คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ
The First Story.รู้ไว้ซะ ข้านี่แหละราชา!
บทนำ
แดดเวลากลางวันช่างร้อนระอุแต่นั่นก็ไม่ได้ทำให้ความอดทนของพ่อค้าแม่ค้าลดลงเลย ส่วนมากยังตั้งร้านอยู่แม้คนเดินจะน้อยนิด ด้วยความหวังว่าของที่ขายจะถูกซื้อ
“นี่ป้าอันนี้เท่าไหร่”มือเรียวหยิบแจกันลายครามบนแผงขึ้นมาดูแล้วถาม
“25เหรียญจ้ะแม่หนู”ป้าคนขายตอบคนในชุดคลุมสีดำสนิททั้งตัวแม้จะมองไม่เห็นหน้าแต่แค่ฟังเสียงก็พอจะรู้ได้ว่าเป็นผู้หญิง
“อืม”เมื่อพิจารณาดูจนพอใจ หญิงสาวก็หยิบเงินจ่ายป้าเจ้าของร้านไปโดยไม่คิดจะต่อรองราคา จัดการเอาแจกันใส่เป้สะพายบ่าแล้วรีบเดินออกไปจากตลาดแต่ด้วยความรีบร้อนทำให้เดินชนกับชายหนุ่มคนหนึ่ง
“โอ๊ย”เธออุทานก่อนจะแหงนหน้าขึ้นมองคนที่เธอเดินชนแล้วก็รีบขอโทษก่อนจะเดินหลบออกไปอย่างรีบร้อน ชายหนุ่มก็ไม่ได้ว่าอะไรเขาแค่หัวเราะเบาๆเท่านั้น
....คงมีธุระ...
ชายหนุ่มคิด ก่อนที่เขาจะมองเห็นสมุดบันทึกสีน้ำตาลตกอยู่บนพื้น เขาก้มลงเก็บมันขึ้นมา
...หรือว่าของผู้หญิงคนนั้น...เขาคิดแล้วรีบหันหลังกลับไปดูเมื่อเห็นผู้หญิงคนนั้นยังไปได้ไม่ไกลนัก ก็ตะโกนเรียกพร้อมกลับวิ่งตามไป
“เฮ้!หยุดก่อน ผู้หญิงคนนั้นน่ะ”เขาตะโกนแต่หญิงสาวก็ไม่แม้แต่หันมามอง เขาเลยได้แต่วิ่งตามไป หญิงสาวคนนั้นวิ่งเข้าไปในตึกร้างข้างตลาด
“นี่ใช่สมุดของเธอรึเปล่า”ชายหนุ่มถามเมื่อวิ่งตามมาถึง
“ใช่ นั่งก่อนสิ”หญิงสาวโบกมือหนึ่งครั้งเก้าอี้ไม้สองตัวก็ปรากฏขึ้นมา
“ไม่ดีกว่า เอาสมุดของเจ้าไปเถอะ”ชายหนุ่มปฏิเสธแล้วโยนสมุดคืนให้หญิงสาวคนนั้นพร้อมกับหันหลังเดินออกไป
“อีก1นาทีฝนจะตก”หญิงสาวพูดเบาๆ“เจ้าต้องรีบวิ่งกลับมาแน่”
แล้วก็เป็นไปตามคาด1นาทีต่อมา ฝนก็เทลงมาอย่างแรง ชายหนุ่มรีบวิ่งเข้ามาหลบฝน เขาเห็นหญิงสาวยังนั่งอยู่ที่เดิม
“นั่งก่อนสิ”หญิงสาวเชิญ ครั้งนี้เขาไม่ได้ปฏิเสธเขาเดินมานั่งบนเก้าอี้ที่หญิงสาวเตรียมไว้ให้
“ขอบคุณ ทำไม่เจ้าไม่บอกว่าฝนจะตกไม่สิเจ้ารู้ได้ไงว่าฝนจะตก”
“หืม เจ้ารู้?”หญิงสาวสงสัย
“ที่เจ้าทิ้งสมุดไว้ก็เพราะให้ข้าตามมาหลบฝนที่นี่น่ะสิ ใช่ไหม”
“ก็ใช่”
“ขอบคุณอีกครั้งล่ะกัน ข้าชื่อเทล”
“ข้าการ์เน็ต”หญิงสาวพูด
ระหว่างนั่งหลบฝนทั้งสองก็ไม่ได้พูดอะไรกัน เทลนั่งทำสมาธิทดลองเวทย์ในขณะที่การ์เน็ตนั่งมองดูไปเรื่อยๆ เทลเริ่มท่องเวทย์สักพักก้อนหินตรงหน้าของเขาก็ค่อยๆสลายหายไป
“เวทย์ลบล้าง”การ์เน็ตพูด ทำให้เทลหันมามอง
“ข้ากำลังฝึกอยู่น่ะ”
“อัศวินต้องฝึกเวทย์ด้วยเหรอ”การ์เน็ตถาม เทลกำลังจะถามว่ารู้ได้ยังไงที่เขาเป็นอัศวินการ์เน็ตก็ยกมือขึ้นชี้ไปที่ตราประจำตัวอัศวินที่ถูกกลัดไว้ตรงชายเสื้อ เขาพยักหน้าหนึ่งทีก่อนตอบคำถามของหญิงสาว
“ข้าอยู่สายเวทย์ ข้าเป็นอัศวินมนตราน่ะ”
การ์เน็ตเอียงคอแล้วหยิบสมุดบันทึกขึ้นมาจดอะไรยุกยิกๆ
“แล้วเจ้าทำอาชีพอะไรล่ะ”เทลถามกลับบ้าง
“เปล่า ข้าเป็นนักเดินทาง”
“ผู้หญิงอย่างเจ้าเนี่ยนะ!!”เทลอุทานออกมาเสียงดัง
“ผู้หญิงเป็นไม่ได้รึไง”การ์เน็ตบ่น
“เปล่า แค่มันน่าจะอันตรายนะ ยิ่งตอนนี้สัตว์อสูรของราชาปิศาจออกอาละวาดอยู่ด้วย”
...ใช่ สัตว์อสูรของราชาปิศาจผู้โหดเหี้ยม สิ่งนี้ทำให้บ้านเมืองไม่สงบสุขอย่างที่ควร...
“ขอบคุณเจ้าที่เป็นห่วง แต่ข้าจะบอกอะไรดีๆให้อย่างนะ”การ์เน็ตพูดแล้วยกมือขึ้นปลดชุดคลุมสีดำสนิทของตนเองออกเผยให้เห็นเรือนผมสีขาวอมม่วงยาวสยายกับดวงตาสีแดงสด การ์เน็ตถอดถุงมือออกปรากฏ รอยสักหนามกุหลาบพันรอบหัวกระโหลกกลางหลังมือ ทำให้เทลตกใจแทบสิ้นสติ
“ข้านี่แหละ ราชาปิศาจและข้าเป็นผู้ชาย!!!”
++++++++++++++++++++++
ความคิดเห็น