แอปที่จะทำให้คุณสามารถอ่านนิยายได้ทุกที่ ทุกเวลา พร้อมฟังก์ชันการใช้งานหลากหลาย รับรองสนุกไม่มีเบื่อ! ดาวน์โหลดฟรีได้แล้ว บน Android, iOS และ HUAWEI
Fic D.gray-Man (DGM) ::Empty heart:: [Neah x Seferus]
"หนึ่ง" ปรารถนาอำนาจเพื่อคนที่รัก "หนึ่ง" ปรารถนาความตายเพื่อพี่น้อง และ "หนึ่ง" ที่เสียสละเพื่อคนในครอบครัว เพราะความปรารถนาที่สวนทางกันจึงนำมาซึ่ง โศกนาฏกรรม ที่ไม่อาจหลีกเลี่ยง
ยอดวิวรวม
2,856
ยอดวิวเดือนนี้
8
ยอดวิวรวม
Fic D.gray-Man [Empty Heart] [Neah x Seferus]
คำเตือน!
บทหลักเรื่องนี้พระเอกบทหายหนักมาก! จะโผล่มาอีกทีคือตอนประมาณท้ายเรื่อง!
(แต่ทุกท่านสามารถเจอ He ได้ในตอนพิเศษ 35 ปีก่อน กับ มีพูดถึงสักย่อหน้าในเรื่องหลัก)
::เกริ่น::
“ถ้าหากว่านายยอมอยู่นิ่งๆทำตัวเป็นเด็กดี
ฉันสัญญาว่าวันนี้ฉันจะไม่ทำอะไรนายแก 1 วัน”
ข้อต่อรองที่ถูกหยิบยื่นมาให้จากข้ารับใช้ผู้ซื่อสัตย์ของ ฮาร์ท อย่างอโพคริฟอส
ทำให้ทิมแคนพีต้องล้มเลิกความคิดที่จะหนีไปสมทบกับ ‘อเลน’
พลางจ้องมองสิ่งเดียวที่สามารถปลิดชีวิตมันได้
...ลิ่มไม้...
“เด็กดี”
อโพคริฟอสกล่าวเมื่อเห็นมันตัดสินใจเลือกทำตามข้อเสนอนั้น ร่างของโกเล็มน้อยตกลงนอนแหมะอยู่บนพื้นอย่างรอรับชะตากรรม
แม้ว่าผู้เชื่อมต่อกับมุเก็นอย่างคันดะ ยู จะฝืนพลังของอโพคริฟอสมาได้ช่วงระยะเวลาหนึ่งเพื่อจัดการ
แต่มันก็ไร้ผล...เพราะอย่างไร
อโพคริฟอสที่อยู่ในภาพลักษณ์ของคาร์ดินัลตรงหน้าก็ไม่ใช่คนเฉกเช่นเดียวกับมันอยู่แล้ว
อีกอย่าง...ถ้าหากชีวิตเล็กจ้อยของมันสามารถยืดชีวิตของ ‘อเลน’ ไปได้อีก 1 วันก็ยังดี แม้ว่าความจริงมันอยากจะอยู่เคียงข้างทั้ง 3
คนนั้นตราบจนวาระสุดท้าย
ปึก!
กี๊ซ...กี๊ซ...
“โอ๊ะ....ลำดับที่
14 เองก็มีฝีมือไม่ใช่น้อยนะ” คาร์ดินัลอุทานออกมาเมื่อเห็นว่าทิมแคนพีมีน้ำตาที่ไหลออกมาราวกับโกเล็มตัวนี้มันมีชีวิตจิตใจ
ดวงใต้กรอบแว่นคู่นั้นมองโกเล็มตัวน้อยที่ร้องอย่างทรมาณเมื่อถูกมือสีดำที่โผล่ออกมาจากลิ่มไม้ค่อยๆกลืนกินมันไปไปทีละนิด
ก่อนที่จะเดินจากที่แห่งนั้นไป
ทิมแคนพีพยายามที่จัดใช้มือน้อยๆของมันปัดลิ่มไม้ที่กำลังจะกินชีวิตมันออกจากตัว
อย่างถึงที่สุดแต่ก็ไม่แม้จะสามารถขยับตัวได้
มันจึงทำได้แต่นอนร้องออกมาอย่างทรมาณนิ่งๆ รอจนเจ้าสิ่งนั้นกลืนกินไปทั่วทั้งตัวของมัน
ในสายตาของคนภายนอก
‘ทิม’ เป็นเสมือนคุณสมบัติของ
‘นักดนตรี’ ที่ลำดับที่ 14
หลงเหลือเอาไว้ แต่ใครจะรู้ล่ะว่าหน้าที่ของทิมที่แท้จริงแล้วคือการอยู่เพื่อรอคอยเคียงข้างคนๆนั้น
เพื่อปลอบประโลมในวันที่ ‘เธอ’ คนนั้นไม่เหลือใคร
‘ทิม...ฉันสร้างนายขึ้นมาเพื่อไม่ให้ยัยนั่นเสียใจ ดังนั้นถ้ากล้าตายง่ายๆแบบนกของลัสทรีล่ะก็ น่าดู’
‘เนียร์....แน่ใจใช่มั้ยครับ?
ว่าเจ้าทิมเป็นตัวเลียนแบบนกจริงๆน่ะ’
‘แน่สิ...เหมือนเปี๊ยบแบบไม่มีใครเทียบเคียง!’
‘ว้าว! ยอดไปเลยทิม! กินเข้าไปได้ตั้งหลายเล่มแหน่ะ!’
‘แกร๊บ
แกร๊บ’
‘เฮ้ยยยย
ทิม! นั่นสมุดเขียนเพลงฉัน! เดี๋ยว! หยุด! อย่ากินโต๊ะนะเฟ้ยยยย! โอ้ย!’
‘ฮะๆๆ’
‘ทิมแคนพี!!’
กี๊ซ
เปรี๊ยะ!
ทิมแคนพีส่งเสียงร้องเป็นครั้งสุดท้ายอย่างอาลัย ระบบภายในของมันเริ่มจะรวนจนฉายภาพและเสียงที่ถูกบันทึกไว้ออกมาอย่างควบคุมไม่ได้ ก่อนที่เสียงแตกร้าวจะดังขึ้นกลางลำตัว แยกร่างของมันออกเป็นสองส่วน เหลือทิ้งไว้แต่เพียงเศษซากสีดำๆเหลือทิ้งไว้เพียงแค่นั้น
แวะคุยกับไรท์
อะเฮือกกก! เปิดเรื่องมาก็ทิมตายเลยเรอะ!! (*กัดผ้าเช็ดหน้า*) ยังไงๆ โมเม้นต์ 3 พี่น้องในอดีตนี่ เวลา เขียน (นึก) ก็รู้สึกมีความสุขทุกทีเลย มันแบบ...ฉันอยากจะสต๊าฟเวลาช่วงนั้นเอาไว้!
อ่า...เข้าเรื่องหลักแล้วกัน คือ นิยายเรื่องนี้มีการเดินเรื่องคล้ายต้นฉบับแต่ก็เป็นจักรวาลแยกที่ถูกแต่งขึ้นด้วยความมโนขั้น 999 ของผู้เขียน (ที่อยากอ่านเล่ม 26-27 มาก!) ดังนั้นโปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน และเรื่องชื่อของโนอาทุกคนเราไม่รู้ว่าช่วงที่เนียร์เริ่มแผนสังหารพ่อขุนนางมีใครไม่จุติบ้างและไม่รู้ว่าแต่ละคนมีชื่อว่าอะไรเลยจะใช้ชื่อจริงๆของทุกคนยกเว้นโร้ดนะคะ...5555 ;;^;;
ปล.พยายามจะปั่นฟิคนี้ให้ติด Top 100 โดยการอัพทุกวันแต่คงจะไม่ไหวจริงๆค่ะ ทุกวันนี้ #ที่ติดไปของเรื่องยังไม่อัพเดตตามวันที่อัพเลย (ชีวิตมันเศร้าเราต้องให้ ตลค. ซดมาม่า (?)) ถึงแม้จะมีคนอ่านเพียงน้อยนิดแต่จะพยายามปั่นให้จบค่ะ! เพราะยังไง DGM ก็เป็นเมะ (มังงะ) Top 3 ของข้าพเจ้า! เก่าแล้วไงใครแครร์! ฉันจะอัพ! ฉันจะแต่ง!
สามารถมาช่วยกันเติมไฟคนเขียนด้วยการกดให้กำลังใจด้านล่างตอนกันเยอะๆน้า~~~
สารบัญ 38 ตอน อัปเดตล่าสุด 16 ก.ย. 63 / 00:0838 ตอน
ผลงานอื่นๆ ของ ฮูกนอนเขียน
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
ยังไม่มีรีวิวของเรื่องนี้
ยังไม่มีคำนิยมของเรื่องนี้
ยังไม่มีคำนิยมของเรื่องนี้
รออยู่ค้าาาา
ไม่รู้ว่าเราเข้าใจถูกรึป่าว แต่ว่าฟิคของไรต์เป็นแบบโลกคู่ขนานก็คงมีที่ไม่เหมือนนั่นแหละ ขอบคุณที่แต่งให้อ่านนะคะ สนุกมากค่ะ