คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : EP1: คยองซู
EP1
คยองซูครับ
เขาว่ากันว่าเด็กคณะไอทีเถื่อน…คยองซูได้ยินเขาล่ำลือกันมาตั้งแต่สมัยเขายังอยู่ปีหนึ่งตอนนี้ขึ้นปีสองแล้ว เขายังไม่เคยสัมผัสตัวตนของพวกเด็กไอทีซักครั้ง คยองซูเรียนศิลปศาสตร์ไม่ค่อยได้ไปยุ่งเกี่ยวกับพวกเด็กไอทีเท่าไหร่
พี่รหัสของเขาเคยบอกไว้ว่าหนุ่มไอทีกับสาวสินสาดมักจะคู่กัน …
“โอ้โห้ ฉากใหญ่ขนาดนี้ใครจะมาช่วยทำว่ะพี่ถามจริง”
เด็กปีหนึ่งประมาณห้าหกคนเอ่ยขึ้นหลังจากที่ซันนี่เฮดงานประจำปีของคณะศิลปศาสตร์สั่งงานออกไป
“ก็ช่วยๆกันดิน้อง ช่วยกันแปปเดียวมันก็เสร็จ ”
“คณะเราเกือบแปดสิบเปอร์เซ็นนี่เป็นผู้หญิงหมดเลยนะ ไม่ไหวหรอก”
น้องปีหนึ่งส่ายหน้าเบาๆทำเอาพี่ปีสองสามสี่คนที่ยืนอยู่ตรงนั้นเครียดไปตามๆกัน งานประจำปีของคณะหนึ่งปีมีเพียงครั้งเดียวพวกเขาอยากทำให้เต็มที่ ปีนี้มีการแสดงโชว์ตัวแทนของแต่ล่ะคณะด้วยถือว่าเป็นงานใหญ่เลยทีเดียว
“ผู้หญิงก็ทำได้ป่ะว่ะ”
“เฮ้ยซันนี่มึงใจเย็น”
คยองซูที่เห็นเพื่อนสนิทเริ่มเก็บอารมณ์ไม่ค่อยอยู่ก็รีบดึงแขนแล้วบอกให้ใจเย็น ยังไงก็น้อง
“เออ เอางี้แล้วกันพี่ผมจะไปขอให้เพื่อนผมพวกไอทีมาช่วยล่ะกัน ยังไงพวกมันก็ไม่แล้งน้ำใจหรอก”
“ฝากด้วยล่ะกัน”
ซันนี่เอ่ยเบาๆก่อนจะบอกให้น้องๆแยกย้ายๆกันกลับหอเพราะนี่ก็มืดค่ำมากแล้ว หลังจากที่น้องปีหนึ่งกลับกันหมดแล้วก็ถึงคราวที่พี่ปีสองแยกย้ายกลับกันบ้าง พวกปีสองไม่ลำบากกันมากเท่าไหร่เพราะต่างคนก็มีรถของตัวเองนอนหอนอกแล้วจะกลับหอกี่โมงก็ได้ไม่เหมือนพวกน้องๆปีหหนึ่ง
“คยองซูกลับพร้อมกูป่ะเนี่ย”
ซันนี่เอ่ยชวนเพื่อนตัวเล็กที่กำลังเก็บพวกชีทลงกระเป๋า ทั้งคู่สนิทกันตั้งแต่สมัยอยู่ม.ปลายไม่เคยมีใครเข้าใจผิดเลยด้วยซ้ำว่าคยองซูกับซันนี่เป็นแฟนกันเพราะซันนี่แมนกว่าคยองซู เธอออกจะห้าวๆพูดจาตรงไปตรงมา และบางครั้งเธอก็สามารถดูแลคยองซูได้ดีสุดๆ
“มึงไปเหอะ พวกพี่รหัสชวนกูไปร้านเหล้าว่ะ”
“อีกแล้วหรอว่ะ สายมึงนี่สายแดกป่ะเนี่ย”
มันก็จริงอย่าที่ซันนี่พูดสายเขาเข้าร้านเหล้าบ่อยมากๆ แม้พรุ่งนี้จะมีเรียนตอนแปดโมงสายเขาก็ไม่หวั่นมาเรียนพร้อมกับสภาพซอมบี้สุดๆ
“เดี๋ยวกูไปล่ะนะพี่เขามารอหน้าคณะแล้วว่ะ เจอกันพรุ่งนี้นะมึงกลับดีๆด้วย”
“เออๆโชคดีอย่าเมานะมึง ”
คยองซูโบกมือลาเพื่อนสนิทแล้วเดินตรงมายังหน้าคณะ ทันทีที่ไปถึงก็เห็นรถบีเอ็มดับบิ้วคันหรูจอดเทียบอยู่ คยองซูเปิดประตูเข้าไปนั่งข้างคนขับทันที
“วันนี้กินไหนอ่ะพี่”
“Overdose เพื่อนกูที่เรียนอยู่ไอทีให้ชวนมึงไปให้ได้อ่ะสงสัยอยากดูตัว”
เจสซี่พี่รหัสสาวสวยประจำสายของคยองซูเอ่ยขึ้น พี่เจสซี่เป็นคนที่ช่วยเหลือคยองซูอยู่เสมอไม่ว่าจะเรื่องเรียนหรือเรื่องความรัก เรื่องงานไรก็ตามแต่ พี่เขาไม่ถือตัว และพวกเขาทั้งสองคนก็สนิทกันมากในเวลาไม่นาน
.
.
.
.
.
.
.
.
หลังจากนั้นสิบนาทีพวกเขาทั้งคู่ก็เดินทางมาถึงร้าน เจสซี่พาคยองซูไปยังโต๊ะด้านในสุดของร้านส่วนใหญ่จะเป็นพวกพี่ปีสามจากคณะไอทีเพราะเจสซี่สนิทกับพวกพี่ไอทีมากๆ
“เอ้า เหยิบดิพวกมึงน้องกูมาแล้ว”
คนส่วนใหญ่ในโต๊ะเป็นผู้ชายอันนี้เขาเริ่มชินแล้วเพราะเพื่อนของพี่เจสซี่จะเป็นผู้ชายซะมากกว่า พี่ให้เหตุผลว่าพวกเพื่อนผู้หญิงมันจู้จี้จุกจิกคบเพื่อนผู้ชายดีกว่าแมนๆ ลุยๆ
เจสซี่นั่งโซฟาตัวยาวแล้วเว้นที่ว่างตรงกลางไว้ให้คยองซูนั่ง คยองซูนั่งที่ที่พี่รหัสเว้นไว้ให้อย่างไม่คิดอะไรทันทีที่นั่งลงแก้วเหล้าก็ส่งมาถึงมือคนตัวเล็กทันที เรื่องราวตลกโปกฮามากมายถูกเล่าออกมาจากปากพี่รหัสคนสวยของเขา
“น้องคยองซูใช่มั้ยครับ”
คนข้างๆที่นั่งเงียบมานานสะกิดของคยองซูที่กำลังตั้งหน้าตั้งตาฟังเรื่องเล่าของพี่รหัสคนสวยให้หันมาทางเขา
“อ่า ครับ พี่ชื่ออะไรอ่ะ”
ไม่มีคำว่าเขินอายอีกต่อไป คยองซูเริ่มชินกับการมีผู้ชายมาทักในร้านเหล้าแบบนี้ และทุกครั้งมันก็เกิดจากการที่พี่รหัสชวนมากินเหล้าแล้วบอกว่าเพื่อนอยากดูตัวและแน่ล่ะดูตัวความหมายของพี่รหัสเขาก็คือมานั่งให้พวกพี่ปีสามปีสี่เต๊าะเล่น เขาไม่ค่อยรู้จักพวกพี่ไอทีนักส่วนใหญ่จะมากันกับพวกสินสาดมากกว่า ที่นั่งในโต๊ะวันนี้ก็เป็นไอทีรวมถึงพี่ข้างๆด้วยเพราะไม่คุ้นหน้าเลย
“ชานยอลนะ เรียนวิดวะคอมพ์”
“อ่า ยินดีที่ได้รู้จักนะครับ”
คยองซูยิ้มหวานให้ ไม่มีเหตุผลอะไรที่จะต้องมานั่งเขินๆอายๆบิดม้วนตัว สำหรับเขามันผ่านขั้นนั้นมาหลายขุมแล้ว หลังจากนั้นไม่นานพวกพี่ๆในโต๊ะก็เริ่มลุกขึ้นไปโยกย้ายเพราะทางร้านเปิดเพลงแดนซ์มันส์ๆให้ขาแดนซ์ได้จัดหนักกันเต็มที่ เหมือนว่าทั้งโต๊ะจะเหลือแค่เขากับพี่ชานยอลเท่านั้น
คยองซูเริ่มรู้สึกมึนๆหัวเพราะฤทธิ์ของน้ำขมๆที่เขากินไปหลายแก้วแต่เหมือนคนข้างๆที่กินไปหลายแก้วเหมือนกันจะคอแข็งเหลือเกิน คยองซูรู้สึกว่าหัวของเขามันหนักเหลือเกินเขาค่อยๆใช้หัวเอนไปซบที่ไหล่ของคนที่นั่งอยู่ข้างๆ
“เมาแล้วหรอ หื้ม”
ชานยอลพูดชิดหูของคยองซู ชานยอลเป็นเดือนของสาขาหน้าตานี่ถือว่าจัดอยู่ในขั้นหล่อ ชานยเลเริ่มสนใจคยองซูตอนที่เจสซี่มันชอบมาโม้ให้ฟังบ่อยๆว่าน้องรหัสมันน่ารักสุดๆ ไอ้เราก็ไม่เชื่อหรอกพอมันเอารูปให้ดูเท่านั้นล่ะ
ผมนี่ยืนขึ้นเลย
“ไม่เมานะ มึนหัว”
พูดอู้อี้อยู่ในลำคอ ในสายตาของชานยอลคนตัวเล็กดูน่ารักน่าเอ็นดูสุดๆ ตอนแรกเขาไม่อยากจะเชื่อเลยว่าคยองซูไม่มีแฟนน่ารักแบบนี้รอดมาได้ไง
“พี่จีบเราได้ป่ะเนี่ย”
พูดออกไปอย่างกล้าๆกลัวๆ
“จีบดิ อยากจีบก็จีบ”
ชานยอลหัวเราะกับคำพูดตรงๆของคนตัวเล็ก
“ขอไลน์ได้ป่ะ”
“เอาไปทำไมว่ะไลน์อ่ะ เอาเบอร์ไปเลยดีกว่าพี่”
.
.
.
.
.
.
วันนี้คยองซูมีเรียนตอนสิบโมงเขาเกือบเข้าเรียนไม่ทันดีนะที่เมื่อคืนพี่รหัสไปทิ้งเขาไว้ที่ห้องของซันนี่ เมื่อเช้าซันนี่ก็เลยปลุกเขาถึงมาเรียนทัน
“เมื่อคืนใครมาส่งมึงว่ะ อย่างหล่อ”
ซันนี่เอ่ยถามขณะที่กำลังนั่งกินข้าวเที่ยงกันที่โรงอาหารของคณะ
“ใครว่ะก็คงเป็นพวกเพื่อนพี่เจสซี่อ่ะแหละ”
“เออ มึงวันนี้ลงไปดูงานของพวกน้องปีหนึ่งด้วย”
“เอออออออออออออ รู้แล้วคร้าบบบบเพื่อนนนน ”
หลังจากกินข้าวเสร็จพวกเขาทั้งคู่ก็มายังตึกคณะไอทีเพราะพวกน้องๆมานั่งทำงานที่ลานกว้างๆหลังตึกไอที มีเด็กไอทีและเด็กสินนสาดหลายสิบคนกำลังช่วยกันทำฉากและซุ้มกันอย่างตั้งอกตั้งใจ
“เฮ้ยยยย พวกมึงนี่พี่ซันนี่เฮดคณะแล้วก็พี่คยองซูพี่รหัสกูเอง”
โอ เซฮุน น้องรหัสของคยองซูรีบยืนขึ้นแล้วแนะนำพวกคยองซูให้น้องๆไอทีได้รู้จัก เด็กไอทีหลายคนยกมือขึ้นไหว้และลงมือทำงานต่อ
โอเซฮุนลากพี่รหัสของตัวเองมานั่งยังกลุ่มที่กำลังทาสีฉาก ส่วนซันนี่ก็กำลังไปคุยงานกับพวกน้องสินสาดคนอื่นๆ
“นั่งข้างๆผมเลยพี่ นี่ๆไอ้จงอินกับไอ้จงแดเรียนวิดวะคอมพ์ มึงหวัดดีพี่กูเร็ว”
เด็กหนุ่มทั้งสองยกมือไหว้คยองซูที่กำลังนั่งลงข้างๆกับโอเซฮุน
“พี่บอกผมมาเลยเมื่อคืนไปไหนกับพี่เจสซี่มา”
“ไปร้านเหล้าไง”
คยองซูตอบพลางมองหน้าน้องไอทีสองคนที่กำลังลงมือทาสีลงฉาก
“ไม่เคยยยยจะชวนกันเลยเนาะ ยังเห็นผมเป็นน้องป่ะเนี่ย”
“เออออออออออไว้คราวหลัง เดี๋ยวพี่เลี้ยงเลยโอเคมั้ย ”
“วันนี้เลยเลี้ยงเพื่อนผมด้วยอุตส่าห์มันมา ช่วยงาน”
“’งั้นเปลี่ยนจากเหล้าเป็นข้าวหน้ามอแทนก่อนได้ป่ะ?”
เย็นวันนั้นคยองซูจึงพาเซฮุนและจงอินยกเว้นจงแดที่มีธุระต้องรีบไป มาเลี้ยงข้าวที่หน้ามอกินข้าวไปได้ซักพักคยองซูก็มีสายเรียกเข้าจากเบอร์แปลก ที่วันนี้โทรหาเขาสิบกว่าสายแล้วแต่เขาไม่กล้ารับ
“โรคจิตหรอพี่”
จงอินเอ่ยถาม ตอนนี้ที่โต๊ะมีแค่เขากับคยองซูเพราะเซฮุนขอตัวไปส่งงานให้เพื่อนเดี๋ยวจะรีบกลับมา
“ไม่แน่ใจว่ะ โทรมาหลายสายแล้วไม่กล้ารับ”
“งั้นเอาเบอร์มาเดี๋ยวผมลองใช้เบอร์ผมโทร”
คยองซูบอกตัวเลขสิบหลักให้กับจงอิน ในขณะที่กำลังกดเลขตัวที่ห้านั้นเบอร์โรคจิตของคยองซูมันกับคล้ายคลึงกับของพี่ปีสามสายหัสเขาสุดๆ และมันก็ถูกอย่างที่จงอินคิดไว้มันเป็นเบอร์ของพี่ปีสามสายรหัสเขาจริงๆ
ปาร์ค ชานยอล
“พี่รู้จักพี่ชานยอลด้วยหรอ”
“ทำไมอ่ะ”
“ก็เนี่ยมันเบอร์พี่ชานยอล”
จงอินยืนเบอร์โทรศัพท์ให้ดู อ่า ใช่สิ
“อ่อ รู้จักมั้ง”
คยองซูเกาหัวแกร่กๆคงไปเมื่อคืนที่เมาแล้วเผลอให้เบอร์ไปแน่ จงอินเห็นท่าทางเงอะงะของพี่รหัสของเพื่อนก็อดขำไม่ได้
“อย่าบอกนะว่าพี่แจกเบอร์”
“ไม่รู้ดิ เมื่อคืนเมาจำไม่ได้”
“ถ้างั้น..”
“….”
“ผมขอเบอร์พี่มั่งได้ป่ะ”
จงอินใจกล้าขอเบอร์พี่รหัสของเพื่อนออกไปไม่ใช่ว่าเขาเพิ่งเคยเจอพี่คยองซูวันนี้วันแรก เขาเคยเจอก่อนหน้านี้หลายครั้ง พี่คยองซูไปร้านเหล้าของพี่สาวเขาบ่อยๆ เขาสนใจมานานและโลกมันก็กลมที่ทำให้คนที่เขาสนใจเป็นพี่รหัสของเพื่อนสนิทเขา…..
PS.ฝากด้วยยยยย ฝากแท๊ก#ฟิคไอที ด้วยนะเเจ้ะะะะ
ความคิดเห็น