[ Boku no hero academia x oc ] Vampire

ฮินาตะ โคอิวะ

เขากำลังลอยอยู่บนอากาศเฝ้ามองร่างที่ไร้วิญญาณของตนด้วยสายตาที่ว่างเปล่าย้อนกลับไปเมื่อไม่กี่นาทีก่อนจู่ๆในขณะที่เขากำลังเดินอยู่นั้นร่างกายก็เกิดหยุดทำงานและล้มฟุบลงไปกับพื้นทันทีพร้อมทั้งหัวใจของเขาที่หยุดเต้นแต่นั่นก็ไม่ได้เรียกความตกใจหรือความประหลาดใจของเขาได้เลยแม้แต่น้อยมันออกจะเป็นความรู้สึกเฉยๆเสียมากกว่า

ดวงตาคมสวยยังคงมองร่างของตนไม่ขาดสายก่อนที่จะเกิดแสงสว่างรายล้อมรอบกายเขาเอาไว้ดวงตาปิดลงตามสัญชาตญาณแต่เมื่อลืมตาขึ้นมาก็พบกับห้องสีขาวดูสะอาดตาภายในห้องมีชายรูปร่างสูงยืนอยู่ตรงกลางห้องใบหน้าที่หล่อเหลาราวกลับเทพสวรรค์มองมาที่เขาด้วยสายตาที่รู้สึกผิด

ฮินาตะ โคอิวะที่เห็นแววตานั้นก็ไม่เข้าใจพลางเอียงคอส่งสายตาแห่งความสงสัยไปสู่คนตรงหน้าเมื่อชายอีกคนเห็นแบบนั้นก็อดที่ยิ้มเอ็นดูขึ้นมาไม่ได้ก่อนที่จะเริ่มเอ่ยทักทายอีกคน

“สวัสดีฮินาตะ โคอิวะ”

“…” ฮินาตะ โคอิวะพยักหน้ารับ

“ต้องขอโทษด้วยนะที่ทำให้เธอเสียชีวิตก่อนอายุขัย”

“ครับ?”

เมื่อพูดจบนิ้วเรียวก็ชี้ตรงไปที่เส้นด้ายสีแดงที่ขาดอยู่บนพื้นห้องนั่นทำให้ฮินาตะ โคอิวะเริ่มจะเข้าใจอะไรได้ขึ้นมา

“คุณทำเหรอ?”

“ใช่..”

“ขอบคุณครับ”

“…?”

ชายตรงหน้ามองมาที่เขาด้วยความแปลกใจขอบคุณเหรอ?ของคุณที่ทำให้ตัวเองตายเนี่ยนะ?นี่เด็กคนนี้ไม่รู้เลยรึยังไงว่ามันน่าเศร้าขนาดไหน..

“อ่า..ฉันไม่รู้ว่าจะขอโทษยังไงดี”

“ไม่เป็นไรครับ”

“…”

“ช่วยมีชีวิตชีวาหน่อยได้ไหม..”

“ตายด้านแล้วครับ”

เสียงเรียบนิ่งถูกเอ่ยออกมาผ่านริมฝีบางสายตาที่ตอนแรกยังมีเคราความสดใสบัดนี้หลงเหลือเพียงความว่างเปล่านั่นยิ่งทำให้ใจของชายตรงหน้ากระตุกขึ้นมาจนรู้สึกปวดหนึบๆตายด้านงั้นเหรอ?เด็กคนนี้ผ่านเรื่องอะไรมากันนะ..ไม่ว่าเปล่าชายตรงหน้าจัดการตรวจสอบประวัติของฮินาตะ โคอิวะทันทีก่อนจะต้องเบิกตากว้างด้วยความตกใจเพราะสิ่งที่คนตรงหน้าของเขาโดนกระทำนั้นมันหนักหนาสาหัสมากจริงๆไม่แปลกใจที่อีกคนจะรู้สึกตายด้านแบบนี้

“นี่..ฮินาตะ”

“?”

“อยากไปเริ่มต้นใหม่ไหม?”

“…”

ไม่มีคำตอบใดเอ่ยออกไปมีเพียงความเงียบที่เข้าปกคลุมแววตาของเด็กน้อยตรงหน้าสั่นไหวเล็กน้อยก่อนจะกลับกลายเป็นนิ่งเฉยดังเดิมใบหน้าสวยคละหล่อพยักหน้าช้าๆเพื่อเป็นคำตอบชายตรงหน้าที่เห็นแบบนั้นก็ยิ้มกว้างออกมาร่างกายที่สูงกว่าฮินาตะ โคอิวะเดินตรงเข้ามาพร้อมหยุดยืนอยู่ด้านหน้ามือหนายื่นมาลูบที่กุมผมสวยด้วยความอ่อนโยนฮินาตะ โคอิวะที่เห็นแบบนั้นก็หลับตารับความอบอุ่นและอ่อนโยนที่คนตรงหน้ามอบให้

มันเหมือนกับของแม่..

ไม่นานหลังจากที่ลูบจนพอใจก็เริ่มพูดอธิบายให้คนตัวเล็กฟังว่าเขานั้นจะไม่สามารถส่งฮินาตะกลับไปที่โลกได้อีกแล้วแต่หากเป็นโลกอื่นย่อมได้ฮินาตะที่ได้ยินดังนั้นก็ไม่ได้แสดงสีหน้าใดออกมามีเพียงแววตาที่เป็นประกายความหวังขึ้นมาวูบนึงก่อนจะดับลง

“ฉันรู้แล้วล่ะ..ว่าจะส่งเธอไปที่ไหน”

“ครับ..?”

“ฮ่าๆ..รอดูเอาเองเถอะนะ”

“ตอนนี้ก็ถึงเวลาให้พรแล้วล่ะ”

“คุณจะให้พรผมเหรอ?”

“ใช่..ก็ฉันเป็นพระเจ้านี่นะ”

“…”

“เอาล่ะ..หลับตาลง”

ฮินาตะทำตามอย่างว่าง่ายก่อนที่จะรับรู้ที่ได้ถึงริมฝีปากอุ่นจากคนที่เอ่ยว่าตนเป็นพระเจ้าทาบลงที่ริมฝีปากสีแดงสดของตนด้วยความอ่อนโยนก่อนจะเกิดประกายสีแดงรอบๆปกคลุมตัวของคนตัวเล็กเอาไว้ก่อนจะค่อยๆสลายหายไปใบหน้าหล่อเหลาผละออกจากคนตัวเล็กมองสำรวจใบหน้าที่ยังคงหลับตาตามที่ตนสั่งรอยยิ้มเอ็นดูปรากฎขึ้นใบหน้า

หวังว่าเราจะได้เจอกันอีกนะฮินาตะ..

เจอกันอีกครั้งในเวลาที่เหมาะสม

แล้วพบกันใหม่..โคอิวะ

เฮือก!

ร่างของเด็กคนนึงสะดุ้งตัวตื่นขึ้นมาท่ามกลางความมืดดวงตาคมสวยค่อยๆกระพริบเพื่อปรับการมองเห็นก่อนจะมองไปรอบๆเมื่อสำรวจดูที่ที่เขาอยู่ในตอนนี้เหมือนจะเป็นตรอกมืดที่ไหนสักที่ร่างเล็กหยัดตัวลุกขึ้นยืนก่อนจะเซเล็กน้อยด้วยความที่พึ่งจะฟื้นขึ้นมา

นี่เขา..เกิดใหม่แล้วเหรอ?

ฮินาตะมองสำรวจร่างกายของตนเองที่ตอนนี้ทั้งส่วนสูงที่ลดลงมือเรียวที่เล็กกว่าเดิมมากโขผมสีดำสนิทยาวอยู่ละหลังผิวกายที่ขาวพอๆกับชาติก่อนไม่สิ..มันขาวมากกว่าซ้ำความเย็นตามร่างกายและกลิ่นหอมอ่อนของดอกไฮเดรนเยียที่ส่งกลิ่นหอมออกมาอบอวลอยู่รอบๆเขาสำรวจตัวเองอยู่สักพักก่อนจะตัดสินใจเดินออกมาจากตรอกมืดแต่ในขณะที่กำลังจะก้าวขาเดินต่อก็เหมือนมีแรงลมบางอย่างพัดผ่านหน้าไปพร้อมชายที่มีปีกสีแดงบินผ่านไปกับกระแสลมนั่นแม้จะไม่เห็นใบหน้าของคนที่บินผ่านแต่ก็พอจะเดาได้แล้วว่าพระเจ้าคนนั้นได้ส่งเขามาอยู่ที่ไหน

นี่มันมังงะเรื่อง My hero academia ไม่ใช่เหรอ?

แนะนำตัวละคร

ฮินาตะ โคอิวะ

อายุ : 16 ปี

อัตลักษณ์ : vampire & ปีกสีดำ

สิ่งที่ชอบ : นอน แมว

สิ่งที่ไม่ชอบ : คนที่ขัดเวลานอน