ตอนที่ 8 : CHAPTER 07
CHAPTER 7
หลังจากที่เสร็จจากงานศพของคุณนายลี ทุกคนต่างก็แยกย้ายกันกลับบ้าน แทยอนอาสาจะไปส่งเพื่อนตัวเล็กของตนอย่าง ซันนี่ เพราะตอนนี้คงจะเสียขวัญน่าดูที่มาเสียครอบครัวไปในเวลาอันรวดเร็ว ซันนี่ส่ายหน้าให้ก่อนจะชี้ไปที่ซอฮยอนที่เดินมากับเซฮุนและกำลังเดินหน้ามาทางพวกเธอสองคน
เซฮุนบอกว่าจะพาซอฮยอนไปตรวจอาการสักนิดหน่อย และอาจจะเลยไปส่งซันนี่ด้วยก็ได้ แทยอนจึงพยักหน้าให้แต่ไม่วายพูดกับเพื่อนอย่างเป็นห่วง
“ดูแลตัวเองดีๆด้วยนะซัน”
“อืมๆ ฉันจะดูแลตัวเองให้ดีแล้วกัน แทระวังตัวด้วยนะ ฉันไม่อยากให้เธอเป็นอะไรไปเลยสักนิด”
ซันนี่พูดด้วยสีหน้าเศร้าสร้อย เพราะตอนนี้เธอก็ไม่มีใครแล้ว คงจะเหลือแค่แทยอนที่เป็นเพื่อนสนิทเธอจริงๆเท่านั้น แต่แล้วสายตาของแทยอนก็เหลือบไปเห็นจงอินกำลังมองมาทางพวกเธอ สักพักเขาก็เบือนหน้าหนีไปมองทางอื่น
“ฉันก็จะระวังตัวให้ดี”
ทั้งสี่คนคุยกันสักพักก่อนที่เซฮุนจะขอตัวไป เพราะเขาเองมีเวรประจำในวันนี้ ทั้งเซฮุน ซอฮยอน ซันนี่เดินไปแล้ว เหลือแต่เธอที่ยังยืนอยู่ภายในงาน แทยอนกวาดสายตามองไปรอบๆเพื่อพยายามสังเกตว่ายังมีใครอยู่อีกนอกจากเธอ ซูโฮ ยูริ เลย์ จงอิน แบคฮยอน และ ดีโอ เท่าที่เธอสังเกตก็คงมีแค่นี้ที่เหลือก็เป็นพวกแขกคนอื่นๆที่เธอไม่รู้จัก
แทยอนยืนนิ่งเงียบคิดสักพักก่อนจะขมวดคิ้วเมื่อพบว่าดีโอกำลังเดินมาทางเธอพร้อมรอยยิ้มอันสดใสของเจ้าตัว
“แทยอนนูน่าครับ”
“ว่าไงดีโอ” แทยอนทักทายไปอย่างสนิทสนม เพราะอย่างน้อยเธอก็รู้จักเด็กคนนี้เป็นการส่วนตัวเหมือนกัน
“แทยอนนูน่าเห็นซันนี่นูน่ามั๊ยครับ?”
“อ๋อ ยัยนั่นกลับไปเมื่อกี๊เอง” ดีโอร้องออกมาอย่างเสียดายก่อนจะเปลี่ยนมาเป็นยิ้มแฉ่งเหมือนเดิม
“ผมกะจะมาขอกลับด้วยอยู่แล้วเชียว” แทยอนยิ้มให้อย่างเอ็นดูก่อนจะเอ่ยชวนคนตรงหน้ากลับ
ด้วยกัน
“กลับพร้อมนูน่าเลยมั๊ยล่ะ?”
“จะดีเหรอครับ เกรงใจนูน่าจัง” ดีโอพูดด้วยสีหน้ากังวลจนเธอต้องส่ายหน้าให้อย่างเอ็นดู เด็กผู้ชายคนนี้ช่างเป็นคนไร้เดียวสาซะจริง
“ไม่ต้องเกรงใจหรอก ดีซะอีก พี่ชายเราจะได้ไม่ต้องเป็นห่วง” เท่าที่รู้จักกันมา ดีโอ นั้นมีพี่ชายคนหนึ่งเป็นสารวัตรของกรมตำรวจในโซล ชื่อว่า คริส ที่จริงเธอก็ไม่เคยเห็นหน้าเขาสักครั้งหรอกนะ เคยได้ยินแต่เสียง แต่คงจะหวงน้องน่าดู
“อ่องั้นเหรอครับ งั้นผมขอกลับด้วยนะครับนูน่า”
ในขณะที่แทยอนกำลังเดินกลับไปที่รถกับดีโอก็สวนทางกับซูโอพอดิบพอดี สายตาเธอสบตากับเขาแว๊บเดียวก่อนที่ซูโฮจะพูดออกมา
“จะกลับแล้วเหรอ?”
“อืม” แทยอนตอบสั้นๆ
“ขอให้โชคดีล่ะ…อ่อ..เตรียมใจตอนนี้ด้วยนะ ฉันว่าเธอคงได้เห็นอะไรๆดีๆตอนขากลับแน่ๆ” ซูโฮทิ้งปริศนาเอาไว้ให้พร้อมกับรอยยิ้มประจำของเขาก่อนที่เขาจะเดินจากไป คนที่มีใบหน้าเปื้อนยิ้มอยู่ตลอกเวลาอย่างเขาจะมีอะไรปิดบังเอาไว้อยู่หรือเปล่า?
“ซูโฮฮยองพูดแปลกๆนะครับ” ดีโอพูดขึ้นมา
“นั่นสิ”
มีอะไรที่เขารู้มากันแน่นะ
หลังจากออกมาจากงาน แทยอนก็ขับรถของตัวเองที่ซื้อได้จากเงินเก็บของตัวเองขับไปส่งคนที่นั่งข้างคนขับอย่างดีโอ ในระหว่างทางที่กลับบ้านนั้น อยู่ๆฝนก็ตกอย่างแรง เธอเลยต้องขับรถด้วยความเร็วเพียงน้อยนิดเพราะกลัวจะเกิดอันตราย อย่างน้อยเธอก็ห่วงชีวิตของคนข้างๆเหมือนกัน
“แปลกจังเลย อากาศตอนเช้าก็ดีอยู่แล้ว ไหงบ่ายมาถึงได้ฝนตกล่ะเนี่ย” เสียงบ่นงุ้งงิ้งของดีโอดังขึ้นมาเป็นระยะๆ แต่ก็ไม่ได้สร้างความรำคาญให้เธอสักเท่าไร แต่มันก็จริงอย่างที่ว่า ทำไมอยู่ดีๆฝนถึงได้ตกลงมาแรงขนาดนั้น แถมท้องฟ้ายังมืดครื้มจนดูน่ากลัว แทยอนเอื้อมมือไปปรับระดับเครื่องปรับอากาศให้เย็นลง เพราะตอนนี้เหมือนเธอและดีโอกำลังขนลุกเพราะความหนาว
“ดีโอ หนาวมั๊ย? อยากทานอะไรอุ่นๆบ้างหรือเปล่า?”
แทยอนหันไปถามเพราะความเป็นห่วงเด็กหนุ่ม ดีโอพยักหน้า แทยอนจึงพยายามมองหาปั๊มน้ำมันที่มาร้านมินิมาร์ทก่อนจะเจอแล้วเลี้ยวเข้าไป
ดีโอขอตัวลงจากรถก่อนเพราะจะไปเข้าห้องน้ำ แทยอนจึงเดินเข้าไปที่มินิมาร์ทแล้วจัดการหานมอุ่นๆหนึ่งแก้วพร้อมกับกาแฟของตน ไม่วายหยิบขนมปังติดมือมาด้วย แทยอนมองหาบางอย่างสักพักแต่พอไม่เจอก็เลิกหาแล้วเดินไปที่เคาท์เตอร์เพื่อจ่ายเงิน
ติ๊ง!
เสียงข้อความในทรศัพท์ดังขึ้นมาจนแทยอนต้องหยิบขึ้นมาเปิดดูก่อนจะขมวดคิ้วเมื่อเห็นข้อความที่ส่งมาจากเบอร์แปลกๆ
อ่านข้อความนี่แล้ว ให้รีบเดินไปที่ห้องน้ำชาย
Xxx
แทยอนยืนคิดสักพักก่อนจะรีบจ่ายเงินแล้ววิ่งออกไปยังห้องน้ำชายทันที ยังดีที่ไม่มีใครมาเข้าห้องน้ำในตอนนี้ทำให้เธอเข้าไปได้สะดวก หัวใจเริ่มเต้นแรงเมื่อรู้สึกถึกแรงที่กดดันกลัวดีโอจะเป็นอะไรไป แต่แล้วเมื่อเธอเดินมาถึงห้องน้ำสุดท้ายก็เห็นดีโอยืนหน้าซีดอยู่หน้าประตูห้องน้ำพร้อมกับมือที่ชี้นิ้วไปยังข้างในห้องน้ำสุดท้าย แทยอนรีบสาวเท้าเดินเข้าไปใกล้ๆก่อนจะเจอกับ!
ศพ!
แทยอนปิดปากตัวเองกลั้นเสียงเอาไว้ไม่ให้ร้องออกมา ภาพตรงหน้าที่เรียกความสยดสยองโดยไม่ยาก ภาพศพผู้ชายคนหนึ่งที่ถูกแบ่งออกเป็นสองท่อน คือส่วนหัวและลำตัว ท่อนลำตัวอยู่ใกล้ๆชักโครก ส่วนหัววางบนฝาชักโครก เพราะส่วนหัวที่โดนตีจนเละเลยดูไม่ออกว่าเป็นใคร แต่กลิ่นที่เหม็นเน่านี้คาดว่าน่าจะตายไม่ต่ำกว่า 3 ชั่วโมง แทยอนพยายามเพ่งเล็งออกให้ชัดว่าเป็นใครพร้อมกับมือที่หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเพื่อแจ้งไปยังกรมตำรวจ แต่เสียงของดีโอที่ดังขึ้นมาทำให้เธอเผลอปล่อยถุงมินิมาร์ทที่ซื้อของมาหล่นลงบนพื้น
“นะ..นะ..นั่นมันศะ..ศพพี่เรียวอุคใช่หรือปเล่า?”
ดีโอตาเบิกโพลงเมื่อเห็นแน่ชัดว่าเป็นศพของคนรู้จัก แถมยังเป็นการฆ่าที่สยดสยองแบบนี้ทำให้เขาอยากจะเป็นลม ภายในห้องน้ำที่มีรอยเลือดที่กระเด็นติดผนังห้องและพื้นห้อง ส่วนหัวของศพที่วางบนฝาชักโครกแม้จะมีรอบทุบตีจนเละจนดูไม่ออก แต่หากสายตาที่เบิกกว้างอย่างตกใจก่อนตายที่มองมาทางเขานั้นทำให้รู้สึกขนลุกแบบแปลกๆ
“ไม่จริง”
แทยอนพูดขึ้นอย่างไม่อยากเชื่อ ก่อนจะรีบต่อสายไปที่กรมตำรวจทันที ไม่นานเจ้าหน้าที่ตำรวจและเจ้าหน้าที่ทั้งหลายก็มาถึงที่เกิดเหตุทันที ดีโอและแทยอนถูกเรียกไปสอบสวนเพราะเป็นคนที่เห็นเหตุการณ์คนแรก
ดีโอเล่าว่าตนกำลังจะมาเข้าห้องน้ำ แต่แปลกมากที่ห้องน้ำกลับว่างแต่ก็ไม่ได้คิดอะไรจนกระทั่งเขาเดินเข้าไป ประตูห้องน้ำทุกประตูถูกปิดหมดจนต้องเดินไปที่ห้องสุดท้ายก่อนจะเจออย่างที่เห็น ส่วนแทยอนเล่าว่ามีใครบางคนส่งข้อความมาหาเธอและบอกให้เธอรีบไปที่ห้องน้ำชายอย่างด่วน แต่แปลกที่เบอร์นั้นเป็นเบอร์ที่เธอไม่รู้จักเลยสักนิดอีกทั้งพอโทรกลับก็ไม่มีคนรับสาย
แทยอนถอนหายใจเมื่อโดนสอบสวนเสร็จก่อนจะเดินไปหาดีโอที่นั่งพักอยู่เก้าอี้แถวหน้ามินิมาร์ท เด็กหนุ่มตอนนี้ที่กำลังตัวสั่นเพราะจากอาการที่ตกใจอยู่ แทยอนจึงนั่งลงข้างๆก่อนจะเอื้อมมือไปลูบหัวนั่นอย่างเบามือ
“นูน่าครับ ภาพมันติดตาผม ผมกลัว”
“ไม่เป็นไรหรอกดีโอ” แทยอนพยายามปลอบ ทั้งที่ตัวเองก็ไม่ต่างกันเท่าไร ปกติไม่เคยเจอเหตุการณ์อะไรแบบนี้ตั้งแต่ตอนที่เสียพ่อแม่ไป
“นูน่าครับ ผมเห็นตาของพี่เรียวอุคมันเบิกโพลงและมองมาทางเรา เหมือนกำลังตกใจอะไรอยู่” ดีโอเล่าสิ่งที่ตนเห็นให้กับแทยอนฟัง แต่ตอนนี้สายตาของแทยอนกลับจ้องมองไปที่นายตำรวจคนหนึ่งที่เธอคุ้นหน้าและกำลังเดินเข้ามาใกล้ๆเธอ
“ว่าไงครับ คนสวย ยังช๊อคอยู่หรือเปล่า”
ลู่หานถือวิสาสะนั่งลงข้างๆเธอก่อนจะใช้มือโอบไปยังรอบเอวบางของแทยอน ก่อนจะทักทายดีโอด้วยความสนิทสนม
“ไฮ! ดีโอ พี่เราก็มาด้วยนะ” ชี้ไปยังร่างสูงของคริสที่กำลังทำหน้าที่อยู่ ปกติตำแหน่งหน้าที่สารวัตรไม่เคยต้องลงมาทำงานแบบนี้เอง แต่เพราะดีโอ น้องชายสุดที่รักเป็นคนเจอทำให้คริสอยู่เฉยๆไม่ได้
“งั้นดีโอก็กลับบ้านพร้อมกับพี่ชายเราเลยนะ เดี๋ยวคนสวยคนนี้พี่จัดการเอง” ลู่หานบอกก่อนจะส่งสายตาเจ้าเล่ห์มาทางเธอพร้อมกับกระชับแขนให้แน่นขึ้น
“ถ้างั้น พี่ขอตัวคนสวยคนนี้ก่อนนะ”
“ตามสบายเลยครับ”
พอได้รับคำยินยอมลู่หานก็รีบจูงมือเธอไปที่รถของเขาที่จอดไม่ไกลจากตัวรถของเธอเท่าไร เขาดันเธอเข้าไปที่นั่งเบาะคนขับก่อนที่เขาจะอ้อมมายังตรงที่คนขับ พร้อมกับล๊อดประตูรถทั้งสองข้าง
ภายในรถที่แอร์เย็นเฉียบทำให้แทยอนรู้สึกหนาวสั่นแต่แล้วลู่หานก็เปิดประเด็นพูดขึ้นมา
“ข้อความที่มีคนส่งมาให้คุณก่อนหน้านั้น คุณลบออกหรือยัง?”
“ยัง”
“งั้นขอผมดูหน่อยได้มั๊ย?” แทยอนยื่นโทรศัพท์ให้กับลู่หานก่อนที่เขาจะเปิดดู เธอไม่รู้จะบอกดีมั๊ยกับคำพูดของซูโฮทิ้งท้ายเอาไว้ให้เธอ ลู่หานที่เห็นแทยอนเหมือนมีบางอย่างอยากจะพูดกับเขาก็เลยเอ่ยขึ้นมา
“ถ้าอยากจะพูด ก็พูดมาเถอะ”
“ฉันรู้สึกว่าเหมือนฆาตกรมันอยู่รอบๆตัวฉัน”
TBC.
----------------------------------------------------------------------
หายไปนานจนน่าตกใจ ยังไงบิวก็ไม่ทิ้งฟิคเรื่องนี้หรอกค่ะ
ถ้าไฟล์ไม่หายนะ - - ตอนนี้แอบน่ากลัว
สารภาพเลยว่าแต่งไปแอบกลัวไปคือไม่กล้าบรรยายมาก
เค้ากลัว T^T มันหลอน~
ขอบคุณสำหรับคอมเม้นนะคะ
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
แต่รอบนี้แปลก..วิธีฆ่าไม่เหมือนเดิม คนละคน?
ตอนนี้เป็นเวลาเที่ยงครึ่ง ไรท์ทานข้าวยัง หาอะไรทานด้วยนะ
เป็นกำลังใจ ห้ามทิ้งฟิดนี้เลยนะ เจ๋งโฮก รอติดตามทุกๆ ตอน
แต่ไม่วายทวงฉากคัท ฮ่าๆ ขอบคุณค่ะ (pooongpangR@gmail.com)
หรือฆาตกรจะมีส่วนเกี่ยวข้องกับซูโฮกันเเน่
โอ๊ยยยยย ลุ้นมากอ่ะ
อ่านไปขนลุกไปอ่ะแล้วสภาพศพของเรียวอุคนี่สยดสยองน่าดูเลย
แล้วใครกันนะที่ส่งข้อความมาให้พี่แทไปที่ห้องน้ำชายกันนะ
ติดตามต่อไปจ้าาาาาาาาาา ไรต์เตอร์สู้ๆน้าาาาาา fighting!!!!!!!!!
แต่น่าจะเป็นซูโฮหรอก
คนร้ายต้องเป็นคนที่แอบมองแทซอแน่ๆ
แต่คนร้ายหน้าจะเป็นคนฉลาดมาก
ไม่งั้นไม่จัดฉากเก่งขนาดนี้
คิดว่าคนร้ายตริงน่าจะแอบดูอยู่เงียบๆ?
ลุ้นจังงง
คำพูดของนางที่ทิ้งเอาไว้อ่ะ คือมันใช่ - -