อลหม่านรักแรกพบ

ในระหว่างที่กำลังคุยเรื่องเช่าที่ดินนั้น พิภพก็ได้ลอบมองหามินตรา ที่ไม่ได้เห็นตั้งแต่เริ่มทานอาหาร สาวสวยนั้น ถูกตาถูกใจเขามาก เขาอยากจะทำความรู้จักแม่สาวตาหวานให้มากกว่านี้สักหน่อย

“เอ่อ ไม่ทราบว่าห้องน้ำไปทางไหนหรือครับ ผมขอเข้าห้องน้ำหน่อยได้ไหมครับ” พิภพลอบเดินมาเอ่ยถามป้าศรีในระหว่างที่เถ้าแก่กับลุงเอิบกำลังเสวนากัน

“อ๋อ เดินลัดไปในครัวนี่เลยจ้ะพ่อหนุ่ม ทางประตูหลังจะเห็นทางเดินไปห้องน้ำไม่ไกลห้องครัวหรอก ห้องน้ำอยู่ด้านหลังบ้าน มีรองเท้าอยู่ ใส่ไปได้เลยจ้ะ” ป้าศรีเอ่ยตอบหนุ่มน้อย พลางคิดในใจว่า เด็กคนนี้หน้าตาดีจริงๆ

“ขอบคุณครับ” พิภพเอ่ยตอบ พลางเดินไปห้องน้ำตามที่ป้าศรีบอก พอเสร็จกิจ เดินออกมาระหว่างกำลังกลับเข้าไปในตัวบ้าน เหลือบไปเห็นสาวตาหวานนั่งอยู่บนแคร่อีกฟากหนึ่งของบ้าน

“หึ ไอ้เราก็มองหาตั้งนาน มาหลบอยู่นี่นี่เองแม่สาวตาหวาน” พิภพเอ่ยพึมพำ แล้วเดินไปหาสาวน้อยที่หมายตา

“มานั่งทำอะไรตรงนี้คนเดียวหรือครับ น้องมิ้นท์” พิภพเอ่ยทัก

“อุ้ย เอ่อ คุณพิภพ พอดีมิ้นท์มานั่งตากลมเย็นเย็นเล่นสักหน่อยหน่ะค่ะ” มินตราเอ่ยตอบ

“แล้วทำไมเราไม่ทานข้าวกับพวกพี่หล่ะครับ”

“มิ้นท์ไม่ค่อยหิวค่ะ คุณพิภพมาทำอะไรหรอคะ”

“เรียกพี่ แทนได้ไหมครับ เรียกคุณมันทางการไปหน่อยนะครับ”

“เรียกคุณแบบนี้ มิ้นท์ก็สะดวกนะคะ” 

“พี่อยากสนิทกับเราหน่ะ  เรียกพี่เถอะนะ นะครับ” พิภพทำเสียงอ้อน

“....” มินตราหันไปมองพลางคิดในใจ คนคนนี้ยังไงของเขากันนะ

“....” พิภพมองตอบ พลางส่งสายตาสื่อความหมายให้

“เอ่อ ค่ะ เข้าใจแล้วค่ะ”

“.....” พิภพมองไม่วางตา

“ค่ะ พี่พิภพ ถ้าไม่มีอะไรแล้ว มิ้นท์ขอตัวนะคะ” มินตราพูดพร้อมลุกขึ้น

“เดี๋ยวสิครับ รีบไปให้หล่ะ มาคุยกับพี่ก่อนสิ พี่อยากฟังว่า ในสวนปลูกอะไรไว้บ้าง” พิภพว่าพลางคว้าแขนของมินตราไว้ หืม แขนนุ่มมาก พิภพคิดในใจ

“คะ” มินตราตกใจ สะบัดแขนออก 

“พี่ขอโทษนะคะ พอดีพี่ตกใจ จู่จู่หนูก็ลุกขึ้น นั่งลงก่อนนะครับ อยู่คุยเป็นเพื่อนพี่ก่อนนะครับ” พิภพรีบตอบอย่างร้อนใจ

“อ๋อ ค่ะ งั้นอยู่คุยเป็นเพื่อนก็ได้ค่ะ” มินตราตอบพลางนั่งลงตามเดิมและเล่าเรื่องราวในสวนให้พิภพฟังจนเผลอยิ้มออกมา

พิภพที่กำลังนั่งฟัง ก็ได้ลอบมอง สาวตาหวานคนนี้ ก็คิดชมในใจว่า เธอมีผิวสวย แถมยังนุ่มนิ่ม นั่งใกล้ๆก็ได้กลิ่นหอมอ่อนๆ กลิ่นอะไรกันนะ อยากรู้จัง ถามดีไหมนะ ดูเธอยิ้มสิ ตาก็หวาน ยิ้มมาที ละลายเลยนะนี่ อายุเท่าไหร่กันนะ น่ารักเป็นบ้า ยิ่งมองยิ่งน่ารัก โอ๊ย

“มีอะไรติดหน้ามิ้นท์หรอคะ พี่พิภพ” มินตราหันมาเห็นพิภพนั่งจ้องหน้าเธออยู่

“อ๋อ เปล่าครับ พี่ตั้งใจฟังเราอยู่หน่ะ” 

ติ๊ง เสียงข้อความโทรศัพท์ของพิภพดังขึ้น 

พิทักษ์ : มึงอยู่ไหนเนี่ย ไปตกส้วมตายหรอ เขากำลังจะกลับกันแล้ว

พิภพ : โอเค เดี๋ยวรีบไป

“พี่ว่า ผู้ใหญ่น่าจะคุยกันเสร็จแล้ว เดี๋ยวพี่กลับก่อนนะครับ ไว้เจอกันใหม่” 

“มิ้นท์ส่งตรงนี้นะคะ สวัสดีค่ะ” มิ้นท์ไหว้พร้อมเอ่ยลา

พิภพเดินกลับเข้ามาในตัวบ้าน บอกลาลุงเอิบกับป้าศรีก่อนเดินทางกลับ แต่มินตรายังนั่งอยู่ตรงที่เดิม พลางแอบเขินอยู่ในใจ คนอะไรหล่อจัง