[3P] [NC] การแสดงความรักของพวกนายมันดู... ผิดปกติไปไหมเนี้ย♪

คำเตือน นิยายเรื่องนี้มีเนื้อหาที่ไม่เหมาะสม เพศและการใช้ภาษา ผู้ที่มีอายุต่ำกว่า 18+ ควรได้รับคำแนะนำ

---

นิยายเรื่องนี้เป็นนิยายรักแฟนตาซี 3P มีฉาก NC 

ผู้ที่ไม่ชื่นชอบ ไม่ควรรับชม

---

แนะนำตัวละคร

ลิต้า นางเอก อายุ 26 ปี ตัวเล็ก น่ารัก ใสซื่อ ใจดี  อาชีพ: กราฟฟิก

ราฟ พระเอก อายุ ?? ปี สูง หล่อ มาดนิ่ง ขี้หวงแต่ไม่แสดงออกมา ผมสีดำ อาชีพ : ???

เซฟ พระเอก อายุ ?? ปี สูง หล่อ น่ารัก สดใสร่าเริง ติดสกินชีพ หึงหวงง่าย ผมสีดำ อาชีพ : พ่อบ้าน

---

ในวันแย่ ๆ ของฉัน วันนั้นค่อนข้างที่จะหนักมาก ทั้งงาน ทั้งประชุม หน้าที่ที่ได้รับเพิ่มเข้ามา และตารางเวลาที่ปั่นป่วนไปหมด

ฉันกำลังนั่งรถเมล์กลับบ้านพร้อมกับใส่หูฟังคู่ใจเพื่อฟังเพลงปลอบตัวเอง ที่กระจกรถ หยดน้ำฝนค่อย ๆ ไหลลงมาจากด้านบนจนตกไปยังข้างหลัง หลดน้ำเล็ก ๆ หยดนั้นมันกลับเหมือนหยดน้ำตาของฉันเลย

ฉันเดินลงจากรถพร้อมกลับข้ามถนนไปยังอีกฝั่งด้วยสภาพที่เปียกโชก

เวลา 21.00 น.

ด้วยเวลาในตอนนี้ แน่นอนว่าฉันไม่มีรถสำหรับเข้าไปในซอยแห่งนี้ คอนโดฉันอยู่ลึกเข้าไปเกือบ 2 กิโล

“ชีวิตนี่ดีจริง ๆ ”

ฉันได้แต่พูดออกไปทั้ง ๆ อย่างนั้น แม้ว่าหัวของฉัน เสื้อผ้า กางเกง และรองเท้าจะเปียกไปหมด

ในขณะนั้นเอง

ฉันกลับเห็นกล่องลังแปลก ๆ อยู่ข้างทาง มันดูผิดปกติมาก เพราะที่นี่เขาห้ามทิ้งอะไรแบบนี้

“โฮ่ง!!”

ทันทีที่ฉันเดินเข้าไปใกล้ ลูกหมาสีเทา ๆ ก็เดินเข้ามาหา หางที่กระดิกไปมาของมันปัดน้ำฝนจนกระจายไปมาเลยล่ะ

ฉันนั่งลงพร้อมกับรอยยิ้ม ก่อนจะลูบและเล่นกับมันอยู่อย่างนั้นโดยไม่สนใจสายฝน

มันวิ่งไปรอบ ๆ ตัวของฉันก่อนจะดมกลิ่นไปมาด้วยความร่าเริง ตัวของมันดูมีน้ำหนักเล็กน้อยเมื่อฉันอุ้มขึ้นมา ทำไมมะหมาข้างทางที่ถูกทอดทิ้งถึงได้อ้วนสมบูรณ์แบบนี้กันนะ

แต่การยกขึ้ามาของฉันก็ทำให้ได้เห็นน้องหมาอีกตัวที่นอนอยู่ในกล่อง

มันลืมตามามองฉันเพียงเล็กน้อยเท่านั้นก่อนจะหลับตา

“หวัดดีเจ้าหมา มาเล่นกับฉันไหม ?”

ฉันพูดออกไปด้วยความอารมณ์ดี แต่ไม่รู้สิ ทำไมฉันถึงคิดว่ามันรำคาญฉันกันนะ มันเอามือขวาของมันปิดหัวก่อนจะนอนต่อ

ฉันรู้สึกเหมือนอกหักเลย

แต่ตัวสีเทาตรงหน้าฉันกำลังดิ้นไปมาด้วยความร่าเริง มันจึงฉีลใจฉันได้อีกครั้ง

“อย่างน้อยฉันก็มีเสน่ห์สำหรับแกสินะเจ้าหมา แม้ว่าพี่น้องของแกจะทำฉันอกหักล่ะนะ แฮะ ๆ ”

ฉันเล่นกับมันอยู่นานจนกระทั่งฝนเริ่มซา

เมื่อเห็นอย่างนั้นฉันจึงได้วางมันกลับเข้าไปที่เดิมก่อนจะหยิบเสื้อตัวเล็ก ๆ ยัดเข้าไปเพื่อมอบความอบอุ่น

“ขอโทษนะ พอดีว่าคอนโดฉันเขาไม่ให้เลี้ยงหมาน่ะ”

ฉันพูดออกไปด้วยความรู้สึกแย่ก่อนจะเดินออกมา

“โฮ่ง!"

…

“สวัสดีค่ะลุงยาม”

“โอ้ ลิต้า ฝนตกแย่จังเลยเนอะ”

“ใช่คร้า”

ฉันรีบขึ้นมาบนห้องก่อนจะปิดประตู

“อ๊ะ! อย่าดิ้นสิเจ้าเทา แกนี่ซนจังเลยนะ”

ฉันเปิดเสื้อของฉันออกมาก่อนจะมีลูกหมาสองตัวหล่นลงพื้น เจ้าดำดูสงบนิ่งเล็กน้อย แต่หางของมันก็แกว่งไปมาเบา ๆ

ส่วนเจ้าเทากลับวิ่งเล่นไปมาอย่างร่าเริง ฉันเห็นอย่างนั้นก็ยิ้ม ก่อนจะถอดเสื้อผ้าแล้วเข้าไปอาบน้ำ

“อ๊า~ หลังจากตากฝน การได้อาบน้ำนี่มันดีจังเลยหน่า~”

กุกกัก! กุกกัก!

ฉันได้ยินเสียงแปลก ๆ ที่มาจากประตูห้องน้ำ

“เดี๋ยวเถอะเจ้าเทา! แกจะทำแบบนี้ไม่ได้นะ”

ฉันตะโกนออกไปเบา ๆ

แต่ท่าทางที่เศร้าสร้อยของมันแลดูน่าสงสารไม่น้อยเลย

ฉันอุ้มมันขึ้นมาก่อนจะกอดเอาไว้แน่น ๆ “ฉันไม่ได้หายไปไหนสักหน่อย อย่าร้องไปเลยนะ”

มันเลยต้นคอของฉันเล็กน้อยก่อนจะลดลงต่ำ “อ๊า~ เดี๋ยวสิ! เจ้าหมา!”

หลังจากที่ฉันกำลังจะสั่งสอนเจ้าเทานั้น เจ้าดำก็กระโดดเข้ามาในห้องนั่งก่อนจะไปนอนบนอ่างล้างหน้า

ฉันเห็นอย่างนั้นก็วางทั้งสองลงไปด้วยกันก่อนจะอาบน้ำต่อ

…

“อึก!”

“อื้อ! อื้ม~”

“อ๊างง! ตรงนั้นมัน! ไม่-ไม่ได้นะ! เซฟ อึก!”

เจ้าเทาหรือก็คือเซฟ ไม่รู้ว่ากี่ครั้งแล้วที่ฉันโดนอะไรแบบนี้ มันชอบที่จะเลียฉันไปทั่วทั้งตัว โดยเฉพาะก่อนนอนที่ฉันใส่เสื้อผ้าสบาย ๆ ตัวเล็ก ๆ  มันจะเปิดเผยเนื้อหนังให้มีพื้นที่ให้มันเลียได้เยอะขึ้น

“เดี๋ยวก่อน ใกล้เกินไปแล้วนะ ฉันอยากพัก ราฟอย่าพึ่งสิ อึก! อื้อ!!!”ฉันพูดออกไปก่อนจะเคลิบเคลิ้มไปกับการจูบที่เร้าร้อน เพียงไม่นาน ฉันก็ล่องลอยไปกับการกระทำบางอย่างของทั้งสองคน

เจ้าดำหรือก็คือราฟ เขากดฉันหนุนตักของเขาก่อนจะก้มลงมาจูบ

“ไม่ได้นะทั้งสองคน ฉัน… ฉันเหนื่อย และ… อึก! และก็อยากพักผ่อนแล้วนะ”

เซฟหยุดเลียขาอ่อนของฉันก่อนจะเงยหน้าของมาทำท่าทางน่าสงสาร

ราฟลูบไปตามคอของฉันก่อนจะเลียมันเบา ๆ

“ไม่ได้สิลิต้า มันผ่านมา 2 วันแล้วนะ”

“2 วันมันก็เร็วไปนะราฟ!”

เมื่อเห็นว่าราฟยังคงจูบที่ริมฝีปากของฉันและลูบไล้ไปตามเรือนร่าง เซฟก็เริ่มจู่โจมต่อในทันที

จนฉันนั้นหายใจเหนื่อยหอบ

“ค่อย ๆ นะ เข้าใจไหม”

“ได้เลยครับ! ผมจะไม่รุนแรงกับลิต้าแน่นอน”

พูดจบ เซฟก็ค่อย ๆ รูดซิบกางเกงลงไปก่อนจะมีบางอย่างเด้งออกมาในทันที มันดูเหมือนจะพร้อมมานานแล้ว

ในระหว่างนั้น ฉันถูกกดลงไปกับเตียงอีกครั้งด้วยฝีมือของราฟ เขานอนลงข้าง ๆ ฉันก่อนจะจูบอย่างดูดดื่ม ลิ้นแข็ง ๆ ของเขาเริ่มล้วงลึกเข้ามาภายในจนสมองของฉันหยุดการสั่งการ

“อ๊า~ อึก! อื้ม~”

เซฟเริ่มดันเอวเข้ามาอย่างช้า ๆ ก่อนมันสุด ร่างกายของฉันเด้งขึ้นเล็กน้อยจากแรงกระแทกในครั้งนั้น

สมองฉันเริ่มปล่อยโล่ง ไม่มีความคิดที่จะต่อต้านอีกต่อไป

‘อีก-อีกแค่ครั้งเดียว…’

‘แค่ครั้งนี้เท่านั้น…’

ฉันนึกขึ้นมาในใจก่อนที่จะปล่อยให้ทั้งสองคนเติมเต็มช่องว่างที่ขาดหายไป

ทำยังไงดีล่ะ แม้ว่าร่างกายของฉันจะเล็ก แม้ว่าเรี่ยวแรงของฉันจะไม่มี พวกเขากลับแข็งแรงและอึดทนเป็นอย่างมาก

แต่การได้รับความรับพร้อม ๆ กันถึงสองคน ด้วยผู้ชายที่ดี คงงั้น ผู้ชายละมั้ง

มันกลับเติมเต็มฉันอย่างถึงที่สุด

ค่ำคืนนั้นกินเวลาไปอย่างยาวนาน พวกเขาผลัดกันรุกฉัน โลมเล้าฉัน และโอบกอดฉันเมื่อพวกเขาพึ่งพอใจ

พวงกเรานอนกอดกันอย่างอบอุ่น ราฟแปลงร่างเป็นหมาสีดำตัวใหญ่นอนห่างฉันเล็กน้อยราวกับไม่สนใจอะไร

ส่วนเซฟก็ด้วย เขาแปลงกลายไปเป็นหมาสีเทา แต่กำลังนอนขดอยู่ใกล้ ๆ ฉัน คางของเขากำลังเกยอยู่ที่เนินอกของฉัน

ไม่รู้ทำไม อากาศที่ควรจะหนาวเย็นหายไปตอนไหนก็ไม่รู้

ฉันนอนหายใจอย่างเหนื่อยหอบก่อนจะผล็อยหลับไปทั้งรอยยิ้ม

แม้ว่ามันจะผิดปกติไปบ้าง แต่ดูเหมือนว่าการได้รับความรักที่อย่างที่ไม่เคยได้มาโดยตลอดจากทั้งสองตัวจะทำให้ฉันพึ่งพอใจ

ใช่แล้ว สองตัว

---