คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #63 : 8TH CUP : 0704_STARBUCKS [BLENDED TEA] [2]
“ยัยตัวแสบกลับไปแล้วหรอฮยอคแจ” ซีวอนเดินมาหาคนรัก
“อะ...อืม...” ฮยอคแจครางตอบเบาๆ
“เป็นอะไรรึเปล่า?” ซีวอนชักจะเป็นห่วง
“ไม่นี่นา...บ้าล่ะชั้นจะเป็นอะไรได้” ฮยอคแจพยายามพูดให้มันกลายเป็นเรื่องตลก
“นายดูมีความลับกับชั้นเยอะจังเลยนะ” ซีวอนแอบน้อยใจอยู่ลึกๆ
“ไม่มีนี่นา” ฮยอคแจพูดทันที
“แต่แววตานายไม่ได้บอกชั้นแบบนั้นนี่นา” ซีวอนกล่าว
ฮยอคแจเองก็รู้ดีว่าตัวเองไม่เคยโกหกคนตรงหน้าได้เลยซักครั้ง
“ขอโทษครับ...” ฮยอคแจสลดลงนิดนึง
“พูดจาเพราะๆแบบนี้มันก็น่ารักอยู่หรอกนะ แต่ขอเป็นฮยอคแจที่มีแววตาสดใสคนเดิมดีกว่านะ” ซีวอนพูดออกมาจากใจ
ฮยอคแจจึงเงยหน้าส่งยิ้มหวานๆให้กับร่างสูง
“อื้ม...แบบนี้สิถึงจะน่ารักที่สุด” ซีวอนขยี้กลุ่มผมนิ่มเล็กน้อย
“อ๊า...ผมช้านน อุตส่าห์เซตมาเป็นอย่างดีเลยนะเนี่ย” ร่างบางยู่ปาก
“ฮ่าๆๆ ทรงไหนก็น่ารักแล้วล่ะ” ซีวอนชม
“บ้า!” สีชมพูจางๆปรากฏขึ้นบนแก้มใส
ซีวอนหันซ้ายหันขวาก่อนจะก้มลงไปจุ๊บแก้มคนรักอย่างรวดเร็วแล้วผละออกมา
“อะแฮ่มๆ แอบทำอะไรกันในร้านเนี่ย” ทงเฮกระแอมขึ้นเบาๆ
“อิจฉาล่ะซี่” ซีวอนหันไปเยาะเย้ย
“แหวะ...มีไรให้น่าอิจฉา” ทงเฮแลบลิ้นใส่
หลังจากที่เข้าใจหัวใจตัวเองกันหมดแล้ว ความสัมพันของพวกเค้าก็ยิ่งแน่นแฟ้นขึ้นยิ่งกว่าเดิม
“นั่นสินะ ปากแดงเจ่อขนาดนี้ คงไม่มีอะไรมาให้อิจฉาชั้นซะแล้วล่ะ” ซีวอนมองไปที่ริมฝีปากอิ่ม
ทงเฮยกมือขึ้นปิดปากตัวเองทันที ก่อนจะถลึงตาใส่ซีวอน
“ฮิฮิ ไอ้แก้มนี่ร้อนแรงดีนะ” ฮยอคแจผสมโรงอีกราย
“ไอ้พวกบ้า!” ทงเฮทำแก้มป่อง แล้วเดินตุ๊ปั้ดตุ๊เป๋ เข้าหลังร้านไป
“ฮ่าๆๆๆๆ” ซีวอนยังคงหัวไล่หลังไม่หยุด
“ไปแกล้งมัน” ฮยอคแจเอ็ด
“นายก็ทำล่ะน่า” ซีวอนโอบเอวคนรัก
ฮยอคแจยิ้มบางๆ เหมือนจะคลายความกังวลลงไปได้บ้าง แต่มันก็เล็กน้อยเท่านั้น
ความกังวลใจลึกๆของเค้า ยังคงค้างคาอยู่แบบนั้น
ทำงานอีกไม่นานก็ได้เวลาปิดร้ายเสียที ทงเฮที่วันนี้ทำงานหนักมาตลอดทั้งวัน บิดขี้เกียจจนสุดแรงงงง
“ฮ๊า!! สิ้นสุดกันที ไม่ว่าชาตินี้ชาติไหนนน~ ฟู่วว” ปิดท้ายด้วยการถอนหายแรงๆอีกที
“คิบอม แฟนแกหนักแล้วว่ะ” ซีวอนหันไปบอก
“ชินแล้วล่ะ” คิบอมตอบกลับมาแค่นั้น
“ก็ว่างั้น” ซีวอนทำสีหน้าปลงๆ
“นินทาไรชั้นได้ยินนะ!!” ทงเฮหันมามองตาเขียว
“ชั้นรักนายนะ” คิบอมกลับบอกรักซะงั้น
ตัววุ่นวายของร้านชะงักหน้าแดงทันที
“ไอ้บ้า! มาบอกไรตอนนี้วะเนี่ย!” ทงเฮหันหลังหนี
“ฮ่าๆๆ เอาอีกดิ๊ คิบอม เอาอีกๆ” ฮยอคแจถูกใจเป็นที่สุด
“นั่นสิๆ เอาอีกครั้งดิ๊ อยากเห็นปลาหน้าแดง” ซีวอนร่วมวงล้อด้วยอีกคน
คิบอมทำเพียงยิ้มบางๆ เค้ารู้ดีว่าจะต้องทำยังไง ถึงจะหยุดคนดื้อคนนี้ได้
“เจ้าพวกบ้ารวมหัวกันแกล้งชั้นจังนะ!” ทงเฮงอนสุดขีด
ทั้งสามคนที่เหลือได้แต่พยายามกลั้นขำกันให้ได้มากที่สุด เพราะเห็นว่าทงเฮเริ่มจะโกรธจริงๆเสียแล้ว
“เฮ้ย คิบอมโกรธจริงรึยังวะนั่น” ซีวอนหันไปถาม
“ใกล้แล้วล่ะมั้ง” คิบอมทะเล้นตอบกลับมา
“ไปง้อไปไอ้แก้ม เดี๋ยวยาว” ฮยอคแจเป็นคนสรุป
“ก็ว่างั้น” คิบอมยิ้มอีกครั้ง แล้วเดินไปหาปลาขี้งอน ก่อนจะสวมกอดเข้าจากด้านหลัง แล้วเอาคางมนๆนั่นเกยไหล่บางเอาไว้
“งอนหรอ” คิบอมส่งเสียงมุ้งมิ้งๆถาม
และคงจะมีเพียงคนๆนี้คนเดียวเท่านั้น ที่เค้ายอมที่จะทำอะไรแบบนี้ด้วย
“ไม่ได้งอน!” ทงเฮพยายามแกะมือที่เอวของตัวเองออก
“คนที่ไม่งอน เค้าจะมีท่าทางกันแบบนี้หรอ...” คิบอมขโมยหอมแก้มนิ่มไปอีกที
“ไม่รู้!!!” ทงเฮสะบัดหน้าที่ระเรื่อเป็นสีชมพู
“ทำเสียงแบบนี้ไม่น่ารักเลยนะ ไม่เอา หายงอนนะ” คิบอมพลิกตัวทงเฮให้หันกลับมาอยู่ในอ้อมกอดของตน
“แหวะ เลี่ยนนน” ทงเฮแลบลิ้นใส่คนตรงหน้า
จากที่เปลี่ยนสถานะความสัมพันจากเพื่อนสนิทมาเป็นคนรัก ไอ้แก้มบ้านี่ก็ชักจะหวานน้ำตาลขึ้นมาขึ้นไปทุกวันๆ
“ไม่ชอบหรอ?” คิบอมถาม
ไม่ใช่ไม่ชอบ แต่มัน..............เขินโว้ย!!!
“ทงเฮ...งอนหรอ หื๊มม ที่รักของคิบอม...” มีเสียงแปลกๆขัดขึ้นมาซะก่อน
“ไม่ได้งอน! คิบอม เชอะๆๆ” เสียงหลังที่ดัดจนน่ากลัวนี่ยิ่งไม่ต้องเดาว่าเป็นของใคร
“พูดแบบนี้ไม่น่ารักเลยนะครับ ยาหยีของผม มามะๆๆ” ซีวอนทำท่าจะจูบฮยอคแจ
“บ้า! คิบอมน่ะ แหวะ เลี่ยนนน” ฮยอคแจทำท่าบิดตัวเขินไปมา
แต่ดูน่าหมั่นไส้ในสายตาของต้นฉบับ!
“พอเหอะๆ ทนดูไม่ได้ว่ะ” ทงเฮพูดออกมา
“นั่นสิ” คิบอมทำหน้ากลืนไม่เข้าคายไม่ออกอีกคน
“แหม...ทีงี้ทำเป็นพูดนะ” ฮยอคแจแขวะ
“เออดิ เมื่อกี๊นี่คงจะลืมไปแล้วล่ะสิว่ามีชั้นกับฮยอคแจยืนร่วมแย่งอากาศหายใจอยู่ตรงนี้ด้วยน่ะ” ซีวอนผสมโรงอีกคน
“หายงอนแล้วนะ” คิบอมละสายตาจากคู่รักนักชงกาแฟมาสนใจกับคนที่ยังยืนอยู่ในอ้อมกอด
“อื้มม หายแล้ว” โกรธง่ายหาเร็วนั่นล่ะ ลี ทงเฮ
“เฮ้ย! เดี๋ยวชั้นกับทงเฮกลับหอกันก่อนนะ” คิบอมหันไปบอกฮยอคแจและซีวอนที่เดินไปยังเคาท์เตอร์แล้ว
“เออ ไปเหอะๆ” ฮยอคแจโบกมือให้เล็กน้อย
“ไปนะไอ้ไก่ ไปนะซีวอน...” ทงเฮเอ่ยลาอีกครั้ง
“อย่าหักโหมนะเพื่อน อย่าหักโหม” ซีวอนยังไม่วายแซวให้ได้เขินกันอีกครั้ง
“บอกตัวแกเองเหอะ” คิบอมหันมาแยกเขี้ยวใส่อีกครั้ง ก่อนจะจูงมือทงเฮเดินออกจากร้านไป
“อ่า...แล้ววันนี้เราจะทำไรดีล่ะ?” ซีวอนหันมาทำสายตากรุ้มกริ่มใส่คนรัก
“ไม่ใช่อย่างที่นายคิดแน่ๆก็แล้วกัน” ฮยอคแสวนกลับทันที
“แล้วนายรู้หรอว่าชั้นคิดอะไร”
“นายกำลังคิดว่าอยากจะจับชั้นกดๆๆๆๆ และก็กด ใช่มั้ยล่ะ” ฮยอคแจพูดตรงๆ
“ต๊องจ๊างงง ไปหัดคำพูดแบบนี้มาจากไหนเนี่ย” ซีวอนถึงกับตาค้าง
“มีแต่นายแหละที่สอนชั้น” ฮยอคแจแลบลิ้นเล็กน้อย
“ร้ายนักนะเดี๋ยวนี้น่ะ” ซีวอนบีบจมูกรั้นๆนั้น
“อ๊ากก...เจ็บ!” ฮยอคแจลูบจมูกตัวเองป้อยๆ
“คนบ้าพลัง” ยังมีบ่นอุบอิบส่งท้าย
“ว่าสามีตัวเองแบบนี้สมควรโดนลงโทษนะเนี่ย” ซีวอนคว้าร่างบางเข้ามากอด แล้วซุกไซร้ที่คอขาวผ่อง
แต่ยังคงมีรอยชมพูจางๆฝากเอาไว้อยู่จากกิจกรรมเมื่อคืนวาน
“อ๊า...ม่ายอาวน้า” ฮยอคแจดิ้นขลุกขลัก
“งั้นมาจูบที” ซีวอนยื่นข้อเสนอ
“โหย...ต่างกันตรงไหน” ฮยอคแจทำปากยู่
“อ๋อ...งั้นไม่ต่างก็ได้” ว่าแล้วก็รูดซิปกางเกงฮยอคแจลงทันที ทำเอาร่างบางแทบตามตะครุบมือไว้ไม่ทัน
“โอเคๆๆ จูบก็จูบ” ฮยอคแจคิดแล้วยังไงซะทางนี้จะเสี่ยงน้อยกว่า - -+
“มาเลยๆๆๆ” ซีวอนทำปากจู๋ยื่นๆมาตรงหน้าฮยอคแจ
“คนหื่นเอ๊ย” ฮยอคแจส่ายหัวไปมา
“ฮ่าๆๆ ล้อเล่นน่า” ซีวอนยิ้มร่าแล้วคว้าฮยอคแจเข้ามากอดไว้ ซึ่งร่างบางก็สนองกอดนั้นไว้เช่นกัน
ปากหนาจูบไปที่ขมับของร่างบาง
“รักนายจังเลยฮยอคแจ รักจังเลย” ซีวอนโยกตัวคนรักไปมา
“ค้าบ...รักซีวอนเหมือนกันค้าบบบ” ฮยอคแจตอบด้วยเสียงน่าเอ็นดู
เลยได้รางวัลเป็น...จูบอันหอมหวาน จากคนๆนี้
พนักงานฝึกหัดที่รัก นายชเว ซีวอน
“ซีวอน...” ฮยอคแจอยากจะบอกความรู้สึกกังวลของตัวเองในตอนนี้ให้ซีวอนได้รู้
ไม่อยากจะปิดบังเลย มันไม่สบายใจ
“ว่าไงครับ....” ซีวอนดันร่างบางออกมาเล็กน้อย เพื่อให้คุยกันสะดวกมากยิ่งขึ้น
“คือว่า....” ก่อนที่จะได้บอกอะไร โทรศัพท์ของซีวอนก็ดันดังขึ้นมาซะก่อน
ใครโทรมาเวลานี้วะ!! ฮยอคแจได้แต่นึกสาปแช่งอยู่ในใจ
“เอ่อ...โซฮีโทรมาน่ะ” ซีวอนแสดงความจริงใจโดยโชว์เบอร์โทรเข้าให้ฮยอคแจได้ดู
“อืม...ก็รับไปสิ ไม่ได้ว่าอะไรซะหน่อย” ฮยอคแจตอบ
ก็เห็นกลัวเค้าจะคิดมากซะขนาดนี้ ยังไงก็ระแวงไม่ลงจริงๆ
“อืม........” ซีวอนเดินไปนั่งลงที่โซฟาแล้วดึงฮยอคแจมานั่งตักตัวเอง ก่อนจะรับโทรศัพท์นั้น
“ว่าไงตัวแสบ...” ซีวอนเอ่ยด้วยรอยยิ้ม ขณะที่อีกมือที่ว่างก็โอบเอวคนรักเอาไว้
“พะ...พี่คะ.......” แต่เสียงที่ตอบกลับมาไม่สู้ดีเท่าไหร่นัก
“เป็นอะไร....” ซีวอนดูตื่นตระหนกขึ้นทันที
เช่นเดียวกับฮยอคแจที่พยายามเงี่ยหูฟัง
“น้องเป็นอะไร ซีวอน”
“โซฮีเป็นอะไร” ซีวอนมีอาการร้อนรน
“ชั้นหนาวจังค่ะพี่....มึนหัวด้วย....” โซฮีตอบกลับมา
“ทำไม เป็นไข้หรอ รึเป็นหวัด?” ซีวอนยิ่งคาดคั้น
“ใจเย็นๆ น่าซีวอน เอามานี่” ฮยอคแจถือวิสาสะดึงโทรศัพท์มาคุยซะเอง
“โซฮี นี่พี่ฮยอคแจเองนะ” ฮยอคแจกรอกเสียงลงไป แม้จะรู้ว่าปลายสายไม่ได้ต้องการคุยกับตนเองก็ตามเถอะ
“นาย..มาคุยทำไม...เอาพี่..ซีวอนมาคุยนะ...” แม้จะรู้สึกแย่แต่โซฮีก็ไม่คิดจะง้อคนๆนี้
“บอกอาการพี่มาทีสิ ว่าเป็นยังไงบ้าง?” ฮยอคแจไม่สนใจคนพูดนั้น
“บอกให้เอาพี่ซีวอนมาคุย!!” โซฮียังยืนยันคำเดิม
“บอกมา!!” ฮยอคแจเองก็เริ่มมีน้ำโหเหมือนกัน
ซีวอนได้แต่นั่งทำตาปริบๆ
เมียตรูโหดจังแว๊!!! T^T
“ทำไมต้องดุด้วยล่ะ....” เจอของจริงเข้าไป ที่กล้าๆก็หงอเหมือนกันแฮะ
“อ่า พี่ขอโทษนะ แต่ว่าบอกอาการพี่มาหน่อย” ฮยอคแจเริ่มใช้เสียงอ่อนลง
“ก็ปวดหัวมากๆ มึนหัวด้วย วิงเวียน จามอีกต่างหาก” โซฮีค่อยๆเล่ามา
“คงเพราะอากาศหนาวแล้วเรายังไปกินน้ำปั่นนั่นอีกล่ะสิ” ฮยอคแจพูดด้วยเสียงอ่อนโยนจนปลายสายสัมผัสได้
“อืม.....” หญิงสาวได้แต่ส่งเสียงกลับมาเล็กน้อย
“อ่ะ เดี๋ยวคุยกับซีวอนต่อนะ” ฮยอคแจยื่นโทรศัพท์คืนให้ร่างสูง
“แล้วนี่อยู่ที่ไหน กับใครเนี่ย?” ซีวอนถาม
“คอนโด? คนเดียว? เฮ้อ เธอนี่นะ” ซีวอนถอนหายใจหนักๆ
แล้วคุยอะไรกันอีกประมาณ 2-3ประโยค ก่อนจะวางสายไป
“ต๊องจัง....” ซีวอนเอ่ย
“หืม?” ฮยอคแจตอบ
“ดูเหมือนน้องสาวชั้นจะแย่ๆล่ะ คงจะต้องไปดูหน่อย” ซีวอนมีสีหน้าเครียดๆเล็กน้อย
“ก็น่าจะเป็นอย่างนั้นนะ เอางี้! ชั้นไปด้วย” ฮยอคแจพูดขึ้น
“จะดีหรอนายก็รู้ว่า?...”
“เรื่องที่น้องนายไม่ชอบชั้นน่ะหรอ ไม่เป็นไรหรอก” ฮยอคแจระบายยิ้ม
“ต๊องจัง............”
“ชั้นจะพยายามเอาชนะใจน้องนายให้ได้ คอยดู!” ฮยอคแจยิ้มร่าแล้วชูสองนิ้วตรงมาให้ร่างสูง
“อืม...ขอบใจนะ” ซีวอนเองก็ได้แต่ยิ้มตอบไป
เค้าไม่เคยคิดว่าตัวเองตัดสินใจผิดเลยแม้แต่ครั้งเดียว
ที่เลือกจะหยุดทั้งชีวิตไว้กับคนๆนี้...ลี ฮยอคแจ
***************************************
สถานะตอนนี้เพิ่งกลับมาจากบ้านเพื่อนหลังจากค้างเพราะไปดูคอน
ปวดเมื่อยไปทั้งร่างกาย ไว้เอารูปลงแล้วเรามาคุยเรื่องคอนกัน
แต่ตอนนี้... เซ็ง!!!
โดนอีกแล้วหรอวะเนี่ย เฮ้อ...เบื่อ
ลงลิ้งก็ไม่ได้ ให้โหลดก็ไม่ได้ เอาไงล่ะ? คนที่จะอ่านรอไปก่อนนะ ขอคิดวิธีก่อน
ใครคิดออกช่วยบอกด้วย ตอนนี้เหนื่อยมากเกิน
คราวหน้าจะอัพเดตรูป+เรื่องจากคอน และโปรเจคฟิคจ้ะ
ปล. ขอบคุณนะคะ ที่ "ติดตาม" ฟิคชั้นอยู่ตลอด
แต่...
"ไปไกลๆเหอะ บทความนี้ไม่ได้ดีขนาดต้องมาเฝ้าทุกวี่ทุกวันหรอก"
ความคิดเห็น