ฤดูรัก...สีเลือด [EXO x SNSD]

ตอนที่ 7 : CHAPTER 06

CHAPTER 6 

แปะ!

            ลู่หานวางหนังสือพิมพ์ลงกับโต๊ะเสียงดังอย่างอารมณ์เสียกับการตายของคุณนายลี ภรรยาของ ลี จองวุค ที่เสียชีวิตก่อนหน้านั้น มันจะไม่เป็นอะไรเลย ถ้าคนที่โดนฆ่าไม่ใช่คนที่เกี่ยวของกับซันนี่ และ ไอ้ฆาตกรร่มสีแดง!

            การตายที่วิธีการฆ่าคล้ายกันๆของ ลี จองวุค แม่บ้านตระกูลลี และ คุณนายลี สามคนนี้โดนฆ่าด้วยวิธีเดียวกัน คือ ปาดคอ ช่างเป็นการฆ่าที่น่าหวาดเสียว จนหมวดจงแดที่ยืนอยู่ข้างๆถงกับกลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบาก

            “อีกแล้วเหรอครับ ผู้กอง?” หมวดมินซอกเอ่ยขึ้นเมื่อเห็นหัวข้อข่าว  ลู่หานสบถเบาๆก่อนจะตอบ

            “อืม…แต่ฉันไม่เข้าใจว่าทำไมคนที่โดยฆ่ามันต้องเกี่ยวกับคุณซันนี่?”

            “บางทีตระกูลลีอาจะไปทำอะไรให้บริษัทอื่นๆแค้นมั๊งครับ?” มินซอกเอ่ยเสนอความคิดออกมา แต่จงแดกลับแย้ง

            “โธ่! หมวดมินซอกครับ จะมีใครที่ไหนรู้จักห้องลับของตระกูลลีบ้าง ถ้าไม่ใช่คนใกล้ตัวอ่ะ” 

            ใช่ เพราะคดีฆ่าครั้งนี้ไม่ธรรมดา เพราะสถานที่ที่คุณนายลีโดนฆ่านั้นเป็นห้องลับของตระกูลลีที่ไม่มีใครรู้มาก่อน จะมีเพียงแค่คนใกล้ชิดเท่านั้น แต่ว่าเครือญาติของตระกูลลีก็ไม่มีใครเหลืออยู่แล้ว ยกเว้น ซันนี่คนเดียว

            “เออนั่นสิ…เพราะครั้งนี้คุณนายลีตายในห้องลับนี่นา!” ลู่หานเอ่ยออกมาเสียงดังก่อนจะพูดขึ้นมา

            “ถ้างั้น คนร้ายก็คงเป็นคนที่อยู่ใกล้ตัวคุณซันนี่ หรือไม่ก็อาจเป็นใครสักคนที่คุณซันนี่รู้จัก พวกนายคิดว่าไง?”

            “แหม~ ผมก็คิดแบบผู้กองเหมือนกันแหละครับ ^^” จงแดเอ่ยด้วยสีหน้ายิ้มแป้นจนดูน่าหมั่นไส้ - -

            “ว่าแต่ คดีนี้ สารวัตรเขามอบให้ผู้กองทำแล้วเหรอครับ?” มินซอกเอ่ยขึ้นมาอย่างสงสัยเพราะช่วงนี้เหมือนพวกตนจะต้องเข้าไปเกี่ยวข้องกับคดีตลอด จนเขาสงสัยว่าได้คดีมารับผิดชอบหรือเปล่า?

            “แน่นอนสิ ไม่งั้นฉันจะคิดหาตัวคนร้ายเป็นบ้าเป็นหลังหรือไง - -“ ลู่หานเอ่ยเสียงเรียบก่อนจะหยิบบุหรี่ขึ้นมาจุด

            “งั้นแสดงว่าเราคงต้องไปยุ่งกับเรื่องนี้แบบจริงๆจังๆแล้วสินะครับ”  มินซอกเอ่ยถามอีกครั้ง ก่อนที่ลู่หานจะพยักหน้า

            “ใช่แล้ว และเราต้องตามหามันให้เจอ”

            “ไอ้ฆาตกรร่มสีแดงคนนั้น มันต้องเป็นคนที่อยู่ใกล้ตัวคุณซันนี่อย่างแน่นอน!”

มินซอกและจงแดมองหน้ากันก่อนจะพยักหน้าให้กัน พร้อมกับมองหน้าเจ้านายของตนที่เอ่ยอย่างจริงจัง ทั้งทีในปากยังมีบุหรี่คาบไว้อยู่

“งั้นหาฆาตกรร่มสีแดงคนนี้ให้เจอแล้วกันนะ ผู้กอง หึหึ”

แทยอนนั่งมองซันนี่ที่นั่งซึมอยู่ในงานศพของคุณแม่ของเธอ ตั้งแต่ในอาทิตย์นี้มา เธอก็ต้องเสียครอบครัวอันเป็นที่รักไปอย่างรวดเร็ว แถมยังต้องเสียแม่บ้านที่เธอเคารพไปอีก  ซันนี่เหม่อลอยมองกรอบรูปคุณแม่ของตนโดยมีน้ำตาไหลออกมาเป็นสาย

แทยอนรู้สึกสงสารจับใจก่อนจะเอื้อมมือไปปลอบเพื่อนสาวของตนเบาๆ ก่อนจะกวาดสายตามองไปทางบุคคลที่อยู่ในงาน

ซอฮยอน น้องสาวของตนที่กำลังเสิร์ฟเครื่องดื่มให้แขกในงาน

แบคฮยอน เพื่อนของซอฮยอนกำลังช่วยซอฮยอนเสิร์ฟน้ำ

เซฮุน ที่มองมาทางพวกเธอสองคน

ซูโฮ เพื่อนชายที่สนิทกันกับพวกเธอกำลังดูแลแขกในงาน

            เรียวอุค รุ่นพี่ในบริษัทของซันนี่กำลังคุยกับแขกคนอื่นๆ

            ยูริ น้องสาวต่างแม่ของซันนี่ที่กำลังเคารพศพ

            ดีโอ เด็กหนุ่มที่แอบชอบซันนี่ ตั้งแต่ซันนี่เรียนอยู่มหาลัยและเด็กคนนั้นอยู่แค่ชั้นมัธยมปลาย กำลังต่อแถวเคารพศพ

            เลย์ เพื่อนชายคนสนิทอีกคนที่อยู่ในกลุ่มกำลังนั่งอยู่เพียงลำพัง

            และคนสุดท้าย จงอิน ที่กำลังเดินเข้ามาในงาน

            จงอินเดินตรงเข้ามาทางพวกเธอพร้อมกับสายคาที่เรียบสนิท  แทยอนเม้มปากเมื่อจงอินเดินเข้ามาใกล้ก่อนจะเอ่ยทักทาย

            “นึกว่านายจะไม่มาซะแล้ว”

            “ไม่มาก็คงโดนใครบางสงสัยเอา” จงอินตอบด้วยเสียงที่ราบเรียบเหมือนใบหน้าก่อนจะหันไมองซันนี่

            “เสียใจด้วยนะ สำหรับแม่ของเธอ”

            “สะใจนายแล้วใช่มั๊ย? ที่ฉันเป็นแบบนี้!” ซันนี่เอ่ยออกมาเสียงดังจนคนในงานหันมามอง แทยอนพยามห้ามเพื่อนของตนเองเอาไว้ก่อนจะบอกว่าให้ใจเย็นๆ

            “นายคงแอบสะใจใช่มั๊ย? ที่ฉันต้องเสียครอบครัวไป” ซันนี่เอ่ยออกมาพร้อมกับน้ำตาที่คลออยู่ มองดูแล้วช่างดูน่าสงสาร

            “ฉันไม่ได้คิดอย่างนั้น” จงอินพูดเป็นครั้งสุดท้ายก่อนจะเดินไปเคารพศพ ปล่อยให้ซันนี่มองตามไปด้วยสายตาเคียดแค้น

            “ซันนี่เป็นอะไรหรือเปล่า?” ซูโฮ ผู้ชายที่มักมีรอยยิ้มบนหน้าเสมอที่ไม่ว่าจะเจอเรื่องร้ายแค่ไหน ก็จะยิ้มได้ตลอดเวลา กำลังเดินเข้ามาถามเธอด้วยสายตาเป็นห่วง

            “เปล่าหรอกซูโฮ” ซันนี่ตอบยิ้มๆ แต่เป็นยิ้มแบบฝืนๆ

            “เรื่องที่มันผ่านมาแล้ว ก็ควรจะปล่อยให้มันผ่านไป ไม่ควรเก็บเอามาคิด” ซูโฮเอ่ยออกมาพร้อมกับรอยยิ้ม ก่อนจะต่อด้วยประโยคสุดท้ายด้วยเสียงที่แผ่วเบาแล้วเดินไปทำหน้าที่ของตนต่อ

            “แต่บางเรื่องเราก็ปล่อยมันไว้ไม่ได้”

            แทยอนที่ฟังประโยคนั้นถึงกับชะงัก เหมือนรู้สึกว่าประโยคนนั้นกำลังบอกอะไรบางอย่างกับเธอ  สายตาของซูโฮที่แสดงออกถงความสดใสแต่ถ้ามองดูดีๆแล้วเหมือนจะมีอะไรบางอย่างข้างใน

            หมับ!

            แทยอนสะดุ้งตกใจที่อยู่ๆก็มีอะไรมาจับที่แขนของเธอก่อนจะหันไปมองก็เจอกับ  ซอฮยอนที่มีสีหน้าไม่ดีสักเท่าไรก่อนจะปล่อยมืออกจากแขนพี่สาวของตน

            “แทยอนออนนี่ ฉันรู้สึกว่ามีบางอย่างแปลกๆ” แทยอนขมวดคิ้วก่อนจะถาม

            “ทำไมเหรอซอ?”

            “ออนนี่คะ? ฉันรู้สึกเหมือนมีใครบางคนกำลังจ้องพวกเราอยู่เลย” แทยอนรู้สึกขนลุกเมื่อจบประโยคนั้น ก่อนจะมองไปรอบๆตัวเพื่อสังเกต แต่ก็ไม่เห็นมีใครกำลังจ้องหรือมองมาทางพวกเธอมาแม้แต่น้อย

            “ไม่นิซอ พี่ไม่เห็นใคร เป็นอย่างที่ซอพูดเลย  คิดไปเองหรือเปล่า?”

            “แต่ฉันรู้สึกแบบนั้นจริงๆนะคะ ออนนี่” ซอฮยอนทำหน้าตาเหมือนกลัวเล็กน้อยๆ จนแทยอนต้องเอื้อมมือไปลูบหัว

            “มันคงจะไม่เป็นเหตุการณ์แบบวันนั้นอีกใช่มั๊ยคะ?”  

            “ไม่หรอกซอ มันจะไม่มีเหตุการณ์แบบวันนั้นอีก”

แทยอนนิ่งก่อนจะยิ้มออกมาแล้วพูดปลอบใจ ทั้งที่ในใจกลับไม่คิดเช่นนั้น เหตุการณ์ตั้งแต่เธอและน้องสาวเจอในตอนที่ยังเป็นเด็กกันอยู่ แต่ด้วยเพราะเหตุการณ์นั้นที่เธอหมดสติไปก่อนและจำอะไรไม่ได้ คงจะมีแค่ซอฮยอนที่จำได้และคงฝังลึกเข้าในหัวใจ

“ออนนี่คะ? ถ้ามันถึงตาของเราล่ะคะ?” แทยอนเข้าใจคำพูดของซอฮยอนที่สื่อออกมาได้อย่างดี 
ซอฮยอนกำลังหมายถึง หากคนที่ถูกฆ่าต้องเป็นพวกเธอสองพี่น้อง พวกเธอจะทำเช่นไร

“มันกำหนดมาไว้แล้วซอ แต่ถึงอย่างนั้น พี่จะไม่ยอมให้ซอเป็นอะไรไปเด็ดขาด พี่สัญญา” แทยอนยิ้มอย่างอ่อนโยนก่อนจะยื่นนิ้วก้อยไปสัญญา ซอฮยอนจึงยื่นมาเกี่ยวพร้อมกับพูดออกมาพร้อมรอยยิ้ม

“สัญญาแล้วนะคะ ออนนี่…”

TBC.

----------------------------------------------------
ขอโทษนะคะที่บิวหายไปหลายวัน
บิวเปิดเทอมแล้วนะคะ T^T เสียใจมาก
ตอนนี้แอบสงสัยหลายคน แต่ว่าคนไหนน่าสงสัยที่สุด?
ขอบคุณสำหรับคอมเม้นนะคะ

THE★ FARRY.