เปล่าเปลี่ยว

เขาไม่มีอารมณ์ร่วมกับเรื่องราวเกี่ยวกับ "ความรัก" เขาชอบเรื่องราวเกี่ยวกับความเสียใจและการจากลา เพราะเขามองมันเหมือนภาพสะท้อน แต่อันที่จริงเขาก็ชอบเรื่องราวเกี่ยวกับ "มิตรภาพ" เหมือนกัน

เพราะความ "เปล่าเปลี่ยว" นั้นหมายถึงความไร้ซึ่งมิตร มันจึงทำให้เขาอยากไขว้คว้ามันมา เพราะว่ามันช่างเหน็บหนาวและทิ่มแทงราวกับพิษร้ายที่รุนแรงและเกาะกินเขามาตลอดชีวิตเหมือนโรคประจำตัว

แต่ดูเหมือนว่าเขาจะไม่ค่อยมีความหวังในด้านนี้สักเท่าไหร่ รวมถึงใครหลายๆ คน...

———

นิยายอาจจะอัพไม่ถี่นัก เพราะว่าตัวผู้เขียนกำลังเรียนมหาลัยและทำงานควบคู่ไปด้วยอยู่ แต่จะไม่ทิ้งแน่นอนครับ เพราะนิยายเรื่องนี้ผมได้แรงบันดาลใจมาจากนิยายที่ผมชอบที่สุดอย่าง "ปิศาจ" ของเสนีย์ เสาวพงศ

ฝากติดตามและติชมด้วยนะครับ