อภินิหาร ดวงดาวปริศนา

เรื่องราวของบางสิ่งที่ไม่มีใครรู้ว่ามันโผล่มาได้อย่างไร 

    และจบลงที่ไหนหรือแห่งใด ทันโผล่ขึ้นมาราวกับมัน        อยู่ตรงนั้นมานานแสนนานแล้ว โลกที่ตอนนี้นั้นเน่า            เปื่อยแบบไม่มีเค้าโครงเดิมอีกเลย แต่นั่นจะตลอดไป        หรือเปล่าเรื่องนั้นไม่มีใครรู้ได้ จนกระทั่ง. . .

ณ โรงเรียนแห่งหนึ่ง แน่นอนว่าเป็นโรงเรียนของผมด้วย      สิ คงจะลำบากแน่ถ้าจะพูดว่ามันคือโรงเรียนที่มี                ผู้ที่ได้ รับตราบาปมานักต่อนัก

ตราบาปคืออะไรงั้นหรอ? จะเรียกง่ายไปก็คือ โลกของ        พวกเราเคยอยู่อย่างคนธรรมดามาก่อน จนกระทั่งเกิด      เหตุการประหลาด ที่ทำให้โลกของเหล่าเปลี่ยนไป            ทำให้บางคนเปลี่ยนแปลงร่างกายส่วนหนึ่ง

    จนกลายเป็นความสามารถพิเศษไปก็ได้ แต่นั่นมันก็          ไม่ใช่ซะทีเดียว เพราะพลังเหล่านั้นไม่เท่าเทียมกัน          เพราะงั้นจึงมี  การแบ่งชนชั้นกัน บนโลกใบนี้ 

    โดยผู้ที่มีความแข็งแกร่งมากที่สุดจะอยู่บนชั้นที่สูงกว่า

    และผู้ที่มีความแข็งแกร่งน้อยกว่าจะอยู่ต่ำกว่า

ซึ่งก็แน่นอนล่ะผมน่ะ อยู่ระดับต่ำที่สุดเลย 

    เพราะผมไม่ได้รับผลกระทบใดๆ จึงไม่มีตราบาป

    ปรากฏขึ้นมา หรือก็คือเป็นได้แค่ลูกกระจ๊อกของเขา

    นั่นแหละ แต่อย่างน้อยก็ยังมีอีกหลายคนที่ไม่ได้มี

    ตราบาปอยู่เหมือนกัน ถึงชีวิตพวกเขาจะจบลง ด้วย

    การเป็นทาสให้ใครสักคนนึงก็เถอะ

ผมมีชื่อว่า นาโอยะ โชตะ เป็นนักเรียน ม. ปลาย ที่พึ่งขึ้น

    มาใหม่ๆ แม้ชีวิตของผมจะเปลี่ยนไปจากที่เคยคาด

    หวังไว้ก็เถอะ แต่ยังไงซะผมก็คงจะมูฟออน จากเรื่อง

    ประหลาดพวกนี้ไปไหนไม่ได้อยู่ดีนั่นแหละ

                                            ★

" พี่ครับตื่นได้แล้วนะ วันนี้พี่ต้องไปโรงเรียนไม่ใช่หรอ? "

" คร้าบๆ~ "

   เสียงสุดเล็กแหลมของเจ้าน้องชายตัวแสบของผม           แน่นอนว่าผมเป็นคนรักน้องชายอยู่หรอก แม้ว่าจะชอบ     กวนโอ้ยผมตลอดเวลาก็ตามที

ร่างกายที่ไม่ได้หุ่นดีเท่าไหร่ กับหน้าตาที่ยังไง๊ยังไง ก็

   คนบ้านๆ อย่างเราจะมีปัญญาหาแฟนด้วยงั้นหรอ? ยัง

   ไงก็ช่างเถอะผมทำกิจวัตรในยามเช้า พร้อมกับลงไป

   ทานข้าวกับครอบครัวของผม ยังไงก็ตามครอบครัว

   ของผมก็เป็นคนรักสงบ แม้จะมีตราบาปกันหมดยกเว้น

   ผมคนเดียวก็ตาม 

ระหว่างทานข้าวกัน เรามักจะแชร์ประสบการณ์ ของการ

   มีพลังวิเศษ แม้ว่าผมจะไม่มีให้เล่าของผมเองก็เถอะ

   พ่อของผม สามารถทำให้พืชผักโตได้ในทันที ทำให้

   รายได้ในบ้านของผมไม่ขาดหายและสะดวกสบายกว่า

   ปกติ ส่วนแม่ของผม เธอสามารถสร้างอาหารผ่านการ

   ใช้วัตถุดิบ ที่ต้องการได้ราวกับคราฟของในเกมไม่มีผิด

   ส่วนน้องของผมนั้นยังไม่เคยใช้เลย เพราะยังเด็กอยู่ละ

   มั้ง?

ชีวิตในยามเช้าก็คงจะประมาณนี้นั่นแหละ ในวันนี้ผมก็

   จะได้เดินไป โรงเรียนเป็นวันแรกสักที ถึงแม้ว่าจะต้อง

   คอยเก็บความอิจฉาที่เห็น คนอื่นมีพลังวิเศษกันถ้วน         หน้า แต่จะทำไงได้ละก็ดวงเรามันห่วยนี่นา

   แม้ว่าผมจะพยายามคิดเกี่ยวกับเรื่องที่เกิดขึ้นอยู่ก็ตาม

   แต่ก็ไม่เข้าใจถึงกระบวนการ การเกิดของมันเลยสักนิด

   มันก็แค่โผล่มาและหายไปเหมือนกับดาวตก หวังว่ามัน

   จะมีครั้งต่อไปให้ผมบ้างนั่นแหละ

" เฮ้! โชตะคุง!! ทำหน้าอย่างกับหมาหงอยแน่ะฮ่าๆๆๆ "

" อา— ชินโตหรอ? อรุณสวัสดิ์ล่ะ "

" แปลกชะมัดเลยน้า! ที่นายกับฉันมาเดินเจอกันเนี่ย! "

" ก็ปกติไม่ใช่รึไงกัน. . . "

" งั้นหรอ~ นั่นสินะ ฮ่าๆๆๆ! "

และแล้วผมก็เจอเข้ากับหมอนี่จนได้ เพื่อนร่วมชั้นสุด

  เฮฮาของผมเอง เรชิโอะ ชินโต เป็นเพื่อนคนนึง ที่พึ่ง

  รู้จักเมื่อตอน จัดพิธีที่โรงเรียน แม้จะพึ่งรู้จักกัน แต่หมอ

  นี่ทำอย่างกับว่าสนิทกับผมงั้นแหละ อย่างไรก็ช่างหมอ

  นี่เองก็มีสิ่งที่เรียกว่าตราบาปเหมือนกัน แม้จะยังไม่รู้ถึง

  พลังของเขาเลยก็ตาม แต่ก็คงเป็นเพื่อที่ ไว้ใจได้อยู่นั่น

  แหละ

อ้อใช่แล้วก็มีอีกคนนึง เป็นเพื่อนสนิทตั้งแต่เด็กของผม

  เลยล่ะนะ เขาเองก็เรียนอยู่ที่นี่ด้วย แต่อยู่กันคนละห้อง

  กับผม แต่ถึงอย่างงั้นเราก็สนิทกันมาก จนกระทั่งเกิด

  เหตุการประหลาดขึ้นล่ะนะ ผมเองก็ไม่แน่ใจเหมือนกัน

  ว่าตอนนี้เขาจะเป็นยังไงบ้างนะ วันนี้คงต้องไปหาบ้าง

  แล้วล่ะ

ผมและชินโต พากันเดินไปเรื่อยเปื่อย แม้จะทักทายกัน

  ไปแล้วแจ่ก็ยังไม่มีเรื่องอะไร ให้คุยกันมาก็เหมือนเพื่อน

   สนิทเท่าไหร่ จนในที่สุดภายภาคหน้านั้น ก็คือโรงเรียน

   ของพวกเราเด็กนักเรียนมากมาย พากันเดินไปมาตาม

   อัธยาศัย เหมือนโรงเรียนปกติไม่มีผิดเลย

" งั้นผมไปรอในห้องนะ โชตะคุง! "

" อา— ไว้เจอกันนะ ชินโต "

ชีวิตมัธยมปลายของผมจะต้องเริ่ม นับจากที่เดินเข้าไปนี้

  แล้วล่ะนะ ผมก้าวเท้าเข้าไปในโรงเรียน และแล้วเรื่อง

  ราวของโรงเรียนแห่งนี้ก็ได้เริ่มขึ้น

[ END ]