้ากับ

ชางมิน

                “นี่แก เห็นพี่ด็องเป็นสิ่งของรึไง ที่อยากได้ก็ขอเอาไปเลยน่ะ...”ชางมินที่ตอนนี้โมโหเลือด

ขึ้นหน้าแล้ว กระชากคอเสื้อคิบอมขึ้นมาทันทีท่ามกลางความตกใจของทุกคน ยุนโฮที่จะเข้าไปห้าม

ก็ถูกบาทหลวงแอบเอามือรั้งไว้

                “พี่ด็องเค้าเป็นคนนะ เค้าก็มีหัวใจ มีความรู้สึก แล้วก็เจ็บทุกครั้งด้วยที่โดนแกทำร้าย

มาน่ะ”ชางมินตะโกนใส่ร่างสูงตรงหน้าอย่างเหลืออด พี่ด็องก่อนที่วันนี้ผมจะให้เรื่องราวลงเอย

ด้วยความสุข ผมคงจะต้องพูดทุกสิ่งทุกอย่างออกไปให้เค้ารู้แล้วล่ะครับ

                “ชั้นขอโทษ...ชางมิน ชั้นเสียใจ แต่ว่าวันนี้ชั้นก็รักเค้าจริงๆคืนเค้าให้ชั้นได้มั้ย”คิบอมพร่ำ

พูดทุกประโยคที่ฟังดูเลวสุดๆออกมา

                “ไอ้เลวเอ๊ย...ยังไม่เข้าอีกรึไงวะว่าพี่ชั้นไม่ใช่สิ่งของน่ะ”ชางมินที่อดไม่ไหวซัดลงไปที่

หน้าของคิบอมทันทีหนึ่งหมัด

                “วันนี้แกมาพร่ำบอกว่ารักพี่ด็องมากแค่ไหน แล้วในวันวานล่ะวันที่พี่ชั้นทรมานจนเจียน

ตาย แกไปอยู่ที่ไหนมา อเมริกายังไงล่ะ แกทิ้งให้พี่ชั้นต้องนั่งเสียใจรอแกกลับมา โดยที่แกไม่เคย

ติดต่อมาหาพี่ชั้นซักครั้ง อย่างนี้น่ะหรอที่เค้าเรียกว่าคนรักกัน”

                ชางมินเดินไปกระชากคอเสื้อคิบอมขึ้นมาและต่อยลงไปอีกหลายครั้ง ตอนนี้น้ำตาของดเฮ

ไหลลงมาอาบหน้าเต็มไปหมดแล้ว ก็เพราะสิ่งที่ชางมินพูดออกมามันถูกต้องทั้งหมดเลย นายไม่เคย

ติดต่อกลับมาเลยตลอด2ปี

                “ชั้นรู้ตัวว่าชั้นมันเลว แต่ดงเฮ...นายรู้มั้ยว่าคนเลวคนนี้มันรักนายนะ”คิบอมที่ตอนนี้เริ่มมี

เลือดซึมที่มุมปากแล้วหันมาพูดกับร่างบาง ซึ่งมันก็ยิ่งทำให้ดงเฮมีน้ำตามากเท่านั้น

                “แกเห็นรึยังไม่ว่าแกจะทำอะไร มันก็มักจะทำให้พี่ด็องมีน้ำตาทุกครั้ง รู้รึยังว่าตัวแกน่ะทำ

ให้เค้ามีแต่ความทุกข์”ชางมินเดินไปซัดหน้าคิบอมอีกหลายต่อหลายทีโดยที่คิบอมไม่ได้โต้ตอบ

น้องเลยซักครั้ง