Burnout (หมดไฟ ในฝัน)

Burnout

Chapter 0 | Ambition

“ความฝัน” เป็นเพียงภาพจินตนาการสำหรับใครบางคน ในโลกที่เงินคือปัจจัยของทุกสิ่งทุกอย่าง คนที่เลือกเดินตามความฝันจึงไม่ต่างกับคนบ้า
ในห้องนอนมืดๆมีเพียงแสงของหน้าจอคอมพิวเตอร์ ส่องให้เห็นชายหนุ่มผมยาวหน้าตาโทรมๆชื่อของเค้าคือเลซิล ผู้ได้รับเลือกจาก
มหาลัยฮาร์มดอล มหาลัยที่รวบรวมสาขาและคณะเรียนเอาไว้มากที่สุดในประเทศอีกทั้งหลักสูตรการศึกษาที่นี่ก็มีคุณภาพ เป็นที่หมายปองของนักเรียนจบใหม่ที่ประสงค์เรียนต่อจำนวนมาก

“ผ่านจริงๆหรอเนี่ยตอนแรกส่งพอร์ตไปก็ไม่คิดว่าจะติด

...ไม่เอาแล้วกัน ที่นั้นมันสำหรับคนที่อยากทำตามฝัน คนที่หมดไฟในฝันไปแล้วอย่างเราไม่เหมาะหรอก”

เลซิลออกมาจากห้องนอนเป็นอพาร์ทเม้นท์เล็กๆ
ขณะนั้นป้าของเค้าก็กลับมาพอดี ชื่อของเธอคือโอปอลมีหน้าตาที่ยังสาว
ทั้งสองมานั่งคุยกันที่โซฟากลางห้อง

“ฉันซื้อขนมมาฝาก”-โอปอล

“ขอบคุณครับ”-เลซิล

“แล้วติดมหาลัยไหนบ้างละ?”-โอปอล

“เท่าที่มีชื่อเสียงหน่อยก็คงมีแค่ฮาร์มดอล”-เลซิล

“ติดม.ฮด.เลยหรอเก่งเหมือนกันนะเรา”-โอปอล

“ผมไม่คิดจะต่อที่นั่นหรอกครับ”-เลซิล

“ทำไมละ? ที่นั่นมีคณะนิเทศภาพยนตร์ที่เธออยากเรียนนิ”-โอปอล

“ผมทิ้งความฝันไปแล้ว”-เลซิล

“ทั้งๆที่ตอนเด็กๆชอบบอกว่าอยากเป็นผู้กำกับ อยากทำหนังที่มีชื่อเสียงอยู่ตลอด ฉันไม่คิดหรอกว่าเธอจะทิ้งความฝันง่ายๆ”-โอปอล

“ตั้งแต่แม่เสียผมก็ไม่อยากทำหนังอีกแล้ว”-เลซิล

“แล้วถ้าแม่ของเธอรู้ว่าลูกทิ้งความฝันเพราะตัวเอง
ต้องเสียใจมากแน่ๆ”-โอปอล

“แล้วให้ผมทำใจได้ยังไง ที่แม่ต้องป่วยหนักขนาดนี้ ที่ต้องตาย

ก็เพราะหนัง!”-เลซิล

เลซิลตะคอกเสียงดัง โอปอลนิ่งไปสักพัก
แล้วเธอก็ลุกจากโซฟา จนตกค่ำทั้งสองก็ไม่ได้คุยอะไรกันอีกเลย

วันรุ่งขึ้น
โอปอลหยิบกล้องวิดิโอเก่าๆออกมาให้เลซิลดู

“นี่เลซิล ฉันมีบางอย่างให้เธอดู”-โอปอล

“อะไรล่ะครับ”-เลซิล

“ตอนแรกฉันว่าจะให้ดูตอนที่เธอได้เป็นผู้กำกับและทำหนังจนมีชื่อเสียง แต่ว่าก็น่าจะไม่มีวันนั้นแล้ว”-โอปอล

เธอเปิดวิดีโอในกล้อง เป็นภาพผู้หญิงหน้าตาทรุดโทรมนั่งอยู่บนเตียงโรงพยาบาล เธอป่วยหนักซึ่งเธอคนนั้นคือแม่ของเลซิล โอลิเวีย

“ถ้าลูกได้ดูวิดีโอนี้แปลว่าเลซิลคงทำตามฝันจนสำเร็จแล้ว

ดีใจด้วยนะ แม่ละอยากดูหนังที่ลูกทำจริงๆ แอ๊กๆ ถึงแม่จะไม่อยู่แล้วแม่ก็ขอให้ลูกมีความสุข มีแฟนสาวน่ารักๆ แล้วก็มี... คิดไม่ออกแล้วแม่ไม่ค่อยเก่งเรื่องอวยพรด้วยสิ แอ๊กๆ แต่แม่รักลูกนะ...”-โอลิเวีย

“ไอใหญ่เลย ไหวไหมนอนพักเถอะ”-โอปอล

“ไม่เป็นไรค่ะ พี่ก็เว่อไป”-โอลิเวีย

และวิดีโอก็จบลง

โอปอลนั่งลงข้างเลซิลและโอบไหลเค้าไว้พร้อมพูดว่า

“ก็แบบนั้นแหละ ...ส่วนเลซิลอยากเข้ามหาลัยไหนก็เป็นการตัดสินใจของเลซิลเลย”-โอปอล

เลซิลหายใจเข้า น้ำตาของเค้าก็ไหลออกมาท่าทีเต็มไปด้วยความเศร้า

แต่ก็ยิ้มออกมาพร้อมดูว่า

“ขี้โกงที่สุดเลย....ก็ได้”

แล้วเค้าก็โผเข้ากอดป้าของเค้า

เวลาผ่านไปหายสัปดาห์
ห้องสัมภาษณ์เข้ามหาลัย
เลซิลกำลังสัมภาษณ์ในห้องสีขาวที่มีกรรมการสามคนถามคำถามเค้า

“ทำไมคุณเลซิลถึงอยากเข้ามหาลัย Heimdall ของเราล่ะครับ”-กรรมการ

“เพราะมหาลัยนี้มีสิ่งผมต้องการ ทั้งความรู้ ทั้งบุคลากรที่มีคุณภาพ จำเป็นต่อความฝันของผมครับ”-เลซิล

“ความฝันของคุณคืออะไรครับ?”-กรรมการ

“ผมอยากสร้างหนัง หนังที่สุดยอดที่สุด สุดยอดระดับที่คนตายยังอยากฟื้นกลับมาดู”-เลซิล

(End | Ambition)