ฤดูรัก...สีเลือด [EXO x SNSD]

ตอนที่ 5 : CHAPTER 04

CHAPTER 4








 

            “ห๊ะ! ว่าไงนะ ปิดคดีไม่ได้!”

            “มันฆ่าอีกรายแล้วเหรอ?”

            “เอาล่ะๆ เดี๋ยวฉันตามไปละกัน”

 ลู่หานกดวางสายโทรศัพท์หลังจากที่คุยกับหมวดจงแดโทรมารายงานว่าปิดคดีไม่ได้เพราะคนร้ายนั้นได้ทำการฆาตกรรมขึ้นอีกราย อีกทั้งยังเป็นคนเดิม ไอ้คนที่ถือร่มสีแดง! ที่เขาสงสัย ทำไมต้องเกี่ยวข้องกับคนในตระกูลลี เมื่อวานก็ ลี จองวุค พ่อของคุณซันนี่ แล้ววันนี้เป็น แม่บ้าน คนสนิทของเธออีก
              ลู่หานหันมองมายังอีกคนที่นอนอยู่บนเตียงโดยไม่มีท่าทีว่าจะตื่นเลยสักนิด บางทีเรื่องที่หมวดจงแดพูดอาจจะไร้สาระก็ได้ เขาไม่น่าหลงกลเชื่อคำพูดนั่นเลย!   สาวเท้าเข้ามาใกล้เตียงก่อนจะนั่งลงแล้วใช้มือหนาของตนทัดผมให้ร่างเล็ก
              แทยอนครางอื้อเล็กน้อยเมื่อรู้สึกมีบางอย่างมากวนการหลับนอนของเธอ  ลู่หานมองร่างเล็กก่อนจะพูดกับตัวเองเบาๆ

            “แสดงว่าเธอไม่ได้เป็นคนฆ่าสินะ  คิม แทยอน”

            แทยอนที่รู้สึกเหมือนมีมือของใครวางอยู่บนตัวเธอจึงปรือตาขึ้นนิดนึงเพื่อมองใบหน้าหวานของใครบางคนที่มองไม่ค่อยชัดเท่าไร แต่จำได้ลางๆและรู้สึกคุ้นตา มือเล็กขยี้ตาตัวเองเพื่อให้มองชัดขึ้นก่อนจะเบิกตากว้างขึ้นอย่างตกใจเมื่อเห็นคนที่เธอสนุกด้วนกันกับเขาเมื่อคืนกำลังมองมาที่เธอ  เธอจึงรีบลุกขึ้นนั่งโดยไม่ลืมเอาผ้าห่มมาคลุมตัวเองไว้ 

            “คุณ!”

            “ว่าไง? รีบตื่นจังนะ”

ลู่หานยิ้มให้น้อยๆ แทยอนอดหน้าแดงไม่ได้เพราะตอนนี้ลู่หานพันผ้าแค่ท่อนล่างเท่านั้นนะสิ ทำให้เห็นกล้ามหน้าท้องที่สวยงาม  ร่างสูงที่เห็นปฏิกิริยานั้นจึงยกยิ้มอย่างพอใจ เขาเลื่อนใบหน้าเข้ามาใกล้ๆก่อนจะกดจูบปากบางหนึ่งที

“มอร์นิ่งคิสครับคนสวย”

เขาผละออกเมื่อพอใจแล้วกับใบหน้าที่แดงระเรื่อของเธอ แทยอนอดสงสัยไม่ได้ที่เขาซื้อตัวเธอมา  ทำไมต้องซื้อตัวเธอ? แล้วจงอิน จงอินยอมขายเธอให้กับเขาทำไม?

“คุณลู่หาน คุณซื้อตัวฉันมาทำไม? เพื่ออะไร?”

“ก็ผมพอใจในตัวคุณไง คุณแทยอน”  ไม่เชื่อ! เธอไม่เชื่อว่าเขาจะยอมซื้อตัวเธอเพราะเรื่องแค่นี้ มันต้องมีอะไรมากกว่านั้น เซ้นส์เธอมันบ่งบอกว่าเขากำลังมีเรื่องอะไรบางอย่างที่ต้องทำ และเธอก็เป็นคนที่
เขาเลือก

“คุณคิดว่าฉันจะเชื่อเหรอคะ? คุณไม่ได้ซื้อฉันมาเพราะแค่พอใจแน่ๆ”

เพราะสายตาสงสัยที่จดจ้องมาของแทยอนทำให้เขายิ้มกับตัวเองน้อย ๆ  คิม แทยอน เป็นคนไม่
ธรรมดาจริงๆแฮะ สามารถรู้ได้เลยว่าเขาโหกเธอ ชักอยากจะรู้แล้วสิ ว่าเธอคนนี้เป็นคนยังไงกันแน่

            “เก่งจริงนะครับที่ดูผมออก” ลู่หานหัวเราะออกมาเบาๆก่อนจะเปลี่ยนเป็นท่าทีจริงจังเมื่อจะพูดเรื่องต่อมา...

            “ใช่ครับ ผมไม่ได้ซื้อคุณเพราะแค่พอใจหรอก แต่ว่าผมแค่อยากจะพิสูจน์ พิสูจน์ว่าคุณเป็นฆาตกรที่ฆ่า ลี จองวุคจริงๆหรือเปล่าแค่นั้น” โน้มหน้าเข้ามาใกล้จนจมูกชิดกัน แทยอนจึงเอามือมากั้นไว้ก่อนที่ลู่หานจะก้มลงมาจูบเธอ

            “คุณเป็นตำรวจหรือไง! ถึงได้มายุ่งกับเรื่องนี้?”

            “ใช่ครับ ผมเป็นตำรวจ” แทยอนจ้องหน้าเขาเพื่อดูว่าโกหกหรือไม่แต่ลู่หานกลับไม่มีท่าทีจะแสดงอาการอะไรออกมา

            “ถามหน่อย ทำไมถึงสงสัยฉัน?” นี่ล่ะ! สิ่งที่เธอไม่เข้าใจ คุณลุงจองวุคเป็นคนที่เธอกับน้องสาวเคารพมาตลอด จะให้ฆ่าคนที่เธอนับถือ เธอทำไม่ได้หรอก

            “นั่นสิ ผมก็ไม่เข้าใจเหมือนกัน แต่ยังไงซะ คุณก็พิสูจน์ให้รู้ว่าคุณไม่ใช่ฆาตกร ที่จริงผมสงสัยน้องคุณกับเพื่อนคุณด้วยนะ โดยเฉพาะ คิม จงอิน ที่เป็นแฟนเก่าของคุณซันนี่ ผมว่าเขาอาจจะมีเรื่องอะไรสักอย่างกับคุณลี จองวุคแน่ๆ ใช่ไหม?”

            “ใช่ เพื่อนฉันเคยมีเรื่องกับคุณลุง” ลู่หานจับมือเล็กของแทยอนที่กั้นระหว่างเขากับเธอออกก่อนจะกดริมฝีปากลงตรงแก้มขาวๆนั่นแล้วเคลื่อนไปยังซอกคอขาวแล้วขบเม้มเบาๆให้เกิดรอยแดง

            “แต่ฉันมั่นใจว่าน้องฉันไม่มีวันฆ่าคุณลุงแน่ เพราะฉันและซอฮยอนนั้นรักคุณลุงเหมือนพ่อแท้ๆของพวกเรา” แทยอนพูดด้วยน้ำเสียงที่มั่นใจ แต่ว่าลู่หานกลับไม่สนใจเสียแล้วเพราะเขากำลังหลงไหลซอกคอขาวๆที่มีรอยแดงมากมาย ตอนนี้ภายในห้องจึงมีเพียงแค่เสียงกดจูบของเขาเท่านั้นที่ดังและแทยอนเลือกที่จะอยู่เฉยๆให้เขาจัดการ เพราะเขาซื้อตัวเธอแล้วนิ  ดังนั้นเขามีสิทธิ์จะทำอะไรก็ได้กับร่างกายของเธอ

         

             แล้วเมื่อคืนที่เธอได้ยินเสียงมีดนั่น  มันคือฝัน หรือเรื่องจริงกันล่ะ?

คฤหาสน์ตระกูลลี

ซอฮยอนมองไปรอบๆสถานที่เกิดเหตุอย่างสนใจ เพราะเมื่อคืนมีคนร้ายเข้ามาบุกฆ่าปาดคอแม่บ้านคนสนิทของซันนี่ออนนี่ พี่สาวคนที่สองของเธอ แต่ที่น่าแปลก? ทำไมต้องคนร้ายคนนี้ถึงต้องฆ่าปาดคอ ถือร่มสีแดง และฆ่าคนในบ้านตระกูลลีด้วย หรือจะเป็นคนร้ายคนเดียวกันกับที่ฆ่าพ่อแม่ของเธอ?

หมับ!

ซอฮยอนสะดุ้งตกใจเมื่อมีมือของใครบางคนมาแตะที่ไหล่ เธอจึงหันไปมองก่อนจะเห็นร่างสูงของใครบางคนที่เธอคิดถึงเมื่อคืน..  โอ เซฮุน ยิ้มให้กับคนขวัญอ่อนเล็กน้อยก่อนจะหัวเราะออกมา

“ตกใจขนาดนั้นเลยเหรอ? ซอฮยอน” มือหนาขยี้กลุ่มผมนั่นอย่างเอ็นดูก่อนจะมองด้วยสายตาอ่อนโยน ซอฮยอนรู้สึกว่าใบหน้าของตนมันร้อนๆจึงเอามือมากุมแก้มตัวเองไว้ก่อนจะตอบ

“ก็พี่หมอเล่นมาไม่ให้ซุ่มให้เสียง ซอก็ตกใจสิคะ”

“เห็นเรากำลังเหม่อเลยเดินมาดู” ซออยอนมุ่ยหน้าก่อนจะมองตามเจ้าหน้าที่ที่กำลังตรวจสอบสถานที่เกิดเหตุอย่างเคร่งครัด

“คนร้ายคนนี้น่ากลัวจริงๆเลยนะคะ ตอนซอฟังซันนี่ออนนี่พูด ซอยังขนลุกไม่หายเลย” ซอฮยอนพูดพร้อมทำท่าประกอบ

ใช่แล้ว ตอนที่แบคฮยอนมาส่งเธอที่คฤหาสน์ตระกูลลี เธอก็รีบไปหาพี่สาวคนสนิททันทีเพราะเป็นห่วง แล้วก็ได้ฟังเรื่องราวที่เกิดขึ้น   ออนนี่เล่าว่า…

ตอนกลางคืนในขณะที่ซันนี่ออนนี่กำลังจะไปที่ห้องครัวเพื่อดื่มนม หลังจากที่กลับมาจากงานศพของคุณลุงจองวุคแล้ว แต่ว่าออนนี่กลับลืมของไว้ในรถ เพราะฝนที่ตกหนักเลยทำให้แม่บ้านคนสนิทที่เดินตามมาอาสาจะไปเอาให้เอง ออนนี่จึงพยักหน้าแล้วเดินไปห้องครัวก่อน พอแม่บ้านเดินออกจากบ้านไป ออนนี่ก็ไม่ได้คิดอะไรเลยจัดการดื่มนมของตน แต่ว่าเวลาผ่านมานานแต่ไร้วี่แววว่าแม่บ้านจะกลับเข้ามา ออนนี่จึงเดินไปเอาร่มที่ห้องเก็บของ แล้วที่ห้องเก็บของมันมีหน้าต่างสามารถมองเห็นด้านนอก และอยู่ในมุมที่มองเห็น
รถพอดี

ออนนี่เลยส่องดูก่อนจะเห็นเงาบางอย่างสีดำ และซันนี่ออนนี่เข้าใจว่าเป็นแม่บ้านจึงไม่ได้คิดอะไร เพียงแต่ถือร่มแล้วเดินมุ่งหน้าไปยังรถเท่านั้น พื้นที่เปียกแฉะเพราะฝนทำให้การเดินยากลำบากและตอนนั้นออนนี่ก็ใส่รองเท้าส้นสูงด้วย ยิ่งทำให้เดินลำบากเท่าตัว แต่ว่าตอนนั้นสายตากลับมองไปเห็นน้ำนองสีเข้มเพราะมืดมากเลยมองไม่เห็นชัดว่าเป็นสีอะไร แต่ก็ไม่ได้สนใจจึงเดินเลยผ่านแต่ก็พบว่าน้ำสีเข้มนี้มันไหลมาจากทางที่เธอกำลังไป

และสุดท้ายเมื่อเดินมาถึง แรงทั้งหมดก็หายไปจนร่มในมือตกกับพื้น ร่างแม่บ้านที่นอนจมกองน้ำสีเข้มที่เธอเห็น แท้จริงแล้วมันคือเลือด! เลือดที่ไหลมากจากตัวแม่บ้าน และในขณะนั้นออนนี่ก็สังเกตเห็นเงาสีดำนั่นอีกครั้ง คราวนี้มันยืนอยู่ตรงใต้แสงไฟสว่างแต่กลับมองไม่เห็นหน้าตาเพราะผ้าดำที่คลุมเอาไว้ แต่ที่จำได้คือมันถือ

ร่มสีแดง!

“ซอ”

“ซอ”

            เซฮุนเขย่าร่างหญิงสาวที่กำลังตกอยู่ในภวังค์ก่อนจะก้มหน้าเข้าไปที่ข้างหู  เรียกด้วยเสียงที่เบาแต่ก็ทำให้หญิงสาวออกจากภวังค์ได้

            “อ๊ะ! พี่หมอ” ซอฮยอนตกใจเพราะใบหน้าที่ใกล้กันเกินไปจึงขยับตัวถอยออกห่างเล็กน้อย เซฮุนยิ้มน้อยๆกับท่าทางน่ารักๆนั้นก่อนจะถาม

            “เป็นอะไรหรือเปล่า?”

            “ซอแค่กำลังคิดเฉยๆค่ะ ว่าคนร้ายใช่คนเดียวกันกับที่ฆ่าพ่อแม่ซอหรือเปล่า” พอพูดถึงพ่อแม่ที่จากเธอกับพี่สาวไปตั้งแต่ยังเด็ก ดวงตาหวานก็หม่นลงจนมือหนาต้องลูบที่หัวนั้นอย่างปลอบโยน

            “อย่าไปคิดให้ปวดหัวเลยนะซอ แล้วพี่สาวตัวดีของเราไปไหนซะล่ะ?” เซฮุนเอ่ยถามเมื่อไม่เห็นร่างเล็กของ คิม แทยอน ผู้หญิงที่เขาแอบรักมาตลอดตั้งแต่ได้รู้จักกันครั้งแรกที่โรงพยาบาลที่เขาทำงานอยู่ ปกติสองพี่น้องตัวคิดกันอย่างกับอะไรดี

            “แทออนนี่ยังไม่กลับบ้านเลยค่ะ” เซฮุนชะงักเมื่อได้ยินคำตอบ ก่อนจะฝืนยิ้มให้  ทั้งๆ ที่ในใจมันร้อนรุ่มไปหมด มีเรื่องเดียวเท่านั้นที่ทำให้แทยอนนั้นยังไม่กลับบ้านนั่นคือ ทำงาน ทำงานคล้ายๆผู้หญิงขายตัวพวกนั้น!

            “งั้นเหรอ อย่างนี้พี่สาวซอต้องโดนพี่ทำโทษซะแล้วนะ” เอ่ยอย่างคาดโทษแล้วยิ้มหวานๆให้ซอฮยอน ก่อนจะยิ้มที่มุมปากอย่างลับๆโดยคราวนี้ไม่ให้ซอฮยอนเห็น  ในหัวของเขาตอนนี้คิดแต่เรื่องที่จะทำโทษผู้หญิงตัวเล็กอย่างแทยอน แต่ว่าจะทำโทษแบบไหนดีล่ะ แบบธรรมดา หรือ ทำในแบบของเขา หึหึ

            ซอฮยอนยิ้มตอบกลับให้เซฮุนอย่างอ่อนหวานก่อนจะหันไปมองที่ร่างเล็กพี่สาวคนสนิทที่กำลังโดนสอบปากคำโดยตำรวจ

            ร่มสีแดง?  


       


         เขาต้องการอะไรจากออนนี่กันแน่นะ?

      TBC.



-------------------------------------------------------------------

โฮะๆ ในที่สุดพี่โอเซก็มา >0< มาในบทพี่หมอซะด้วย
มีสัญญาณบางอย่างบอกว่าเราจะได้แปะเมลล์กันอีกครั้ง -..-
แต่ไม่รู้ว่าเมื่อไร = = หุหุ เตรียมตัวไว้ดี 
อ่านแล้วเม้นด้วยนะคะ 





 

 

THE★ FARRY