เริ่มต้นชีวิต

การเริ่มต้น

ช่างเป็นเช้าที่สดใสจริงๆมันจะสดใสกว่านี้นะถ้าผมไม่มีภารกิจในเช้าวันนี้วันนี้ผมต้องไปฆ่านักธุรกิจคนหนึ่งที่ถูกจ้างวานมาผม ขอแนะนำตัวก่อนเลยผมชื่อเอ็ดซ์วินคาร์ตั้น ผมเป็นเด็กกำพร้าผมถูกคุณวิคเตอร์รับมาเลี้ยงไม่เชิงว่าเลี้ยงหรอกนะครับเหมือนจะรับมาฝึกให้เป็นนักฆ่ามากกว่าผมถูกฝึกให้ฆ่าคนตั้งแต่อายุ 10 ขวบตอนนั้นผมถูกรับมาเลี้ยงตอนอายุ 9 ขวบและฝึกผมจนถึง10 ขวบจากนั้นให้ทดลองงาน ภารกิจแรกของผมคืออะไรก็คือผมต้องไปลอบสังหารลูกชายของมาเฟียคนหนึ่งในแถบเอเชียผมทำภารกิจสำเร็จแต่ผมไม่มีความสุขเอาซะเลยตอนนี้มันก็ผ่านมา 20 ปีได้แล้วมั้งตอนนี้ผมอายุ 30 ครับเข้าวัยกลางคนแล้วล่ะอีกสัก 20 ปีผมก็ต้องไปฝึกนะคะรุ่นใหม่เพื่อที่จะมาแทนที่ผมผมเป็นนักฆ่าระดับที่ 1 ผมเก่งสุดๆเลยครับไม่งั้นคงไม่ได้ที่ 1 มาครองหรอกแล้ะคุณ victor ก็เห็นผมเป็นเหมือนลูกชายคนนึงเลยล่ะ

​​​ตอนนี้ผมกำลังเดินทางไปที่ตึกใจกลางเมือง คอนโดใหญ่ใจกลางเมืองJภารกิจจะสำเร็จหรือไม่ผมไม่รู้แต่โอกาสมีน้อยมากเหมือนสั่งให้ผมไปตายยังไงอย่างนั้นเลยไม่ต้องบอกก็รู้ตั้งใจให้ผมไปตายแน่นอนก็นะผมเก่งเกินอันตรายเกินไปคงจะสงสัยและกลัวผมจะหักหลังละมั้งแต่ผมก็เต็มใจนะครับบวกกับที่ด้วยผมเบื่อหน่ายกับชีวิตนี้มานานแล้วผมรู้สึกว่าตัวเองเป็นคนบาปตลอดชีวิต 20 ปีที่ผ่านมาผมฆ่าคนมามากกว่า 100 คน ถ้าผมตายไปในครั้งนี้ถึงจะไม่ได้ช่วยชดใช้บาปของผมแต่ก็ช่วยทำให้บาปในใจของผมลดน้อยลงบ้างก็ยังดี

ตอนนี้ผมมาถึงแล้วครับผมกำลังแฮกกล้องวงจรปิดทุกตัวในอาคารชั้นบนสุดเพือปิดมันและลอบเข้าไปผมเดินจนถึงหน้าห้องจากนั้นผมก็ใช้คอมพิวเตอร์ในการแฮกรหัสพอผมเข้ามาในห้องมันเกิดอะไรขึ้นต่อหนะหรอมันเป็นไปตามที่ผมคิดเลยครับมันเป็นกับดักแล้วคนบ้าที่ไหนมันจะจ้างให้ผมมาฆ่านักธุรกิจพันล้านด้วยจำนวนเงินมหาศาล 1 ล้านล้านบาทหรอครับนอกจากตัวนักธุรกิจเองผมรู้อยู่แล้วแต่ผมก็ยังจะรับภารกิจอยู่ดีเพราะทักธุรกิจคนนั้นคือคุณวิคเตอร์

"สวัสดีเจ้าลูกชายดูเหมือนแกจะเต็มใจซะเหลือเกินที่จะมาตายแกรู้ทั้งรู้ว่านี่เป็นกับดักแต่ก็ยังมาแกคิดอะไรของแก"

"พ่อครับถ้าได้ตายด้วยฝีมือของคุณพ่อผมก็เต็มใจครับ"

"งั้นลาก่อนนะเจ้าลูกชายหวังว่าเราจะได้พบกันใหม่ในชาติหน้านะ"

ปัง ปัง ปัง

กระสุนนัดแรกถูกยิงเข้าที่หัวใจของผมนัดที่ 2 ตรงปอดและนัดสุดท้ายที่หัว

"จบแล้วสินะดีจริงๆ"

ผมเอื้อนเอ่ยด้วยน้ำเสียงที่แผ่วเบาหลังจากนั้นทุกสิ่งทุกอย่างก็หายไป 

นี้ผมตายแล้วจริงๆใช่มั้ยแล้วทำไมถึงรู้สึกเปียกเหมือนนอนอยู่ในน้ำยังไงยังงั้นเลยหละ

"นายตายแล้วตอนนี้ลืมตาได้ยังมีเรื่องจะคุยด้วยมีเวลาไม่มาก"ผมได้ยินเสียงของผู้หญิง? เสียงเธอเพราะมากเหมือนเสียงของหยดน้ำนุ่มนวลไพเราะ หลังจากนั้นผมลืมตาขึ้นมาเห็นผู้หญิงคนนึงเธอแต่งตัวด้วยชุดสีขาวดูแล้วเหมือนจะเป็นชุดสไตล์จีนโบราน

"???!!!!!!" ใคร(สวยจัง)

"โฮ๊ะๆขอบใจจ๊ะก็รู้นะว่าสวยแตอย่าชมเดี๋ยวเขินแย่" 

"=⁠_⁠=" 

"ไม่เอาสิอย่าทำหน้าตายแบบนั้น มาเข้าเรื่องกันเลยดีกว่าคือข้าจะมาคุยเกี่ยวกับการที่ข้าจะมอบชีวิตใหม่ให้กับเจ้าเพื่อให้เจ้าได้ใช้ชีวิตตามที่ต้องการมีชีวิตเป็นของตัวเองแต่ก็มีข้อแลกเปลี่ยนนะถ้าเจ้าตอบตกลงข้าจะมอบพรและผู้ช่วยให้แก่เจ้าแต่ถ้าปฏิเสธข้าจะลบความทรงจำเจ้าแล้วให้ไปเกิดใหม่"

"ผมตกลงครับ"

"(⁠・⁠o⁠・⁠)ทำไมตกลงเร็วแบบนี้หละ เจ้าไม่ถามอะไรหน่อยหรอ"

"ไม่หละครับการที่ให้ผมได้กลับไปมีชีวิตอีกครั้ง ที่เป็นชีวิตของตัวเองจริงๆมีอิสระในการที่จะทำอะไรก็ได้ที่ต้องการก็ดีมากแล้วผมไม่ต้องการอะไรอีกแล้วครับ แล้วข้อแลกเปลี่ยนคืออะไรหรอครับ"

"เป็นการตามเก็บดวงวิญญาณของคนผู้หนึ่งหนะเจ้าต้องเดินทางไปยังมิติต่างๆเพื่อรวบรวมมันดวงวิญญาณและวิญญาณที่นั้นที่เจ้ารวบรวมนั้นจะอยู่ในร่างสถิตของคนผู้นั้นวิธีการรวบรวมดวงวิญญาณนั้นเจ้าจะต้องมีความสัมพันธ์กับคนผู้นั้น ใกล้เวลาที่ข้าจะต้องไปแล้วข้าจะมอบพรให้ เจ้าปราถนาสิ่งใดจงเอ่ยมันออกมา"

"ผมต้องการความสามารถในการเรียนรู้ได้เร็วในทุกเรื่อง ร่างกายที่แข็งแรงมีพละกำลังมาก และการสื่อสารกับทุกสิ่ง"

"เจ้าข้อน้อยไปนะมากกว่านี้ก็ได้"

"แค่นี้พอแล้วครับ"

"ได้ตามใจเจ้าเถอะเจ้าสามารถขอความพรเพิ่มกับผู้ช่วยที่ข้ามอบให้ได้อีกเมื่อยามจำเป็น เอาหละเจ้าไปได้แล้ว  หลับตาลงซะเถอะนะ"

พรึ่บ ~

(หลังจากเอ็ดซ์วินหายไปได้ไม่นาน)

"เอ๊ะลืมไปเลยว่าเจ้านั้นอยากมีลูกงั้นให้ความสามารถในการให้กำเนดกับเอ็ดซ์วินไปเพิ่มดีกว่า"

*​​​ฮัลโหลจ้าเซร่า ตอนนี้เอ็ดซ์วินเป็นไงบ้าง*

*กำลังพักผ่อนอยู่ค่ะท่านมีอะไรหรือเปล่าคะ*

*ฝากบอกเอ็ดซ์วินให้หน่อยนะว่าข้ามอบพรแห่งการให้กำเนิดแก่เขา บอกว่าเป็นของแถมนะ*

*รับทราบค่ะท่าน*

ตอนนี้อ่านเล่นไม่ก่อนนะคงไม่ได้เจอกันอีกนานเลยหละ