ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : เหรียญตรา/เพื่อนใหม่
ณ ปราสาท ทรีเวนนาร์ ที่เคยสดสวยงดงามเต็มไปด้วยเหล่าแมลง นก และผีเสื้อ ที่มาดอมดมดอกไม้ และดูดดื่มน้ำหวาน บัดนี้ ปราสาทแห่งนี้ กลับไม่เป็นเช่นก่อนอีกแล้ว ทั้งแมลง นก และผีเสื้อได้บินหนีหายกันไปหมด ราวกลับว่าเป็นประสาทร้าง(ความจริงไม่ต้องราวกับหรอก เป็นจริงๆเลยแหละ)ทหารนับหมื่นที่เคยมี ต่างก็หนีหายกันไปหมด มีเพียงแต่เจ้าหญิงวีนัส และองค์รักษ์คู่ใจ รียอร์ส ที่อาศัยอยู่ที่ประสาทแห่งนี้กัน2คน
“ทำไมเจ้าไม่หนีตามพวกทหารพวกนั้นไปล่ะ”
“ถ้ากระผมไป ใครจะอยู่เป็นเพื่อนองค์หญิงล่ะกระหม่อม”
“ข้าอยู่ได้ ไม่ต้องห่วงหรอก”
“แต่กระหม่อมอยู่กับองค์หญิงมานานนับปีแล้ว ข้าทิ้งองค์หญิงไปไม่ได้หรอก”
เจ้าหญิงวีนัส มองรียอร์สอย่างซาบซึ้งใจ “ขอบใจเจ้ามากนะ และต่อไปนี้ อย่าเรียกข้าว่าองค์หญิงอีก ให้เรียกว่าวีนัสเฉยๆ แล้วก็ไม่ต้องใช้คำว่ากระหม่อมด้วย เพราะต่อไปนี้ เราจะเป็นเพื่อนกัน จะไม่มีองค์หญิงวีนัส และองค์รักษ์รียอร์สอีก จะมีแต่ วีนัส และรียอร์สเท่านั้น”
“องค์หญิง!”
เจ้าหญิงวีนัสทำหน้าดุ แล้วทำเสียงขู่ “นี่เป็นคำสั่ง”
“พระเจ้าค่ะ องค์ เอ้ย วีนัส”เฮ้อ!ทำไมมันเรียกยากอย่างนี้นะ
“อ้อ แล้วก็ไม่ต้องพูดคำว่าพระเจ้าค่ะด้วย พูดคำว่าครับแทน คำราชาศัพท์ก็ไม่ต้องพูดด้วยนะ”
“พระเจ้า เอ้ย ครับ”
“เฮ้อ! ไม่รู้ว่าอีกหน่อย บ้านเมืองจะเป็นยังไงบ้าง”
*******
แดนบาร์ทอส
สเตตัน-หัวหน้าแดนต่างเมือง ต้องการวีนัสมาเป็นภรรยาของตน
แบล็คอาย-ฉายาของมันคือ Weapon Eye มันใช้ตาซ้ายเป็นอาวุธ ส่วนตาขวาของมันปิดไว้ เป็นมือขวาของสเตร์ตัน
เอสเวิร์ค-น้องชายของเสตร์ตัน อยากได้โรส น้องสาวของวีนัส มาเป็นภรรยา อาวุธของมันคือ Weapon Mouth เพียงแค่มันอ้าปาก แล้วปล่อยควันสีเขียวออกมา ก็สามารถพิฆาตชีวิตคนได้
Red Eye-มือขวาของเอสเวิร์ค ตามันจะเป็นสีแดงตลอดเวลา จนทำให้ผู้คนที่เดินผ่านต่างหวาดกลัว
“อะฮุๆ สะใจจริง อะฮุๆ”แบล็คอายหัวเราะออกมาอย่างผู้ชนะ
“หุบปากได้ไหม แบล็ค”สเตตันตะคอก อย่างไม่พอใจ
แต่แบล็คก็ยังไม่หยุด
“อยากหัวเราะมากนะใช่มั้ย แบล็ค...ได้!”
สเตตันสาปแบล็ค ให้หัวเราะตลอดกาล
“อะฮุๆอะฮุๆอะฮุๆ”
“แบล็คมันเป็นบ้าไปแล้วเหรอ ท่านพี่”เอสเวิร์คเดินเข้ามาหาสเตตัน
“พี่สาปมันเองแหละ บังอาจหัวเราะเยาะเย้ยข้า...แล้ววันนี้เป็นไงบ้างล่ะ วิชาคาถาที่ข้าให้ไปลองฝึกน่ะ ทำได้ไหม”
เอสเวิร์คนั่งลงที่เก้าอี้อย่างหัวเสีย “มันยากเหลือเกินท่านพี่ มันยากมาก”
สเตตันเดินเข้ามาหาน้องชาย แล้วตบไหล่ให้กำลังใจ “ใจเย็นน่า วิชาเนี้ยไม่ยากอย่างที่นายคิดหรอก แถมวิชาเนี้ย ยังสามารถทำให้โรสรักนายได้ด้วยนะ”
เอสเวิร์คลุกพรวดจากเก้าอี้ทันที “จริงรึ ท่านพี่”
“แล้วพี่เคยโกหกเจ้ารึไง”
“งั้นข้าไปก่อนนะ”พูดจบ ก็วิ่งพรวดออกจากห้องทันที
“อ้าว!จะรีบไปไหนล่ะ”
เอสวิ่งไปหาโรส
“เฮ่! วันนี้เป็นไงบ้าง สุขสบาย ฮิปดีหรือเปล่า”เอสทัก แต่โรสเมินไปทางอื่น
“ข้าจะสุขสบาย ฮิปกว่านี้ ถ้าข้าได้กลับไปบ้านเมืองของข้า”
“เจ้าอยู่ที่นี่ เจ้าไม่มีความสุขรึ”
“ข้าคิดถึงท่านพี่วีนัส ข้าอยากกลับไปหาท่านพี่”
เอสคิดอยู่สักพัก แล้วพูดขึ้น “เอางี้สิ เจ้าก็กลับไปบอกท่านพี่ของเจ้า ให้มาอยู่ที่นี่ด้วยกัน”
“เมืองชั่วๆแบบเนี้ย ท่านพี่ไม่มาอยู่หรอก”
เอสโมโหมากมาก เดินเข้ามาหาโรสด้วยความโกรธ
“เจ้าอย่าพูดอย่างนี้อีกนะ ข้าไม่ชอบ แล้วก็จำไว้ด้วย ถึงเจ้าจะไม่รักข้า แต่สักวัน ข้าจะทำให้เจ้ารักข้าให้ได้ คอยดู”พูดจบ เอสก็เดินออกไปด้วยความโมโห
“ปึ้ง!”เขาปิดประตูอย่างแรง อย่างไม่พอใจ
โรสมองตามไป รู้สึกผิดอยู่ลึกๆ
*ถึงเขาพวกฝ่ายอาธรรม แต่เขาเป็นคนที่มีน้ำใจ
*ถึงเขาเป็นพวกฝ่ายอาธรรม แต่เขาเป็นคนที่รักเพื่อน
*ถึงเขาเป็นพวกฝ่ายอาธรรม แต่เขาไม่เคยทำให้คนอื่นเสียใจ
*ถึงเขาเป็นพวกฝ่ายอาธรรม แต่เขาเป็นคนที่ถนอมน้ำใจคนอื่น
*รอยยิ้มของเขา มันทำให้คนที่กำลังสิ้นหวัง มีกำลังใจ
*รอยยิ้มของเขา มันทำให้คนที่กำลังทุกข์ มีความสุขได้ทันที
นี่คือทุกๆสิ่งในตัวเขา ที่ใครๆไม่เคยรู้มาก่อน
เอสเดินเข้ามาที่ห้องทดลอง แล้วเริ่มฝึกวิชา “SWORD LIGHT”
“เฮ้!เอส นายอยู่ในนั้นมาตั้ง6ชั่วโมงแล้วนะ เป็นอะไรหรือเปล่า”สเตตะโกนถาม
แต่ไม่มีเสียงตอบกลับมา
“YES ข้าทำได้แล้ว ข้าทำสำเร็จแล้ว”เอสตะโกนออกมาอย่างดีใจสุดๆ
“ตูม! ตูม! ตูม!”
สเตได้ยินเหมือนเสียงระเบิดดังออกมาจากข้างใน ก็ตกใจมาก “เฮ่!เอส นายทำไรของนายอะ”สเตตัดสินใจพังประตูเข้าไป...เมื่อประตูเปิดออก ควันขโมงใหญ่ ก็โถมเข้าใส่หน้าสเต ผู้เป็นพี่ชาย
“เอส นายทำไรของนายอะ”
“ก็ฝึกวิชา “SWORD LIGHT”ไงล่ะท่านพี่ แล้วตอนนี้ข้าก็ทำสำเร็จแล้วด้วย”
“แต่นี่ไม่ใช่วิชา “SWORD LIGHT”นะ”
“อะไรนะท่านพี่”
“ตูม!”อยู่ๆก็มีเสียงดังขึ้น จนสเต และเอสต่างตกใจ
สเตหันไปมอง มีกล่องๆหนึ่งวางอยู่ที่โต๊ะด้านหลังสเต มันกระดิกได้ด้วย
“กล่องมันกระดิกด้วยล่ะ ท่านพี่”
“นายอยู่เฉยๆนะ เดี๋ยวพี่ไปเปิดเอง”สเตค่อยเดินเข้าไปหามัน
เขาสูดลมหายใจลึกๆก่อนเปิดมัน...เมื่อกล่องเปิดออก ควันสีแดงก็พุ่งขึ้นมา แล้วโถมใส่หน้าเขา
“โอ๊ย!นี่มันอะไรเนี่ย”สเตร้องออกมา พร้อมกับสำลักควันไฟ
“ท่านพี่ นี่มันอะไรกันน่ะ”เอสเดินไปหยิบสร้อยเส้นหนึ่งขึ้นมา มีหินก้อนสี่เหลี่ยมห้อยอยู่ มันสลักด้วยหินอ่อนๆ ช่างสวยงามเหลือเกิน
สเตเดินมาหาน้องชาย แล้วหยิบเหรียญขึ้นมาดู
“มันคืออะไรรึท่านพี่”เอสถามอย่างอยากรู้
“มันคุ้นๆอยู่นา”สเตพยายามนึก
“อ๋อ!ข้านึกออกแล้ว มันคือตราประจำราชอาณาจักร...แต่เอ๊ะ มันมาอยู่ที่นี่ได้ยังไงกัน”สเตหันมาทางน้องชาย
“นายไปฝึกวิชาไรเข้าล่ะเนี่ย”
“ก็ฝึกวิชาที่ท่านพี่ให้นั่นแหละ”
“แล้วนายทำตามขั้นตอนรึเปล่า”
“เปล่า ข้าเห็นว่าตามขั้นตอนมันยากไป ข้าเลยลองลดขั้นตอนดู”
“โธ่เอ๊ย!เอส ทำไมไม่ทำตามขั้นตอนเล่า”
“ก็ข้าเห็นว่ามันยากเกินไปน่ะท่านพี่”
“แล้วว่าแต่นี่มันเหรียญจริงหรือเปล่าเนี่ย”
“ท่านพี่หมายความว่าไง”
“ก็หมายความว่ามันไม่ได้มีแค่เหรียญเดียวยังไงล่ะ”
“แล้วมันมีกี่เหรียญกันล่ะท่านพี่”
“3เหรียญ เหรียญแรก มันฝังอยู่ใต้ดิน บนเกาะ “MAR” ชั้นที่ไม่มีใครสามารถขุดเอามันขึ้นมาได้ เหรียญที่สอง มันอยู่ในบ ซึ่งบใบนั้นน่ะ อยู่ที่ถ้ำ “สโตนเมนท์”ใครที่เข้าไป มีอันต้องตายทุกคน ส่วนเหรียญที่3 ไม่มีใครรู้ ว่ามันอยู่ที่ไหน เว้นเสียแต่คนที่ฝึกวิชา “GREEN SMOKER ”คนที่ฝึกวิชานี้ จะได้เหรียญนี้มาครอบครอง โดยไม่ต้องหามัน”พูดจบ สเตกันหันมาทางน้องชาย แล้วร้องออกมาอย่างตกใจ “หรือว่านาย...นายฝึกวิชานี้เหรอ”
“ข้าไม่รู้”
สเตเข้ามาเขย่าตัวน้องชาย “นายเก่งมาก นายเก่งจริงๆ”
เอสยิ้มๆ ทั้งที่ไม่รู้ว่าอะไรเป็นอะไร
“แต่พี่อยากรู้ว่า เหรียญนี้เป็นเหรียญจริงหรือเปล่า มันดูสวยมาก จนบอกไม่ถูก”
“ข้าว่าไม่จริงหรอกท่านพี่ มันสวยเกินไป ข้าว่าเหรียญจริง มันต้องดูโบราณๆหน่อย”
“จริง ไม่จริง เราก็ได้มาเหรียญนึงและ...เอส นายต้องตามหาอีก2เหรียญให้เจอนะ อาณาจักรจะได้เป็นของเรา ฮ่าๆๆๆๆ”สเตเดินออกจากห้องไป เอสมองตามพี่ชายไป อย่างเหนื่อยใจ แล้วพึมพำกับตัวเอง
“ไม่ได้ อาณาจักรจะเป็นของพี่ชายไม่ได้ อาณาจักรจะต้องเป็นของของเจ้าของเดิม”พูดจบ เอสก็เดินไปที่กำแพง แล้วใช้มือขวาต่อยกำแพงจนเลือดไหล “เพราะฉันแท้ๆเลย ท่านพี่ถึงได้เหรียญไปครอบครอง เพราะฉัน เพราะฉันคนเดียว”เอสทรุดตัวนั่งลงกับพื้น เขาโกรธตัวเองมาก ถ้าเขามีดาบซักอันอยู่ในมือนะ เขาจะฟันตัวเองให้ตายเลย
*********
ตกดึกคืนนั้น เอสตัดสินใจเข้าไปขโมยเหรียญในห้องพี่ชายตอนสามทุ่ม เพราะพี่ชายจะออกไปกินเหล้าตอนนี้ประจำ และจะกลับมาตอนเที่ยงคืน
“อะฮุๆอะฮุๆอะฮุ”
เอสตกใจ หันไปมอง “เฮ้อ!โล่งออก เจ้าแบล็คนะเจ้าแบล็ค ทำให้ข้าตกอกตกใจหมดเลย”
“ว่าแต่ท่านพี่เก็บเหรียญไว้ไหนนะ”
แต่ไม่ว่าเอสจะหาเท่าไหร่ ก็หาไม่เจอ “เก็บไว้ไหนของเขานะ”
“ทำอะไรน่ะเอส”
เร้ดอายแกล้งทำเสียงเหมือนสเต...เอสตกใจ ค่อยๆหันไปมอง
“เฮ้อ! ตกใจหมด ทำไมแกล้งกันอย่างนี้ล่ะเร้ด”
“โทษทีท่าน แล้วนี่ท่านหาอะไรอยู่น่ะ”
“เอ่อ ข้ากำลัง”
“บอกมาเถอะ ข้าไม่บอกท่านสเตหรอก”
“แน่นะ”
“อือ ข้าสัญญา บอกมาเถอะ หาอะไรอยู่”
“ข้ากำลังหาเหรียญ เจ้าช่วยข้าหาหน่อยสิ”
“เหรียญ?เหรียญอะไรรึ”
“เหรียญแกะสลัก เป็นเหรียญที่สวยงามมาก เจ้าช่วยข้าหาหน่อยสิ ก่อนที่ท่านพี่จะกลับมา”
“ได้”
ทั้งสองหาอยู่นาน ก็ไม่เจอ...จนกระทั่งเอสเหลือบไปเห็นกล่องๆหนึ่งวางอยู่ใต้เตียง
“กล่องอะไรเนี่ย เจ้าช่วยข้าดูหน่อยสิ”
“ข้าก็ไม่รู้เหมือนกัน แต่ข้าว่าลองเปิดดูเถอะ”
แต่ว่าเปิดเท่าไหร่ก็เปิดไม่ออก
“มันเปิดไม่ออกน่ะท่าน เอาไงดีล่ะ”
เอสนิ่งคิดอยู่สักพัก แล้วพูดขึ้น “กุญแจไง กุญแจ”
“ใช่แล้ว กุญแจ”
ทั้งสองช่วยกันหากุญแจ แต่ก็ไม่พบ
“ถ้าที่ง่ายๆมันหาไม่เจอ คงต้องหาที่ยากๆแล้วล่ะท่าน”
“ที่ยากๆเหรอ?...อ๋อ นึกออกแล้ว”
“อะไรรึท่าน”
“รูปไง รูป”พูดจบ เอสก็ปีนขึ้นไปบนที่นอน
“เจ้าขึ้นมาช่วยข้าเปิดหน่อยสิ”
เร้ดขึ้นไปช่วยเอสเปิดรูป...และก็จริงดังคาด กุญแจอยู่ในนั้น
“เร็วเข้าเถอะท่าน เหลือเวลาอีกไม่นานนะ”
“อือ”เอสเริ่มไขกุญแจ...เมื่อกล่องนั้นเปิดออก เอสก็ดีใจมากๆ เพราะเหรียญนั่นอยู่ในกล่องจริงๆ
“รีบเก็บเร็วเข้าเถอะท่าน”ทั้งสองช่วยกันเก็บของทุกอย่างจนเข้าที่ เหมือนเดิมทุกอย่างเป๊ะ
“แล้วท่านจะเอาเหรียญนี่ไปทำอะไรกัน”
“ถ้าข้าบอกไปตอนนี้ เจ้าต้องโกรธข้า และฆ่าๆแน่ๆ เอาไว้ถ้าถึงเวลา ข้าจะบอกเจ้าเอง”พูดจบ เอสก็เดินจากไป ทิ้งให้เร้ดมองตามไปอย่างไม่เข้าใจ
เอสเดินตรงมาที่ห้องโรส
“โรส เปิดประตูหน่อยสิ นี่ข้าเอสนะ”
“เจ้าต้องการอะไร”
“ข้ามีบางอย่างจะให้เจ้า รับรองว่า ถ้าเจ้าได้ไป เจ้าจะต้องดีใจแน่”
“วางไว้ที่หน้าประตูนั่นแหละ เดี๋ยวข้าออกไปเอาเอง”
“ไม่ได้ ถ้าเกิดใครมาเห็นเข้า ข้าต้องตายแน่ๆ เปิดประตูให้ข้าเถอะนะ”
โรสรำคาญ เลยเดินไปเปิดประตูให้ “มีไร”
เอสเดินเข้าไปข้างใน
“แบมือมาซิ”
โรสทำตาม เอสยัดเหรียญไว้ในมือโรส
“รับไปซะ”
โรสมองดูสิ่งที่เอสให้ “นี่มัน”
“ใช่ เหรียญประจำราชอาณาจักร...เก็บไว้ให้ดีนะ แล้วข้าสัญญา ข้าจะช่วยเจ้าตามหาเหรียญอีก2เหรียญให้เจอ”
“ขอบใจเจ้ามากนะ”
“ไม่เป็นไร ข้าไปก่อนนะ”
เอสเดินออกจากห้องไป...เมื่อเอสออกไปแล้ว โรสก็รู้สึกเป็นห่วง กลัวเขาจะโดนพี่ชายทำร้าย
5
4
3
2
1
(แหะๆอย่างงนะคะ ท่านผู้อ่าน...เอาเป็นว่า อ่านไปเรื่อยๆก็แล้วกัน)
แนะนำตัวละคร
ครีม เด็กสาวน่ารัก อายุ16ปี อยู่ชั้นม.4 ห้อง2
น้ำหวาน พี่สาวของครีม
ซัน น้องของหวาน และครีม
ไอซ์ ชายหนุ่ม อายุ16ปี อยู่ชั้นม.4 ห้อง2
เจมส์ หนุ่มหน้าตาดีขวัญใจสาวๆ อยู่ชั้นม.6 ห้อง3 เป็นคนที่ชอบช่วยเหลือผู้อื่น มีน้ำใจ ด้วยเหตุนี้ ครีมจึงประทับใจพี่เจมส์มาก
แอร์ เพื่อนสนิทครีม อยู่ห้องเดียวกับครีม
ท๊อป เพื่อนสนิทของน้ำหวาน
พิงค์ เพื่อนรักของน้ำหวาน
เคน เพื่อนรักของท๊อป
เชอร์รี่ นุ่น ซี อาร์ม เพื่อนในกลุ่มซัน
เอ๊ก เติ้ล เพื่อนสนิทของไอซ์
วิน โก้ บอย กลุ่มที่ป่วนที่สุดในระดับ
อาจารย์บี อาจารย์หญิงที่สวยที่สุดในโรงเรียน
อาจารย์แพท อาจารย์ที่หล่อที่สุดในโรงเรียนเหมือนกัน
*****
วันเปิดเรียน
“วันนี้มีไรกินคะแม่”ครีมวิ่งลงมาจากชั้นบน แล้วตรงเข้ากอดแม่ของเธอ
“เข้าต้มกุ้งจ้ะ”เพชรรัตน์ แม่ของครีมหันไปบอกลูก
ครีมคลายอ้อมกอด แล้วเดินไปนั่งที่เก้าอี้ “ครีมทานเลยนะแม่”
“จ้า”
เมื่อทานเสร็จ ครีมก็รีบไปโรงเรียนทันที
เมื่อเธอมาถึงโรงเรียน ในขณะที่เธอกำลังเดินไปดูบอร์ดอยู่นั้น ก็มีผู้ชายคนหนึ่งขี่มอเตอร์ไซมาอย่างรวดเร็ว จนเกือบจะชนเธอ ผู้ชายคนนั้นรีบลงมาจากรถอย่างรวดเร็ว
“คุณเป็นอะไรหรือเปล่าครับ...ผมขอโทษนะครับ ผมไม่ได้ตั้งใจ”
“ไม่เป็นไรค่ะ”
“เฮ่ย!ยัยครีม เป็นอะไรรึเปล่า”แอร์วิ่งเข้ามาหาเพื่อนรัก ด้วยความเป็นห่วง
“ชื่อครีมเหรอ เพราะจัง”ผู้ชายคนนั้นพึมพำ
“ไม่เป็นไรมากหรอก เรารีบไปกันเถอะ”
“เฮ้ย!ไอ้ไอซ์ มาทำไรแถวนี้วะ”เอ๊กเดินเข้ามาหาไอซ์
“คือฉันเกือบขับรถชนคนน่ะ ฉันก็เลยลงมาดู ว่าเขาเป็นไรมากรึเปล่า”
“แล้วเขาเป็นไรรึเปล่าล่ะ”
“ไม่เป็น”
“ไม่เป็นก็ดีและ เรารีบไปกันเถอะ”
“เดี๋ยวฉันเอารถไปจอดก่อนและกัน แกรออยู่ตรงนี้แหละ”
“อือ”
เมื่อจอดรถเสร็จ เอ๊กกับไอซ์ก็เดินขึ้นห้องเรียน
“นั่งไหนดีล่ะเนี่ย”
“เฮ้ย นั่งนั่นไง 2ที่พอดีเลย”ทีนบอกเพื่อน
“เฮ้ย จะบ้าเหรอ ไม่ได้ยินที่อาจารย์บอกหรือไง ว่าไม่ให้ชายนั่งกับชาย หญิงนั่งกับหญิง”พอพูดจบ สายตาไอซ์ก็เหลือบไปเห็นครีม
“เฮ้ย เดี๋ยวฉันนั่งนู่นนะ”ไอซ์รีบเดินไป
“อ้าวๆ ทิ้งกันงี้เลยเหรอ”
ไอซ์เดินไปหาครีม “ขอโทษนะครับ ตรงนี้มีคนนั่งรึยังครับ”
ครีมเงยหน้าขึ้นมามอง “อ้าว!นายนั่นเอง...ไม่มีคนนั่งหรอก นั่งได้เลย”
ไอซ์เลื่อนเก้าอี้ออก แล้วนั่งลง...เอ๊กมองเพื่อน อย่างหัวเสีย “อะไรของมันวะ เห็นผู้หญิงน่ารักๆไม่ได้เลย”พูดจบ ก็เดินไปหาที่นั่ง
“ตรงนี้มีคนนั่งหรือเปล่าครับ”
แอร์เงยหน้ามอง “ไม่มีค่ะ”
เอ๊กนั่งลง แล้วถามชื่อแอร์
“เธอชื่ออะไรเหรอ เราชื่อเอ๊กนะ”
“เราชื่อแอน”แอร์ตอบโดยไม่มองหน้า
“เอ้าๆนักเรียน อย่าคุยกัน”เสียงอาจารย์ดังขึ้น
“โห!พึ่งเจออาจารย์สวยๆก็วันนี้แหละ”เอ๊กพูดขึ้น แล้วจ้องหน้าอาจารย์ตาไม่กระพิบ
“นายนี่มันหื่นจริงๆเลยนะ ขนาดอาจารย์ยังไม่เว้นเลย”
“นี่ ฉันยังไม่ได้คิดอะไรแบบนั้นนะ อย่าหาเรื่องกันดิ”
“เออๆไม่คิดก็ไม่คิด”
“อย่าคุยกันค่ะนักเรียน”
อยู่ๆก็มีเสียงดังข้างนอก จนทุกคนตกใจ
“เดี๋ยวอาจารย์ออกไปดูเอง”พูดจบ บีก็เดินออกไปดู
“หยุด!หยุดเดี๋ยวนี้นะ”
วิน โก้ บอย และเติ้ลหยุดชะงักทันที
“นี่มันเกิดอะไรขึ้นหะ บอกครูได้ไหม”
“นายบอกไปดิ๊”วินกระตุกแขนบอย
“อะไรวะ ทำผิดร่วมกัน ก็ยอมรับผิดร่วมกันซิวะ...โบ้ยให้ฉันทุกทีเลย”บอยหงุดหงิด
“แล้วแกเป็นเพื่อนฉันปะล่ะ ถ้าเป็น ต้องกล้าๆหน่อย”
“แกก็ให้แต่คนอื่นกล้า แกกล้าไหมล่ะ”
“เอางี้ เดี๋ยวฉันบอกเอง เถียงกันอยู่นั่นแหละ น่ารำคาญ”โก้บอกเพื่อนทั้งสอง
“คืองี้ครับอาจารย์ ไอ้เนี่ย มันขโมยกระเป๋าตังค์พวกผมไปครับ ผมเลยต้องวิ่งตามมาเอาคืน”
“เฮ่ย!”เติ้ลตกใจ
3หนุ่มแก๊งซ่ายิ้มเยาะ
“เธอทำอย่างนั้นจริงๆเหรอ”อาจารย์หันมาถามเติ้ล
“เปล่านะครับอาจารย์ ผมแค่ทำไอติมหกใส่กางเกงพวกเขาเท่านั้นเอง พวกเขาก็วิ่งไล่ผมใหญ่เลย”
“ไม่จริงนะครับ อาจารย์ มันโกหก”
“พวกแกมีหลักฐานไหมล่ะว่าฉันโกหกอะ”
“แล้วแกมีหลักฐานไหมล่ะ ว่าพวกฉันโกหก”
“มี ก็คราบไอติมบนกางเกงไอ้ตี๊หน้าเอ๋อนั่นไง”พูดจบ ก็เดินไปหาบอย
“อาจารย์ครับ นี่ไงครับ คราบไอติมที่ผมทำหกใส่พวกเขา ยังสดๆใหม่ๆอยู่เลยนะครับ”
บีเดินไปดูที่กางเกงบอย โก้รีบปฏิเสธ “มันโกหกนะครับอาจารย์ คราบไอติมเนี่ย ผมทำหกเองต่างหาก ใช่ไหมพวกเรา”
วินกับโก้กลัวสายตาอาจารย์ จึงไม่กล้าโกหก
“เฮ้ย ใช่หรือเปล่า”
บีหันมามองบอย “หยุดโกหกได้แล้ว และชั่วโมงนี้ก็ไม่ต้องเข้าห้องเรียน ไปวิ่งรอบสนามจนกว่าชั่วโมงเรียนนี้จะเลิก”
“โห อาจารย์ แดดร้อนอย่างนั้นน่ะ ยังจะให้ไปวิ่งรอบสนามอีกเหรอครับ”
“ใช่ ไปได้และ ส่วนเธอเข้าห้องไป”บีหันไปบอกไอซ์
“ครับอาจารย์”เติ้ลเดินเข้าห้องเรียนไป วิน บอย โก้มองเติ้ลอย่างไม่ชอบหน้า
“เฮ้ย!ไอ้เติ้ล”เอ๊กร้องออกมาอย่างดีใจ ก่อนลุกออกจากเก้าอี้ แล้ววิ่งเข้าไปกอดเพื่อน
“คิดถึงแกจังเลยว่ะ เป็นไงบ้างวะ เห็นแกหยุดเรียนตั้งหลายวันก่อนวันสอบ แล้วแถมวันสอบยังไม่มาสอบอีก คิดว่าจะไม่มาเรียนอีกแล้ว”
“ฉันก็คิดถึงแกเหมือนกันว่ะ แล้วนี่ไอ้ไอซ์อยู่ไหนเนี่ย”
“นั่งนู่นไง ไอ้พวกทิ้งเพื่อนไปหาสาว”
“เฮ้ย ทำไมว่ามันอย่างงั้นน่ะ”
“ก็มันน่ะ พอเห็นสาวน่ารักๆ ก็ทิ้งเพื่อนทันทีเลย”
ทั้งสองเดินไปหาไอซ์
“ว่าไง พ่อรูปหล่อ”เติ้ลเดินเข้ามาทัก
“อ้าว!ไอ้เติ้ล มาตั้งแต่เมื่อไร่”
“เมื่อเกี๊ย”
“แล้วนี่แกเป็นไงบ้างอะ”
“สบายดีว่ะ แกอะ”
“เรื่อยๆว่ะ เออ แล้วว่าแต่แกเข้ามาเรียนได้ไงวะ สอบก็ไม่ได้สอบ”
“เอาน่า ไอ้เรื่องเข้ามาได้ไงเนี่ย ช่างมันเถอะ ว่าแต่กลางวันเนี้ย”
“แกจะเลี้ยงข้าวเหรอวะ”เอ๊กถามอย่างดีใจ
“แกนี่ก็ให้มันเลี้ยงทุกทีเลย มันไม่ใช่ลูกนายกนะเว่ย”ไอซ์ว่าเพื่อน
“แหม ก็บ้านมันรวยนี่หว่า ถึงไม่ใช่ลูกนายก ก็เกือบเหมือนแหละว่ะ เลี้ยงข้าวแค่นี้ มันไม่ทำให้จนลงหรอก...ตกลงแกจะเลี้ยงใช่ป่ะ”
“เปล่า ฉันจะถามว่า วันเนี้ยมีใครจะเลี้ยงข้าวฉันบ้าง”
“อ้าว!โธ่!เสียอารมณ์เลย”เอ๊กหงุดหงิด ผิดกับไอซ์ ที่เอาแต่ขำ
“ขำไรวะไอ้ไอซ์”เติ้ลถาม
“ก็ขำแกอะดิ ไอ้เทพบุตรตกยาก ไหงวันนี้ไม่มีตังค์วะ”
“ก็ฉันให้ไอ้แก๊งป่วน3ตัวนั่นไปหมดแล้วอะดิ ตอนนี้เลยไม่มีเงินติดตัวเลย”
“นักเรียนกลับที่ได้แล้ว”เสียงอาจารย์ดังขึ้น กลุ่มไอซ์จึงแยกย้ายกันไปนั่งที่
“กลางวันเนี้ย ไปกินข้าวด้วยกันไหม”ไอซ์ชวนครีม
“ต้องดูก่อนน่ะ”
“เหรอ แล้วถ้าจะไปก็บอกแล้วกันนะ”
ไอซ์สังเกตมาตั้งนานแล้ว ว่าครีมเอาแต่นั่งวาดรูป แต่ไม่ได้สนใจอะไร แต่สักพัก เขาก็ทนไม่ไหว เพราะความอยากรู้ เขาจึงถามออกไป
“เราเห็นครีมเอาแต่วาดรูปมาตั้งแต่ต้นชั่วโมงนะ ครีมวาดรูปอะไรอยู่เหรอ”
“รูปคน”
“เหรอ เราขอดูได้ไหม”
“ไม่ได้หรอก เราจะเก็บเอาไว้ให้คนที่เราอยากให้ดูดูเป็นคนแรก”
“งั้นก็ไม่ได้เป็นไร เราไม่ดูก็ได้”
“เฮ้ย!เราไม่ได้หมายความว่างั้น เราหมายถึงว่าถ้าคนที่เราอยากให้ดูดูเสร็จแล้วอะ เราถึงจะให้นายดู”
“จริงอะ”
“ก็เอออะดิ”
ไอซ์ยิ้มอย่างดีใจ เอ๊กมองแล้วหมั่นใส้
“ดู๊ ดูมัน ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ หมั่นไส้จริงๆเลยว่ะ ไม่เห็นเหมือนคู่ฉันบ้างเลย นั่งหน้าตาบูดบึ้ง เป็นปลาล้าเน่าอยู่ได้ตั้งครึ่งชั่วโมง”พูดจบ ก็หันมามองหน้าแอร์
“นายว่าใคร ไอ้เอ๊กๆๆเซ็กเสื่อม”
“อ้าวๆมาเปลี่ยนชื่อฉันเป็นเอ๊กๆๆเซ็กเสื่อม เดี๋ยวก็สวยหรอก ยัยแอร์กี่”
“ฉันชื่อแอร์ ไม่ใช่แอร์กี่ พูดให้มันถูกๆหน่อย ไอ้เอ๊กๆๆเซ็กเสื่อม”
“ฉันก็ชื่อเอ๊ก ไม่ใช่เอ๊กๆๆเซ็กเสื่อม ยัยแอร์กี่”
“หนอย มาล้อชื่อฉัน ระวังเถอะ กลางวันเนี้ย ฉันจะไล่เตะนายให้เหมือนหมาเลย”
“หูย!หน้ากลั๊ว หน้ากลัว กลัวจังเลยอะ...อย่างแกเนี่ยนะ จะทำอะไรฉันได้ ยัยแอร์กี่”
“ก็ทำอย่างนี้ไง”แอร์ต่อยเข้าที่ท้องเอ๊ก
“โอ๊ย!”เอ๊กกุมท้องแน่น
“เสียงใครเป็นอะไรน่ะ”อาจารย์ถามขึ้น
เอ๊กยกมือขึ้น อาจารย์รีบเดินไปหาเอ๊ก
“เป็นอะไรไปราว”
“ก็ยัยเนี่ยสิครับอาจารย์ ต่อยท้องผมซะจุกเลย”
“ภัคริน พาเพื่อนไปห้องพยาบาลหน่อย”
“ครับ อาจารย์”ไอซ์ลุกออกจากโต๊ะ แล้วเดินไปหาเพื่อน
“เราน่ะ วันหลังก็เล่นเบาๆหน่อย”
“ค่ะ อาจารย์”
ไอซ์ประคองเอ๊กไปห้องพยาบาล
“หน้าตาก็น่ารักอยู่นะ ยัยนั่นน่ะ แต่นิสัยนี่ ไม่ได้เรื่องเลยว่ะ รู้มั้ย มันเปลี่ยนชื่อฉันเป็นอะไร”เอ๊กบ่นให้ไอซ์ฟัง
“ไม่รู้อะ เปลี่ยนเป็นไรอะ”
“มันเปลี่ยนชื่อฉันเป็นเอ๊กๆๆเซ็กเสื่อม”
ไอซ์ขำ “แล้วแกไปเปลี่ยนชื่อเขาก่อนปะล่ะ”
“เปล่า ฉันก็แค่ล้อนิดล้อหน่อยเท่านั้นเอง”
“แล้วแกไปล้ออะไรเขาล่ะ”
“ฉันก็แค่บอกว่าเขาหน้าตาบูดบึ้งเหมือนปลาล้าเน่าก็เท่านั้นเอง”
“นั่งไง ก็แกไปล้อเขาอย่างนั้นไง เขาถึงได้ว่าแกเข้าให้อะ”
“แต่ฉันก็ไม่ได้ให้ยัยนั่นมาล้อชื่อฉันได้ฝ่ายเดียวนะ ฉันก็เปลี่ยนชื่อใหม่ให้ยัยนั่นเหมือนกัน...ฉันตั้งให้มันว่ายัยแอร์กี่”
“โห!แกนี่ ชื่ออื่นที่มันดีกว่านี้ก็ไม่เอา ตั้งชื่อให้เขาซะเสียเลย”
“แล้วฉันไม่เสียกว่าเหรอ โธ่!”เอ๊กบ่นอออกมาอย่างไม่พอใจ ไอซ์นั่งมองเพื่อนอย่างขำๆ
*****
โรงอาหาร
“กินไรดีวะแก”ครีมหันไปถามแอร์
“กินร้านนั้นดีมะ ถ้าทางจะอร่อย”
“ถ้าจะอร่อยจริงๆว่ะ แล้วแกอะ กินไร”ครีมหันไปถามไอซ์
“เปลี่ยนสรรพนามตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย ไม่เห็นบอกกันเลย”
ครีมหัวเราะ “โทษที เรียกนายเหมือนเดิมก็ได้”
“ไม่เป็นไรหรอก เรียกแกแหละ ดูสนิทสนมกันดี”ไอซ์ยิ้มให้ครีมอย่างเป็นมิตร
“แล้วตกลงจะกินไรอะ”
“ฉันว่าฉันจะกินร้านนั้นน่ะ”ไอซ์ชี้ไปที่ร้านริมสุด
“เออๆ งั้นเดี๋ยวเจอกันที่โต๊ะนะ”
เมื่อทั้งหมดทานข้าวเสร็จ ก็มานั่งเล่นที่โต๊ะม้าหิน
“เดี๋ยวพวกแกคุยกันไปก่อนนะ เดี๋ยวฉันมา”ครีมบอกเพื่อนๆ แล้วรีบลุกออกจากโต๊ะไป
“อ้าว!จะไปไหนอะ”แอร์ตะโกนถามครีม แต่ครีมไม่ตอบ
“สงสัยคงเอารูปที่ตัวเองวาดเอาไปให้คนที่อยากให้ดูดูมั้ง”ไอซ์โพล่งออกมา แอร์หันมามองไอซ์
“แกพูดว่าไรนะ”
“แกได้ยินยังไง ก็ได้ยินอย่างนั้นแหละ”
“แต่ฉันฟังไม่ทันอะ”
“หูฝาดหรือไงเจ๊ มันพูดว่าสงสัยคงเอารูปที่ตัวเองวาดเอาไปให้คนที่อยากให้ดูดูมั้ง แค่นี้ก็ไม่ได้ยิน สมและที่เป็นแอร์กี่”เอ๊กว่าแอร์ ทำให้แอร์โมโห
“นึกออกและ ว่าฉันลืมทำอะไรไป...ลืมไล่เตะนายนี่เอง”พูดจบ ก็ทำท่าจะลุกขึ้น เอ๊กเห็นดังนั้น ก็ลุกออกจากโต๊ะทันที ทั้งสองวิ่งไล่กันรอบสนาม ไอซ์มองทั้งสองแล้วขำๆ แต่เมื่อเขาหันหน้ากลับมามองตึก เขาก็รู้สึกเป็นห่วงครีม ว่าทำไมไปนานจัง
“ทำไมเจ้าไม่หนีตามพวกทหารพวกนั้นไปล่ะ”
“ถ้ากระผมไป ใครจะอยู่เป็นเพื่อนองค์หญิงล่ะกระหม่อม”
“ข้าอยู่ได้ ไม่ต้องห่วงหรอก”
“แต่กระหม่อมอยู่กับองค์หญิงมานานนับปีแล้ว ข้าทิ้งองค์หญิงไปไม่ได้หรอก”
เจ้าหญิงวีนัส มองรียอร์สอย่างซาบซึ้งใจ “ขอบใจเจ้ามากนะ และต่อไปนี้ อย่าเรียกข้าว่าองค์หญิงอีก ให้เรียกว่าวีนัสเฉยๆ แล้วก็ไม่ต้องใช้คำว่ากระหม่อมด้วย เพราะต่อไปนี้ เราจะเป็นเพื่อนกัน จะไม่มีองค์หญิงวีนัส และองค์รักษ์รียอร์สอีก จะมีแต่ วีนัส และรียอร์สเท่านั้น”
“องค์หญิง!”
เจ้าหญิงวีนัสทำหน้าดุ แล้วทำเสียงขู่ “นี่เป็นคำสั่ง”
“พระเจ้าค่ะ องค์ เอ้ย วีนัส”เฮ้อ!ทำไมมันเรียกยากอย่างนี้นะ
“อ้อ แล้วก็ไม่ต้องพูดคำว่าพระเจ้าค่ะด้วย พูดคำว่าครับแทน คำราชาศัพท์ก็ไม่ต้องพูดด้วยนะ”
“พระเจ้า เอ้ย ครับ”
“เฮ้อ! ไม่รู้ว่าอีกหน่อย บ้านเมืองจะเป็นยังไงบ้าง”
*******
แดนบาร์ทอส
สเตตัน-หัวหน้าแดนต่างเมือง ต้องการวีนัสมาเป็นภรรยาของตน
แบล็คอาย-ฉายาของมันคือ Weapon Eye มันใช้ตาซ้ายเป็นอาวุธ ส่วนตาขวาของมันปิดไว้ เป็นมือขวาของสเตร์ตัน
เอสเวิร์ค-น้องชายของเสตร์ตัน อยากได้โรส น้องสาวของวีนัส มาเป็นภรรยา อาวุธของมันคือ Weapon Mouth เพียงแค่มันอ้าปาก แล้วปล่อยควันสีเขียวออกมา ก็สามารถพิฆาตชีวิตคนได้
Red Eye-มือขวาของเอสเวิร์ค ตามันจะเป็นสีแดงตลอดเวลา จนทำให้ผู้คนที่เดินผ่านต่างหวาดกลัว
“อะฮุๆ สะใจจริง อะฮุๆ”แบล็คอายหัวเราะออกมาอย่างผู้ชนะ
“หุบปากได้ไหม แบล็ค”สเตตันตะคอก อย่างไม่พอใจ
แต่แบล็คก็ยังไม่หยุด
“อยากหัวเราะมากนะใช่มั้ย แบล็ค...ได้!”
สเตตันสาปแบล็ค ให้หัวเราะตลอดกาล
“อะฮุๆอะฮุๆอะฮุๆ”
“แบล็คมันเป็นบ้าไปแล้วเหรอ ท่านพี่”เอสเวิร์คเดินเข้ามาหาสเตตัน
“พี่สาปมันเองแหละ บังอาจหัวเราะเยาะเย้ยข้า...แล้ววันนี้เป็นไงบ้างล่ะ วิชาคาถาที่ข้าให้ไปลองฝึกน่ะ ทำได้ไหม”
เอสเวิร์คนั่งลงที่เก้าอี้อย่างหัวเสีย “มันยากเหลือเกินท่านพี่ มันยากมาก”
สเตตันเดินเข้ามาหาน้องชาย แล้วตบไหล่ให้กำลังใจ “ใจเย็นน่า วิชาเนี้ยไม่ยากอย่างที่นายคิดหรอก แถมวิชาเนี้ย ยังสามารถทำให้โรสรักนายได้ด้วยนะ”
เอสเวิร์คลุกพรวดจากเก้าอี้ทันที “จริงรึ ท่านพี่”
“แล้วพี่เคยโกหกเจ้ารึไง”
“งั้นข้าไปก่อนนะ”พูดจบ ก็วิ่งพรวดออกจากห้องทันที
“อ้าว!จะรีบไปไหนล่ะ”
เอสวิ่งไปหาโรส
“เฮ่! วันนี้เป็นไงบ้าง สุขสบาย ฮิปดีหรือเปล่า”เอสทัก แต่โรสเมินไปทางอื่น
“ข้าจะสุขสบาย ฮิปกว่านี้ ถ้าข้าได้กลับไปบ้านเมืองของข้า”
“เจ้าอยู่ที่นี่ เจ้าไม่มีความสุขรึ”
“ข้าคิดถึงท่านพี่วีนัส ข้าอยากกลับไปหาท่านพี่”
เอสคิดอยู่สักพัก แล้วพูดขึ้น “เอางี้สิ เจ้าก็กลับไปบอกท่านพี่ของเจ้า ให้มาอยู่ที่นี่ด้วยกัน”
“เมืองชั่วๆแบบเนี้ย ท่านพี่ไม่มาอยู่หรอก”
เอสโมโหมากมาก เดินเข้ามาหาโรสด้วยความโกรธ
“เจ้าอย่าพูดอย่างนี้อีกนะ ข้าไม่ชอบ แล้วก็จำไว้ด้วย ถึงเจ้าจะไม่รักข้า แต่สักวัน ข้าจะทำให้เจ้ารักข้าให้ได้ คอยดู”พูดจบ เอสก็เดินออกไปด้วยความโมโห
“ปึ้ง!”เขาปิดประตูอย่างแรง อย่างไม่พอใจ
โรสมองตามไป รู้สึกผิดอยู่ลึกๆ
*ถึงเขาพวกฝ่ายอาธรรม แต่เขาเป็นคนที่มีน้ำใจ
*ถึงเขาเป็นพวกฝ่ายอาธรรม แต่เขาเป็นคนที่รักเพื่อน
*ถึงเขาเป็นพวกฝ่ายอาธรรม แต่เขาไม่เคยทำให้คนอื่นเสียใจ
*ถึงเขาเป็นพวกฝ่ายอาธรรม แต่เขาเป็นคนที่ถนอมน้ำใจคนอื่น
*รอยยิ้มของเขา มันทำให้คนที่กำลังสิ้นหวัง มีกำลังใจ
*รอยยิ้มของเขา มันทำให้คนที่กำลังทุกข์ มีความสุขได้ทันที
นี่คือทุกๆสิ่งในตัวเขา ที่ใครๆไม่เคยรู้มาก่อน
เอสเดินเข้ามาที่ห้องทดลอง แล้วเริ่มฝึกวิชา “SWORD LIGHT”
“เฮ้!เอส นายอยู่ในนั้นมาตั้ง6ชั่วโมงแล้วนะ เป็นอะไรหรือเปล่า”สเตตะโกนถาม
แต่ไม่มีเสียงตอบกลับมา
“YES ข้าทำได้แล้ว ข้าทำสำเร็จแล้ว”เอสตะโกนออกมาอย่างดีใจสุดๆ
“ตูม! ตูม! ตูม!”
สเตได้ยินเหมือนเสียงระเบิดดังออกมาจากข้างใน ก็ตกใจมาก “เฮ่!เอส นายทำไรของนายอะ”สเตตัดสินใจพังประตูเข้าไป...เมื่อประตูเปิดออก ควันขโมงใหญ่ ก็โถมเข้าใส่หน้าสเต ผู้เป็นพี่ชาย
“เอส นายทำไรของนายอะ”
“ก็ฝึกวิชา “SWORD LIGHT”ไงล่ะท่านพี่ แล้วตอนนี้ข้าก็ทำสำเร็จแล้วด้วย”
“แต่นี่ไม่ใช่วิชา “SWORD LIGHT”นะ”
“อะไรนะท่านพี่”
“ตูม!”อยู่ๆก็มีเสียงดังขึ้น จนสเต และเอสต่างตกใจ
สเตหันไปมอง มีกล่องๆหนึ่งวางอยู่ที่โต๊ะด้านหลังสเต มันกระดิกได้ด้วย
“กล่องมันกระดิกด้วยล่ะ ท่านพี่”
“นายอยู่เฉยๆนะ เดี๋ยวพี่ไปเปิดเอง”สเตค่อยเดินเข้าไปหามัน
เขาสูดลมหายใจลึกๆก่อนเปิดมัน...เมื่อกล่องเปิดออก ควันสีแดงก็พุ่งขึ้นมา แล้วโถมใส่หน้าเขา
“โอ๊ย!นี่มันอะไรเนี่ย”สเตร้องออกมา พร้อมกับสำลักควันไฟ
“ท่านพี่ นี่มันอะไรกันน่ะ”เอสเดินไปหยิบสร้อยเส้นหนึ่งขึ้นมา มีหินก้อนสี่เหลี่ยมห้อยอยู่ มันสลักด้วยหินอ่อนๆ ช่างสวยงามเหลือเกิน
สเตเดินมาหาน้องชาย แล้วหยิบเหรียญขึ้นมาดู
“มันคืออะไรรึท่านพี่”เอสถามอย่างอยากรู้
“มันคุ้นๆอยู่นา”สเตพยายามนึก
“อ๋อ!ข้านึกออกแล้ว มันคือตราประจำราชอาณาจักร...แต่เอ๊ะ มันมาอยู่ที่นี่ได้ยังไงกัน”สเตหันมาทางน้องชาย
“นายไปฝึกวิชาไรเข้าล่ะเนี่ย”
“ก็ฝึกวิชาที่ท่านพี่ให้นั่นแหละ”
“แล้วนายทำตามขั้นตอนรึเปล่า”
“เปล่า ข้าเห็นว่าตามขั้นตอนมันยากไป ข้าเลยลองลดขั้นตอนดู”
“โธ่เอ๊ย!เอส ทำไมไม่ทำตามขั้นตอนเล่า”
“ก็ข้าเห็นว่ามันยากเกินไปน่ะท่านพี่”
“แล้วว่าแต่นี่มันเหรียญจริงหรือเปล่าเนี่ย”
“ท่านพี่หมายความว่าไง”
“ก็หมายความว่ามันไม่ได้มีแค่เหรียญเดียวยังไงล่ะ”
“แล้วมันมีกี่เหรียญกันล่ะท่านพี่”
“3เหรียญ เหรียญแรก มันฝังอยู่ใต้ดิน บนเกาะ “MAR” ชั้นที่ไม่มีใครสามารถขุดเอามันขึ้นมาได้ เหรียญที่สอง มันอยู่ในบ ซึ่งบใบนั้นน่ะ อยู่ที่ถ้ำ “สโตนเมนท์”ใครที่เข้าไป มีอันต้องตายทุกคน ส่วนเหรียญที่3 ไม่มีใครรู้ ว่ามันอยู่ที่ไหน เว้นเสียแต่คนที่ฝึกวิชา “GREEN SMOKER ”คนที่ฝึกวิชานี้ จะได้เหรียญนี้มาครอบครอง โดยไม่ต้องหามัน”พูดจบ สเตกันหันมาทางน้องชาย แล้วร้องออกมาอย่างตกใจ “หรือว่านาย...นายฝึกวิชานี้เหรอ”
“ข้าไม่รู้”
สเตเข้ามาเขย่าตัวน้องชาย “นายเก่งมาก นายเก่งจริงๆ”
เอสยิ้มๆ ทั้งที่ไม่รู้ว่าอะไรเป็นอะไร
“แต่พี่อยากรู้ว่า เหรียญนี้เป็นเหรียญจริงหรือเปล่า มันดูสวยมาก จนบอกไม่ถูก”
“ข้าว่าไม่จริงหรอกท่านพี่ มันสวยเกินไป ข้าว่าเหรียญจริง มันต้องดูโบราณๆหน่อย”
“จริง ไม่จริง เราก็ได้มาเหรียญนึงและ...เอส นายต้องตามหาอีก2เหรียญให้เจอนะ อาณาจักรจะได้เป็นของเรา ฮ่าๆๆๆๆ”สเตเดินออกจากห้องไป เอสมองตามพี่ชายไป อย่างเหนื่อยใจ แล้วพึมพำกับตัวเอง
“ไม่ได้ อาณาจักรจะเป็นของพี่ชายไม่ได้ อาณาจักรจะต้องเป็นของของเจ้าของเดิม”พูดจบ เอสก็เดินไปที่กำแพง แล้วใช้มือขวาต่อยกำแพงจนเลือดไหล “เพราะฉันแท้ๆเลย ท่านพี่ถึงได้เหรียญไปครอบครอง เพราะฉัน เพราะฉันคนเดียว”เอสทรุดตัวนั่งลงกับพื้น เขาโกรธตัวเองมาก ถ้าเขามีดาบซักอันอยู่ในมือนะ เขาจะฟันตัวเองให้ตายเลย
*********
ตกดึกคืนนั้น เอสตัดสินใจเข้าไปขโมยเหรียญในห้องพี่ชายตอนสามทุ่ม เพราะพี่ชายจะออกไปกินเหล้าตอนนี้ประจำ และจะกลับมาตอนเที่ยงคืน
“อะฮุๆอะฮุๆอะฮุ”
เอสตกใจ หันไปมอง “เฮ้อ!โล่งออก เจ้าแบล็คนะเจ้าแบล็ค ทำให้ข้าตกอกตกใจหมดเลย”
“ว่าแต่ท่านพี่เก็บเหรียญไว้ไหนนะ”
แต่ไม่ว่าเอสจะหาเท่าไหร่ ก็หาไม่เจอ “เก็บไว้ไหนของเขานะ”
“ทำอะไรน่ะเอส”
เร้ดอายแกล้งทำเสียงเหมือนสเต...เอสตกใจ ค่อยๆหันไปมอง
“เฮ้อ! ตกใจหมด ทำไมแกล้งกันอย่างนี้ล่ะเร้ด”
“โทษทีท่าน แล้วนี่ท่านหาอะไรอยู่น่ะ”
“เอ่อ ข้ากำลัง”
“บอกมาเถอะ ข้าไม่บอกท่านสเตหรอก”
“แน่นะ”
“อือ ข้าสัญญา บอกมาเถอะ หาอะไรอยู่”
“ข้ากำลังหาเหรียญ เจ้าช่วยข้าหาหน่อยสิ”
“เหรียญ?เหรียญอะไรรึ”
“เหรียญแกะสลัก เป็นเหรียญที่สวยงามมาก เจ้าช่วยข้าหาหน่อยสิ ก่อนที่ท่านพี่จะกลับมา”
“ได้”
ทั้งสองหาอยู่นาน ก็ไม่เจอ...จนกระทั่งเอสเหลือบไปเห็นกล่องๆหนึ่งวางอยู่ใต้เตียง
“กล่องอะไรเนี่ย เจ้าช่วยข้าดูหน่อยสิ”
“ข้าก็ไม่รู้เหมือนกัน แต่ข้าว่าลองเปิดดูเถอะ”
แต่ว่าเปิดเท่าไหร่ก็เปิดไม่ออก
“มันเปิดไม่ออกน่ะท่าน เอาไงดีล่ะ”
เอสนิ่งคิดอยู่สักพัก แล้วพูดขึ้น “กุญแจไง กุญแจ”
“ใช่แล้ว กุญแจ”
ทั้งสองช่วยกันหากุญแจ แต่ก็ไม่พบ
“ถ้าที่ง่ายๆมันหาไม่เจอ คงต้องหาที่ยากๆแล้วล่ะท่าน”
“ที่ยากๆเหรอ?...อ๋อ นึกออกแล้ว”
“อะไรรึท่าน”
“รูปไง รูป”พูดจบ เอสก็ปีนขึ้นไปบนที่นอน
“เจ้าขึ้นมาช่วยข้าเปิดหน่อยสิ”
เร้ดขึ้นไปช่วยเอสเปิดรูป...และก็จริงดังคาด กุญแจอยู่ในนั้น
“เร็วเข้าเถอะท่าน เหลือเวลาอีกไม่นานนะ”
“อือ”เอสเริ่มไขกุญแจ...เมื่อกล่องนั้นเปิดออก เอสก็ดีใจมากๆ เพราะเหรียญนั่นอยู่ในกล่องจริงๆ
“รีบเก็บเร็วเข้าเถอะท่าน”ทั้งสองช่วยกันเก็บของทุกอย่างจนเข้าที่ เหมือนเดิมทุกอย่างเป๊ะ
“แล้วท่านจะเอาเหรียญนี่ไปทำอะไรกัน”
“ถ้าข้าบอกไปตอนนี้ เจ้าต้องโกรธข้า และฆ่าๆแน่ๆ เอาไว้ถ้าถึงเวลา ข้าจะบอกเจ้าเอง”พูดจบ เอสก็เดินจากไป ทิ้งให้เร้ดมองตามไปอย่างไม่เข้าใจ
เอสเดินตรงมาที่ห้องโรส
“โรส เปิดประตูหน่อยสิ นี่ข้าเอสนะ”
“เจ้าต้องการอะไร”
“ข้ามีบางอย่างจะให้เจ้า รับรองว่า ถ้าเจ้าได้ไป เจ้าจะต้องดีใจแน่”
“วางไว้ที่หน้าประตูนั่นแหละ เดี๋ยวข้าออกไปเอาเอง”
“ไม่ได้ ถ้าเกิดใครมาเห็นเข้า ข้าต้องตายแน่ๆ เปิดประตูให้ข้าเถอะนะ”
โรสรำคาญ เลยเดินไปเปิดประตูให้ “มีไร”
เอสเดินเข้าไปข้างใน
“แบมือมาซิ”
โรสทำตาม เอสยัดเหรียญไว้ในมือโรส
“รับไปซะ”
โรสมองดูสิ่งที่เอสให้ “นี่มัน”
“ใช่ เหรียญประจำราชอาณาจักร...เก็บไว้ให้ดีนะ แล้วข้าสัญญา ข้าจะช่วยเจ้าตามหาเหรียญอีก2เหรียญให้เจอ”
“ขอบใจเจ้ามากนะ”
“ไม่เป็นไร ข้าไปก่อนนะ”
เอสเดินออกจากห้องไป...เมื่อเอสออกไปแล้ว โรสก็รู้สึกเป็นห่วง กลัวเขาจะโดนพี่ชายทำร้าย
5
4
3
2
1
(แหะๆอย่างงนะคะ ท่านผู้อ่าน...เอาเป็นว่า อ่านไปเรื่อยๆก็แล้วกัน)
แนะนำตัวละคร
ครีม เด็กสาวน่ารัก อายุ16ปี อยู่ชั้นม.4 ห้อง2
น้ำหวาน พี่สาวของครีม
ซัน น้องของหวาน และครีม
ไอซ์ ชายหนุ่ม อายุ16ปี อยู่ชั้นม.4 ห้อง2
เจมส์ หนุ่มหน้าตาดีขวัญใจสาวๆ อยู่ชั้นม.6 ห้อง3 เป็นคนที่ชอบช่วยเหลือผู้อื่น มีน้ำใจ ด้วยเหตุนี้ ครีมจึงประทับใจพี่เจมส์มาก
แอร์ เพื่อนสนิทครีม อยู่ห้องเดียวกับครีม
ท๊อป เพื่อนสนิทของน้ำหวาน
พิงค์ เพื่อนรักของน้ำหวาน
เคน เพื่อนรักของท๊อป
เชอร์รี่ นุ่น ซี อาร์ม เพื่อนในกลุ่มซัน
เอ๊ก เติ้ล เพื่อนสนิทของไอซ์
วิน โก้ บอย กลุ่มที่ป่วนที่สุดในระดับ
อาจารย์บี อาจารย์หญิงที่สวยที่สุดในโรงเรียน
อาจารย์แพท อาจารย์ที่หล่อที่สุดในโรงเรียนเหมือนกัน
*****
วันเปิดเรียน
“วันนี้มีไรกินคะแม่”ครีมวิ่งลงมาจากชั้นบน แล้วตรงเข้ากอดแม่ของเธอ
“เข้าต้มกุ้งจ้ะ”เพชรรัตน์ แม่ของครีมหันไปบอกลูก
ครีมคลายอ้อมกอด แล้วเดินไปนั่งที่เก้าอี้ “ครีมทานเลยนะแม่”
“จ้า”
เมื่อทานเสร็จ ครีมก็รีบไปโรงเรียนทันที
เมื่อเธอมาถึงโรงเรียน ในขณะที่เธอกำลังเดินไปดูบอร์ดอยู่นั้น ก็มีผู้ชายคนหนึ่งขี่มอเตอร์ไซมาอย่างรวดเร็ว จนเกือบจะชนเธอ ผู้ชายคนนั้นรีบลงมาจากรถอย่างรวดเร็ว
“คุณเป็นอะไรหรือเปล่าครับ...ผมขอโทษนะครับ ผมไม่ได้ตั้งใจ”
“ไม่เป็นไรค่ะ”
“เฮ่ย!ยัยครีม เป็นอะไรรึเปล่า”แอร์วิ่งเข้ามาหาเพื่อนรัก ด้วยความเป็นห่วง
“ชื่อครีมเหรอ เพราะจัง”ผู้ชายคนนั้นพึมพำ
“ไม่เป็นไรมากหรอก เรารีบไปกันเถอะ”
“เฮ้ย!ไอ้ไอซ์ มาทำไรแถวนี้วะ”เอ๊กเดินเข้ามาหาไอซ์
“คือฉันเกือบขับรถชนคนน่ะ ฉันก็เลยลงมาดู ว่าเขาเป็นไรมากรึเปล่า”
“แล้วเขาเป็นไรรึเปล่าล่ะ”
“ไม่เป็น”
“ไม่เป็นก็ดีและ เรารีบไปกันเถอะ”
“เดี๋ยวฉันเอารถไปจอดก่อนและกัน แกรออยู่ตรงนี้แหละ”
“อือ”
เมื่อจอดรถเสร็จ เอ๊กกับไอซ์ก็เดินขึ้นห้องเรียน
“นั่งไหนดีล่ะเนี่ย”
“เฮ้ย นั่งนั่นไง 2ที่พอดีเลย”ทีนบอกเพื่อน
“เฮ้ย จะบ้าเหรอ ไม่ได้ยินที่อาจารย์บอกหรือไง ว่าไม่ให้ชายนั่งกับชาย หญิงนั่งกับหญิง”พอพูดจบ สายตาไอซ์ก็เหลือบไปเห็นครีม
“เฮ้ย เดี๋ยวฉันนั่งนู่นนะ”ไอซ์รีบเดินไป
“อ้าวๆ ทิ้งกันงี้เลยเหรอ”
ไอซ์เดินไปหาครีม “ขอโทษนะครับ ตรงนี้มีคนนั่งรึยังครับ”
ครีมเงยหน้าขึ้นมามอง “อ้าว!นายนั่นเอง...ไม่มีคนนั่งหรอก นั่งได้เลย”
ไอซ์เลื่อนเก้าอี้ออก แล้วนั่งลง...เอ๊กมองเพื่อน อย่างหัวเสีย “อะไรของมันวะ เห็นผู้หญิงน่ารักๆไม่ได้เลย”พูดจบ ก็เดินไปหาที่นั่ง
“ตรงนี้มีคนนั่งหรือเปล่าครับ”
แอร์เงยหน้ามอง “ไม่มีค่ะ”
เอ๊กนั่งลง แล้วถามชื่อแอร์
“เธอชื่ออะไรเหรอ เราชื่อเอ๊กนะ”
“เราชื่อแอน”แอร์ตอบโดยไม่มองหน้า
“เอ้าๆนักเรียน อย่าคุยกัน”เสียงอาจารย์ดังขึ้น
“โห!พึ่งเจออาจารย์สวยๆก็วันนี้แหละ”เอ๊กพูดขึ้น แล้วจ้องหน้าอาจารย์ตาไม่กระพิบ
“นายนี่มันหื่นจริงๆเลยนะ ขนาดอาจารย์ยังไม่เว้นเลย”
“นี่ ฉันยังไม่ได้คิดอะไรแบบนั้นนะ อย่าหาเรื่องกันดิ”
“เออๆไม่คิดก็ไม่คิด”
“อย่าคุยกันค่ะนักเรียน”
อยู่ๆก็มีเสียงดังข้างนอก จนทุกคนตกใจ
“เดี๋ยวอาจารย์ออกไปดูเอง”พูดจบ บีก็เดินออกไปดู
“หยุด!หยุดเดี๋ยวนี้นะ”
วิน โก้ บอย และเติ้ลหยุดชะงักทันที
“นี่มันเกิดอะไรขึ้นหะ บอกครูได้ไหม”
“นายบอกไปดิ๊”วินกระตุกแขนบอย
“อะไรวะ ทำผิดร่วมกัน ก็ยอมรับผิดร่วมกันซิวะ...โบ้ยให้ฉันทุกทีเลย”บอยหงุดหงิด
“แล้วแกเป็นเพื่อนฉันปะล่ะ ถ้าเป็น ต้องกล้าๆหน่อย”
“แกก็ให้แต่คนอื่นกล้า แกกล้าไหมล่ะ”
“เอางี้ เดี๋ยวฉันบอกเอง เถียงกันอยู่นั่นแหละ น่ารำคาญ”โก้บอกเพื่อนทั้งสอง
“คืองี้ครับอาจารย์ ไอ้เนี่ย มันขโมยกระเป๋าตังค์พวกผมไปครับ ผมเลยต้องวิ่งตามมาเอาคืน”
“เฮ่ย!”เติ้ลตกใจ
3หนุ่มแก๊งซ่ายิ้มเยาะ
“เธอทำอย่างนั้นจริงๆเหรอ”อาจารย์หันมาถามเติ้ล
“เปล่านะครับอาจารย์ ผมแค่ทำไอติมหกใส่กางเกงพวกเขาเท่านั้นเอง พวกเขาก็วิ่งไล่ผมใหญ่เลย”
“ไม่จริงนะครับ อาจารย์ มันโกหก”
“พวกแกมีหลักฐานไหมล่ะว่าฉันโกหกอะ”
“แล้วแกมีหลักฐานไหมล่ะ ว่าพวกฉันโกหก”
“มี ก็คราบไอติมบนกางเกงไอ้ตี๊หน้าเอ๋อนั่นไง”พูดจบ ก็เดินไปหาบอย
“อาจารย์ครับ นี่ไงครับ คราบไอติมที่ผมทำหกใส่พวกเขา ยังสดๆใหม่ๆอยู่เลยนะครับ”
บีเดินไปดูที่กางเกงบอย โก้รีบปฏิเสธ “มันโกหกนะครับอาจารย์ คราบไอติมเนี่ย ผมทำหกเองต่างหาก ใช่ไหมพวกเรา”
วินกับโก้กลัวสายตาอาจารย์ จึงไม่กล้าโกหก
“เฮ้ย ใช่หรือเปล่า”
บีหันมามองบอย “หยุดโกหกได้แล้ว และชั่วโมงนี้ก็ไม่ต้องเข้าห้องเรียน ไปวิ่งรอบสนามจนกว่าชั่วโมงเรียนนี้จะเลิก”
“โห อาจารย์ แดดร้อนอย่างนั้นน่ะ ยังจะให้ไปวิ่งรอบสนามอีกเหรอครับ”
“ใช่ ไปได้และ ส่วนเธอเข้าห้องไป”บีหันไปบอกไอซ์
“ครับอาจารย์”เติ้ลเดินเข้าห้องเรียนไป วิน บอย โก้มองเติ้ลอย่างไม่ชอบหน้า
“เฮ้ย!ไอ้เติ้ล”เอ๊กร้องออกมาอย่างดีใจ ก่อนลุกออกจากเก้าอี้ แล้ววิ่งเข้าไปกอดเพื่อน
“คิดถึงแกจังเลยว่ะ เป็นไงบ้างวะ เห็นแกหยุดเรียนตั้งหลายวันก่อนวันสอบ แล้วแถมวันสอบยังไม่มาสอบอีก คิดว่าจะไม่มาเรียนอีกแล้ว”
“ฉันก็คิดถึงแกเหมือนกันว่ะ แล้วนี่ไอ้ไอซ์อยู่ไหนเนี่ย”
“นั่งนู่นไง ไอ้พวกทิ้งเพื่อนไปหาสาว”
“เฮ้ย ทำไมว่ามันอย่างงั้นน่ะ”
“ก็มันน่ะ พอเห็นสาวน่ารักๆ ก็ทิ้งเพื่อนทันทีเลย”
ทั้งสองเดินไปหาไอซ์
“ว่าไง พ่อรูปหล่อ”เติ้ลเดินเข้ามาทัก
“อ้าว!ไอ้เติ้ล มาตั้งแต่เมื่อไร่”
“เมื่อเกี๊ย”
“แล้วนี่แกเป็นไงบ้างอะ”
“สบายดีว่ะ แกอะ”
“เรื่อยๆว่ะ เออ แล้วว่าแต่แกเข้ามาเรียนได้ไงวะ สอบก็ไม่ได้สอบ”
“เอาน่า ไอ้เรื่องเข้ามาได้ไงเนี่ย ช่างมันเถอะ ว่าแต่กลางวันเนี้ย”
“แกจะเลี้ยงข้าวเหรอวะ”เอ๊กถามอย่างดีใจ
“แกนี่ก็ให้มันเลี้ยงทุกทีเลย มันไม่ใช่ลูกนายกนะเว่ย”ไอซ์ว่าเพื่อน
“แหม ก็บ้านมันรวยนี่หว่า ถึงไม่ใช่ลูกนายก ก็เกือบเหมือนแหละว่ะ เลี้ยงข้าวแค่นี้ มันไม่ทำให้จนลงหรอก...ตกลงแกจะเลี้ยงใช่ป่ะ”
“เปล่า ฉันจะถามว่า วันเนี้ยมีใครจะเลี้ยงข้าวฉันบ้าง”
“อ้าว!โธ่!เสียอารมณ์เลย”เอ๊กหงุดหงิด ผิดกับไอซ์ ที่เอาแต่ขำ
“ขำไรวะไอ้ไอซ์”เติ้ลถาม
“ก็ขำแกอะดิ ไอ้เทพบุตรตกยาก ไหงวันนี้ไม่มีตังค์วะ”
“ก็ฉันให้ไอ้แก๊งป่วน3ตัวนั่นไปหมดแล้วอะดิ ตอนนี้เลยไม่มีเงินติดตัวเลย”
“นักเรียนกลับที่ได้แล้ว”เสียงอาจารย์ดังขึ้น กลุ่มไอซ์จึงแยกย้ายกันไปนั่งที่
“กลางวันเนี้ย ไปกินข้าวด้วยกันไหม”ไอซ์ชวนครีม
“ต้องดูก่อนน่ะ”
“เหรอ แล้วถ้าจะไปก็บอกแล้วกันนะ”
ไอซ์สังเกตมาตั้งนานแล้ว ว่าครีมเอาแต่นั่งวาดรูป แต่ไม่ได้สนใจอะไร แต่สักพัก เขาก็ทนไม่ไหว เพราะความอยากรู้ เขาจึงถามออกไป
“เราเห็นครีมเอาแต่วาดรูปมาตั้งแต่ต้นชั่วโมงนะ ครีมวาดรูปอะไรอยู่เหรอ”
“รูปคน”
“เหรอ เราขอดูได้ไหม”
“ไม่ได้หรอก เราจะเก็บเอาไว้ให้คนที่เราอยากให้ดูดูเป็นคนแรก”
“งั้นก็ไม่ได้เป็นไร เราไม่ดูก็ได้”
“เฮ้ย!เราไม่ได้หมายความว่างั้น เราหมายถึงว่าถ้าคนที่เราอยากให้ดูดูเสร็จแล้วอะ เราถึงจะให้นายดู”
“จริงอะ”
“ก็เอออะดิ”
ไอซ์ยิ้มอย่างดีใจ เอ๊กมองแล้วหมั่นใส้
“ดู๊ ดูมัน ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ หมั่นไส้จริงๆเลยว่ะ ไม่เห็นเหมือนคู่ฉันบ้างเลย นั่งหน้าตาบูดบึ้ง เป็นปลาล้าเน่าอยู่ได้ตั้งครึ่งชั่วโมง”พูดจบ ก็หันมามองหน้าแอร์
“นายว่าใคร ไอ้เอ๊กๆๆเซ็กเสื่อม”
“อ้าวๆมาเปลี่ยนชื่อฉันเป็นเอ๊กๆๆเซ็กเสื่อม เดี๋ยวก็สวยหรอก ยัยแอร์กี่”
“ฉันชื่อแอร์ ไม่ใช่แอร์กี่ พูดให้มันถูกๆหน่อย ไอ้เอ๊กๆๆเซ็กเสื่อม”
“ฉันก็ชื่อเอ๊ก ไม่ใช่เอ๊กๆๆเซ็กเสื่อม ยัยแอร์กี่”
“หนอย มาล้อชื่อฉัน ระวังเถอะ กลางวันเนี้ย ฉันจะไล่เตะนายให้เหมือนหมาเลย”
“หูย!หน้ากลั๊ว หน้ากลัว กลัวจังเลยอะ...อย่างแกเนี่ยนะ จะทำอะไรฉันได้ ยัยแอร์กี่”
“ก็ทำอย่างนี้ไง”แอร์ต่อยเข้าที่ท้องเอ๊ก
“โอ๊ย!”เอ๊กกุมท้องแน่น
“เสียงใครเป็นอะไรน่ะ”อาจารย์ถามขึ้น
เอ๊กยกมือขึ้น อาจารย์รีบเดินไปหาเอ๊ก
“เป็นอะไรไปราว”
“ก็ยัยเนี่ยสิครับอาจารย์ ต่อยท้องผมซะจุกเลย”
“ภัคริน พาเพื่อนไปห้องพยาบาลหน่อย”
“ครับ อาจารย์”ไอซ์ลุกออกจากโต๊ะ แล้วเดินไปหาเพื่อน
“เราน่ะ วันหลังก็เล่นเบาๆหน่อย”
“ค่ะ อาจารย์”
ไอซ์ประคองเอ๊กไปห้องพยาบาล
“หน้าตาก็น่ารักอยู่นะ ยัยนั่นน่ะ แต่นิสัยนี่ ไม่ได้เรื่องเลยว่ะ รู้มั้ย มันเปลี่ยนชื่อฉันเป็นอะไร”เอ๊กบ่นให้ไอซ์ฟัง
“ไม่รู้อะ เปลี่ยนเป็นไรอะ”
“มันเปลี่ยนชื่อฉันเป็นเอ๊กๆๆเซ็กเสื่อม”
ไอซ์ขำ “แล้วแกไปเปลี่ยนชื่อเขาก่อนปะล่ะ”
“เปล่า ฉันก็แค่ล้อนิดล้อหน่อยเท่านั้นเอง”
“แล้วแกไปล้ออะไรเขาล่ะ”
“ฉันก็แค่บอกว่าเขาหน้าตาบูดบึ้งเหมือนปลาล้าเน่าก็เท่านั้นเอง”
“นั่งไง ก็แกไปล้อเขาอย่างนั้นไง เขาถึงได้ว่าแกเข้าให้อะ”
“แต่ฉันก็ไม่ได้ให้ยัยนั่นมาล้อชื่อฉันได้ฝ่ายเดียวนะ ฉันก็เปลี่ยนชื่อใหม่ให้ยัยนั่นเหมือนกัน...ฉันตั้งให้มันว่ายัยแอร์กี่”
“โห!แกนี่ ชื่ออื่นที่มันดีกว่านี้ก็ไม่เอา ตั้งชื่อให้เขาซะเสียเลย”
“แล้วฉันไม่เสียกว่าเหรอ โธ่!”เอ๊กบ่นอออกมาอย่างไม่พอใจ ไอซ์นั่งมองเพื่อนอย่างขำๆ
*****
โรงอาหาร
“กินไรดีวะแก”ครีมหันไปถามแอร์
“กินร้านนั้นดีมะ ถ้าทางจะอร่อย”
“ถ้าจะอร่อยจริงๆว่ะ แล้วแกอะ กินไร”ครีมหันไปถามไอซ์
“เปลี่ยนสรรพนามตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย ไม่เห็นบอกกันเลย”
ครีมหัวเราะ “โทษที เรียกนายเหมือนเดิมก็ได้”
“ไม่เป็นไรหรอก เรียกแกแหละ ดูสนิทสนมกันดี”ไอซ์ยิ้มให้ครีมอย่างเป็นมิตร
“แล้วตกลงจะกินไรอะ”
“ฉันว่าฉันจะกินร้านนั้นน่ะ”ไอซ์ชี้ไปที่ร้านริมสุด
“เออๆ งั้นเดี๋ยวเจอกันที่โต๊ะนะ”
เมื่อทั้งหมดทานข้าวเสร็จ ก็มานั่งเล่นที่โต๊ะม้าหิน
“เดี๋ยวพวกแกคุยกันไปก่อนนะ เดี๋ยวฉันมา”ครีมบอกเพื่อนๆ แล้วรีบลุกออกจากโต๊ะไป
“อ้าว!จะไปไหนอะ”แอร์ตะโกนถามครีม แต่ครีมไม่ตอบ
“สงสัยคงเอารูปที่ตัวเองวาดเอาไปให้คนที่อยากให้ดูดูมั้ง”ไอซ์โพล่งออกมา แอร์หันมามองไอซ์
“แกพูดว่าไรนะ”
“แกได้ยินยังไง ก็ได้ยินอย่างนั้นแหละ”
“แต่ฉันฟังไม่ทันอะ”
“หูฝาดหรือไงเจ๊ มันพูดว่าสงสัยคงเอารูปที่ตัวเองวาดเอาไปให้คนที่อยากให้ดูดูมั้ง แค่นี้ก็ไม่ได้ยิน สมและที่เป็นแอร์กี่”เอ๊กว่าแอร์ ทำให้แอร์โมโห
“นึกออกและ ว่าฉันลืมทำอะไรไป...ลืมไล่เตะนายนี่เอง”พูดจบ ก็ทำท่าจะลุกขึ้น เอ๊กเห็นดังนั้น ก็ลุกออกจากโต๊ะทันที ทั้งสองวิ่งไล่กันรอบสนาม ไอซ์มองทั้งสองแล้วขำๆ แต่เมื่อเขาหันหน้ากลับมามองตึก เขาก็รู้สึกเป็นห่วงครีม ว่าทำไมไปนานจัง
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น