คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : OPEN SHOP : 0704_STARBUCKS [INTRO] [1]
t em
คุณ
“ว่ายังไงนะครับพ่อ =[O]=!!” ร่างสูงของชายหนุ่มวัย23แทบจะกระโดดจากโซฟาสุดหรูที่กำลังนั่งอยู่ทันทีหลังจากที่ยินได้คำพูดของผู้เป็นพ่อ
“แกจะตะโกนให้มันได้พระแสงอะไรขึ้นมาเนี่ยห๊ะ ไอ้เสือ”
“โธ่...พ่อครับ อย่ามาล้อผมเล่นเลยน่า” ว่าที่นักบริหารยังไม่ยอมรับความจริง
“ชั้นเคยล้อเล่นกับแกด้วยหรอ”
“เคยสิ ตอนผมอยู่ป.1 พ่อบอกว่าจะยอมหาลิงออกลูกเป็นไก่มาให้ผมเลี้ยง แล้วตอนนี้ผมก็จะ23เต็มแล้ว ไหนล่ะครับ ลิงออกลูกเป็นไก่ของผม-.,-“
“=O=;; ” ท่านประธานชเวถึงกับพูดไม่ออก
“พ่อเลิกล้มความคิดนี้ไปได้เลย อย่าบอกนะว่าที่พ่อเรียกตัวผมกลับมาจากอังกฤษเนี่ย เพื่อมาฟังเรื่องไร้สาระแบบนี้เนี่ย”
“ใครว่าเรื่องไร้สาระ แล้วที่แกทำน่ะมันมีสาระมากเลยหรอ เรียนจบมาจะเป็นชาติอยู่แล้ว ยังจะทำตัวเป็นพนักงานผลิตแบงก์อยู่ได้ ชั้นบอกให้รีบๆกลับมาช่วยงานชั้น แกก็เอาแต่เอ้อระเหยลอยชายอยู่นั่นแหละ”
“แต่ผมก็เรียนจบคณะตามที่พ่อต้องการ แถมยังได้เกียรตินิยมอันดับ1ด้วยนะ” ร่างสูงพูดอย่างภูมิใจ
“เกียรตินิยมที่ได้มาจากการโกงน่ะสิ อย่าคิดว่าชั้นไม่รู้นะว่าแกติดสินบนอาจารย์วิชาประวัติศาสตร์น่ะ ซีวอนชั้นส่งแกไปเรียนไกลถึงอ็อกซ์ฟอร์ด อังกฤษ แล้วที่แกได้กลับมานี่ล่ะ เฮอะ ย่าแกรู้คงจะภูมิใจตาย”
“พ่อก็พูดยังกับว่าคุณย่าจะไม่รู้อย่างนั้นแหละ ไม่เอาล่ะ ผมจะถือว่าผมไม่เคยได้ยินเรื่องที่พ่อพูดมาก็แล้วกันนะ” ทายาท1เดียวแห่งชเวกรุ๊ปทำท่าจะเดินออกไป
“ถ้าแกไม่ยอมทำตามที่ชั้นสั่ง ชั้นจะตัดแกออกจากรายชื่อตระกูล แกจะไม่ได้สมบัติชั้นแม้แต่บาทเดียว ชั้นจะดูซิว่าไอ้คนเหยียบขี้ไก่ไม่ฝ่ออย่างแกจะไปทำอะไรได้ถ้าไม่มีเงิน ไม่มีนามสกุลชเวคุ้มกลาหัว”
“พ่ออย่ามาดูถูกผมนะ >_<”
“แล้วชั้นดูผิดตรงไหน” คนเป็นพ่อยังไม่เลิก
“ผม...ผม...ผมจะฟ้องคุณแม่ TOT “
“ก็เอาเลยซิ...แกคิดว่าชั้นกลัวรึไง” คนเป็นพ่อไม่พูดเปล่าแถมยังยื่นหูโทรศัพท์ไปตรงหน้าลูกชายพร้อมกับสีหน้าท้าทาย
“โธ่...พ่อครับ อย่าส่งผมไปที่แบบนั้นเลยนะครับ ผมขอร้อง TT^TT “ เมื่อเห็นว่าใช้ไม้แข็งไม่ได้ซีวอนจึงจำต้องใช้ไม้อ่อนขอร้องอีกครั้ง
“ไม่มีข้ออ้างใดๆทั้งนั้นชเว ซีวอนถ้าแกไม่ยอมทำตามที่ชั้นสั่ง แกก็ไม่ต้องมาเรียกชั้นว่าพออีกเลย” ผู้มีอำนาจสูงสุดของบริษัทยักษ์ใหญ่ยื่นคำขาด
“OoO!!!” <<- - ไม่เหลือคราบเพลย์บอยเลยซักนิด
“แต่ว่าพ่อครับ ถ้าพ่ออยากให้ผมทำงานจริงๆทำไมพ่อไม่ให้ผมมาทำงานที่นี่เลยล่ะครับ ทำไมจะต้องไปทำงานที่นู่นด้วยลำบากก็ลำบากไม่เห็นจะเหมาะกับว่าที่นักบริหารเกียรตินิยอมอย่างผมเลย”
“ก็เพราะหัวเกียรตินิยอมของแกมันคิดได้แค่นี้น่ะสิ ชั้นถึงจะต้องส่งแกไปลำบากซะมั่ง”
“พ่อ...นี่ผมเป็นลูกพ่อนะ”
“ชั้นก็เป็นพ่อแกเหมือนกันนะ”
ให้ตายเหอะ...พ่อลูกคู่นี้นี่ถอดกกันมาทุกกระเบียดนิ้วเลยจริงๆ -*-
ทุกคนครับ...อ่านมากว่า1หน้ากระดาษเอ4แล้ว สรุป...รู้เรื่องกันมั้ยครับ-_- ไม่รู้ล่ะสิ ไม่แปลกหรอก แต่ว่าตอนนี้...มาร่วมด้วยช่วยกันเศร้ากับผมดีกว่า
ทำม๊ายยย ทำไมคุณชายชเว ซีวอนคนนี้จะต้องมาสบพบชะตากรรมเช่นนี้ด้วยล่ะ TToTT
ผมนี่น่ะนักเรียนเกียรตินิยมจากอ็อกฟอร์ด อ็อกฟอร์ดเลยนะครับ (ถึงแม้ว่าผมจะติดสินบนอาจารย์อย่างที่พ่อจริงๆก็ตามเถอะ)
แล้วดูที่ๆพ่อผมจะส่งผมไปอยู่สิ...ชายชเวอยากจะกรี๊ด O_O เฮ้ย!! ไม่สิ อยากจะร้องออกมาให้เป็นภาษาขอมต่างหากล่ะ
อยากรู้แล้วล่ะสิ...ว่าเป็นเรื่องอะไร ใจจริงผมก็ไม่อยากจะเล่าหรอกนะ แต่จะให้ทำยังไงได้ล่ะ พวกคุณเล่นทำสีหน้าเว้าวอนขนาดนั้น (ใครล่ะ =O=) ผมจะใจร้ายได้ลงคอได้เหรอ
เสียชื่อชเว ซีวอนหมด
เอารูปชายชเว ซีวอนมาให้ยลโฉมกัน
ดูสิ...คุณช๊ายคุณชาย
เอามาลงเรียกน้ำย่อยเฉยๆน้า ดูผลตอบรับก่อนว่าดีไม่ดี
ถ้าได้กำลังใจแหล่มๆตอน2จะตามมาอย่างรวดเร็วฮับผม
ความคิดเห็น