ย้อนยุคไปสร้างอาณาจักร

“ ผู้กอง เราถูกล้อมแล้วครับ” จ่าชัย หรือ จ่าสิบเอกพิชัย บอกสถานการณ์ให้ผู้บังคับบัญชาฟัง

“พวกมัน มีกันเท่าไร” ผู้กองกล้า หรือ ร้อยเอกต้นกล้า ผู้บังคับหมวด ผตน.หรือเรียกอีกชื่อว่าผู้ตรวจการหน้า มีหน้าที่ออกลาดตะเวนตรวจจุดที่อยู่ข้าศึกแล้วชี้ตำแหน่งให้กับกองพันปืนใหญ่

“ราวราว 2 กองร้อยครับ คงแค้นเราน่าดู เป็นพวกรบพิเศษสะด้วย หึหึ" จ่าโอ หรือ จ่าสิบตรี โอชา รายงานยิ้มๆ

“ พวกมันขยับเข้ามา เรื่อยๆ หรือ แค่โอบล้อมเราไว้” ผู้กองต้องกล้าถามอีก

“ ไม่ขยับเลยครับ แค่ล้อมพวกเราไว้เหมือนกับ…”จ่าโอพูดไม่ทันจบ

“เหมือนกับ เตรียมลานประหารด้วยลูกปืนใหญ่สินะ ”ผู้กองกล้า เอ่ยอย่างปลงๆ

“ เห้อ เวรกรรมจริงๆ พึ่งชี้เป้าถล่มมันมาแท้ๆ กรรมตามทันไวจังวะ5555” ลูกอีกคนหัวเราะออกมา

วี๊ดดด เสียงวัตถุแหวกอากาศ มาจากทุกทิศทาง พุ่งตรงมาที่จุดพักของพวกเขา

“นั่นไง มาล่ะ กระสุนสู่ต่างโลก555” อีกคนพูดขึ้น

“ผู้กอง ถ้าชาติหน้ามีจริง หากผมไม่ได้เป็นหัวหน้าก็ขอเป็นลูกน้องผู้กองอีกนะฮ่าฮ่า”จ่าชัยพูด

“เออๆ พวกมึงจะตามกูไปทุกทีเลยหรือไง”ผู้กองกล้าพูดประชด

‘หากชาติหน้ามีจริง ผมก็ขอใช้ชีวิตเพื่อปกป้องผู้คนอีกครั้งเถอะ’

บรึ้มๆๆๆๆๆๆๆ สิ้นคำภาวนา ลูกปืนใหญ่หลากหลายขนาดก็ตกใส่จุดนี้แบบปูพรม ระยะรัศมี200เมตร ไม่มีจุดไหนไม่เป็นหลุมระเบิด

“นายกอง นายกอง เป็นเยี่ยงบ้าง”

‘ใคร นั่นเสียงใคร แล้วใครคือนายกอง’

*ฝากนิยายจากนักเขียนฝึกหัดหน่อยครับ พยายามหารายได้เสริมครับ ขอบคุณทุกท่านที่เข้ามารับชมนะครับ