Markbam[end]กระต่ายน้อยขวัญใจนายเพลย์บอย

ลำดับตอนที่ #4 : เดี๋ยวก็ชิน

-4-

    หลังจากที่ผมตื่นมาได้สักพักมาร์kฮยองไม่มีท่าทีว่าจะตื่น ผมเลยค่อยๆออกจากแขนท่อนหนาไปอย่างง่ายดาย ก่อนจะหยิบเสื้อผ้าเข้าห้องน้ำเพื่ออาบน้ำนั้นเอง

สิบนาทีผ่่านไป...

   ผมสำรวจตัวเองผ่านกระจก วันนี้ผมใส่เสื้อยืดสีเทากับกางเกงยีนส์ฮะ เมื่อเชคดูว่าเรียบร้อยแล้ว ผมก็เปิดประตูเพื่อที่จะไปทำข้าวเช้า

 "ฮยองจะเข้าเหรอฮะ" 

เมื่อประตูถูกเปิดออก หน้าผมแทบจะติดกับอกของฮยอง ก็ผมไม่รู้นี่ว่าฮยองจะยืนอยู่นี่ ปกติได้ยินว่ามาร์คฮยองเป็นคนอารมณ์ร้อน เอะอะก็โวยวาย แต่นี่คืออะไร? เอะอะกอด เอะอะซบ เอะอะลาก ดึง จุ้บ หอมแก้ม สารพัดนานาสารพัน

 "ป่าว แล้วนี่จะไปไหน" ผมกำลังจะเดินไปห้องครัว ฮยองก็มาขวางตรงหน้า

 "เอ่อ...ไม่ได้ไปไหนฮะ แบมจะไปห้องครัว ฮยองก็ไปอาบน้ำได้แล้ว" 

ผมพูดก่อนเดินไปหยิบอุปกรณ์ในห้องครัว ก่อนจะทำข้าวต้ม ส่วนฮยองก็ไปอาบน้ำในห้องของฮยอง ผมตักข้าวต้มใส่ถ้วยจะเดินไปกินอยู่หน้าทีวี กินเสร็จก็ไปล้างจานก่อนจะนอนพักผ่อนกลางวัน เพราะไม่มีใครมากวนใจอีกแล้วตอนนี้ ผมกะจะพักผ่อนเอาแรง พรุ่งนี้จะได้มีแรงไปเรียน

19:04น.

    ผมตื่นขึ้นมาก็พึ่งนึกได้ว่าจะต้องไปซื้อหนังสือเรียนอยู่ห้างใกล้ๆคอนโดให้น้องคยอมมี่มัน ที่ฝากไม่ใช่อะไรหรอก มันไม่มีเวลาไปและอีกอย่างห้างอยู่ใกล้ๆเดินไปแปปเดี๋ยวก็ถึง ผมเดินไปหยิบฮุ้ดสีดำสวมใส่ก่อนจะใส่รองเท้า แล้วเดินออกมาจากห้อง ก่อนจะเชคของว่าผมลืมอะไร ก่อนจะเดินลงบันได ผมไม่ชอบลงลิฟต์น่ะ เมื่อถึงห้างผมก็เดินเข้าร้านหนังสือgot7ก่อนจะหยิบหนังสือเรียนมาเจ็ดเล่มที่ไอ้ยูคมันสั่งไว้ก่อนจะจ่ายเงิน

   "มาซื้อหนังสือเหรอ" ผมแทบจะสะดุ้งเฮือกทันทีที่ผมเดินออกมาจากร้าน ก็มีมือหนามาแตะที่ไหล่ ผมเลยรีบหันกลับไปดู 

   "อ๋อ ฮะ" ผมมองมือ'มาร์คฮยอง'ที่ยังจับไหล่ผมอยู่ก่อนจะตอบ บ้าชิบ!ผู้ชายคนนี้หนีไม่พ้นเลยจริงๆ

   "จะเอาอะไรอีกไหม" 

   "ไม่หรอกฮะ แค่มาซื้อหนังสือเอง" 

  
   "ป่ะ กลับคอนโด" ฮยองไม่พูดเปล่าก่อนจะมาโอบไหล่ผม เอิ่ม...พนักงานในร้านเขามองกันใหญ่

   "อ่อ...ไม่เป็นไรหรอกฮะ ผมกลับเองได้" 

 
   "หือ? จะไปขึ้นรถดีๆหรือจะให้อุ้มขึ้นรถ" ผมก็ว่าจะปฏิเสธฮยองไปนั้นแหละ แต่สายตาฮยองเหมือนจะกินผมได้ทั้งตัวแย้วววว

   "ผมเดินเองได้ฮะ ไม่เป็นไรไม่ต้องอุ้มฮะ" ผมตอบจะที่ฮยองจะลากผมขึ้นรถตามเคย

   "วันหลังอย่าออกมาเที่ยวตอนกลางคืนอีกล่ะ มันอันตราย" 

 ผมกดรหัสห้องก่อนที่ฮยองจะเดินตามมาดุ ผมไม่ได้ตอบอะไรแต่เพียงพยักหน้าก่อนจะยัดหนังสือทั้งเจ็ดเล่มหนาเข้ากระเป๋า ก่อนจะเหลือบไปเห็นฮยองกำลังจะล้มตัวลงบนเตียง'ผม'!!

ตุ้บ! 

   "ฮยอง จะนอนนี่เหรอ" ผมเดินเข้าไปหาฮยองอยู่ปลายเตียง

   "ทำไมล่ะ พี่น้องนอนด้วยกันไม่ได้เหรอ"

 ฮยองลุกขึ้นนั่งก็จะพูดขึ้นมา อีกแล้วเหรอเนี่ย ขอนอนโซฟาได้ไหมเนี่ย ก็คงไม่ได้อยู่ดีนั้นแหละ

   "ป่าวฮะ ผมแค่ไม่ชินกับการนอนกอด" ผมพูดก่อนจะถอดฮุ้ดสีดำสุดที่รักออก แล้วพาร่างบางนอนลงบนเตียงข้างมาร์คฮยอง 

   "ทำบ่อยๆเดี๋ยวก็ชิน" ฮยองไม่พูดเปล่าก็เอาขามาพาดเอวผม เอาอีกกกกแล้ววววววววว แบมอยากจิครายยยยยย

   "อะ...เอ่อจะดีเหรอฮะ" ผมพูดพลางใช้มือจับเอาขาฮยองออก ขาหนักเหลือเกิน

   "อย่าดิ้นสิ!นอนอยู่เฉยๆนั้นแหละ ดึกแล้วเดี๋ยวไปเรียนสาย" 

ผมหยุดดิ้น ฮยองเลยปล่อยให้ผมเป็นอิสระ? ผมรีบไปดึงผ้าห่มมาคลุมก่อนจะหันหลังให้ฮยอง

   "หนาวจังงงงง" 

นั้นไงว่าแล้ว ถึงผมจะหันหน้าหรือหันหลังก็ไม่รอดอยู่ดี ฮยองดึงผ้าที่ผมเอาไปครอบครองเมื่อไม่นานมานี้ถูกแบ่งไปครึ่งนึงแค่นั้นยังไม่พอ แขนท่อนหนาของฮยองค่อยๆมาเกี่ยวเอวผม ก่อนจะกระชับให้แผ่นหลังผมติดกับอกฮยอง (อ้าากกกก!!)ผมก็ได้นอนนิ่งทำเป็นไม่รู้เรื่องราว ได้แต่ภาวนาให้ถึงพรุ่งนี้เช้าเร็วๆ

   "..."

   "แบม" 

   "หือออ" ผมพูดในลำคอ เป็นเชิงว่าผมกำลังจะนอน

   "ไม่ว่าฮยองเหรอ"

   "ผมจะไปว่าอะไรได้ล่ะฮะ" ทีนี่ผมพูดให้ชัดขึ้นนิดหน่อย

   "..." ทีนี้ฮยองเงียบคงจะนอนหรือไม่ก็คิดอะไรอยู่นั้นแหละครัช ผมที่กลัวว่าจะตื่นสายก็เลยไม่ได้คิดอะไรมากzZZ

 

ส่วนใหญ่จะอัพช่วงดึกๆงั้นก็อย่าลืมคอนเม้นต์ให้คำแนะนำหรือคำติชม หรือใครอยากให้แต่งแบบไหนก็บอกได้นะไม่ว่ากันนนน คนที่ไม่คอนเม้นต์ก็ไม่เป็นไรคงไม่ว่ากันเนอะ ขอแค่มีคนอ่านแล้วชอบก็พอใจแล้ว^^