` FIC YULSIC ¦ - Flee me, if you can {yuri}

  

  

หาก ‘รัก’ เปรียบเสมือนวังวนของตัณหาที่ไม่สิ้นสุด

ทางใด...ที่เธอจะหลุดพ้นจากความน่าขยะแขยงของคน ๆ นั้น

ทางใด...ที่เธอจะปฏิเสธหัวใจตัวเอง ว่าช่างเป็นสิ่งที่น่าชิงชังไม่แพ้กัน

ไม่ว่าเธอจะหนีไปทางใดก็ตาม... ‘ตัณหา’ ย่อมเวียนว่ายหลอกหลอน

หากจองซูยอนคิดว่าหล่อนทำได้แล้วล่ะก็... ให้ลองดู

ลองจนกว่าหล่อนจะรู้ว่ามันไม่มีทาง...ไม่มีเลย

“หนีสิ...หนีฉันให้ได้ ถ้าเธอแน่จริง”

     

ฉันเดินอยู่เพียงลำพังบนถนนซึ่งทึบไปด้วยหมอกควัน

ไม่ว่าจะตอนไหนก็ยังมีเงาของความรักจากเธอ

ฉันคิดเช่นนั้น บางที... ฉันก็รำลึกไปถึง

ความรักในหัวใจของฉันซึ่งไม่มีวันหมดไป

ที่หนึ่งที่ใดซึ่งเธอหายไป... ภายในม่านหมอก

ดูดซึมส่วนหนึ่งในความคิดของฉันไป

กลับทำให้เสียงของฉันต่ำและสั่นพร่าไม่เป็นจังหวะ

บริเวณของหมอกควันซึ่งปรากฏขึ้น

ที่หนึ่งที่ใดซึ่งเธอหายไป... ภายในม่านหมอก

กลอกตาขึ้น... และจงซ่อนน้ำตาเอาไว้