ฤดูรัก...สีเลือด [EXO x SNSD]

ตอนที่ 2 : CHAPTER 01

CHAPTER 1

ในค่ำคืนหนึ่งที่ฝนตกหนักอย่างรุนแรง ภายในบ้านเช่าหลังปานกลางยังมีหญิงสาวสองคนที่นั่งดูโทรทัศน์ที่ห้องรับแขก แต่มีเพียงแค่สายตาเป็นประกายของใครบางคนที่มองออกไปเพียงนอกหน้าต่างเท่านั้น ต่างกับอีกคนที่ดูรายการในทีวีอย่างสนุกสนาน สายฝนที่ตกลงมาเรียกความสนใจจากหญิงสาวร่างเล็กได้มากนัก ทั้งเมฆบนท้องฟ้าที่ครึ้มจนบดบังแสงของดวงจันทร์ไปหมด และถ้ามองออกไปนอกหน้าต่างก็แทบเรียกได้ว่าจะมองไม่เห็นอะไรเลยทั้งสิ้น  คิม แทยอน หญิงสาว อายุ 22 ปีเหม่อลอยอย่างเห็นได้ชัดจนน้องสาวอายุ 20 ปี อย่าง ซอ จูฮยอน หันมามองอย่างเป็นห่วงdก่อนจะเรียกพี่สาวตนเอง

“ออนนี่คะ?”

ด้วยเสียงที่เรียกเบามากทำให้แทยอนไม่ได้ยินเลยสักนิด หญิงสาวจึงเพิ่มความดังขึ้นมาอีกแต่อีกคนก็ยังเหม่อลอยเหมือนเดิม เลยตัดสินใจตะโกนแต่แทยอนแค่หันมาอย่างงงๆก่อนจะถาม

“ออนนี่คะ!”

“หืม?..มีอะไรเหรอซอฮยอน?”

“นี่มันดึกแล้วนะคะ เราไปนอนกันเถอะค่ะ”

แทยอนพยักหน้าเบาๆก่อนจะลุกไปปิดทีวีแทนน้องสาวที่เดินเข้าไปที่ห้องครัว แทยอนจึงบอกให้อีกคนรีบดื่มนมแล้วรีบไปนอน

“รีบดื่มนม แล้วรีบนอนนะซอฮยอน”

            “ค่ะ”

ในขณะที่มือเล็กของแทยอนกำลังจะปิดผ้าม่านแต่ก็ต้องชะงักกับสายฝนที่ตกลงมา ทำไมเธอถึงรู้สึกได้สายฝนที่เศร้าสร้อยบอกถึงลางสังหรณ์แปลกๆกันนะ ว่าต่อไปนี้จะมีเรื่องร้ายๆเกิดขึ้น หรือเธอกำลังคิดมากเกินไป?...แต่ฝนนี่มันเศร้าจริงๆนะ เธอรู้สึกได้   ร่างเล็กมองสายฝนที่ตกข้างนอกผ่านหน้าต่างด้วยสายตาว่างเปล่าเป็นเวลานาน เธอกำลังรู้สึกอะไรบางอย่างจากฝนพวกนี้….คงไม่ใช่เรื่องร้ายหรอกใช่ไหม

มือเล็กตัดสินใจปิดผ้าม่านก่อนจะเดินเข้าไปที่ห้องนอนตัวเอง แต่ก่อนจะเข้าห้องก็ไม่ลืมที่จะมองห้องของน้องสาวที่ไฟจนมืดสนิท สงสัยซอฮยอนจะหลับแล้ว จากนั้นแทยอนจึงไปที่เตียงนอนก่อนจะล้มตัวลงนอนเข้าสู่นิทรา

คิม แทยอน และ น้องสาว ซอ จูฮยอน เป็นพี่น้องสายเลือดเดียวกันแต่คนละนามสกุลเพราะว่าแทยอนใช้ของพ่อ และซอฮยอนใช้ของแม่ ทั้งสองเด็กสาวต่างก็อาศัยอยู่ด้วยกันสองคนในบ้านหลังนี้ตั้งแต่แทยอนอายุ 8 ขวบ และซอฮยอนอายุเพียง 6 ขวบ พ่อแม่ของทั้งสองจากไปด้วยฝีมือของคนร้ายที่เข้ามาปล้นทรัพย์สินภายในบ้านของพ่อแม่ จนถึงขั้นต้องฆ่าพ่อแม่ของพวกเธอ ทั้งสองยังจำได้ดีว่าวันนั้นพวกตนได้แต่ดูพ่อแม่ถูกฆ่าต่อหน้าต่อตาอย่างไม่สามารถทำอะไรได้เลยสักนิด มันเป็นเรื่องยากมากที่จะใช้ชีวิตกันแค่สองพี่น้องทั้งที่เคยมีทุกอย่างแต่กลับต้องมาเสียทุกอย่างภายในคืนเดียว และคืนนั้นเป็นคืนที่ฝนตกหนัก คนร้ายใช้มีดฆ่าพ่อแม่ของพวกเธอด้วยการปาดคออย่างสยดสยองที่ละท่าน คนร้ายใส่ชุดคลุมสีดำจนมองไม่เห็นตัวและในมืออีกข้างที่ถือยังมีร่มสีแดงที่กางอยู่

             เป็นเวลาหลายปีที่ต้องใช้ชีวิตกันแค่สองพี่น้อง แทยอนต้องออกจากโรงเรียนตั้งแต่อายุ 12 ปี เพื่อหางานทำเพื่อที่จะส่งเงินให้น้องสาวของตนเรียน 4 ปีที่แทยอนได้รับการช่วยเหลือในเรื่องต่างๆจากคุณป้า ญาติเพียงคนเดียวที่เหลืออยู่แต่พอท่านจากไปด้วยโรคหัวใจเธอจึงต้องเป็นคนที่หาเงินเพียงลำพัง แต่ถึงแม้จะหาเงินเพียงคนเดียวก็ยังดีกว่าให้น้องสาวออกจากโรงเรียน ยังมีเรื่องหนึ่งที่ใครหลายคนยังไม่รู้ คือ ซอฮยอนมีโรคที่ติดตัวอยู่อย่างหนึ่งนั่นก็คือ โรคกลัวฝน เป็นโรคที่ไม่สามารถแก้ได้ คงเป็นเพราะผลกระทบมาจากการพ่อแม่ตายในวันที่ฝนตกหนักทำให้ซอฮยอนกลายเป็นคนที่กลัวฝนขึ้นมาตั้งแต่ตอนนั้น
             แทยอนที่เป็นพี่สาวจึงต้องคอยดูแลมาตลอด ทั้งเรื่องเงินที่ต้องหาด้วยทุกวิถีทางถึงแม้ต้องยอมเอาตัวเข้าแลกก็ตาม และนี่ก็เป็นเรื่องที่แทยอนไม่เคยบอกซอฮยอนแม้แต่น้อย เพราะกลัวทำให้น้องสาวคิดมาก และถ้าซอฮยอนรู้เรื่อง แทยอนก็คงต้องได้เลิกทำงานนี้ยังถาวร งานกลางคืนมันกลายเป็นเรื่องในชีวิตประจำวันของ คิม แทยอน ไปซะแล้ว ความจริงคืนนี้แทยอนต้องไปทำงานแต่เพราะฝนที่ตกหนักทำให้เธอต้องอยู่บ้านและใช้เวลามีความสุขกับน้องสาวเพียงแค่สองคน

แฮ่กๆ แฮกๆ

            ร่างเล็กบนเตียงเริ่มกระสับกระส่ายไปมา ปากก็บ่นพำพึมไม่ได้ศัพท์ มือเล็กกำผ้าปูที่นอนแน่นจนเกือบจะขาด เหงื่อเริ่มผุดขึ้นที่กระหม่อมบาง แทยอนดิ้นไปมาก่อนจะลืมตาโพลงแล้วลุกขึ้นนั่ง เสียงหายใจที่หอบเพราะฝันร้าย แทยอนใช้มือเช็ดเหงื่อที่หน้าผากออกเบาๆก่อนจะเปิดโคมไฝที่หัวเตียงแล้วนั่งพิงกับหัวเตียงอย่างเหนื่อยล้า

อีกแล้ว เธอฝันแบบนี้อีกแล้ว…

ฝันที่เหมือนกำลังวิ่งหนีอะไรสักอย่างที่มองเห็นไม่ชัดสักเท่าไร

เธอฝันแบบนี้ติดต่อกันได้สามคืนแล้ว  และคืนนี้เป็นคืนที่สี่

….อย่าคิดมากน่า แทยอน

            “มันก็เป็นแค่ฝันเท่านั้นเองล่ะน่า!”

            ร่างเล็กพยายามคิดในแง่ดี แต่ตอนนี้ในใจลึกๆกับวิตกกังวลไปหมดแล้ว ถ้าเกิดความฝันนี้กำลังหมายถึงอะไรสักอย่างที่จะเกิดในอนาคตล่ะ?...แต่มันจะใช่จริงๆน่ะเหรอ?

            “นอนไม่หลับเลย ทำยังไงดีนะ?”

            ครืนๆ ซ่าๆๆ

            เสียงฝนตกที่ดังอยู่ข้างนอกทำให้แทยอนต้องหัไปมองนอกหน้าต่าง วันนี้เธอมองฝนพวกนี้กี่รอบกันแล้วนะ…และทำไมต้องมองด้วย มันมีอะไรพิเศษงั้นเหรอ? นับวันเธอเริ่มจะเป็นบ้าแล้วนะแทยอน ชอบคิดชอบทำอะไรแปลกๆ
            แทยอนส่ายหน้าให้ตัวเองก่อนจะลุกจากเตียงแล้วเปิดประตูห้องนอนตรงดิ่งไปยังห้องนั่งเล่นเพื่อดูทีวีแก้นอนไม่หลับ แต่ดึกขนาดนี้จะมีอะไรให้ดูกัน

            “ตีสองแล้วเหรอเนี่ย!”

            แทยอนเงยหน้ามองนาฬิกาที่แขวนไว้บนฝาผนังห้องนั่งเล่นก่อนจะลุกไปเปิดทีวี แล้วรีบนั่งที่โซฟา เพียงแค่ภาพในทีวีเริ่มเปิดขึ้น มือเล็กก็หยิบรีโมทบนโซฟาข้างตัวมากดเปลี่ยนช่องทันที คิ้วขมวดเล็กน้อยเมื่อพบช่องที่ไม่ถูกใจ เปิดไปก็เจอสารคดีสัตว์โลก เปิดไปอีกช่องก็เจอรายการทำอาหาร เปิดไปอีกช่องก็การ์ตูน เปิดไปอีกก็เจอรายการสำหรับเด็ก แทยอนกดรีโมทซ้ำก่อนจะหยุดเพราะข่าวในทีวี

            นี่คือโศกนาตกรรมครั้งยิ่งใหญ่สำหรับครอบครัวตระกูลลีผู้โด่งดังเลยนะคะ เพราะได้เสียผู้เป็นศูนย์กลางสำหรับครอบครัวเลยเชียว เวลาประมาณ เที่ยงคืน สิบสามนาที ลี จองวุค เจ้าของธุรกิจหลายร้อยล้านและหลายอย่างทั่วเกาหลีได้เสียชีวิตลงเพราะโดนคนร้ายฆ่าปาดคอที่ซอยตรอกเล็กย่านกังนัมนะคะ สาเหตุที่คนร้ายฆ่าปาดคอน่าจะมาจากการปล้นชิงทรัพย์ค่ะ ถือว่าเป็นข่าวน่าสะเทือนขวัญของตระกูลลีเลยจริงๆนะคะ   ยังไงดิฉันก็ขอแสดงความเสียใจด้วยนะคะ

            แทยอนเบิกตากว้างอย่างตกใจกับข่าวที่ได้ยิน ตระกูลลี! ลี จองวุค พ่อของซันนี่ เพื่อนของเธอแล้วป่านนี้ซันนี่จะเป็นยังไงล่ะ! จะเสียใจแค่ไหนกับการตายของพ่อ! เธอต้องไปหาซันนี่! ต้องไปหาซันนี่อย่างด่วน!   แทยอนรู้สึกว่าตัวเองกำลังทำอะไรไม่ถูก เท้าทั้งสองข้างเริ่มเดินวนเวียนไปมาอย่างไม่รู้ว่าจะต้องทำยังไง ต้องเดินไปทางไหนกันแน่ ก่อนที่ร่างเล็กจะต้องตกใจกับเสียงเปิดประตูของน้องสาวที่เปิดประตูออกมาเพื่อดูว่าใครมาทำอะไรในบ้านของเธอ แต่กลับเป็นพี่สาวที่เดินไปมาในห้องนั่งเล่น ซอฮยอนจึงเอ่ยถามขึ้น

            “ออนนี่ทำอะไรคะ?”

            “ขอโทษนะซอฮยอน พี่ทำให้เธอต้องตื่นหรือเปล่า?”

            “ไม่เป็นไรค่ะ แต่ฉันแค่ตกใจนึกว่าโจรเข้าบ้าน เลยออกมาดู”

            “เหรอ?...คือพี่นอนไม่หลับน่ะ”

            “แล้วออนนี่เดินไปเดินมาทำไมคะ?”

            “ซอฮยอน  คุณลุงจองวุคตายแล้วนะ!”

            “อะไรนะคะ! ออนนี่อย่าล้อเล่นสิ ซอไม่ตลกนะคะ”  ซอฮยอนบอกเสียงเครียดพลางทำหน้าไม่เชื่อ แต่สายตาที่ดูจริงจังของพี่สาวที่บอกว่าเป็นเรื่องจริงทำให้เธอต้องเงียบ แทยอนเม้มปากก่อนจะเอ่ยเสียงเครียด

            “คุณลุงพึ่งเสียชีวิตตอนประมาณเที่ยงคืนกว่าๆน่ะ”

            “สองชั่วโมงก่อน?” แทยอนพยักหน้า ก่อนจะบอกน้องสาวอีกครั้ง

            “พี่ต้องไปหาซันนี่ก่อน ไม่รู้ว่าจะเป็นยังไง จะช๊อคกับเรื่องนี้หรือเปล่า” ซอฮยอนรีบห้ามเมื่อเห็นพี่สาวตนเองกำลังจะเดินไปเปิดประตูเพื่อออกไปข้างนอกทั้งๆที่ฝนยังคงตกหนักอยู่

            “ออนนี่อย่านะคะ! ตอนนี้ฝนตกหนักอยู่ ออนนี่อย่าไปเลยนะคะ!” ซอฮยอนบอกด้วยความเป็นห่วง ฝนตกหนักขนาดนี้แล้วถ้าเกิดอะไรกับพี่สาวเธอล่ะ? เธอจะทำยังไง

            “แต่ว่าซันนี่….”

            “ออนนี่คะ พรุ่งนี้ค่อยไปดีกว่านะคะ เดี๋ยวซอจะไปด้วย” แทยอนคิดชั่วครู่ก่อนจะยอม เพราะความเป็นห่วงซอฮยอนทำให้เธอต้องยอมแพ้ก่อนจะพยักหน้าให้

            “อืม พรุ่งนี้ค่อยไปละกัน” ซอฮยอนยิ้มก่อนจะโผเข้ากอดพี่สาวตัวเองที่ตัวเล็กกว่า สายตาของหญิงสาวไปมองไปยังทีวีอย่างสงสัยกับข่าวของชายวัยกลางคนที่นอนเสียชีวิตพร้อมกับคำพูดของนักประกาศข่าวที่บอกว่าในมือคนร้ายมีร่มสีแดงถืออยู่

             ร่มสีแดง?

     

    TBC.




-------------------------------------------------

จบไปแล้วสำหรับแชปแรก
อาจจะแต่งไม่ค่อยดีเท่าไรนะ T^T
แต่บิวตั้งใจแต่งเรื่องนี้ๆมากๆเลย อ่ะ
ขอบคุณสำหรับคอมเม้นนะคะ 




THE★FARRY