ไกรทองคือภรรยาพญาชาละวัน

“ เจ้าคือชาละวันใช่หรือไม่!! ”

มือปราบจระเข้แห่งเมืองนนท์เอ่ยถามบุรุษรงามตรงหน้าตน (เจ้าจระเข้ตนนี้ก็รูปงามดีราวกับเทพบุตรจำแลงดวงตาคมกริบนัยตาสีเขียวมรกตปากได้รูปนั่นข้าแทบละสายตาไม่ได้เลยล่ะ)

“ ใช่ ”

​​​​​​“ เจ้าคงจักเป็นคนที่อาสามาปราบข้าสินะ”

พญาชาละวันเอ่ยตอบหนุ่มน้อยเมืองนนท์ก่อนจะถามคนตรงหน้ากลับ นัยตาสีเขียวมรกตมองสำรวจหนุ่มตรงหน้า(งามยิ่งกว่าสตรีอีกริอาจคิดต่อกอนกับข้ารึคนงามใบหน้าหวานราวกับสตรีผิวขาวนวลเรียวปากชมพูอ่อนนั่นอ่าน่าจูบให้บวมเสียจริง)

“ ใช่ ข้ามาเพื่อปราบเจ้าเตรียมตัวตายเสียเถิดอ้ายเข้ชั่วช้า ” 

หนุ่มน้อยแห่งเมืองนนท์เอ่ยก่อนจะหยิบหอกขึ้นมาเตรียมพุ่งไปหาพญาชาละวันโดยมิได้สังเกตุเห็นสายตาที่มองมาอย่างกะจะกลืนกินที่อีกฝ่ายส่งมา 

“ หึ  งั้นรึคนงามเข้ามาสิ ” 

เสียงของพญาชาละวันตอบกลับมาก่อนจะเอียงตัวหลบหอกที่พุ่งมาหาตนอย่างรวดเร็ว

มือปราบจระเข้แลพญาชาละวันต่อสู้กันอยู่ครู่หนึ่งก่อนที่พญาจระเข้แสร้งหลบหอกแลกระโดดลงน้ำทำทีจักหนีด้านมือปราบหนุ่มเห็นดังนั้นจึงกระโดดตามลงไปในน้ำหวังปลิดชีพพญาจระเข้การต่อสู้ในน้ำเริ่มต้นขึ้นเพียงไม่นานฝ่ายไกรทองได้พลาดให้แก่พญาชาละวันหอกหลุดจากมือจมลงในน้ำตอนนั้นไกรทองคิดได้ว่าตนคงไม่รอดเป็นแน่แท้....เพียงแต่

.

.

.

.

.

“ อื้อ....อ๊ะ..ป..ปล่อย....อ๊า... ข้า ”

พญาชาละวันดันตัวตนเข้ามาในตัวของหนุ่มน้อยจนเจ้าตัวร้องครางด้วยความจุกด้วย

“ ปล่อยได้อย่างไรเจ้าตอดรัดข้าเสียจนแทบจักเสร็จสม”

พญาชาละวันเอ่ยตอบพร้อมกับเพิ่มแรงกระแทกไม่ฟังเสียงทักท้วงของคนน้อง