บังเอิญผ่านมารัก

บังเอิญเป็นเด็กมหาลัยปีสามที่นอกจากเรียนแล้ว เขายังต้องทำงานพิเศษอีกสองงานเพื่อให้มีเงินพอกับค่าใช้จ่ายในเมืองหลวง แต่ชีวิตของเขากลับเปลี่ยนไปเมื่อบังเอิญเจอคนแปลกหน้าที่บาดเจ็บอยู่กลางทาง จรรยาบรรณของว่าที่หมอ (สัตว์) ทำให้เขาไม่สามารถเมินเฉยต่อความเดือดร้อนของผู้อื่นได้ ใครจะคิดว่าแค่การหยุดช่วยเหลือคนเพียงครั้งเดียวจะทำให้ชีวิตที่เคยสงบสุขของเขากลายเป็นความยุ่งเหยิงที่ไม่เคยคาดคิด

…

คน.....คนบ้าอะไรวะ มานอนตรงนี้!

ไม่ทันได้คิดหน้าคิดหลัง บังเอิญก็พุ่งตัวเข้าไปหาคนที่นอนอยู่กับพื้น คนนอนบนพื้นอาจจะบ้า แต่เขาคงบ้ากว่าที่ยังไม่ขับรถกลับบ้านแต่กลับมานั่งสำรวจเหตุการณ์ตรงหน้าแทน ไฟสลัวๆจากรถของเขาทำให้บังเอิญเห็นคนตรงหน้าชัดขึ้น ดูแต่ขาว่าสูงแล้ว พอเห็นทั้งตัวยิ่งสูงเข้าไปใหญ่ คนตัวใหญ่อยู่ในชุดสูทที่ดูราคาแพงเพราะดูพอดิบพอดีกับเจ้าตัวเหลือเกิน ใต้เสื้อสูทมีเสื้อกั๊กสีเดียวกัน มือหนาซีดกดแน่นอยู่บนหน้าท้องเปื้อนของเหลวสีแดงเข้มและยังเลอะเปรอะเปื้อนเป็นแห่งๆบนเสื้อเชิ้ตข้างใต้เสื้อทั้งสองชั้น 

"ค..คุณ คุณครับ"

ไม่ใช่ผี แต่ถ้ารออีกหน่อยดูทรงจะได้เป็นผีในซอยนี้แน่ๆ 

"..อึก"

เสียงแหบเบาบางดังขึ้น บังเอิญละสายตาจากหน้าท้องของคนเจ็บไปยังใบหน้าของเขา คำพูดในหัวสารพัดที่กำลังจะเอื้อนเอ่ยหายไปพริบตาเมื่อสบตาเข้ากับดวงตาคมดุของคนตรงหน้า

อือหือ หล่อจนหยุดหายใจ หล่อแบบร้ายกาจ หล่อจนผู้ชายด้วยกันยังอดจ้องไม่ได้