Markbam[end]กระต่ายน้อยขวัญใจนายเพลย์บอย

ลำดับตอนที่ #2 : งานปาร์ตี้โรงเรียน

-2-

ก๊อกๆๆ

ผมลุกขึ้นไปเปิดประตู

" อ้าววว พี่คุณมาอะไรดึกดื่นป่านนี้เนี่ย " หลังจากที่ผมเปิดประตูก็เจอแต่พี่คุณหอบของเข้ามา

"อ๋อ ป่าวมาทำงานนั้นแหละขอนอนคืนนึงนะ" พี่คุณพูดเสร็จก็ดันผมเข้าไปในห้องพร้อมวางของไว้หน้าประตู

"พี่นอนไหนอ่ะ" ผมเดินไปดื่มน้ำอยู่ห้องครัวก่อนจะถามพี่คุณ

"นอนโซฟา"

"okงั้นผมนอนเตียง" ผมพูดก่อนจะปิดตู้เย็น

"ป่าว นายน่ะต้องนอนโซฟาเดี๋ยววันนี้พี่ขอนอนเตียงก่อนแล้วกัน" ผมแทบจะสำลักน้ำออกมา ปัดโด่! เกือบจะซึ้งแหละแต่ก็ไม่เป็นไรวันเดียวเอง

รุ่งเช้า

 ผมลุกขึ้นมาอาบน้ำแต่งตัวใส่ชุดยูนิฟอร์มสีเทาของโรงเรียน กินข้าวต้มที่พี่คุณทำไว้เมื่อตอนเช้ามืดพร้อมหยิบกระเป๋าเดินออกจากห้อง

"จะไปโรงเรียนแล้วเหรอ" ผมสะดุ้งเฮือกทันทีเมื่อผมกำลังจะก้าวลงบันได พี่หัวแดงก็มาคว้าคอเสื้อด้านหลังไว้อย่างรวดเร็ว

" ครับ " 

" ไปเช้าจังนะ ให้กูไปส่ง ป่ะ " มาร์คฮยองพูดก่อนจะคลายมือในเสื้อออก 

" เห้ย! พี่ จอดก่อนๆ แปปๆ " ระหว่างทางผมเหลือบหันไปเห็นป้ายร้านขนมหวานยี่ห้อดังมากมายลดถึง 70% และแน่นอนของโปรดก็คงเป็นอะไรไม่ได้นอกจากช็อคโกแลต 

" เอ้า รอกูก่อนดิ ไอ้เตี้ย ขาสั้นแต่เร็วชิบ "

" พี่ฮะ แบมอยากได้อันนี้กับอันนั้นฮะ "

" รอสักครู่นะครับ "

    มาร์คควักเงินชิงจ่ายก่อนจะลากแบมออกมาจากร้าน

" ชิ ไอ่บ้านั้น มองไรนักหนาว่ะ "

" (' ' )? "

"ช่างเหอะ "

"วันนี้ทางโรงเรียนจัดปาร์ตี้สังสรรค์ แบมจะไปรึเปล่า" ปาร์ตี้อะไรฟ่ะ

"ไม่รู้ดิ  อาจจะไปมั้ง "

"เฮ้! วันนี้นายมาเช้านะ โอ้ะ! ใครเอามาให้กันน้าาา เห้~ นี่มันขนมนี่หว่าา" ผมกำลังก้าวขาเข้าห้องไอ้ยูคที่กำลังเข้ามาก็ทักผมก่อนจะวางกระเป๋าไว้บนเก้าอี้ ผมไม่พูดอะไรพลางยักไหล่เบาๆ ผมทรุดลงกับเก้าอี้อย่างแรง ผมพินิจพิจารณาโต๊ะผมกับโต๊ะไอ้ยูคทำไมของผมมันเยอะกว่าอะ แล้วใครเอามาให้ขนมเยอะแยะเต็มไปหมดเลย

"ฉันควรดีใจหรือเสียใจดี" ผมพูดพลางส่ายหัวไปมา

"ทำไมว่ะ ดีออก เอ้อ!วันนี้ทางโรงเรียนจะจัดปาร์ตี้น่ะ นายจะไปไหม"

"...."

ตกเย็น...

ผมกับไอ้ยูคเดินมาถึงหน้าผับ(มาจนได้)ที่สำหรับนักเรียนในJYPเท่านั้น เพราะกฎหรือกิจกรรมบ้าบอของโรงเรียนนี้ไงล่ะถึงได้เป็นโรงเรียนชื่อดังของเกาหลีที่นี่แถมเป็นโรงเรียนประจำอีกต่างหาก หลังจากที่ผมกับยูคยื่นบัตรนักเรียนให้พี่ที่ยื่นเฝ้าอยู่ข้างหน้าก่อนจะเดินเข้าไปหาที่นั่งตรงเกือบขอบเวที

"ยูค แกกินไปหลายแก้วแล้วนะ งานยังไม่เริ่มเลย" ไอ้งานที่ว่าก็คือทางโรงเรียนจะมีเกมอะไรสักหน่อยนี่แหละต้องเล่นทุกคนที่อยู่ในนี้และห้ามออกไปจนกว่าจะจบงาน

"อีกไม่กี่นาทีเอง" ไอ้ยูคขมวดคิ้วเข้าหากัน ก่อนจะยิ้มให้สาวๆที่นั่งไม่ใกล้ไม่ไกล

"okอีกสามสิบวินาทีพวกเราจะดับไฟ แล้วให้เธอหาคู่กันเอง ได้คนไหนเอาคนนั้นห้ามเปลี่ยนคู่ ใครไม่มีคู่โดนลงโทษแต่บทลงโดนจะเป็นอย่างไรนั้นฉันจะให้ผู้โชคดีเป็นคนกำหนด เพราะฉะนั้นทุกคนโชคดีนะ" พอสามสิบวินาที พวกพี่สภาก็ปิดไฟ 

  ในขณะที่ผมยืนเอ๋อยู่ มือไอ้ยูคที่ผมจับก็หายไป นักเรียนต่างคนต่างเบียดเสียดกัน

" เมีย เอ้ย! แบมพี่มาร์คหาตั้งนาน จะมาก็ไม่บอกกัน" ผมสะดุ้งเฮือก! เมื่อจู่ๆพี่มาร์คมั้งก็มากอดผมจากด้านหลัง

" คือ...แบมไม่รู้ว่าก็จะได้มาเหมือนกัน " 

"ไม่เป็นไรครับ วันนี้ฮยองอารมณ์ดีฮยองไม่โกรธ" 

พรึ่บ!

พอไฟในผับทุกดวงสว่างขึ้น ทำให้ผมรู้ว่าตอนนี้เราใกล้กันมาก>//< จากนั้นก็ตามด้วยบรรเลงเพลงช้าๆซึ้งๆ แล้วก็แสง สี ไฟ เอิ่ม...ผมจะไม่ว่าอะไรเลยถ้าผมจะคู่กับผู้หญิงและใส่สูทเต้นรำ แต่นี้เสื้อเชิ้ตกับกางเกงยีนส์ธรรมด๊าธรรมดา...

"อย่าดิ้นสิ!" ฮยองดุผมขึ้น จะไม่ให้อะไรล่ะครับก็ฮยองน่ะสิเล่นอะไรก็ไม่รู้จู่ๆก็มากอดผมแน่น เอาซะผมตกใจเลย

"ฮยองฮะ ผมอึดอัด" ระหว่างที่นักเรียนกำลังเต้นรำกันอย่างฟินฝุดๆนั้น 

" นี่...เขาเปิดเพลงให้เต้นรำนะ เต้นรำกับพี่นะ" ก็เข้าใจว่าชวนเต้นรำ แต่จำเป็นต้องเอาหน้ามาใกล้ขนาดนี้ไหม-//-

" คะครับ "  

    แล้วทั้งสองก็ก้าวเท้าตาม วาดลวดลายไปตามทำนองเพลง แต่สายตาของอิพี่ที่มองน้องตลอดไม่คลาดสายตา มันทำให้แบมไม่เคยมีความสุขอย่างนี้มาก่อน 

" ก้มหน้าทำไมครับ เขินพี่เหรอ หน้าแดงแล้วน่ารักมากเลยรู้ไหม "

" พี่มาร์คอ่าา แบมเขินนะเว่ยย " ว่าแล้วก็ตีแขนแรงๆไปที

" เว่ยกับใคร เดี๋ยวจับจูบเลย " 

" งื้อ ก็ได้แค่ขู่ " 

    ผมก้มมองคนตัวเล็กที่แอบเบ้ปากอยู่ ก็อดแกล้งเขาไม่ได้จริงๆ แล้วน้องเค้าน่ารักมากเลยนะครับ อยากให้ได้เห็นตัวจริงกัน แต่มาคิดดูดีๆ ไม่ดีกว่า ผมหวง อิอิ  

   

" แบมครับ " ผมฉีกยิ้มให้ และแน่นอน แบมต้องทำหน้างง มันน่าฟัดจริงๆ อดใจไม่ไหว  ผมโน้มหน้าก้มลงไปจูบกับน้องเค้าเบาๆ ย้ำ แค่เบาๆจริง แต่rvถอนจูบ ทำไมมันถึงบวมเจอน้าา นี่เบาๆแล้วนะครับ555

" พะพี่... "  ฮะฮะ ดูดิทำหน้าตกใจแล้วอ่ะ ไม่ว่าจะทำอะไรก็น่ารักไปหมดเลยรู้ตัวบ้างไหมเนี่ย

   พอจบกิจกรรม พวกผมก็ดื่มสังสรรค์กัน แต่ที่แปลกไปคือ น้องแบมว่าที่เมียของมาร์คไง ฮรี่~  สงสัยน้องเค้าจะเขินหนัก  ก้มหน้าจิบไวน์ไปเงียบๆ น้องเค้าไม่ยอมพูดกับผมเลย ก็มีบ้าง ไม่ใช่สิ ผมก็มองน้องตลอดจนไอ้บีมันแซว ส่วนไอ้แจ็คน่ะ มันเมาตั้งแต่งานยังไม่เริ่ม ถามชื่อน้องแบม พรุ่งนี้จะจำได้ป่าวก็ไม่รู้ 

"เจบีฮยองฮะ มาร์คฮยองกลับยังไงเหรอฮะ" ผมที่นั่งหลบสายตาพี่มาร์คตลอด แถมยังพยายามไม่พูดด้วย เพราะผมกำลังสับสน แต่ตอนนี้อย่าพึ่งเลย พี่มาร์คนอนฟุบลงกับพื้นไปแล้ว เมาแอ๋ขนาดนี้

"แท็กซีมั้งเมาซะขนาดนั้น " 

"เอ่อ...แบมกลับก่อนนะฮะ"ผมว่าก่อนจะไปหยิบกระเป๋าข้างตัว

" น้องแบมไปส่งพี่หน่อยยยยย" ผมกำลังจะลุกขึ้นมาร์คฮยองก็จับขาผมไว้ ผมหันไปมองพี่จูเนียร์ที่พึ่งได้สติเมื่อกี้พี่ก็หันมายิ้มให้ แล้วพยุงพี่มาร์คคึออกมาจากผับนรกนี่ 

"ไปคอนโดXXฮะ" หลังจากที่ผมบอกลุงคนขับแกก็สปีดรถขึ้น เมื่อถึงผมจ่ายตังค์ก่อนจะลากพี่มาร์คออกจากรถ

"ให้ลุงช่วยไหม?"

 
"ไม่เป็นไรฮะ"  หนักชิบ ไอ้พี่บ้า คอยดูเหอะ จะเอาคืนให้ได้

"พี่ฮยองรหัสห้องอะไรฮะ คีย์การ์ดพี่ไหน พี่มาร์ค ไอ่มาร์คค มาร์ค อิลุงหื่น ไอ่พี่บ้า ตื่นมาเลยนะ--!"  ไอ่พี่มาร์คก็มัวแต่นอนซบไหล่อยู่นั้นแหละ 

"....." ไม่มีการตอบรับใดๆ เอาว่ะ! ผมตัดสินใจเปิดห้องตัวเองแล้วพยุงร่างสูงมานอนที่โซฟา จากนั้นผมก็ไปอาบน้ำก่อนจะเช็ดตัวให้ฮยองเดี๋ยวไข้ขึ้น 

ตุ้บ!

" อ้ะ พี่มาร์คมานอนแบบนี้ไม่ได้นะ "  ผมกำลังจะเคลิ้มหลับ อิคนพี่ก็มึนมานอนข้างๆ

"..."

" พี่...ปล่อยแบมสินะ "  แหนะ เมาแล้วยังมากอดอีก หรือละเมอว่ะ

"..." เงียบ คงจะเมานั้นแหละครับ 

" เฮ้ยยย...งั้นแบมนอนก่อนนะเว่ย ฝันดีครับบ "  ขอกอดคืนนึงนะครับ อย่าโกรธกัน ตัวพี่อุ่นดี ฮร่าา

หลอกเด็กง่ายจัง 55

ปล.เดี๋ยวว่างๆจะมาอัพใหม่น้าาาา ไรต์จะมาลงตอนช่วงดึกๆหน่อยนะ อาจจะมีผิดบ้างไรบ้างคงไม่ว่ากันเนอะ
และอย่าลืมให้คำแนะนำ คำติชมเพื่อให้กำลังไรต์คนนี้ด้วยนะ อย่าทิ้งเก๊าาาไปน้าาา 

9/5/2016 รีไรท์บางส่วน ใครที่หลงเข้ามาอ่าน ก็เม้นท์กันได้นะฮ่าา