ฤดูรัก...สีเลือด [EXO x SNSD]

ตอนที่ 6 : CHAPTER 05

CHAPTER 5

            แทยอนถอนหายอยู่หลายครั้งก่อนจะเบนสายตาออกนอกหน้าต่างของรถ ตอนนี้เธออยู่บนรถสุดหรูของลู่หาน หลังจากที่เราผ่านกิจกรรมนั้นมาเมื่อช่วงเช้า เขาก็รีบขับรถเพื่อมาส่งเธอทันทีที่เธอบอกทางไปบ้าน  ไม่รู้ทำไมยังติดใจกับเสียงที่ได้ยินเมื่อคืน  มันเป็นความฝันอย่างที่เคยฝันทุกวันหรือว่าเป็นเรื่องจริงกันแน่นะ…

            ลู่หานเหลือบมองแทยอนเป็นระยะ หลังจากที่เขาบอกเรื่องแม่บ้านของตระกูลลีเสียชีวิต แทยอนก็เงียบมาตลอดทาง เขาเองก็เงียบเหมือนกัน ทำให้ในรถได้ยินแค่เสียงเพลงที่เปิดคลอเบาๆ

            “แทยอน เธอจะไม่พูดอะไรหน่อยหรือไง?”  ลู่หานเอ่ยด้วยน้ำเสียงห้วนๆที่แสดงออกถึงความเป็นตนเอง บางทีมันก็อึดอัดเหมือนกันนะ ที่ในรถเขาเงียบขนาดนี้ ถ้าเป็นปกติที่มีเพียงเขาแค่คนเดียว เขาจะเปิดเสียงเพลงดังๆแล้วขับรถด้วยความเร็วอย่างที่เคย แต่นี่…มีผู้หญิงนั่งมาด้วยเลยต้องลดความเร็วลง

            “ฉันไม่มีเรื่องจะพูด”

            “คุณโกธรผมหรือไง ที่ผมสงสัยน้องคุณ?” ลู่หานลองถามหยั่งเชิงซึ่งแทยอนก็หันหน้ามาตอบเขาทันที

            “แน่นอน น้องฉันไม่เคยทำร้ายใคร ไม่เคยมีเรื่องกับใคร ซอฮยอนเป็นเด็กดี คุณคิดว่าฉันจะยอมให้น้องตัวเองโดนสงสัยหรือไง!”

            “ผมไม่ได้สงสัยน้องคุณคนเดียวนิ ผมก็สงสัยเหมือนคนอื่นเหมือนกันนะ” แทยอนชักสีหน้าอย่างขัดใจ พอเธอได้รู้จักลู่หานมากขึ้น เธอก็รู้เลยว่าเขาเป็นคนอารมณ์ร้อน ดูอย่างตอนนี้ที่เขาเพิ่มความเร็วของรถให้มากขึ้นกว่าเดิม

            “และอีกอย่างผมก็สงสัยคุณซันนี่ด้วย” แทยอนมองหน้าลู่หาน ก่อนจะขมวดคิ้ว นี่ถ้าเธอไม่เห็นตราสัญลักษณ์ประจำหน้าที่ของเขา เธอคงไม่เชื่อว่าเขาเป็นถึงผู้กอง!

            “คุณจะบ้าหรือไง! ไม่มีลูกคนไหนฆ่าพ่อกับคนสนิทตัวเองได้ลงหรอก!” 

            “มันไม่แน่เสมอไปนะครับคุณ” แทยอนเบื่อที่จะพูดต่อกรกับร่างสูงจึงหันไปมองนอกหน้าต่างที่ฉายทิวทัศน์ของตึกรูปทรงต่างๆ 

          ตรืดด ~

            เสียงข้อความที่ดังขึ้นจากโทรศัพท์ของตนทำให้ลู่หานเหลือบตามองดู ก่อนจะใช้มือข้างหนึ่งเอื้อมไปหยิบขึ้นมาดู

FROM : สารวัตร

ลู่หาน จงแดโทรมาบอกฉันว่านายยังไม่ไปทำหน้าที่ !

นายคิดจะอู้งานหรือไง!

            ลู่หานถอนหายใจอย่างเบื่อหน่ายกับเจ้านายของตน ก่อนจะพิมพ์ข้อความตอบกลับแล้ววางมันไว้ที่เดิม   คริส  ก็ยังคงเป็นเจ้านายที่ยังตรงต่อหน้าที่อยู่สินะ  หมวดจงแดนะหมวดจงแด!  ไปถึงเมื่อไรจะสอนให้สำนึกเลย คอยดู! บังอาจมากที่โทรไปฟ้อง! 

            ในที่สุดรถหรูก็แล่นมาจอดหน้าบ้านของแทยอนในที่สุด ลู่หานหันไปมองตัวบ้านก่อนจะถามแทยอนที่ปลดเข็มขัดออก

            “เนี่ยเหรอบ้านคุณ?” บ้านขนาดปานกลางน่าอยู่ รู้สึกถึงความอบอุ่นเล็กน้อย  ลู่หานมองไปรอบๆหน้าบ้าน ก่อนจะสะดุดกับรถออดี้สีขาวที่จอดอยู่ไม่ไกลเท่าไรนัก

            “ใช่!  งั้นคุณก็ไปได้แล้ว!” แทยอนกำลังจะปิดประตูหลังจากลงรถเรียบร้อย แต่ก็ต้องชะงักเมื่อลู่หานชี้นิ้วไปยังรถที่ห่างออกไปนิดหน่อย  แทยอนมองตามก่อนจะเห็นรถคุ้นตา  นั่นมัน! …รถของพี่เซฮุนนิ! เขามาทำอะไรที่บ้านของเธอ

            “คุณสงสัยอะไรอีกล่ะ?” แทยอนถามขึ้น เผื่อผู้กองบ้าอะไรนี่จะสงสัยรถของเซฮุน รู้สึกจะสงสัยไปหมดนะ - -

            “เปล่าหรอก  แต่อย่าลืมคำที่ผมบอกคุณล่ะ!” เขาบอกเป็นครั้งสุดท้ายก่อนจะเอื้อมมือมาปิดประตูรถฝั่งของแทยอนก่อนจะขับออกไป  แทยอนมองรถของลู่หานไปจนลับตา ก่อนจะเรียกสายตาให้มามองรถของเซฮุนที่มาจอดแถวหน้าบ้านของเธอ

            แทยอนเปิดประตูเข้าไปในบ้านก็เห็นเซฮุนที่กำลังนั่งอยู่ตรงโซฟาสีขาวกลางห้อง สายตาคมเหลือบมามองเธอก่อนจะยิ้มให้

……..แบบแปลกๆ

“ใครมาส่งเหรอแท?” ถึงแม้จะถามพร้อมรอยยิ้มแต่สายตาของเซฮุนกลับดูน่ากลัว รู้สึกขนลุกอย่างบอกไม่ถูก

“เพื่อนน่ะค่ะ”  เลือกที่จะโกหกออกไปเพราะกลัวว่าร่างสูงจะซักไซร้เธอ เธอคิดว่าเซฮุนอาจจะเลิกถาม แต่เปล่าเลย เขาเดินเข้ามาใกล้เธอพร้อมกับใช้มือเชยหน้าเธอขึ้นให้สบตากับเขา

“คิดว่าพี่ไม่รู้หรือไงว่าเราโกหก” แทยอนหลบสายตาคมนั่นก่อนจะถามขึ้น

“ซอฮยอนไปไหนคะ ทำไมพี่มาอยู่ที่นี่?”

“น้องซอไปเรียน ส่วนเธอ…เธอยังทำงานนั่นอีกอยู่หรือไง!” เขากระชากน้ำเสียงเหมือนจะโมโห พร้อมกับบีบข้อมือของมือเธอจนมันเริ่มแดง  แทยอนอยากจะสะบัดมือออก แต่ว่าเงยขึ้นมามองหน้าเซฮุนก็ต้องหยุดเพราะสายตาที่เกรี้ยวกร้าวของเขา

            …..มันดูน่ากลัวเกินไป

            “พี่คะ ปล่อยฉันนะ ฉันเจ็บ” บอกด้วยเสียงเบาๆ ใช้สายอ่อนโยนของเธอจ้องกลับ

            “บอกมาแทยอน ทำไมเธอถึงต้องทำงานนั่นอีก!”

            “เพราะเงินไงคะ! เงินที่พยายามหามาเพื่อให้แทกับน้องได้มีชีวิตอยู่!”

            “แต่เธอรู้มั๊ย? มันเสี่ยงแค่ไหน?”  เซฮุนเริ่มลดน้ำเสียงลงพร้อมกับแววตาที่เริ่มอ่อนโยนขึ้น

            “แทยอมเสี่ยง เพื่อให้น้องมีชีวิตอยู่ต่อ” สิ่งที่เธอทำทั้งหมดก็เพื่อซอฮยอน  ที่เธอยอมแลกร่างกายของเธอก็เพื่อเงินที่จะได้รักษาซอฮยอน

            “พี่รู้ว่าแทรักน้อง แต่แททำงานอื่นไม่ได้หรือยังไง?” ที่เขาไม่อยากให้แทยอนทำแบบนี้ก็เพราะเขาเกลียดพวกผู้หญิงประเภทนี้ พวกผู้หญิงขายตัวที่น่าสะอิดสะเอียน และแทยอนก็เป็นคนที่เขารัก เขารับไม่ได้หรอกที่แทยอนต้องทำแบบนี้

            “แทจะเลิกทำแล้วล่ะค่ะ” ยิ้มน้อยๆให้กับตัวเอง พร้อมกับคำพูดของลู่หานที่เตือนเธอใจเธออยู่ตลอด

            ต่อไปนี้ ร่างกายของเธอเป็นของฉันแทยอน  ฉันมีสิทธิ์ในตัวเธอทุกอย่าง ผู้ชายคนไหนก็ไม่สิทธิ์ในตัวเธอทั้งนั้น….จำไว้นะ

            “แต่พี่ห้ามหลุดเรื่องที่ซอเป็นโรคหัวใจให้ซอรู้นะคะ แทไม่อยากให้น้องคิดมาก แล้วก็ช่วยแสดงความรักให้ซอเยอะๆด้วยนะคะ”  เซฮุนจิ๊ปากอย่างขัดใจกับคำพูดของแทยอนที่อยากให้เขาทำตัวเหมือนเขารักซอฮยอน ทั้งที่จริงเขาเองแค่เอ็นดูเด็กคนนั้น แต่แทยอนคนที่ยอมทุกอย่างเพื่อน้อง ยอมทิ้งศักดิ์ศรีตัวเองเพื่อขอร้องเขาเพราะเด็กคนนี้…

            “เธอไม่คิดถึงใจพี่เลยหรือไง” ปล่อยมือที่บีบแขนแทยอนออกก่อนจะเลื่อนไปลูบแถวลำคอขาวๆที่มีรอยแดง  กัดฟันกรอดๆพยายามห้ามใจตัวเอง

            “พี่เซฮุนคะ พี่ก็รู้ว่าซอรักพี่ แทไม่อยากให้น้องเสียใจ ไม่อยากให้น้องเสียความรู้สึก” แทยอนเอ่ยด้วยน้ำเสียงแสนเบาหวิว

            “แล้วความรู้สึกของพี่ล่ะ….” เซฮุนเว้นวรรคก่อนจะพูดต่อ

            “เธอก็รู้….ว่าพี่รู้สึกยังไงกับเธอ”

            “เรื่องของเรา มันแค่ความสัมพันธ์แบบพี่ชายน้องสาว  ไม่มีอะไรพิเศษ อีกอย่างแทไม่ได้รู้สึกแบบนั้นกับพี่ โปรดลืมมันซะเถอะค่ะ!”  เซฮุนจ้องตาแทยอนก่อนที่มุมปากจะยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์

            “แทรู้ใช่ไหมว่าพี่เป็นคนยังไง?”  มือหนาเลื่อนจากลำคอขาวไปที่ที่ริมฝีปากบางๆของแทยอนก่อนจะแตะที่มุมปากเบาๆ

            “และแทก็รู้ใช่ไหม?...ว่าคนที่ทำให้พี่รู้สึกเหมือนโดนหักอกจะต้องโดนลงโทษยังไง! หึหึ”

            แทยอนเบิกตากว้าง ลำตัวสั่นระริกๆ แววตาของเซฮุนที่มองมามันดูน่ากลัว น่ากลัวเกินไป จนเธอเหมือนรู้สึกว่าร่างกายของเธอจะแข็งชาไปหมด เซฮุน พี่หมอแสนใจดีของเธอกลายเป็นซาตานร้ายอีกแล้ว เหมือนในวันนั้นวันที่เธอโดนชายคนนี้พรากครั้งแรกของเธอไป คนที่มีความน่ากลัวซ่อนเอาไว้ในสายตาคมกริบนั่น  มีเพียงเขาคนเดียวเท่านั้น…

            "พี่เซฮุน อย่าทำแบบนั้นกับแทอีกเลยนะคะ"









 

- CUT -

แปะเมลล์ไว้เลยนะคะ
บิวจะส่งตอนเย็นๆรวดเดียวเลย

P.S. พิมเมลล์เป็นสีแดง

 

.
.
.
.

เมื่อใด...ที่ตัวละครครบ
เมื่อนั้น...ตัวละครพวกนั้นจะทยอยกลายเป็นศพ!
#เตรียมนับถอยหลังความน่ากลัว








 

     TBC.

--------------------------------------------------

มันเป็นฉากคัทเล็กๆน้อยๆ เท่านั้นนะคะ
บิวเห็นเม้นเกิน 300 ดีใจมากๆเลยค่ะ T^T
มันเกินความคาดหมายมาเยอะมากเลย
อ่านแล้วเม้นด้วยนะคะ

P.S. ใครเล่นไลน์บ้างคะ >0<
ของบิว  Sehunnie12  ถ้ายังไม่เห็นบิวอัพ
ไปทวงได้เลย!

THE★ FARRY