ลำดับตอนที่ #4
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : นายเป็นใครกันแน่ \"ชินจังคิ้วดก\"
เมื่อโยนโบว์ลิ่งเสร็จ ครีมก็ชวนเพื่อนๆไปร้องเพลง
“นี่ ยัยครีม แกกล้าโชว์เสียงห่วยๆของแกให้เพื่อนๆผู้ชายฟังด้วยเหรอ โห หน้าด้านจังแก”แอร์แกล้งส่ายหัวอย่างอ่อนใจ
ครีมตีแขนแอร์ “บ้า พูดเกินไปและ แกก็ร้องไม่ได้ดีไปกว่าฉันหรอก”
ทั้งหมดเดินมาที่ห้องคาราโอเกะห้อง4
“เชิญสุภาพบุรุษทั้งหลายร้องก่อนเลย อะ”ครีมยื่นไมค์ให้หนุ่มๆ
“ได้เลยคร๊าบบ”ไอซ์ยื่นมือไปจับไมค์ มือของทั้งสองแตะกัน ทั้งสองมองตากันครู่หนึ่ง ก่อนที่ครีมจะรีบชักมือกลับ
ไอซ์อึ้งไปชั่วครู่ เมื่อรวบรวมสติได้ เขาก็ทำตัวให้เหมือนปกติ...ไอซ์ยื่นไมค์ให้เติ้ล “อะ เชิญนายร้องเลย คุณชาย”
“อ้าว! แล้วนายไม่ร้องอะ”
“ให้นายร้องก่อน คุณชายสุภาพบุรุษ”ไอซ์ยัดเยียดไมค์ใส่มือ
“อะ ก็ได้ก็ได้”
เมื่อเติ้ลร้องเพลง แจนก็ยิ่งรู้สึกชอบเขามากขึ้น มากขึ้นเรื่อยๆ เธอจ้องมองเขาตาไม่กระพริบ
พอเติ้ลร้องเพลงจบ เติ้ลก็ต้องงง เพราะแจนเอาแต่จ้องเขาไม่วางตา “แจน แจนครับ แจน”
“หะๆ ไรเหรอเติ้ล แล้วนี้ร้องเพลงจบแล้วเหรอ”
“อือ จบแล้ว นี่แจนเป็นไรหรือเปล่า เราเห็นแจนจ้องเราตั้งแต่เราเริ่มร้องเพลงแล้วนะ...แจนชอบเราเหรอ”เติ้ลพูดทีเล่นทีจริง
แจนหน้าซีดทันที ไม่ตอบกลับแต่อย่างใด
“เราล้อเล่น อย่าเครียดน่า คนอย่างเรา ใครจะมาชอบ”
แจนรู้สึกโล่งอกขึ้นมาทันที
“อะ แจน โชว์เสียงอันไพเราะให้เราฟังหน่อย”เติ้ลยื่นไมค์ส่งให้แจน
“นี่ๆคุณเติ้ล ห้องเนี้ยไม่ได้มีกันแค่2คนน่ะ อย่าลำเอียงสิ”เอ๊กแทรก
เติ้ลหัวเราะ “โทษทีเพื่อน”
“แจนไม่ร้องได้มะ แจนไม่กล้าโชว์เสียงให้ใครฟังอะ”แจนพูด ด้วยสีหน้าอายๆ
“ไม่กล้าร้องเหรอ อันเอางี้มะ ร้องเพลงคู่เลย คู่กับเติ้ลไง อะ เติ้ล”ครีมบอก พร้อมกับยื่นไมค์อีกอันให้เติ้ล
“เปลี่ยนเป็นให้ไอ้ไอซ์ไม่ได้เหรอ มันยังไม่ได้ร้องเลยนะ”
“ให้นายอะแหละ ดีแล้ว”ครีมยัดเยียดไมค์ใส่มือเติ้ล
“จะร้องเพลงไรล่ะ บอกมาซิ”ครีมถามทั้งสอง
“เอาเพลงไรดีล่ะ”เติ้ลครุ่นคิด “เพลงหากันจนเจอก็ได้ เพลงนี้เพราะๆมากๆเลยล่ะ แจนเคยฟังมั้ย”เติ้ลบอกชื่อเพลงให้ครีมฟัง แล้วหันไปถามแจน
“เคย แจนก็ชอบเหมือนกัน”
“เนี่ย เราคิดว่าถ้าเราเจอใครสักคนที่ใช่นะ เราจะร้องเพลงนี้ให้เค้าฟัง”
แจนมองหน้าเติ้ล แล้วพอจะรู้ ว่าเธอไม่ใช่แน่นอน “แล้วผู้หญิงในฝันของเติ้ลเป็นยังไงล่ะ”
“ก็”ยังไม่ทันที่จะพูดจบ ครีมก็แทรกขึ้น
“เพลงมาแล้วจ้ะ คุณเติ้ล คุณแจน จีบกันอยู่นั่นแหละ”
“เฮ้ย! บ้า จีบบ้าจีบบออะไรเล่า ก็คุยกันเล่นๆ”เติ้ลโวยวาย ขณะที่แจนหน้าแดงเหมือนแครอท
*********
เวลา 19.00
“กินไรดีวะแก”ครีมหันไปถามแอร์เพื่อนรัก
“ไปถามพวกหนุ่มๆดูละกัน เพราะว่าฉันน่ะกินได้ทุกร้านแหละ”
ครีมหันไปถาสามหนุ่ม “เฮ้ย! พวกแกอยากกินไรกันวะ”
“กินไรก็ได้ว่ะ ขอแค่เป็นของกิน ฉันกินได้ทั้งนั้นแหละ”เอ๊กคลำท้อง เพราะหิวมาก
“งั้นไปกินบาร์บีคิวละกัน ไม่ได้กินนานและ”ครีมสรุป
“สวัสดีค่ะ พวกน้องๆจะรีบไปไหนกันหรือเปล่าคะ”มีแมวมองคนหนึ่งเดินเข้ามาทัก ด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม
“ไม่รีบค่ะ พี่มีไรเหรอคะ”ครีมเป็นตัวแทนตอบให้
“พี่เห็นว่าพวกน้องๆน่ารักดีน่ะค่ะ เลยอยากจะชวนน้องๆไปลองถ่ายโฆษณา น้องๆสนใจมั้ยคะ”
ทั้งหมดมองหน้ากันอึ้งๆ ไม่คิดไม่ฝัน ว่าจะมีคนมาชวนให้ไปลองถ่ายโฆษณา
“แล้วคนนี้พอจะถ่ายได้มั้ยคะ”แจนยื่นรูปทิพย์ให้แมวมองดู
“โห! น่ารักจังเลยค่ะ แบบนี้ถ่ายได้อยู่แล้ว”แมวมองยื่นรูปคืนให้
“เดี๋ยวพวกเราคิดดูก่อนนะคะ ถ้าตัดสินใจได้เมื่อไหร่ จะรีบโทรไปบอกทันทีค่ะ ว่าแต่พี่มีนามบัตรมั้ยคะ”ครีมตอบแทนเพื่อนในกลุ่ม หลังจากปรึกษากันเสร็จเรียบร้อย
“นี่ค่ะ นามบัตร พี่ชื่อเปิ้ลนะคะ ถ้าตัดสินใจได้เมื่อไหร่ อย่าลืมโทรไปบอกพี่นะคะ”แมวมองยื่นนามบัตรให้ครีม
“ค่ะ”
“งั้นพี่ไปแล้วนะคะ”
“ค่ะ”
เมื่อแมวมองไปแล้ว ทั้งหมดก็หันมามองหน้ากันอีกครั้ง ด้วยสีหน้าที่ยังอึ้งใม่หาย
“นี่ดีนะ ที่ยัยครีมเดินนำหน้า ถ้าเป็นยัยแอร์เดินนำล่ะก็ มีหวังแมวมองเค้าไม่เข้ามาหาเราแน่ หรือไม่ก็เดินถอยหลังตกบันไดเลื่อนไปเลย”เอ๊กเห็นมามองหน้าแอร์ แล้วหัวเราะ
“ทำไม หน้าฉันมันมีอะไร แมวมองเค้าถึงตกบันไดเลื่อนน่ะหะ”แอร์หันมามองหน้าเอ๊ก อย่างเอาเรื่อง
“ก็เค้านึกว่าแกเป็นผียายแก่น่ะสิ เค้าก็เลยกลัว จนตกบันไดเลื่อนไปเลย แบร่”เอ๊กแลบลิ้นใส่แอร์
“แมวมองเค้าไม่ตกหรอก แต่แกแหละที่ตก”แอร์จะผลักเอ๊กให้ล้ม แต่ครีมฉุดมือไว้ก่อน
“นี่ พวกแก2คนน่ะ อย่าพึ่งมาทะเลาะกันตอนนี้สิ กินข้าวให้เสร็จก่อน แล้วถ้าอยากทะเลาะกันต่อ ก็เชิญ ไม่หิวกันบ้างหรือไง”ครีมเหนื่อยใจกับทั้งสอง
“แบร้”เอ๊กแลบลิ้นใส่แอร์ แล้วชูนิ้ว2-0 เป็นการบอกว่า เค้าชนะเธออีกแต้มแล้ว
“ก็ดูมันดิ”แอร์โกรธ พยายามสะบัดแขนออกจากมือครีม แต่ไม่สำเร็จ
“แกนะ ไอ้เอ๊ก แหย่ยัยแอร์อยุ่นั่นแหละ ทำอย่างกับมันเป็นศัตรูกับแกเมื่อชาติปางก่อน”ไอซ์ส่ายหัว อย่างอ่อนใจ
“ก็แหย่ใครไม่สนุกเท่ามันนี่หว่า”
“ฝากไว้ก่อนเหอะ วันหลังจะเอาคืน ไอ้หน้าปลาดุก”
“มาเอาคืนให้ถึงคอนโดฉันเลยนะ ไอ้หน้าเต้าหู้ ฉันจะได้ไม่ต้องเสียเวลาไปบ้านแก”เอ๊กมองแอร์อย่างเพ่งพินิจ
“แกหมายความว่าไงอะ ไอ้หน้าประหลาดุก ไอ้ปากปลาร้า”
“หน้าตาน่ารักอย่างนี้ หุ่นสวยๆแบบนี้ ถ้าปล่อยให้หลุดมือไป ก็เสียดายแย่สิ...ถึงจะหน้าเต้าหู้ก็เหอะ แต่ก็สวย แหม สวยจริงๆ”เอ๊กมองสัดส่วนแอร์ตั้งแต่หัวจรดเท้า
“ไอ้บ้า! ไอ้ลามก! ฉันไม่มีวันยอมเป็นของแกหรอกย่ะ”
เอ๊กหัวเราะร่า “แล้วใครบอกฉันจะเอาแกล่ะ อย่าหลงตัวเองไปหน่อยเลย ฉันหมายถึง กรูเมทเพื่อนฉันต่างหากล่ะ...แกสนใจปะล่ะ หล่อนะ นิสัยก็ดี แถมรวยอีกต่างหาก”
“เฮ้ย! แกซื้อคอนโดตั้งแต่เมื่อไหร่วะ”ไอซ์ถาม อย่างสงสัย
“เมื่อไม่กี่อาทิตย์ที่ผ่านมานี้เอง”เอ๊กตอบคำถามไอซ์ แล้วหันไปมองหน้าแอร์
“ตกลงสนใจปะ จะได้พามาให้รู้จัก”
“จะพามาก็พามาเถอะ ทุกคนก็จะได้รู้จักด้วย”แอร์เริ่มหายโกรธ เพราะอยากเห็นหน้าเพื่อนของเอ๊ก
เอ๊กยิ้มกริ่ม (ชนะเธออีกแต้มแล้ว เย่!)
“หายโกรธกันแล้วใช่มั้ย...ถ้างั้นก็รีบเดินไปร้านอาหารกันได้แล้ว หิวจะแย่แล้วเนี่ย”พูจบ ครีมก็เดินนำลิ่วไป
เมื่อทานข้าวเสร็จ เอ๊กก็ชวนทุกคนไปคอนโด เพราะพึ่งจะ19.45เอง
“แจนขอตัวกลับก่อนนะ พ่อไม่ให้กลับดึกน่ะ”แจนลาทุกคน
“โธ่! น่าเสียดายจัง”เอ๊กรู้สึกเสียดายแทนเพื่อน
“วันไหนว่างๆ ค่อยไปคอนโดกันใหม่อีกทีก็ได้”
“อือ”
“งั้นเรากลับแล้วนะทุกคน...กลับแล้วนะเติ้ล”แจนหันมามองหน้าเติ้ล
เติ้ลมองแจนยิ้มๆ “บาย เลือกแท็กซี่คันดีๆล่ะ”
“ทำไมเหรอ กลัวคนขับแท็กซี่พาเราไปทำมิดีมิร้ายหรือไง”
“ก็เราเป็นห่วงนี่น่า สมัยนี้ คนขับแท็กซี่ไว้ใจไม่ค่อยได้หรอก”
“ขอบใจนะ ที่เป็นห่วง เราไปและ บาย”
“แล้วเจอกันที่โรงเรียนนะ”ครีมโบกมือบ๊ายบายเพื่อน
เมื่อแจนไปแล้ว ทุกคนก็ไปที่คอนโดของเอ๊ก
“เฮ้ย! ไอ้เอ๊ก เพื่อนแกชื่อไรวะ”ไอซ์ถาม ขณะนอนเล่นอยู่บนโซฟา
“ชื่อแชมป์”เอ๊กตอบ ขณะกำลังเทน้ำหวานแดงจากเหยือกใส่แก้ว และตามด้วยน้ำโค๊กให้เพื่อนๆดื่ม
“แล้วเมื่อไหร่จะกลับมาวะ”เติ้ลถาม ขณะกำลังนั่งอ่านหนังสืออ่านเล่นอยู่บนอาร์มแชร์
“ถ้างานถ่ายแบบ ถ่ายละครมันไม่เยอะ ก็คงจะกลับประมาณสามทุ่ม แต่ถ้าเยอะ ก็เกือบๆสี่ทุ่มแหละว่ะ”
“อะ น้ำ...น้ำ ครีม ยัยแอร์กี่”เอ๊กยื่นนำให้ไอซ์ กับเติ้ล และก็ยื่นให้ครีม กับแอร์ ที่กำลังนั่งอ่านนิตยารกันอยู่
“ขอบใจว่ะ...เพื่อนแกถ่ายแบบ ถ่ายละครด้วยเหรอวะ...เฮ้ย! อย่าบอกนะเว่ย ว่าเพื่อนแกคือ”ไอซ์ลุกขึ้นพรวดทันที
“ใช่ คนเดียวกันนั่นแหละ แชมป์ วีรวิท อัครพินิจษร”เอ๊กนั่งลงข้างไอซ์
“เอ๊ก เมื่อกี๊นายพูดชื่อใครนะ”ครีมรีบถาม เพื่อความแน่ใจ
“แชมป์ วีรวิท อัครพินิจษร”เอ๊กหันไปบอกครีม
“แชมป์ วีรวิท อัครพินิจศร...เฮ้ย! นี่มันดารา-นายแบบนี่” ครีมโพล่งออกมาอย่างตกใจ
เอ๊กยักคิ้วให้ “ใช่แล้วล่ะ”
“โกหกหรือเปล่าอะ ดารา-นายแบบที่ไหน เค้าจะมาอยู่ที่นี่”แอร์ถาม อยากไม่อยากเชื่อ
“ทำไมฉันต้องโกหกเล่า ถ้าเธอไม่เชื่อนะ เดี๋ยวคอยดู”
เวลา 21.15น.
“ติ๊งต่อง”มีเสียดออดดังขึ้นหน้าห้อง
“สงสัยจะมาแล้วมั้ง เดี๋ยวฉันไปดูเอง”พูดจบ เอ๊กก็เดินไปเปิดประตู
เมื่อแชมป์เดินเข้ามาในห้อง ก็ต้องตะลึงกับรองเท้า4คู่ ที่วางเรียงกันอยู่ในห้อง
“นี่แกพาใครมาเที่ยวห้องวะเนี่ย”แชมป์หันไปถามเอ๊ก
“เพื่อนฉันเอง อยู่ข้างในแน่ะ เดี๋ยวแนะนำให้รู้จัก ตอนนี้นายไปล้างหน้าล้างตาก่อนปะ โทรมมาเชียว”
“เออ”พูดจบ แชมป์ก็เดินไปล้างหน้าล้างตาในห้องน้ำ ซึ่งเป็นจังหวะเดียวกับที่ครีมกำลังจะไปห้องน้ำพอดี
“จะเข้าห้องน้ำเหรอครีม”เอ๊กเดินมาหาครีม ที่ยืนรออยู่หน้าห้องน้ำ
“อือ ใช่ จะล้างหน้าล้างตาซักหน่อยน่ะ ชักเพลียแล้ว”
“เข้าห้องน้ำด้านในก็ได้ เดี๋ยวฉันพาไป”ขณะที่เอ๊กกำลังจะพาครีมเดินเข้าไปข้างในห้องนอน แชมป์ก็เปิดประตูออกมาพอดี
“มันออกมาและ งั้นเข้าตรงนี้เลยละกัน”เอ๊กบอกครีม เมื่อครีมหันมาแชมป์ก็ต้องตะลึงกับความน่ารักของครีม...แชมป์จ้องครีมอยู่อย่างนั้น จ้องอยู่อย่างนั้น ไม่วางตา
“เฮ้ย! แกเป็นไรไปวะ ลูกตาค้างหรือไง”เอ๊กงง กับท่าทางของเพื่อน
“น่ารักมากว่ะแก เพื่อนแกเหรอ”แชมป์ถามเอ๊ก แต่สายตายังจ้องอยู่ที่ครีม
“เออ เพื่อนฉันเอง”
แชมป์เดินเข้ามาหาครีม จนครีมต้องถอย
“ชื่ออะไรเหรอครับ อายุเท่าไหร่แล้วครับ มีแฟนหรือยังครับ”แชมป์ถามรวดเดียว จนครีมอึ้งไป
“ไอ้แชมป์ แกมานี่เลย”เอ๊กฉุดแชมป์ ให้ถอยห่างออกมาจากครีม
“แกจะฉุดฉันมาทำไมวะ โธ่! กำลังจะได้คำตอบแล้วเชียว”แชมป์หงุดหงิด
“แกจะได้นี่มากกว่าคำตอบซิวะ”เอ๊กเบิร์ดหัวแชมป์
“นี่ ฉันถามจริง แกจะจีบยัยครีมเหรอ”
“ก็เออซิวะ แค่เพียงแวบเดียวที่เห็นหน้านะเว่ย ฉันก็ชอบเขาอย่างจังเลยว่ะ”
“ฉันไม่เชื่อแกว่ะ ไอ้แชมป์ หน้าอย่างแกอะ เคยรักใครจริงซะที่ไหน ที่ผ่านมา ก็เห็นคบกันแค่ผิวเผิน ทั้งน้องเชอร์รี่ น้องโมเม น้องกิ๊ฟ น้องต่าย น้องโบ น้อง”เอ๊กร่ายยาว
“พอได้แล้ว เยอะไปแล้ว เออๆ กูยอมรับ ว่าชอบคบใครแบบผิวเผิน แต่สำหรับครีม มันไม่ใช่เว่ย มันเป็นความรู้สึกที่กลั่นมาจากตรงนี้”แชมป์ชี้ไปที่หน้าอก เอ๊กเลยต่อยเข้าที่หน้าอกแชมป์
“ยังไงๆกูก็ไม่เชื่อ...เอาเหอะๆ ชอบไม่ชอบ เดี๋ยวค่อยมาเคลียร์ทีหลัง ตอนนี้ไปทำความรู้จักกับเพื่อนฉันก่อน ไป”
เมื่อแชมป์เดินเข้ามาในห้อง เอ๊กก็แนะนำเพื่อนๆให้แชมป์รู้จัก
“เนี่ย ไอ้ไอซ์ เพื่อนที่สนิทที่สุดตั้งแต่ม.1”
“ยินดีที่ได้รู้จักครับ”ไอซ์โค้งคำนับ
“เช่นกัน”แชมป์ยิ้มให้อย่างเป็นมิตร
“แล้วเนี่ย ก็ไอ้เติ้ล เพื่อนที่สนิทอีกคนเหมือนกัน”
เติ้ลยิ้มให้ “แทนคำพูด”
“คนต่อไปคงไม่ต้องแนะนำหรอกมั้ง เพราะแกรู้จักแล้วนี่ งั้นแนะนำคนต่อไปดีกว่า เนี่ย ยัยแอร์ ฉายาของมันน่ะ มีตั้ง4ฉายา ยัยแอร์กี่ หัวโบว์ลิ่ง หน้าเต้าหู่ ปากหัวหอม”
แอร์เม้มปากด้วยความโกรธ
“พี่แชมป์คะ ขอลายเซ็นหน่อยค่ะ”แอร์หยิบกระดาษ กับปากกาที่วางอยู่บนโต๊ะยื่นให้แชมป์
แต่แชมป์ไม่สนใจ เดินตรงไปนั่งข้างครีม ครีมเลยต้องเขยิบ
เอ๊กเห็นท่าไม่ดี รีบไปดึงตัวเพื่อนออกมา
“ดูซิ ยัยครีมตกใจหมดแล้ว เป็นดารา-นายแบบ หัดสงวนท่าทีหน่อยซิวะ”เอ๊กว่าเพื่อน
“แหม! ก็มันอดใจไม่ได้นี่หว่า แต่ว่ายัยนั่นก็น่ารักดีนะ”แชมป์หันไปมองที่แอร์
“พอเลย มึงพอเลย เดี๋ยวก็ยัยครีม เดี๋ยวก็ยัยแอร์...เฮ้อ! แจนกับทิพย์นี่คิดถูกจริงๆ ที่ไม่มาด้วย”ประโยคหลังนี้ เอ๊กพึมพำออกมา
“แกว่าไงนะ แจน กับทิพย์?...ใครวะ”
“มึงไม่ต้องรู้หรอก...กูว่ามึงไปอาบน้ำเถอะ ดูซิเนี่ย เหนียวไปทั้งตัวเลย”
“จำไว้เลยนะ มีไรไม่เคยบอก...กูไปอาบน้ำก็ได้วะ”พูดจบ แชมป์ก็เดินออกจากห้องไป เอ๊กมองตามเพื่อนไป อย่างเหนื่อยใจ แล้วเดินมานั่งลงข้างๆเพื่อน
“ครีมไม่ต้องตกใจไปหรอกนะ มันก็เป็นอย่างนี้แหละ มันน่ะจีบหญิงไปทั่ว ดารา-นางแบบน่ะ โดนมันหลอกตั้งหลายคนแล้ว”
“ที่แท้ก็เป็นฝีมือมันนี่เอง ที่ทำให้ดารา-นางแบบทั้งหลาย ต้องช้ำอกช้ำใจ ออกข่าวกันเกือบทุกวัน”พูดจบ ไอซ์ก็นอนลงบนตักเติ้ล
“ฉันไม่ได้ตกใจหรอก แต่ฉันอึ้งมากกว่า อยู่ๆก็เข้ามาถามว่า ชื่ออะไร อายุเท่าไหร่ มีแฟนหรือยัง”
“มันก็ถามแบบนี้กับผู้หญิงทุกคนนั่นแหละ แล้วพอผู้หญิงเริ่มรู้สึกชอบมัน มันก็จะร้องเพลงจีบทุกวันเลย”
“ตัวในละคร กับตัวจริงนี่ ต่างกันมากเลยนะ ไม่น่าเชื่อเลย ว่าตัวจริงจะเป็นคนแบบนี้”แอร์พูดออกมา อย่างไม่อยากเชื่อ
“แกก็ระวังตัวไว้ด้วยล่ะ เพราะเมื่อกี๊มันบอกฉัน ว่าแกน่ะน่ารัก..แหวะ น่ารักตรงไหนวะ สงสัยต้องพามันไปตัดแว่นซะแล้ว”เอ๊กพึมพำ
“แกว่าไรนะ”
“เปล่า ไม่ได้ว่าอะไรซักหน่อย”
แอร์มองเอ๊กอย่างจับผิด ทุกคนหัวเราะในท่าทางของแอร์ และรู้ว่ามันต้องเกิดเรื่องในไม่ใช่นี้แน่
*********
“กลับมาแล้วค่ะแม่”ครีมตะโกนบอกผู้คนที่อยู่ในบ้าน ซันเดินมาเปิดประตูให้พี่สาว
“กลับดึกจังเลยพี่ รู้ไหมว่าแม่รอพี่จนหลับไปแล้ว”ซันบ่น
“จริงเหรอ...แล้วนี่พ่ออยู่ไหนล่ะ”
“ยังไม่กลับมาเลย”
“แล้วพี่หวานล่ะ”
“ยังไม่กลับเหมือนกัน เห็นว่าอยู่ทำรายงานกับเพื่อนที่มหาวิทยาลัยน่ะ”
“แล้วนี่เรายังไม่นอนอีกเหรอเนี่ย ดึกแล้วนะ”
“เห็นว่านอนหรือยังล่ะ พี่ครีมนี่ ถามแปลก”
“กวนนักนะเรา”ครีมขยี้หัวน้องชายเล่น แล้วเดินขึ้นชั้นบนไป
เธอเดินมาเปิดคอม แล้วเข้าmsn เพื่อที่จะคุยกับยัยแอร์ แต่ยังไม่ทันที่เธอจะได้คุยกัน ก็มีเมลหนึ่งแอดมาหาเธอ “ชินจังคิ้วดก” ถึงเธอจะแปลกใจ แต่ก็ยอมตกลงโดยดี
“หวัดดีคร๊าบ”ชินจังคิ้วดกเริ่มเขียนคุยกับเธอก่อน
“ดี นายเป็นใครกันน่ะ แล้วเอาเมลเรามาจากไหน”
“ฉายาของเราคือ “ชินจังคิ้วดก” เพื่อนๆที่รร.มันชอบล้อ เพราะคิ้วผมทั้งดกทั้งหนา ส่วนเรื่องเมล ผมรู้มาจากเพื่อนของเพื่อนอีกทีนึง”
“แล้วชื่อจริงๆของนายล่ะ แล้วคนที่ให้เมลเธอน่ะชื่อะไร”
“เราชื่อเบส ส่วนคนที่ให้เมลเธอกับเราน่ะ เราไม่รู้ว่าชื่ออะไร...เราชื่อรู้จักชื่อของเธอด้วยนะ เธอชื่อครีมใช่มั้ย อยู่รร.ศาสตราวิทยาลัย ม.4ห้อง2 ใช่หรือเปล่า”
“ใช่ นายรู้จักเราได้ยังไงล่ะ”
“ก็เพราะเราเป็นบอดีการ์ดประจำตัวครีมน่ะสิ...555 งงล่ะสิ ใช่ม้า”
“ใช่ งง งงมากด้วย แล้วนายเป็นบอดีการ์ดประจำตัวเราตั้งแต่เมื่อไหร่ เราไม่เคยมีบอดีการ์ดนะ”
“เราคงเป็นเสมือนเงาของครีมมั้ง ที่ครีมเอาแต่เหยียบเงาของตัวเองทุกวันๆ ไม่เคยมองเห็นค่าของมันแม้แต่ครั้งเดียว...แต่เอาเถอะ เราผิดเอง ที่เต็มใจจะคุ้มครองครีม โดยที่ครีมไม่ได้ขอ...เราขอโทษนะ ที่ทำให้ครีมต้องคลางแคลงใจ และหนักใจ”
“ก็เราไม่รู้นี่ ว่านายแอบตามฉันตลอดเลย ว่าแต่นายอยู่รร.อะไรล่ะ”
“เราอยู่รร.วิบูลพัฒนา ข้างๆรร.ครีมนี้เอง”
“แล้วนายอยู่ม.อะไรแล้วอะ”
“เราอยู่ม.5 ห้อง3 ถ้าเธออยากเจอเรา ก็ไปหาได้นะ”
“จะบ้าเหรอ นั่นมันรร.ชายล้วนนะ”
“ไม่เห็นเป็นไรเลย ครีมก็ใส่แว่นหนาๆ ใส่วิกสีเทาๆ ให้เหมือนเป็นอาจารย์สิ เค้าจะได้ไม่ว่าเอา”
“บ้าใหญ่และ ไม่เอาด้วยหรอก แบบนั้นน่ะ...เออนี่ นายส่งรูปมาให้เราดูได้ไหม”
“เราไม่มีรูปในคอมเลยอ่า เอาไว้ถ้ามีเมื่อไหร่ จะส่งไปให้ดูละกันนะ แล้วครีมล่ะ มีรูปมั้ย”
“มี แต่เราไม่ให้ เพราะมันไม่แฟร์ นายน่ะ ได้เห็นหน้าเราแล้วนี่น่า แต่เรายังไม่เคยเห็นน่านายเลย ถ้าเกิดเราส่งรูปไปอีก ก็เท่ากับนายชนะ2ต่อเลยน่ะสิ”
“หึๆ ไม่โง่นี่เรา”
“แล้วใครบอกว่าฉันโง่เล่า ฉันสอบได้เกรดเฉลี่ย 3.63เชียวนะ”
“โม้รึเปล่าอะ เรารู้นะ ว่าครีมเคยสอบได้2.92 อย่ามาทำอวด”
ครีมถึงกับจ๋อย
“เออ ใช่ เราเคยได้ แต่ก็แค่ครั้งเดียวเท่านั้น ว่าแต่นายเถอะ เอาแต่ว่าคนอื่น ได้เกรดเท่าไหร่ล่ะ”
“3.86 โย่ๆ ชนะครีมด้วย”
“เหอะ เราไม่เชื่อหรอก อย่าโม้ไปหน่อยเลย”
“ไม่เชื่อก็ตามใจ...ฮ้าว เราง่วงจังเลยอ่า งั้นเราไปก่อนล่ะนะ บาย”
“บาย”
เมื่อเบสออกกไปแล้ว ครีมก็ปิดเครื่องนอนทันที โดยลืมไป ว่านัดคุยกับแอร์ไว้
“เบส” “ชินจังคิ้วดก” “บอดีการ์ดประจำตัวเรา”....นายเป็นใครกันแน่? ฉันงงไปหมดแล้วนะ”คำถามเหล่านี้ กระตุ้นสมองของครีมอยู่ตลอดเวลา จนทำให้ครีมนอนไม่หลับ กว่าครีมจะหลับลงได้ ก็ปาไปตี3กว่าๆ
(ตอนนี้เริ่มรู้สึกขี้เกียจยังไงก็ไม่รู้ เลยพิมพ์สั้นลง ยังไงตอนต่อไป จะพยายามไม่ขี้เกียจนะคะ)
“นี่ ยัยครีม แกกล้าโชว์เสียงห่วยๆของแกให้เพื่อนๆผู้ชายฟังด้วยเหรอ โห หน้าด้านจังแก”แอร์แกล้งส่ายหัวอย่างอ่อนใจ
ครีมตีแขนแอร์ “บ้า พูดเกินไปและ แกก็ร้องไม่ได้ดีไปกว่าฉันหรอก”
ทั้งหมดเดินมาที่ห้องคาราโอเกะห้อง4
“เชิญสุภาพบุรุษทั้งหลายร้องก่อนเลย อะ”ครีมยื่นไมค์ให้หนุ่มๆ
“ได้เลยคร๊าบบ”ไอซ์ยื่นมือไปจับไมค์ มือของทั้งสองแตะกัน ทั้งสองมองตากันครู่หนึ่ง ก่อนที่ครีมจะรีบชักมือกลับ
ไอซ์อึ้งไปชั่วครู่ เมื่อรวบรวมสติได้ เขาก็ทำตัวให้เหมือนปกติ...ไอซ์ยื่นไมค์ให้เติ้ล “อะ เชิญนายร้องเลย คุณชาย”
“อ้าว! แล้วนายไม่ร้องอะ”
“ให้นายร้องก่อน คุณชายสุภาพบุรุษ”ไอซ์ยัดเยียดไมค์ใส่มือ
“อะ ก็ได้ก็ได้”
เมื่อเติ้ลร้องเพลง แจนก็ยิ่งรู้สึกชอบเขามากขึ้น มากขึ้นเรื่อยๆ เธอจ้องมองเขาตาไม่กระพริบ
พอเติ้ลร้องเพลงจบ เติ้ลก็ต้องงง เพราะแจนเอาแต่จ้องเขาไม่วางตา “แจน แจนครับ แจน”
“หะๆ ไรเหรอเติ้ล แล้วนี้ร้องเพลงจบแล้วเหรอ”
“อือ จบแล้ว นี่แจนเป็นไรหรือเปล่า เราเห็นแจนจ้องเราตั้งแต่เราเริ่มร้องเพลงแล้วนะ...แจนชอบเราเหรอ”เติ้ลพูดทีเล่นทีจริง
แจนหน้าซีดทันที ไม่ตอบกลับแต่อย่างใด
“เราล้อเล่น อย่าเครียดน่า คนอย่างเรา ใครจะมาชอบ”
แจนรู้สึกโล่งอกขึ้นมาทันที
“อะ แจน โชว์เสียงอันไพเราะให้เราฟังหน่อย”เติ้ลยื่นไมค์ส่งให้แจน
“นี่ๆคุณเติ้ล ห้องเนี้ยไม่ได้มีกันแค่2คนน่ะ อย่าลำเอียงสิ”เอ๊กแทรก
เติ้ลหัวเราะ “โทษทีเพื่อน”
“แจนไม่ร้องได้มะ แจนไม่กล้าโชว์เสียงให้ใครฟังอะ”แจนพูด ด้วยสีหน้าอายๆ
“ไม่กล้าร้องเหรอ อันเอางี้มะ ร้องเพลงคู่เลย คู่กับเติ้ลไง อะ เติ้ล”ครีมบอก พร้อมกับยื่นไมค์อีกอันให้เติ้ล
“เปลี่ยนเป็นให้ไอ้ไอซ์ไม่ได้เหรอ มันยังไม่ได้ร้องเลยนะ”
“ให้นายอะแหละ ดีแล้ว”ครีมยัดเยียดไมค์ใส่มือเติ้ล
“จะร้องเพลงไรล่ะ บอกมาซิ”ครีมถามทั้งสอง
“เอาเพลงไรดีล่ะ”เติ้ลครุ่นคิด “เพลงหากันจนเจอก็ได้ เพลงนี้เพราะๆมากๆเลยล่ะ แจนเคยฟังมั้ย”เติ้ลบอกชื่อเพลงให้ครีมฟัง แล้วหันไปถามแจน
“เคย แจนก็ชอบเหมือนกัน”
“เนี่ย เราคิดว่าถ้าเราเจอใครสักคนที่ใช่นะ เราจะร้องเพลงนี้ให้เค้าฟัง”
แจนมองหน้าเติ้ล แล้วพอจะรู้ ว่าเธอไม่ใช่แน่นอน “แล้วผู้หญิงในฝันของเติ้ลเป็นยังไงล่ะ”
“ก็”ยังไม่ทันที่จะพูดจบ ครีมก็แทรกขึ้น
“เพลงมาแล้วจ้ะ คุณเติ้ล คุณแจน จีบกันอยู่นั่นแหละ”
“เฮ้ย! บ้า จีบบ้าจีบบออะไรเล่า ก็คุยกันเล่นๆ”เติ้ลโวยวาย ขณะที่แจนหน้าแดงเหมือนแครอท
*********
เวลา 19.00
“กินไรดีวะแก”ครีมหันไปถามแอร์เพื่อนรัก
“ไปถามพวกหนุ่มๆดูละกัน เพราะว่าฉันน่ะกินได้ทุกร้านแหละ”
ครีมหันไปถาสามหนุ่ม “เฮ้ย! พวกแกอยากกินไรกันวะ”
“กินไรก็ได้ว่ะ ขอแค่เป็นของกิน ฉันกินได้ทั้งนั้นแหละ”เอ๊กคลำท้อง เพราะหิวมาก
“งั้นไปกินบาร์บีคิวละกัน ไม่ได้กินนานและ”ครีมสรุป
“สวัสดีค่ะ พวกน้องๆจะรีบไปไหนกันหรือเปล่าคะ”มีแมวมองคนหนึ่งเดินเข้ามาทัก ด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม
“ไม่รีบค่ะ พี่มีไรเหรอคะ”ครีมเป็นตัวแทนตอบให้
“พี่เห็นว่าพวกน้องๆน่ารักดีน่ะค่ะ เลยอยากจะชวนน้องๆไปลองถ่ายโฆษณา น้องๆสนใจมั้ยคะ”
ทั้งหมดมองหน้ากันอึ้งๆ ไม่คิดไม่ฝัน ว่าจะมีคนมาชวนให้ไปลองถ่ายโฆษณา
“แล้วคนนี้พอจะถ่ายได้มั้ยคะ”แจนยื่นรูปทิพย์ให้แมวมองดู
“โห! น่ารักจังเลยค่ะ แบบนี้ถ่ายได้อยู่แล้ว”แมวมองยื่นรูปคืนให้
“เดี๋ยวพวกเราคิดดูก่อนนะคะ ถ้าตัดสินใจได้เมื่อไหร่ จะรีบโทรไปบอกทันทีค่ะ ว่าแต่พี่มีนามบัตรมั้ยคะ”ครีมตอบแทนเพื่อนในกลุ่ม หลังจากปรึกษากันเสร็จเรียบร้อย
“นี่ค่ะ นามบัตร พี่ชื่อเปิ้ลนะคะ ถ้าตัดสินใจได้เมื่อไหร่ อย่าลืมโทรไปบอกพี่นะคะ”แมวมองยื่นนามบัตรให้ครีม
“ค่ะ”
“งั้นพี่ไปแล้วนะคะ”
“ค่ะ”
เมื่อแมวมองไปแล้ว ทั้งหมดก็หันมามองหน้ากันอีกครั้ง ด้วยสีหน้าที่ยังอึ้งใม่หาย
“นี่ดีนะ ที่ยัยครีมเดินนำหน้า ถ้าเป็นยัยแอร์เดินนำล่ะก็ มีหวังแมวมองเค้าไม่เข้ามาหาเราแน่ หรือไม่ก็เดินถอยหลังตกบันไดเลื่อนไปเลย”เอ๊กเห็นมามองหน้าแอร์ แล้วหัวเราะ
“ทำไม หน้าฉันมันมีอะไร แมวมองเค้าถึงตกบันไดเลื่อนน่ะหะ”แอร์หันมามองหน้าเอ๊ก อย่างเอาเรื่อง
“ก็เค้านึกว่าแกเป็นผียายแก่น่ะสิ เค้าก็เลยกลัว จนตกบันไดเลื่อนไปเลย แบร่”เอ๊กแลบลิ้นใส่แอร์
“แมวมองเค้าไม่ตกหรอก แต่แกแหละที่ตก”แอร์จะผลักเอ๊กให้ล้ม แต่ครีมฉุดมือไว้ก่อน
“นี่ พวกแก2คนน่ะ อย่าพึ่งมาทะเลาะกันตอนนี้สิ กินข้าวให้เสร็จก่อน แล้วถ้าอยากทะเลาะกันต่อ ก็เชิญ ไม่หิวกันบ้างหรือไง”ครีมเหนื่อยใจกับทั้งสอง
“แบร้”เอ๊กแลบลิ้นใส่แอร์ แล้วชูนิ้ว2-0 เป็นการบอกว่า เค้าชนะเธออีกแต้มแล้ว
“ก็ดูมันดิ”แอร์โกรธ พยายามสะบัดแขนออกจากมือครีม แต่ไม่สำเร็จ
“แกนะ ไอ้เอ๊ก แหย่ยัยแอร์อยุ่นั่นแหละ ทำอย่างกับมันเป็นศัตรูกับแกเมื่อชาติปางก่อน”ไอซ์ส่ายหัว อย่างอ่อนใจ
“ก็แหย่ใครไม่สนุกเท่ามันนี่หว่า”
“ฝากไว้ก่อนเหอะ วันหลังจะเอาคืน ไอ้หน้าปลาดุก”
“มาเอาคืนให้ถึงคอนโดฉันเลยนะ ไอ้หน้าเต้าหู้ ฉันจะได้ไม่ต้องเสียเวลาไปบ้านแก”เอ๊กมองแอร์อย่างเพ่งพินิจ
“แกหมายความว่าไงอะ ไอ้หน้าประหลาดุก ไอ้ปากปลาร้า”
“หน้าตาน่ารักอย่างนี้ หุ่นสวยๆแบบนี้ ถ้าปล่อยให้หลุดมือไป ก็เสียดายแย่สิ...ถึงจะหน้าเต้าหู้ก็เหอะ แต่ก็สวย แหม สวยจริงๆ”เอ๊กมองสัดส่วนแอร์ตั้งแต่หัวจรดเท้า
“ไอ้บ้า! ไอ้ลามก! ฉันไม่มีวันยอมเป็นของแกหรอกย่ะ”
เอ๊กหัวเราะร่า “แล้วใครบอกฉันจะเอาแกล่ะ อย่าหลงตัวเองไปหน่อยเลย ฉันหมายถึง กรูเมทเพื่อนฉันต่างหากล่ะ...แกสนใจปะล่ะ หล่อนะ นิสัยก็ดี แถมรวยอีกต่างหาก”
“เฮ้ย! แกซื้อคอนโดตั้งแต่เมื่อไหร่วะ”ไอซ์ถาม อย่างสงสัย
“เมื่อไม่กี่อาทิตย์ที่ผ่านมานี้เอง”เอ๊กตอบคำถามไอซ์ แล้วหันไปมองหน้าแอร์
“ตกลงสนใจปะ จะได้พามาให้รู้จัก”
“จะพามาก็พามาเถอะ ทุกคนก็จะได้รู้จักด้วย”แอร์เริ่มหายโกรธ เพราะอยากเห็นหน้าเพื่อนของเอ๊ก
เอ๊กยิ้มกริ่ม (ชนะเธออีกแต้มแล้ว เย่!)
“หายโกรธกันแล้วใช่มั้ย...ถ้างั้นก็รีบเดินไปร้านอาหารกันได้แล้ว หิวจะแย่แล้วเนี่ย”พูจบ ครีมก็เดินนำลิ่วไป
เมื่อทานข้าวเสร็จ เอ๊กก็ชวนทุกคนไปคอนโด เพราะพึ่งจะ19.45เอง
“แจนขอตัวกลับก่อนนะ พ่อไม่ให้กลับดึกน่ะ”แจนลาทุกคน
“โธ่! น่าเสียดายจัง”เอ๊กรู้สึกเสียดายแทนเพื่อน
“วันไหนว่างๆ ค่อยไปคอนโดกันใหม่อีกทีก็ได้”
“อือ”
“งั้นเรากลับแล้วนะทุกคน...กลับแล้วนะเติ้ล”แจนหันมามองหน้าเติ้ล
เติ้ลมองแจนยิ้มๆ “บาย เลือกแท็กซี่คันดีๆล่ะ”
“ทำไมเหรอ กลัวคนขับแท็กซี่พาเราไปทำมิดีมิร้ายหรือไง”
“ก็เราเป็นห่วงนี่น่า สมัยนี้ คนขับแท็กซี่ไว้ใจไม่ค่อยได้หรอก”
“ขอบใจนะ ที่เป็นห่วง เราไปและ บาย”
“แล้วเจอกันที่โรงเรียนนะ”ครีมโบกมือบ๊ายบายเพื่อน
เมื่อแจนไปแล้ว ทุกคนก็ไปที่คอนโดของเอ๊ก
“เฮ้ย! ไอ้เอ๊ก เพื่อนแกชื่อไรวะ”ไอซ์ถาม ขณะนอนเล่นอยู่บนโซฟา
“ชื่อแชมป์”เอ๊กตอบ ขณะกำลังเทน้ำหวานแดงจากเหยือกใส่แก้ว และตามด้วยน้ำโค๊กให้เพื่อนๆดื่ม
“แล้วเมื่อไหร่จะกลับมาวะ”เติ้ลถาม ขณะกำลังนั่งอ่านหนังสืออ่านเล่นอยู่บนอาร์มแชร์
“ถ้างานถ่ายแบบ ถ่ายละครมันไม่เยอะ ก็คงจะกลับประมาณสามทุ่ม แต่ถ้าเยอะ ก็เกือบๆสี่ทุ่มแหละว่ะ”
“อะ น้ำ...น้ำ ครีม ยัยแอร์กี่”เอ๊กยื่นนำให้ไอซ์ กับเติ้ล และก็ยื่นให้ครีม กับแอร์ ที่กำลังนั่งอ่านนิตยารกันอยู่
“ขอบใจว่ะ...เพื่อนแกถ่ายแบบ ถ่ายละครด้วยเหรอวะ...เฮ้ย! อย่าบอกนะเว่ย ว่าเพื่อนแกคือ”ไอซ์ลุกขึ้นพรวดทันที
“ใช่ คนเดียวกันนั่นแหละ แชมป์ วีรวิท อัครพินิจษร”เอ๊กนั่งลงข้างไอซ์
“เอ๊ก เมื่อกี๊นายพูดชื่อใครนะ”ครีมรีบถาม เพื่อความแน่ใจ
“แชมป์ วีรวิท อัครพินิจษร”เอ๊กหันไปบอกครีม
“แชมป์ วีรวิท อัครพินิจศร...เฮ้ย! นี่มันดารา-นายแบบนี่” ครีมโพล่งออกมาอย่างตกใจ
เอ๊กยักคิ้วให้ “ใช่แล้วล่ะ”
“โกหกหรือเปล่าอะ ดารา-นายแบบที่ไหน เค้าจะมาอยู่ที่นี่”แอร์ถาม อยากไม่อยากเชื่อ
“ทำไมฉันต้องโกหกเล่า ถ้าเธอไม่เชื่อนะ เดี๋ยวคอยดู”
เวลา 21.15น.
“ติ๊งต่อง”มีเสียดออดดังขึ้นหน้าห้อง
“สงสัยจะมาแล้วมั้ง เดี๋ยวฉันไปดูเอง”พูดจบ เอ๊กก็เดินไปเปิดประตู
เมื่อแชมป์เดินเข้ามาในห้อง ก็ต้องตะลึงกับรองเท้า4คู่ ที่วางเรียงกันอยู่ในห้อง
“นี่แกพาใครมาเที่ยวห้องวะเนี่ย”แชมป์หันไปถามเอ๊ก
“เพื่อนฉันเอง อยู่ข้างในแน่ะ เดี๋ยวแนะนำให้รู้จัก ตอนนี้นายไปล้างหน้าล้างตาก่อนปะ โทรมมาเชียว”
“เออ”พูดจบ แชมป์ก็เดินไปล้างหน้าล้างตาในห้องน้ำ ซึ่งเป็นจังหวะเดียวกับที่ครีมกำลังจะไปห้องน้ำพอดี
“จะเข้าห้องน้ำเหรอครีม”เอ๊กเดินมาหาครีม ที่ยืนรออยู่หน้าห้องน้ำ
“อือ ใช่ จะล้างหน้าล้างตาซักหน่อยน่ะ ชักเพลียแล้ว”
“เข้าห้องน้ำด้านในก็ได้ เดี๋ยวฉันพาไป”ขณะที่เอ๊กกำลังจะพาครีมเดินเข้าไปข้างในห้องนอน แชมป์ก็เปิดประตูออกมาพอดี
“มันออกมาและ งั้นเข้าตรงนี้เลยละกัน”เอ๊กบอกครีม เมื่อครีมหันมาแชมป์ก็ต้องตะลึงกับความน่ารักของครีม...แชมป์จ้องครีมอยู่อย่างนั้น จ้องอยู่อย่างนั้น ไม่วางตา
“เฮ้ย! แกเป็นไรไปวะ ลูกตาค้างหรือไง”เอ๊กงง กับท่าทางของเพื่อน
“น่ารักมากว่ะแก เพื่อนแกเหรอ”แชมป์ถามเอ๊ก แต่สายตายังจ้องอยู่ที่ครีม
“เออ เพื่อนฉันเอง”
แชมป์เดินเข้ามาหาครีม จนครีมต้องถอย
“ชื่ออะไรเหรอครับ อายุเท่าไหร่แล้วครับ มีแฟนหรือยังครับ”แชมป์ถามรวดเดียว จนครีมอึ้งไป
“ไอ้แชมป์ แกมานี่เลย”เอ๊กฉุดแชมป์ ให้ถอยห่างออกมาจากครีม
“แกจะฉุดฉันมาทำไมวะ โธ่! กำลังจะได้คำตอบแล้วเชียว”แชมป์หงุดหงิด
“แกจะได้นี่มากกว่าคำตอบซิวะ”เอ๊กเบิร์ดหัวแชมป์
“นี่ ฉันถามจริง แกจะจีบยัยครีมเหรอ”
“ก็เออซิวะ แค่เพียงแวบเดียวที่เห็นหน้านะเว่ย ฉันก็ชอบเขาอย่างจังเลยว่ะ”
“ฉันไม่เชื่อแกว่ะ ไอ้แชมป์ หน้าอย่างแกอะ เคยรักใครจริงซะที่ไหน ที่ผ่านมา ก็เห็นคบกันแค่ผิวเผิน ทั้งน้องเชอร์รี่ น้องโมเม น้องกิ๊ฟ น้องต่าย น้องโบ น้อง”เอ๊กร่ายยาว
“พอได้แล้ว เยอะไปแล้ว เออๆ กูยอมรับ ว่าชอบคบใครแบบผิวเผิน แต่สำหรับครีม มันไม่ใช่เว่ย มันเป็นความรู้สึกที่กลั่นมาจากตรงนี้”แชมป์ชี้ไปที่หน้าอก เอ๊กเลยต่อยเข้าที่หน้าอกแชมป์
“ยังไงๆกูก็ไม่เชื่อ...เอาเหอะๆ ชอบไม่ชอบ เดี๋ยวค่อยมาเคลียร์ทีหลัง ตอนนี้ไปทำความรู้จักกับเพื่อนฉันก่อน ไป”
เมื่อแชมป์เดินเข้ามาในห้อง เอ๊กก็แนะนำเพื่อนๆให้แชมป์รู้จัก
“เนี่ย ไอ้ไอซ์ เพื่อนที่สนิทที่สุดตั้งแต่ม.1”
“ยินดีที่ได้รู้จักครับ”ไอซ์โค้งคำนับ
“เช่นกัน”แชมป์ยิ้มให้อย่างเป็นมิตร
“แล้วเนี่ย ก็ไอ้เติ้ล เพื่อนที่สนิทอีกคนเหมือนกัน”
เติ้ลยิ้มให้ “แทนคำพูด”
“คนต่อไปคงไม่ต้องแนะนำหรอกมั้ง เพราะแกรู้จักแล้วนี่ งั้นแนะนำคนต่อไปดีกว่า เนี่ย ยัยแอร์ ฉายาของมันน่ะ มีตั้ง4ฉายา ยัยแอร์กี่ หัวโบว์ลิ่ง หน้าเต้าหู่ ปากหัวหอม”
แอร์เม้มปากด้วยความโกรธ
“พี่แชมป์คะ ขอลายเซ็นหน่อยค่ะ”แอร์หยิบกระดาษ กับปากกาที่วางอยู่บนโต๊ะยื่นให้แชมป์
แต่แชมป์ไม่สนใจ เดินตรงไปนั่งข้างครีม ครีมเลยต้องเขยิบ
เอ๊กเห็นท่าไม่ดี รีบไปดึงตัวเพื่อนออกมา
“ดูซิ ยัยครีมตกใจหมดแล้ว เป็นดารา-นายแบบ หัดสงวนท่าทีหน่อยซิวะ”เอ๊กว่าเพื่อน
“แหม! ก็มันอดใจไม่ได้นี่หว่า แต่ว่ายัยนั่นก็น่ารักดีนะ”แชมป์หันไปมองที่แอร์
“พอเลย มึงพอเลย เดี๋ยวก็ยัยครีม เดี๋ยวก็ยัยแอร์...เฮ้อ! แจนกับทิพย์นี่คิดถูกจริงๆ ที่ไม่มาด้วย”ประโยคหลังนี้ เอ๊กพึมพำออกมา
“แกว่าไงนะ แจน กับทิพย์?...ใครวะ”
“มึงไม่ต้องรู้หรอก...กูว่ามึงไปอาบน้ำเถอะ ดูซิเนี่ย เหนียวไปทั้งตัวเลย”
“จำไว้เลยนะ มีไรไม่เคยบอก...กูไปอาบน้ำก็ได้วะ”พูดจบ แชมป์ก็เดินออกจากห้องไป เอ๊กมองตามเพื่อนไป อย่างเหนื่อยใจ แล้วเดินมานั่งลงข้างๆเพื่อน
“ครีมไม่ต้องตกใจไปหรอกนะ มันก็เป็นอย่างนี้แหละ มันน่ะจีบหญิงไปทั่ว ดารา-นางแบบน่ะ โดนมันหลอกตั้งหลายคนแล้ว”
“ที่แท้ก็เป็นฝีมือมันนี่เอง ที่ทำให้ดารา-นางแบบทั้งหลาย ต้องช้ำอกช้ำใจ ออกข่าวกันเกือบทุกวัน”พูดจบ ไอซ์ก็นอนลงบนตักเติ้ล
“ฉันไม่ได้ตกใจหรอก แต่ฉันอึ้งมากกว่า อยู่ๆก็เข้ามาถามว่า ชื่ออะไร อายุเท่าไหร่ มีแฟนหรือยัง”
“มันก็ถามแบบนี้กับผู้หญิงทุกคนนั่นแหละ แล้วพอผู้หญิงเริ่มรู้สึกชอบมัน มันก็จะร้องเพลงจีบทุกวันเลย”
“ตัวในละคร กับตัวจริงนี่ ต่างกันมากเลยนะ ไม่น่าเชื่อเลย ว่าตัวจริงจะเป็นคนแบบนี้”แอร์พูดออกมา อย่างไม่อยากเชื่อ
“แกก็ระวังตัวไว้ด้วยล่ะ เพราะเมื่อกี๊มันบอกฉัน ว่าแกน่ะน่ารัก..แหวะ น่ารักตรงไหนวะ สงสัยต้องพามันไปตัดแว่นซะแล้ว”เอ๊กพึมพำ
“แกว่าไรนะ”
“เปล่า ไม่ได้ว่าอะไรซักหน่อย”
แอร์มองเอ๊กอย่างจับผิด ทุกคนหัวเราะในท่าทางของแอร์ และรู้ว่ามันต้องเกิดเรื่องในไม่ใช่นี้แน่
*********
“กลับมาแล้วค่ะแม่”ครีมตะโกนบอกผู้คนที่อยู่ในบ้าน ซันเดินมาเปิดประตูให้พี่สาว
“กลับดึกจังเลยพี่ รู้ไหมว่าแม่รอพี่จนหลับไปแล้ว”ซันบ่น
“จริงเหรอ...แล้วนี่พ่ออยู่ไหนล่ะ”
“ยังไม่กลับมาเลย”
“แล้วพี่หวานล่ะ”
“ยังไม่กลับเหมือนกัน เห็นว่าอยู่ทำรายงานกับเพื่อนที่มหาวิทยาลัยน่ะ”
“แล้วนี่เรายังไม่นอนอีกเหรอเนี่ย ดึกแล้วนะ”
“เห็นว่านอนหรือยังล่ะ พี่ครีมนี่ ถามแปลก”
“กวนนักนะเรา”ครีมขยี้หัวน้องชายเล่น แล้วเดินขึ้นชั้นบนไป
เธอเดินมาเปิดคอม แล้วเข้าmsn เพื่อที่จะคุยกับยัยแอร์ แต่ยังไม่ทันที่เธอจะได้คุยกัน ก็มีเมลหนึ่งแอดมาหาเธอ “ชินจังคิ้วดก” ถึงเธอจะแปลกใจ แต่ก็ยอมตกลงโดยดี
“หวัดดีคร๊าบ”ชินจังคิ้วดกเริ่มเขียนคุยกับเธอก่อน
“ดี นายเป็นใครกันน่ะ แล้วเอาเมลเรามาจากไหน”
“ฉายาของเราคือ “ชินจังคิ้วดก” เพื่อนๆที่รร.มันชอบล้อ เพราะคิ้วผมทั้งดกทั้งหนา ส่วนเรื่องเมล ผมรู้มาจากเพื่อนของเพื่อนอีกทีนึง”
“แล้วชื่อจริงๆของนายล่ะ แล้วคนที่ให้เมลเธอน่ะชื่อะไร”
“เราชื่อเบส ส่วนคนที่ให้เมลเธอกับเราน่ะ เราไม่รู้ว่าชื่ออะไร...เราชื่อรู้จักชื่อของเธอด้วยนะ เธอชื่อครีมใช่มั้ย อยู่รร.ศาสตราวิทยาลัย ม.4ห้อง2 ใช่หรือเปล่า”
“ใช่ นายรู้จักเราได้ยังไงล่ะ”
“ก็เพราะเราเป็นบอดีการ์ดประจำตัวครีมน่ะสิ...555 งงล่ะสิ ใช่ม้า”
“ใช่ งง งงมากด้วย แล้วนายเป็นบอดีการ์ดประจำตัวเราตั้งแต่เมื่อไหร่ เราไม่เคยมีบอดีการ์ดนะ”
“เราคงเป็นเสมือนเงาของครีมมั้ง ที่ครีมเอาแต่เหยียบเงาของตัวเองทุกวันๆ ไม่เคยมองเห็นค่าของมันแม้แต่ครั้งเดียว...แต่เอาเถอะ เราผิดเอง ที่เต็มใจจะคุ้มครองครีม โดยที่ครีมไม่ได้ขอ...เราขอโทษนะ ที่ทำให้ครีมต้องคลางแคลงใจ และหนักใจ”
“ก็เราไม่รู้นี่ ว่านายแอบตามฉันตลอดเลย ว่าแต่นายอยู่รร.อะไรล่ะ”
“เราอยู่รร.วิบูลพัฒนา ข้างๆรร.ครีมนี้เอง”
“แล้วนายอยู่ม.อะไรแล้วอะ”
“เราอยู่ม.5 ห้อง3 ถ้าเธออยากเจอเรา ก็ไปหาได้นะ”
“จะบ้าเหรอ นั่นมันรร.ชายล้วนนะ”
“ไม่เห็นเป็นไรเลย ครีมก็ใส่แว่นหนาๆ ใส่วิกสีเทาๆ ให้เหมือนเป็นอาจารย์สิ เค้าจะได้ไม่ว่าเอา”
“บ้าใหญ่และ ไม่เอาด้วยหรอก แบบนั้นน่ะ...เออนี่ นายส่งรูปมาให้เราดูได้ไหม”
“เราไม่มีรูปในคอมเลยอ่า เอาไว้ถ้ามีเมื่อไหร่ จะส่งไปให้ดูละกันนะ แล้วครีมล่ะ มีรูปมั้ย”
“มี แต่เราไม่ให้ เพราะมันไม่แฟร์ นายน่ะ ได้เห็นหน้าเราแล้วนี่น่า แต่เรายังไม่เคยเห็นน่านายเลย ถ้าเกิดเราส่งรูปไปอีก ก็เท่ากับนายชนะ2ต่อเลยน่ะสิ”
“หึๆ ไม่โง่นี่เรา”
“แล้วใครบอกว่าฉันโง่เล่า ฉันสอบได้เกรดเฉลี่ย 3.63เชียวนะ”
“โม้รึเปล่าอะ เรารู้นะ ว่าครีมเคยสอบได้2.92 อย่ามาทำอวด”
ครีมถึงกับจ๋อย
“เออ ใช่ เราเคยได้ แต่ก็แค่ครั้งเดียวเท่านั้น ว่าแต่นายเถอะ เอาแต่ว่าคนอื่น ได้เกรดเท่าไหร่ล่ะ”
“3.86 โย่ๆ ชนะครีมด้วย”
“เหอะ เราไม่เชื่อหรอก อย่าโม้ไปหน่อยเลย”
“ไม่เชื่อก็ตามใจ...ฮ้าว เราง่วงจังเลยอ่า งั้นเราไปก่อนล่ะนะ บาย”
“บาย”
เมื่อเบสออกกไปแล้ว ครีมก็ปิดเครื่องนอนทันที โดยลืมไป ว่านัดคุยกับแอร์ไว้
“เบส” “ชินจังคิ้วดก” “บอดีการ์ดประจำตัวเรา”....นายเป็นใครกันแน่? ฉันงงไปหมดแล้วนะ”คำถามเหล่านี้ กระตุ้นสมองของครีมอยู่ตลอดเวลา จนทำให้ครีมนอนไม่หลับ กว่าครีมจะหลับลงได้ ก็ปาไปตี3กว่าๆ
(ตอนนี้เริ่มรู้สึกขี้เกียจยังไงก็ไม่รู้ เลยพิมพ์สั้นลง ยังไงตอนต่อไป จะพยายามไม่ขี้เกียจนะคะ)
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น