สืบร้ายนายมาเฟีย

"ทลายแก๊งยาเสพติดตะเข็บชายแดนไทยกว่า 10ล้านเม็ด...”

พาดหัวข่าวหน้า 1 โชว์เด่นที่หน้าหนังสือพิมพ์ฉบับเช้าวันนี้ เกรซเห็นข่าวก็ยิ้มสะใจ รีบดื่มนมจืดในตู้เย็น คว้าขนมปังแผ่นโตคาบในปาก แล้ววิ่งออกจากห้องพักที่ภายของกระจัดกระจายไม่เป็นระเบียบถึงขั้นรกอย่างเร่งรีบ

"เร็วๆ มาเร็วๆ ฉันกำลังรีบนะ" นักข่าวสาวมองนาฬิกาที่ตอนนี้บอกเวลา 7.30 แล้วก็บ่นกับตัวเอง เสียงลิฟต์มาถึงเกรซรีบเข้าไปแล้วกดลิฟต์ลงชั้น 1 ทันที

เสียงเพลงเกาหลีวงดังที่มี 4 สาว วงหนึ่งดังขึ้นจากโทรศัพท์ของเธอ

“ฮัลโหล มีอะไร”

"พี่ถึงไหนแล้ว หมาบ้าเรียกหาแล้วนะ” ปลายสายเสียงสั่นด้วยความตื่นเต้นปนหวาดกลัว เพราะมาบ้าที่พูดถึงนั้นไม่ใช่ใครแต่เป็นคนที่ดูเนี๊ยบที่สุดในออฟฟิศนั่นคือหัวหน้าแผนกของเธอนั่นเอง

“ใกล้แล้วๆๆ ใกล้ถึงแล้ว ไม่เกิน10นาที " นักข่าวสาวรีบวิ่งออกจากลิฟต์ ไปที่หน้าคอนโดแล้ว โบกพี่วินมอเตอร์ไซค์รับจ้างหน้าคอนโดทันที

“พี่ค่ะ ไปตึก  flashnew ด่วนเลยพี่ ไม่งั้นหนูตายแน่ๆ” นักข่าวสาวขาประจำรับจ้างหน้าคอนโดเอ่ย

 “จัดไป” พี่วินมอไซค์ตอบรับพร้อมส่งหมวกกันน็อคให้เกรซอย่างรู้งาน

10 นาทีต่อมา

"พี่ๆๆๆๆๆ มาแล้วเหรอ รีบๆๆ เข้าไปเลย นายวีนแตกแล้วเนี้ยะ" นักข่าวรุ่นน้องรีบบอก

เกรซพยักหน้าแล้วรีบวิ่งไปที่ห้องหัวหน้าข่าวฝ่ายอาชญากรรมที่มีฉายาว่า “หมาบ้า" เรียกได้ว่า โหดที่สุดในแผนกและไม่มีใครกล้ากับเค้าเด็ดขาด ว่ากันว่าสมัยทำงานเป็นนักข่าวใหม่ๆ เขาเป็นสายลุยเบอร์ 1 ของแผนก และด้วยความสามารถส่วนตัวจึงทำให้เขาสามารถเลื่อนตำแหน่ง มาเป็นหัวหน้าแผนกข่าวอาชญากรรมได้ภายในระยะเวลาเพียง 3 ปี

ก๊อก ก๊อก ก๊อก... “หัวหน้า เกรซค่ะ”

“เข้ามา”เมื่อเกรดได้ยินเสียงคนภายในห้องตอบรับเธอจึงสูดหายใจเข้าให้เต็มปอดก่อนจะผลักประตูเข้าไปด้านใน

แอ๊ดดดดด......

“อรุณสวัสดิ์ค่ะ หัวหน้า” เกรซเข้ามาในห้องและเอ่ยทักก่อนด้วยความระแวง “นั่งสิ" ผู้เป็นหัวหน้าเอ่ยโดยที่ยังไม่ละสายตาจากคอมตรงหน้า

เกรซ นักข่าวสาวที่เรียกได้ว่าเป็นเบอร์ 1 ของแผนก กับฉายา “เหยี่ยวสาวพิฆาต” ถ้าดู จากรูปร่างหน้าตาภายนอกเรียกได้ว่าเป็นดารา ไอดอลได้เลย แต่นิสัยของเธอนั้น เธอห้าวหาญ ไม่กลัวใคร และลุยเดี่ยวยิ่งกว่าผู้ชายทุกคนในแผนกเสียอีกแต่ไม่ว่าความกล้าใดก็ไม่อาจเทียบเมื่อต้องอยู่ต่อหน้า “หมาบ้า" หัวหน้าฝ่ายข่าวอาชญากรรมหนุ่มใหญ่วัยสามสิบกลาง ๆ ที่มีสมองเฉียบแหลม สายตากว้างไกล รวมถึงความกล้าบ้าบิ่นรุ่นพี่หัวหน้าที่เปรียบเสมือนไอดอลของเธอในสายงานนี้

นักข่าวสาวนั่งเงียบตัวเกร็งไม่พูดอะไรในใจก็ลุ้นว่าหมาบ้าเรียกหาเธอทำไมแต่เช้าจะ เกี่ยวกับเรื่องข่าวที่พาดหัวเมื่อเช้าหรือเปล่านะ หรือว่ามีงานใหม่ หรือว่าจะเรียกว่าตำหนิอะไร ในใจเกรซฟุ้งซ่านไปต่าง ๆ นานา และในขณะที่เธอกำลังคิดเรื่อยเปื่อยอยู่นั่นเอง

ปิ้ง ซองเอกสารสีน้ำตาลหนาถูกโยนลงตรงหน้านักข่าวสาว

“นี่อะไรหรือคะ หัวหน้า”

“งานใหม่ เปิดดูสิ”

เกรซรีบเปิดดูด้านในก็พบรูปถ่ายผู้หญิงต่างชาติคนหนึ่งที่ดูเหมือนถูกฆาตกรรมกับรูปอื่น ๆ พอ เปิดไปด้านหลังก็พบกับรูปผู้ชายคนหนึ่งที่คมเข้ม ดูดี อย่างกับพระเอกซีรีส์หลุดออกมาเลยทีเดียวแต่ก็ดูเหมือนว่าเป็นผู้มีอิทธิพล

“นี่ใครเหรอคะ หน้าตาคุ้น ๆ นะ" นักข่าวสาวถามผู้เป็นหัวหน้า

“ปรินทน์ เวชวาณิช ผู้ทรงอิทธิพลแถบตะวันออก เจ้าของโรงแรม ไนต์คลับ รีสอร์ต ร้านอาหาร มากมายรุ่นปู่ รุ่นพ่อ เคยทำธุรกิจผิดกฎหมายมาก่อน แต่พอมาถึงรุ่นลูกกลับเลิกธุรกิจสายมืด ทั้งหมด แล้วก็หันมาทำธุรกิจพวกนี้แทน.... และรูปศพผู้หญิงที่เธอเห็นถูกพบอยู่ที่โรงแรมของเขา แต่มีการปิดข่าว ฉันต้องการให้เธอไปสืบเรื่องนี้มา” ผู้เป็นหัวหน้าอธิบายให้นักข่าวสาวฟัง

“ดูก็รู้ว่าต้องทำธุรกิจพวกนี้บังหน้าแน่ๆ เบื้องหลังต้องมีการค้าผู้หญิง ไม่ก็ต้องซ่อนอะไรไว้แน่ๆ” เกรซพูดพลางดูรูปของปรินทน์ที่หัวหน้าแนบมาให้

“แล้วหัวหน้าต้องการอะไร แค่ไหนคะ??” นักข่าวสาวถามกลับ

“ไปสืบเรื่องผู้หญิงที่ตายมา ว่าเธอเป็นใคร แล้วถ้าให้ดี ถ้าได้เบาะแสว่าเธอตายอย่างไรด้วยก็ จะดีมาก ผมรู้ว่าคุณทำได้" หัวหน้าบอกกับนักข่าวสาวมือ 1 ของทีมอาชญากรรม ด้วยสายตา ของความคาดหวัง

“ได้ค่ะ เกรซจัดให้ งั้นเกรชขอหมิงไปด้วยนะคะ จะให้น้องไปช่วยเรื่องต่าง ๆ และก็จะได้เรียนรู้ งานไปด้วยเลย” เกรซบอกกับหัวหน้า

“ได้สิ คุณเริ่มงานนี้ได้เลย แล้วรายงานผมทุกวันนะ ผมเตรียมที่พักและคนที่จะประสานงานให้ คุณที่นั่นแล้ว เบอร์โทรและรายละเอียดต่างๆ อยู่ในซองนั้นแล้ว” ผู้เป็นหัวหน้าอธิบายและมอบหมายงานให้กับนักข่าวสาว “งั้นฉันขอไปเตรียมตัวก่อนนะคะ”