คำสอน”แม่”

คำสอนของแม่...แม่แต่ละคนมีวิธีสอนลูกไม่เหมือนกัน แม่บางคนมีความรู้ด้านการศึกษา เขาก็สอนลูกไปใน ด้านการเรียน การศึกษา แต่สำหรับแม่ของฉันไม่ได้เรียนหนังสือเธอไม่รู้จักหนังสือด้วยซ้ำ เลยสอนฉันไปในด้าน เกษตร การทำนา ทำไร่ และการใช้ชีวิตแต่ละวันเหมือนเมื่อก่อนที่ยายเคยสอนแม่มาจากรุ่นสู่รุ่นสอนต่อกันมา ถ้าแต่งงานมีครอบครัวก็จะสอนลูกสอนหลานต่อกันไปอีกอย่างที่เคยทำมา
เราจำได้.....เรามีแม่เหมือนแม่คนอื่นๆด้วย ตอนนั้นพวกพี่ชายพี่สาวก็แต่งกันหมดมีครอบครัวที่ดีแล้ว เหลือเราที่ยังไม่แต่งงาน แต่แม่ก็ไปมีครอบครัวใหม่ ทุกๆครั้งที่คิดถึงแม่ เราก็จะไปหาแม่ทุกครั้ง เราไปเห็น แม่...แม่เรารักลูกเขามากๆเลย เราก็ต้องการความรักของแม่มากเช่นกัน ทุกครั้งที่ไปหาแม่ แม่ขยันทำมาหา กินมากๆเลยตั้งใจทุกอย่างที่ได้เงิน เป็นแม่บ้านที่ดีทำให้ครอบครัวใหม่ของแม่รุ่งเรืองขึ้น
ตอนที่แม่อายุมากประมาณ 70 ปี แล้วแม่ก็มีหลายโรค แต่แม่ก็ไม่ได้พัก แม่ก็ยังไปทำไร่ทุกวันโดยไม่มี วันหยุด และทุกๆครั้งที่เราไปหาแม่ แม่ก็จะว่าเราทุกครั้งเพราะแม่เป็นห่วงอนาคตเรา หลังจากนั้นเราก็โตขึ้น มีครอบครัวมีลูกแล้ว และได้เขียนเพลงๆหนึ่งให้แม่ทุกๆปีที่ถึงวันแม่ เราจะร้องเพลงนี้ให้แม่และเราก็ร้องให้ทุก หรือบางครั้งที่เราร้องเพลง “กล่อมลูก”
ทุกครั้งที่ร้องเพลงนี้ เพราะอยากมีแม่เหมือนคนอื่นเขาบ้าง แต่ที่เราไม่มีแม่เพราะแม่เราไปเป็นแม่คนอื่นแล้ว แม่เราไปรักลูกคนอื่นซึ่งไม่ใช่เรา เราอยากได้ความรักจากแม่มากๆเลย แต่ทำไมทุกๆครั้งที่เราคิดถึงแม่แล้ว เราไปหาแม่นั้น ทำไมแม่ว่าเราตลอด แม่ไม่เคยชมเราเลย เพราะแบบนี้เราถึงไม่อยากไปหาแม่อีก ทุกๆ ครั้งที่ถึงวันแม่คนอื่นเขาพาแม่ไปกินข้าวพร้อมหน้าพร้อมตากันดูมีความสุขมาก ไปซื้อของแพงๆของมีค่ามาให้แม่ แต่แม่เราว่าเราทุกครั้งเลย เลยทำให้เราเสียใจมากๆและคิดว่าแม่คงไม่รักเราแล้ว เลยทำให้เราไม่อยาก ไปหาแม่อีก
วันแม่มาถึงก็ไม่อยากซื้ออะไรไปให้แม่อีก เราเลยตัดสินใจและคิดสักว่าเราไม่มีแม่มาตั้งแต่เด็กแล้ว คิดสักว่าแม่เราได้จากโลกนี้ไปนานแล้ว ตั้งแต่นั้นมาเราเลยไม่ไปหาแม่อีกเลย เราไม่ได้ยินคำบ่นของแม่อีกเลย ถึงแม่จะโทรมาหาเราแต่เราเลือกที่จะไม่รับสายแม่ เพราะเรารู้ดีว่าถึงเราไปหาแม่ไปเยี่ยมแม่ แม่ก็ บ่นเราอยู่ดีแม่ไม่เคยชมเราเลยสักครั้ง ถึงแม้แม่โทรหาเราแม่ก็บ่นว่าเราตลอดเลย เลยทำให้เราน้อยใจ เสียใจทำให้ไม่อยากรับสายแม่อีกเลย
.
ถึงครั้งที่แม่ป่วยหนัก....เราถึงจะมองเห็นและคิดได้ว่าเราจะไม่มีแม่แล้วจริงๆหรือ เราเลยไปเฝ้าแม่ที่โรง พยาบาลได้สัก 4-5 วัน แม่พยายามที่จะพูดกับเราและคำพูดที่มีค่าของแม่ และคำสุดท้ายที่แม่พูดกับเรานั้นก็ คือ เราเป็นคนที่แม่เป็นห่วงและรักมากที่สุด แม่เลยต้องบ่นและว่าทุกครั้งที่โทรหา เราเสียใจมั้ย เกลียดและโกรธ แม่มากมั้ย ทำให้เราน้ำตาไหลออกมาทันทีเลย เราเลยตอบแม่ว่า “เราไม่เสียใจกับคำพูดของแม่เลย เพราะ มีแม่คอยบ่นคอยว่าเราตลอด เราเลยมีครอบครัวอย่างทุกวันนี้ได้” หลังจากที่แม่เสียแล้ว เราไม่มีแม่แล้วจริงๆ เราเลยกลับไปร้องเพลงที่เราแต่งให้แม่ แต่ครั้งนี้เรากลับมาร้องเพลงนี้เราไม่ร้องให้แล้ว เพราะแม่ไม่ได้ยิน แล้ว ภรรยาเลยถามเราว่า “ทุกครั้งเราร้องเพลงนี้ยังไม่ทันจบเลยเราร้องให้ก่อนและร้องต่อไม่ได้ แต่ทำไม ครั้งนี้เราร้องเพลงนี้ออกมาได้ดีมากๆเลยและร้องเพลงนี้จบเป็นครั้งแรก” เราเลยตอบภรรยาว่า “เราจะไม่ร้อง ให้แล้ว เพราะเราต้องการความรักจากแม่มาโดยตลอด เราร้องเพลงนี้ทีไรเราอยากให้แม่ได้ยินเราร้องทุกครั้ง และอยากให้แม่รับรู้ว่าเราต้องการแม่แค่ไหน เราร้องเพลงนี้ทีไรเลยทำให้เราร้องให้ทุกครั้งเลย แต่ว่าครั้งนี้เรา รู้ว่าเราไม่มีแม่แล้วเราเลยไม่ร้องให้แล้ว” หลังจากที่เราไม่มีแม่แล้วเราเลยไม่เอ่ยถึงแม่อีกเลย เพราะไม่อยาก ให้คนอื่นสมน้ำหน้าเราว่า ”ทำไมตอนที่แม่ยังอยู่เราถึงไม่รักแม่เลย”
เรามองเห็นพวกเราทุกคนหลายคนที่ชอบ บ่นชอบว่ารังเกียจแม่ เราคิดว่าสักวันหนึ่งพวกคุณจะเหมือนเราในตอนนี้ ตอนที่พ่อแม่ยังอยู่รอให้เราทำอะไร ผิดไม่ได้แล้วบ่นว่าเรา ทำให้ความสัมพันธ์เรากับพ่อแม่ค่อยๆห่าง ถ้าไม่มีพ่อแม่แล้วอยู่ๆเราจะนึกถึงคำสอนที่ เขาบ่นว่าเรามาโดยตลอดเราจะคิดถึงเขาในวันที่ไม่มีแล้วไม่มีแม้แต่เสียง เราค่อยไปร้องหาในวันที่เขาไม่อยู่ วันนี้เราถึงจะสำนึกได้ในวันที่เราอายุมากขึ้น เราเลยอยากร้องเพลงๆนี้ไปกับลมเผื่อแม่จะได้ยิน
อยากบอกแม่ว่าเราต้องการความรักของแม่มากๆเลยนะ เราได้เกิดมาเป็นแม่ลูก แต่ดูเหมือนเราต้องมาใช้กรรมต้องมาใช้ กำต้องมากำพร้าแม่ตั้งแต่เด็ก แม่เลยไปเป็นแม่คนอื่นเลยปล่อยพวกเราพี่น้องไว้ข้างหลัง เราอยู่กับแม่ยังไม่ เบื่อเลยนะแม่ วันนี้พระอาทิตย์ขึ้นแต่เช้าเราเหงามากเลยนะแม่มันทำให้เราคิดึงแม่มากๆเลย เราเลยเอาเพลง มาร้องฝากลมไปแม่อยู่ที่ไหนเผื่อแม่จะได้ยินนะ ถึงผู้หญิงคนอื่นจะดี สวย รวยกว่าแม่เขาก็ไม่ใช่แม่เรา ถึงแม่
เราจะเก็บขยะนอนข้างถนนแต่แม่คือนางฟ้าสำหรับลูกๆทุกคนเลย...