ทะลุมิติไปเป็นภรรยาที่สามีไม่รัก แล้วอย่างไรใครสนนางแค่อยากจะปลูกผัก (มีอีบุ๊ก)

ทะลุมิติไปเป็นภรรยาที่สามีไม่รัก แล้วอย่างไรใครสนนางแค่อยากจะปลูกผัก เรื่องนี้เป็นนิยายแนวต่างโลกแต่ยังมีความเป็นไทยอยู่ในนั้นค่ะ เป็นเรื่องสั้นไม่เกินสี่หมื่นคำนะคะ

มีมี่ผีเร่ร่อนที่เดินทางไปอยู่ต่างโลกโดยไม่รู้ตัว นางได้ทะลุมิติไปอยู่ในร่างของหญิงสาวที่มีชื่อเดียวกันกับนางที่ถูกแม่เลี้ยงสามีตีจนตายเพราะใส่ร้ายว่านางคบชู้ นางมีสามีที่ป่วยด้วยโรคประหลาดจนทำให้หน้าตาของเขาอัปลักษณ์และเดินไม่ได้ เขาไม่เคยรักนางเพราะนางได้เขามาเป็นสามีด้วยความไม่ถูกต้อง นางใช้อาชีพหมอสมุนไพรในทางที่ผิดจนไม่สามารถทำอาชีพนี้ได้อีก แล้วนางจะอยู่อย่างไรในเมื่อทั้งครอบครัวฝ่ายสามีและครอบครัวของนาง ไม่มีใครต้องการนางเลย

ฝากทุกคนกดเข้าชั้นกดหัวใจให้ด้วยนะคะ

การรักษาโรคในนิยายในเรื่องนี้ไม่สามารถนำไปใช้ได้ในชีวิตจริง ผู้อ่านโปรดใช้วิจารณญาณ

………………………………………….

มือเล็กขาวเนียนแตะลงบนชีพจรของสามี ดวงตากระตุก คิ้วเรียวข้างหนึ่งยกสูงขึ้น บาร์ตันมองหน้าภรรยาแล้วเอ่ยถามด้วยความใคร่รู้ “ข้าเป็นอะไร” ทำไมนางทำสีน่าตกใจเช่นนั้น

            ชีพจรของเขาปั่นป่วนมาก ในกายมีความร้อนค่อนข้างสูง เมื่อมั่นใจแล้วนางจึงกล่าวเสียงเรียบ “ท่านถูกพิษ”

            “พิษอะไร” เขารีบถามด้วยความตื่นเต้น

            “น่าจะพิษจำพวกโลหะหนัก” นางสันนิษฐานว่าน่าจะเป็นอลูมิเนียม

            “ข้าจะถูกพิษได้อย่างไร”

            “อาจจะสัมผัสหรือดื่มกินสะสมเป็นเวลานาน” ถึงมีมี่จะสงสัยว่าเขาได้รับพิษมาจากแหล่งใด แต่นางก็ยังวางใบหน้านิ่งเฉย

            “เจ้าหมายความว่า…”

            “มีคนต้องการให้ท่านเป็นแบบนี้”

            “เหลวไหล ข้าเป็นถึงผู้พัน ผู้คนรักใคร่เอ็นดู แล้วใครจะคิดทำกับข้าเช่นนี้” เขาไม่เชื่อเด็ดขาด ว่าจะมีคนคิดทำร้ายเขา

            “ท่านนำกำลังทหารเป็นหมี่นเป็นพันออกไปรบ แต่กลับไว้ใจคนรอบข้างอย่างไร้ข้อกังขา ยศผู้พันท่านซื้อมาใช่หรือไม่” นางถามออกไปอย่างไม่เกรงกลัว

            “บังอาจ!” เขาตวาดเสียงเกรี้ยวกราดที่นางกล้าว่ากระทบเขา

            “หรือไม่จริง ท่านคงยังไม่เคยโดนใครหักหลังสินะ” ไม่มีทางที่คนอย่างมีมี่จะให้ใครมากดหัว คิดว่าเป็นทหารแล้วจะวางอำนาจกับใครไปทั่วอย่างนั้นหรือ ผอมขนาดนี้จะเอาแรงที่ไหนมาฆ่านาง

            “เจ้าไงที่เคยหักหลังข้า หรือเจ้าลืมไปแล้ว”

            มีมี่ยืนคิดสักพักก็พอเข้าใจเรื่องที่นางเคยใช้ยาปลุกกำหนัดแล้วนอนกับเขาในคืนนั้น เหตุการณ์ผ่านมาเกือบสิบปีแล้วแต่เขาก็ไม่เคยลดระดับความโกรธลงเลย นางก็คงไม่หาคำใดมาแก้ตัวเพราะมีมี่คนเดิมทำเช่นนั้นจริง “อ้อ… ท่านก็รู้นี่ ว่าคนที่ไว้ใจร้ายที่สุด” เหมือนแม่เลี้ยงกับน้องสะใภ้ท่าน ไม่แน่อาจจะรวมไปถึงทุกคนที่อยู่ในบ้านใหญ่

            เฮ้อ! ทำไมต้องให้นางมาอยู่ร่วมกับครอบครัวแบบนี้ด้วยนะ  

อีบุ๊กในเมพตามลิงก์นี้เลยค่ะ