จะลองรักอีกครั้ง

แค่เริ่มก็ผิดหวัง





“เอ่อคือหนู…..ชอบพี่ค่ะ “
“พี่ขอโทษนะคือพี่มีแฟนอยู่แล้วครับ”


สวัสดีฉันชื่อ พิม เป็นหญิงสาวน่ารัก ฐานะที่บ้านใช้ได้เลยทีเดียว ฉันเป็นเด็กอายุวัย16ปีที่แอบชอบรุ่นพี่ ม.6ที่จะจบในปีนี้ชายคนนั้นคือหนึ่งในแก๊งค์หนุ่มฮอตของโรงเรียน

ในแก๊งค์หนุ่มฮอตนั้นมีอยู่ด้วยกัน5คน ซึ่งแต่ละคนฉันก็ไม่อยากจะพูดเลยว่างานดีทุกคน โดย2คนในแก๊งค์นั้นก็เป็นเเฟนกับเพื่อนฉันเหมือนกัน จะว่าไปว่าฉันก็แอบหวังให้ฉันเป็นที่สามที่มีแฟนเหมือนกัน

งั้นฉันจะมาแนะนำเพื่อนฉันและแก๊งค์สุดฮอตของโรงเรียนให้ฟังเลยดีกว่า

เริ่มจากเพื่อนฉันคนแรก นางชื่อปิ่น เป็นกันก่อนหน้านี้คือมันอาจะเป็นลิขิตรึอะไรก็ไม่รู้นะ คือฉันเลยเรียนประถมที่เดียวกับนางแล้วนางก็ย้ายจนเรามากันอีกทีก็ม.ปลายแต่ไม่รู้ทำไมฉันรู้สึกสนิทเหมือนอยู่ด้วยกันมาเป็นชาติ จะว่านางก็ตัวท็อปของโรงเรียนเลยแหละ ไม่งั้นจะได้แฟนเป็นพี่นัทที่อยู่ในแก๊งค์สุดฮอตของโรงเรียนหรอ

คนต่อไปก็ไม่แผ่วจ้า นัทชา จ้าคนสวยผู้นี่ยังเลียวหลัง ฮอตแบบปรอทแตกเลยค่า เดินไปไหนผู้ชายที่รุมต่อมจนไม่เห็นหน้าคนละ555 แต่เพื่อนสาวของฉันนั้นเป็นคนดีที่รักแฟนมาก จะไม่รักได้ไงละเเฟนนางก็พี่ฟิลม์ที่อยู่ในแก๊งค์สุดที่ฉันได้พูดไปไงละ

แล้วนอกนั้นฉันก็ยังมี เมล่อน กับ แตงไทย ยัยพวกผลไม้ที่คอยช่วยฉันตามจีบตามเต๊าะแบบให้พี่เขาไม่รู้ตัว ยัยพวกนี้นะสอนฉันเรื่องนั้นเรื่องนี้แต่กับเรื่องของตัวเองทำไม่ได้เลยสักครั้ง แต่จะความแตกเพราะพวกมันนี่แหละ มีพิรุธจริงๆ


งั้นมาต่อแก๊งสุดฮอตที่เหลือกัน พี่กอล์ฟ แล้วก็พี่เนปจูนสองคนนี้พูดถึความเจ้าชู้ เดือนหนึ่งก็พูดไม่หมด พี่แก่เปลี่ยนผู้หญิงเป็นว่าเล่น เห็นพักกลางวันแต่ละทีคนกินข้าวหน้าไม่ซ้ำกันสักคน จะว่าไปนี้ฉันก็รู้เรื่องแก๊งค์พอสมควร เพราะการที่ฉันชอบใครสักคนไหนแก๊งค์ฉันก็ต้องสืบความเคลื่อนไหวจากทุกคนในแก๊งค์

คนสุดท้ายละ พี่พัธ คนนี้คือคนที่ฉันชอบไงละ เขาน่ารัก
ยิ้มทีไอติมยังละลาย ตาก็ตี๋ ตอนยิ้มนี่ตาเท่าเม็ดแตงโมเลย ไม่ว่าจะมองมุมไหนเขาก็หล่อ ยิ่งตอนเตะบอลนะคือโคตรมีเสน่ห์ อวยขนาดนี้ละเายังไม่ชอบเราเลย


แล้วเหตุการณ์ข้างบนคือวันปัจฉิมของพี่เขาแหละ คือเราตัดสินใจที่จะบอกความรู้พี่เขาไป แต่พอได้คำตอบแบบนี้มันโคตรจุกเลย เราเสียใจมาก มากจนพูดอะไรไม่ออกแล้วเราก็เดินออกมา แล้วเราก็ไม่ได้เจอพี่แกอีกเลย



จนล่วงเวลาเลยมานานจนเราไม่คิดว่าจะได้เจอพี่เขาอีกแล้ว จนตอนนี้เราอายุ20 กำลังเรียนปี2 คณะสถาปัตย์
วันนั้นเราไปงานฉลองพี่นัทแฟนยัยปิ่นที่สอบนายร้อยได้เราก็ได้เราพี่แกอีกครั้ง

“เป็นไงบ้าง สบายดีไหม”อยู่ๆก็มีคนเดินมาทักฉันจากด้านหลัง ฉันตกใจมากเพราะเสียงที่ฉันคิดว่าคุ้น


ฉันเลยหันไปมอง แล้วตอบกลับอย่าเขินอายนิดหน่อย
“สบายดีค่ะ แล้วพี่ละ”
“ก็สบายนะ ถ้าไม่ติดที่ปวดหลัง “พี่พัธว่าพูดจบก็หัวเราะ

อยู่ยัยแตงไทยก็มาลากฉันออกมาข้างนอก จะเป็นอะไรน่ะหรอ ก็อยากรู้เรื่องที่ฉันคุยกับพี่พัธน่ะสิ


“พวกแกสองคนมาทำอะไรตรงนี้เนี่ย ไปเร็วพี่นัทให้เรียกไปถ่ายรูปเร็วๆเลย” เสียงเรียกจากปิ่นที่เป็นแฟนสาวของเจ้าของงานนั้น แต่มันลืมไปรึป่าววะว่ากูเป็นเพื่อนกันนะ

“ไปๆไปเถอะ เดี๋ยวมันเดินมาด่ากุรอบสอง” ฉันพูดขวนยัยแตงไทยให้รีบเข้าไปในงาน

จากนั้นเราก็ปาตี้กันดึก เมาแบบไม่รู้เรื่องรู้ราวอะไร จนฉันตื่นเช้ามานอนอยู่ห้องใครก็ไม่รู้ โอ้ยฉันจะบ้าตายฉันปวดหัวไปหมด “พิมนะพิมมึงไม่น่ากินซัดเข้าไปเยอะเลย” ฉันบ่นพึมพำกับตัว ก่อนที่จะลุกจากเตียงแล้วเดินย่องออกไป


“ตื่นแล้วหรอ” ฉันสะดุ้งกับเสียงนั้นมาก เพราะมันคุ้นจนฉันไม่กล้าหันหน้าไปดูว่าเขาเป็นใคร


แต่ก็ใช่ ฉันคิดถูกเขาคือ พี่พัธ “พี่พัธสวัสดีค่ะ” ฉันพูดพร้อมหันไปยิ้มแห้ง “พี่ไม่ได้ทำอะไรเราหรอกนะ”
“รู้ค่ะ เพราะเสื้อผ้าอยู่ครบ” ฉันนี่ก็คิดในใจดังไปไหมเนี่ย
“คือๆพิมหมายถึงเป็นก็ไม่ได้คิดว่าพี่ทำอะไร”
แต่จริงๆก็แอบคิดอยู่แหละอยู่ดีๆก็ตื่นมาในห้องใครก็ไม่รู้


“คือเมื่อคืน ไอ้นัทให้พี่มาส่งเราแต่เราก็เมาไม่รู้เรื่อง พี่ก็ไม่รู้จะไปส่งไหน ก็เลยพามาห้องพี่ก่อน”


โอ๊ค~

“หิวหรอ” ตื่นมาก็หิวเลยไอ้พิมเอ้ยยย อดทนไปหิวที่บ้านไม่ได้ไงวะ “ค่ะ”

“งั้นเดี๋ยวพี่หาอะไรให้ทาน”
“ไม่เป็นไรค่ะ พอดีจะกลับแล้วเดี๋ยวแวะหาไรทานก็ได้ กลับเองได้ค่ะไม่ต้องไปส่ง ขอบคุณมากนะคะ ” คืนไม่พูดดักไว้ต้องขอไปส่งแน่ เอ๊ะ รึเราหลงตัวเกินไปรึป่าววะ