ปรัชญาภาษากลอน

ลำดับตอนที่ #2 : คนดีกับคนชั่ว

อันคนดีมิอวดตัวมิกลัวหมอง
แม้นผู้ใดใคร่มองว่าหมองศรี
มิกลัวเกรงตัวเองรู้ว่ากูดี
แล้วแต่ใครจักมีดำริไป
แต่คนชั่วกลัวใครว่าใจต่ำ
จึงคอยย้ำว่ากูแน่สักแค่ใหน
จะดีชั่วตัวรู้อยู่แก่ใจ
ย่อมรู้ได้จากงานการกระทำ