ข้าร้ายแล้วไง

ไป๋หมิงลี่ต้องแต่งไปเป็นอนุเฟิงเหวินเฉิง
บุรุษซึ่งทำให้สกุลของนางต้องล้มจ่ม
บิดาทิ้งนางไว้กับเฟิงเหวินเฉิงให้นางแต่งไปเป็นเพียงอนุของเขา

นางไม่ยอมและจะไม่ก้มหน้าให้ผู้ใด
หากผู้ใดรังแกข้าก็อย่ามาหาว่าข้าร้าย
เพราะข้าร้ายแล้วไงมันหนักหัวอะไรเจ้า!!

“เจ้าคนชั่ว อย่าได้ริอ่านมาแตะต้องข้าอีกนะ เจ้ามันไม่คู่ควร!!”
นางขยับปากด่าทอเขาเป็นชุด ทำให้เฟิงเหวินเฉิงอดขำมิได้ 

นางก็ยังเป็นไป๋หมิงลี่คนที่เขาเคยรู้จัก ไม่เคยเปลี่ยนไปเลยนอกจากสถานะตอนนี้
“หึ! เจ้าดูถูกข้าให้ดีไปเถอะ ต่อไปเจ้าจะต้องมีบุตรให้ข้าอีกเป็นโขยงคุณหนูไป๋”
“หึ!ไม่มีทางเสียหรอก คอยดูข้าจะฆ่าเจ้า!!”
“ปากดีขนาดนี้เจ้าคงมีแรงกินข้าวแล้วสินะ อาหารมาพอดี ถ้าเจ้าไม่กินข้าก็ต้องป้อนเจ้านะ หรือจะเอาแบบนั้นดี”
เขายั่วโมโหนาง ก่อนที่จะลงมาจากเตียงแล้วจับตะเกียบก่อนห่อแก้มนางให้กินข้าว
“กินซะ! เจ้าจะได้มีแรงด่าทอข้าอีก แล้วก็คิดแผนที่จะฆ่าข้าด้วย”
เขายังคงบังคับมือป้อนนาง แต่ไป๋หมิงลี่ผลักเขาออกห่างจากตัว ก่อนจะหยิบตะเกียบขึ้นมาพุ้ยข้าวกินเอง
“ข้ากินข้าวได้เอง คนอย่างเจ้าไม่ต้องมายุ่ง!!”