คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #18 : ตอนที่ 12 ทาง 100%
“ไอ้หมวดมันมีธุระต้องรีบกลับ คืนนี้มึงอยู่เป็นเพื่อนพี่ได้ไหมอาร์ม”
ชาญเดชแทบสำลักเหล้าที่ดื่มอยู่ อรัญเองก็ไม่อยากจะเชื่อหูตัวเองเช่นกัน แต่หนุ่มลูกครึ่งเกาหลีพอจะรู้อยู่เลาๆ ว่าหมอสัมเอ่ยปากเพราะเรื่องอะไรจึงตกลงง่ายๆ ผิดกับชาญเดชที่ไม่ยอมไปตามแผนของเพื่อน
“แกเมาก็กลับไปพร้อมฉันดีกว่าไอ้หมอ” ชาญเดชพยายามเตือน แต่คนที่ตัดสินใจแล้วว่าจะทำแม้จะด้วยความเมาก็ยังคงดื้อดึงต่อ
“ฉันอยากดื่ม แกกลับไปเหอะ”
เมื่อไม่อาจทัดทานได้ต่อชาญเดชก็ขอตัวกลับห้องพัก แต่ยังไม่วายแกล้งกำชับอรัญว่าให้ช่วยพาตัวสัมมากลับห้องก่อนตีสอง อ้างว่าหมอหนุ่มต้องทำงานเช้า อรัญรับปากยิ้มๆ แล้วกุรีกุจอชงเหล้าให้รุ่นพี่ต่อ สัมมานั่งดื่มไม่ทันหมดแก้วที่ถืออยู่ก็หันไปเอ่ยกับคนร่วมโต๊ะ
“บางทีฉันก็สงสัยนะ ว่าแกเห็นอะไรดีๆ ในตัวฉันกันแน่”
ประโยคลอยๆ กึ่งคำถามลอยอ่อยอิ่งระหว่างทั้งคู่หลายอึดใจ จนสัมมาไม่คิดว่าอีกฝ่ายจะตอบโต้ประโยคนั้นแล้ว แต่จู่อรัญก็เอ่ยปากขึ้นมา
“พี่สัมจำวันที่เราเจอกันครั้งแรกได้ไหม”
นอกจากแววตาประหลาดใจสัมมาก็ไม่มีคำตอบอื่น อรัญยิ้มให้กับคำตอบนั้นก่อนจะยกแก้วขึ้นจิบต่อไม่คิดจะเล่าให้รุ่นพี่ฟังว่าวันที่เขาเอ่ยอ้างถึงเกิดอะไรขึ้น สัมมาก็ไม่คิดจะซักไซร่ปล่อยให้เวลาผ่านเรื่อยๆ เพื่อรอจังหวะ หลังจากให้เวลาชาญเดชเดินออกไปเกือบชั่วโมง ส่วนสมเจตขึ้นไปเล่นดนตรีช่วงที่สอง คนที่ตั้งใจบางอย่างไว้แล้วก็หันไปพูดกับคนดื่มแบบแก้วต่อแก้วข้างๆ
“ไอ้หมวดคงรอดักที่หน้าร้าน แกเอารถจอดที่ด้านหลังใช่ไหม” อรัญพยักหน้าแบบงงๆ ไม่เข้าใจว่าสัมมาเจตนาอะไร แต่ก็เข้าใจรางๆ เมื่อหมอหนุ่มพูดต่อ
“แกขับรถวนมารับชั้นที่ข้างร้าน เดี๋ยวเราไปต่อที่อื่นกัน”
อรัญมองหน้าสัมมาด้วยแววตาครุ่นคิด ก่อนจะพยักหน้าช้าๆ แล้วทำตามที่หมอหนุ่มบอก อีกฝ่ายยกเหล้าเทเข้าปากจนหมดแก้วเพื่อถามตัวเองอีกรอบเป็นครั้งสุดท้าย แต่ไม่มีทางไหนที่เขาคิดว่าดีกว่านี้ เมื่อคิดว่าตนเองทำถูกแล้วก็ยกมือเรียกพนักงานเก็บเงินมาเคลีร์ยค่าเสียหาย ไม่สนใจสายตาสงสัยแกมตกใจของสมเจตบนเวที เพราะเวลานี้เขาต้องรีบไปตามทางที่ตนเองเลือก
To
ความคิดเห็น