ปรัชญาภาษากลอน

ลำดับตอนที่ #7 : ปรัชญาของใบไม้

         ใบไม้เก่าประสบการณ์ผ่านแดดฝน
สู้ผจญทนทุกข์และสุขศานติ์
ยั่งยืนอยู่คู่ต้นไม้มาช้านาน
วันคืนผ่านก็ล่วงเลยไปตามวัย
         เมื่อเริ่มต้นสดใสใบสีเขียว
ใบเริ่มเหี่ยวเริ่มเฉาไม่สดใส
เปลี่ยนเป็นสีเหลืองจัดพร้อมผลัดใบ
ให้ยอดอ่อนยอดใหม่มาทดแทน
         เมื่อปลิดปลิวร่วงไปแล้วใบเก่า
ทิ้งใบยังอ่อนเยาว์บางสุดแสน
ยังเป็นห่วงใบอ่อนจะคลอนแคลน
เพราะอยู่กลางเมืองแมนแดนมายา
         ยังต้องเจอดีร้ายคอยไกวแกว่ง
หนอนแมงใชชอนให้อ่อนล้า
อีกแดดเผาพายุโหมซัดโถมมา
จนกว่าเจ้าจะเก่งกล้าแข็งแกร่งพอ
        ใบเก่าปลิดปลิวหล่นใต้ต้นเก่า
รอเป็นปุ๋ยให้เจ้าต้นไม้ต่อ
เป็นสิ่งเดียวที่ยังหวังและยังรอ
คือเติมต่อชีพต้นไม้ให้ยั่งยืน...