ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : SF:เด็กดื้อของอีเอิ้น
-Jark ver.Thai Students -
Hi ผมมาร์คเด็กมัธยมปลาย ตอนนี้ผมอยู่ ม.6 อีกแปปเดียวผมก็จะ.. "เฮ้ อย่ากวนฉันสิยูคยอม!!"
ผมกำลังนั่งเล่นเกมอยู่ดีๆเจ้ายูคยอมก็เอามือโบกไปมาบนหน้าจอโทรศัพท์
ให้ตายสิตัวโตซะเปล่าเล่นอะไรเป็นเด็กไปได้
... ต่อนะฮะ โรงเรียนผมเป็นชายล้วน หน้าตาดีทั้งนั้นแหละฮะ อย่างเช่นผมเป็นต้น ที่เห็นผมนั่งเล่นกันอยู่ไม่ใช่อะไรหรอกครับแค่อาจาร์ยไม่เข้า
และเผอิญต่อพักเที่ยงเลย สบายเลยสิคร๊าบบ
"มาร์คคึ!!" เจบีเรียก
"หยุดเรียกฉันอย่างนั้นสักทีเจ้าบื้อ"
"นายก็เลิกเรียกชื่อนั้นฉันสักทีสิ" ผมมองหน้ามองนั้นด้วยท่าทางหงุดหงิด
หมอนั้นยกมือขึ้นอย่างยอมแพ้
"โอเคๆ ลงไปทานข้าวกันใกล้เที่ยงแล้วหรือนายมีนัดกับ แจ็คสันไว้ ?"
"เปล่า วันนี้หมอนั้นติดทำโปรเจคฉันเลยไม่ต้องรอ"
และผมก็ลงมากินข้าวกับเจบีและยูคยอมเหมือนตามปกติ ตั้งแต่ผมกับแจ็ตสันคบกันมาเขาจะมารับผมไปกินข้าวทุกเที่ยงหรือบางวันเขาจะมานั่งกินข้าวกับผมแต่เขากลับไม่ให้ผมไปนั่งร่วมกับโต๊ะเพื่อนเขาซะงั้น ผมมีแฟนเป็นตลกสินะ
ผมเดินไปซื้อกับข้าวและมานั่งที่โต๊ะก็เห็นแต่ยูคยอม
"เจบีละ ?"
"มันไปซื้อน้ำ วันนี้เวรมันไง"
"นี่มาร์คนายช่วยฉัยถือหน่อยสิมันเย็นนะ"
"มาถึงก็บ่นเป็นคนแก่"
"งั้นก็เรียกฉันว่า พี่ซิ"
"นายรอวันที่จูเนียร์ยอมคบนายเป็นแฟนก่อนแล้วกัน"
"นายรอได้เลย"
"นี่ พวกนายไม่คิดจะกินข้าวกันใช่ไหมเดี๋ยวก็หมดเวลา ทะเลาะกันตั้งแต่บนห้องแล้วนะ"
สงสัยยูคยอมมันคงรำคาญนานแล้วสินะแต่ก็จริงพวกผมชอบเถียงกันเป็นประจำ
หลังจากที่กินข้าวเสร็จ ผมกำลังเดินออกจากโรงอาหารผมก็เห็นแจ็คสันกำลังนั่งกินข้าวกับผู้ชายตัวเล็กๆน่ารักๆคนนึง ผมพยายามจะไม่สนใจถ้าแจ็คสันไม่เอานิ้วเช็ดข้าวที่ติดขอบปากของเด็กคนนั้นออกเอง
ไหนนายบอกว่าติดทำโปรเจคทำไมมานั่งข้าวกับคนอื่น
นายมีแฟนอยู่แล้วทำไมถึงทำอย่างนั้น
นายโกหกฉันทำไมว่าไม่ว่าง...ทำไม ?
ผมนิ่งและรีบเดินให้พ้นออกจากโรงอาหาร จากที่คิดจะขึ้นห้องผมก็หันไปบอกเจบีกับยูคยอม
"ฉันจะโดดสักหน่อย ว่าจะไปนั่งเล่นที่สวนหย่อมหลังโรงเรียน"
เจบีและยูคยอมพยักหน้า พวกนั้นคงเข้าใจว่าผมอยู่ในสภาพไหนอีกอย่างพวกนั้นคงไม่คิดจะยุ่งในเมื่อมันป็นเรื่องของคนสองคนระหว่าง ผมและแจ็คสัน หรือมันจะสามคนนะ ?
ในขณะที่ผมนั่งคิดอะไรเพลินๆ โทรศัพท์ผมก็ดังขึ้นมาซะก่อน "เด็กดื้อ" ผมปล่อยมันไว้สักพัก
จนตอนนี้ปาไป 10 สายจนสุดท้ายผมทนไม่ไหวกดตัดสายและปิดเครื่องซะ
ความรู้สึกผมตอนนี้มันตีปะปนไปหมด
ไหนบอกว่าไม่ว่างแล้วมานั่งกินข้าวกับเด็กคนนั้นน่ะเหรอ
ไหนบอกว่าจะไม่ทำอะไรแบบนั้นกับคนอื่น
แจ็คสันนายผิดสัญญากับฉันมากี่ครั้งแล้ว ?
แจ็คสันนาย..โกหกฉันทำไม ?
..ตอนนี้ผมทั้งเสียใจ โกธร หึง ผมคิดว่าอีกไม่นานแจ็คสันคงหาตัวผมเจอ
ผมได้แต่นอนบนผืนหญ้าของสวนหย่อยหลังโรงเรียน แหงนหน้ามองท้องฟ้ายามบ่ายที่ปกติควรจะร้อนแต่วันนี้กับมีเมฆมากมายปกคลุมท้องฟ้าพร้อมกับสายลมอ่อนๆพัดผ่านพาหยดน้ำตาของผมที่ไหลอาบบนใบหน้าให้ระเหยแห้งไปกับสายลม
ผมหลับตาลงได้สักพักก็มีสัมผัสเย็นๆที่ปากของผม ผมลืมตาขึ้นก็พบว่าเป็นแจ็คสัน ผมผลักเขาออก
"นายมาได้ไง ?"
"แฟนผม ผมก็ต้องรู้อยู่แล้วสิว่าอยู่ไหน
"นายไม่มีเรียนรึไง ?"
"ผมมีแต่จะโดดมาตามง้อแฟน" ผมมองหน้าเขาก่อนหันกลับไปมองทางอื่น
"แต่นายมีโปรเจคนิ ไม่รีบกลับไปทำละ"
"ผมทำเสร็จแล้วครับ"
"เหรอ" ผมพูดด้วยเสียงอ่อนๆ
"มาร์คเป็นไร ไม่สบายรึเปล่า ?"
"ฉันปวดหัวนิดหน่อย"
"ไปกินยากัน"
"พูดเหมือนนายจะกินเป็นเพื่อนฉัน อีกอย่างฉันนอนพักแปปเดียวก็หาย"
ผมพูดพร้อมกับล้มตัวลงนอนที่เดิมและหลับตาลงด้วยความรู้สึกหนักอึ้งในหัว นายคงไม่คิดจะเล่าอะไรให้ฉันพักสินะ แจ็คสัน..
ผมตื่นมาอีกครั้งก็พบกับมือที่จับประสานไว้กับมือของผม ผมนั่งมองหน้าเขานิ่งๆก่อนที่จะปลุกเขาให้ตื่น "แจ็คสันน!! ตื่น"
"อืม จุ๊บผมก่อน"
"ตลกแล้ว นายฝันรึไง"
"ใช่ งั้นจุ๊บผมก่อนสิ"
"ไม่ นายไปให้เด็กเมื่อตอนกลางวันจุีบนายสิ" ผมปลุกประเด็นมันขึ้นมาเพื่อที่อยากฟังคำอธิบายของเขา ว่าจะแก้ตัวยังไง แจ็คสันเบิกตากว้างและมองหน้าผม
"มาร์คเห็นเหรอ?"
"ทำไม ?!!! ฉันลงไปกินข้าวเที่ยงก็ต้องเห็บสิหรือถ้าฉันไม่เห็นนายก็จะทำมากกว่านั้น" ผมหลงตะคอก และสูดหายใจเข้าลึกๆเพื่อระงับอารมณ์
"มาร์ค เข้าใจผิดแล้วนั้นรุ่นน้องที่ทำโปรเจคด้วยผมแค่ลงมานั่งทานข้าวเป็นเพื่อนน้องเขา"
"ที่นายบอกไม่ว่างเพราะมานั่งกินข้าวกับเด็กคนนั้นสินะ"
"ผมไม่ว่างจริงๆก่อนหน้าที่บอกมาร์ค"
"แต่หลังจากนั้นนายก็ว่าง ?" ผมลุกขึ้นเตรียมจะเดินออกไป
"มารฺ์คหึงผมเหรอครับ" แจ็คสันเดินมากอดผมจากด้านหลัง
"ใช่ !"
"ผมมีแฟนน่ารักขนาดนี้ ไม่คิดจะนอกใจหรอกครับ" อ้าา หมอนั้นหอมแก้มผม
"แจ็นสันนายอย่ามาเนียน"
"นี่มารฺ์คยังไม่หายงอลผมอีกเหรอ ? ทำยังไงดีน้าา " ฟอดดด
"นายไม่ได้คิดอะไรกับน้องเขาจริงๆนะ" ผมหันหน้ากลับมามองหน้าแจ็คสัน
"แน่สิครับ ..ผมรักมาร์คคนเดียว" แจ๊คสันค่อยๆเคลื่อนหน้าเข้ามาหาผมก่อนที่จะบรรจงรสจูบของเขาตามด้วยสอดลิ้นเข้ามาก่อนที่จะเปลี่ยนเป็นรสจูบอันร้อนแรง บริเวณส่วนหย่อมหลังโรงเรียน
"ผมจะเป็นเด็กดื้อของพี่มาร์คคนเดียว " จุ๊บ
เด็กมันขี้อ้อนนะครับคุณว่างั้นไหม ?
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น