[Magi the Labyrinth of Magic] •|My Second Life|•

'เร็น โคเกียคุ'

นั้นคือชื่อของข้า

องค์หญิงผู้ต่ำต้อยที่เกิดมาจากแม่ที่เป็นโสเภนี

และเมื่อข้าอายุได้เพียงสามปีท่านแม่ของข้าก็ได้ตายจากไปด้วยโรคร้าย ทำให้ชีวิตในวัยเด็กของข้านั้นยากลำบากคล้ายกับกำลังหายใจอยู่ท่ามกลางไฟที่ไม่รู้จะมอดหรือจะลุกโชนขึ้นมาทำร้ายข้าเมื่อใด เมื่อไม่มีคนปกป้อง

ข้าร้องไห้อยู่ทุกคืนวันวอนให้สวรรค์ส่งท่านแม่คืนข้ามา แต่ก็ไร้ซึ่งเสียงตอบรับ

มีเพียงท่าทีของเหล่าสาวใช้ที่เปลี่ยนไปจากหน้ามือเป็นหลังมือ สำรับในทุกๆเช้าของข้าเริ่มเปลี่ยนไป จากใช้วัตถุดิบราคาแพงก็ลดลงมาเรื่อยๆจนรับประทานหมดได้ภายในสามคำ

เครื่องนุ่งห่มของข้าเองก็เช่นกัน จากที่เคยมีของทั้งข้าและท่านแม่จนเต็มตู้ก็ค่อยๆหายไปทีละชุดสองชุดและข้าก็รู้ดีว่ามันหายไปได้อย่างไรแต่...หากข้าพูดออกไปแล้วจะมีผู้ใดสนใจคำพูดขององค์หญิงผู้ต่ำต้อยและถูกทิ้งเช่นข้าวหรือ?

แน่นอน คำตอบคือ'ไม่'

เมื่อเติบโตขึ้นข้าได้รู้จักกับคนรับใช้ที่เข้ามาใหม่ เขาบอกว่า'ข้านั้นก็มีสิทธิ์เท่าเทียมกับพี่น้องคนอื่นๆ'เพราะคำพูดนั้นทำให้ข้าได้ความมั่นใจขึ้นมาจนสามารถไปร่วมรับประทานอาหารกับพี่น้องร่วมสายเลือดคนอื่นๆได้

และข้าเองก็ได้รู้จักกับเมไจผู้สูงศักดิ์ของจักรวรรดิและแม่ทัพผู้ยิ่งใหญ่ 'จูดัล'และ'ท่านพี่โคเอ็น'

พวกท่านบอกกับข้าว่าข้าสามารถเป็นนักรบที่แข็งแกร่งได้ นั่นทำให้ข้าเริ่มหันไปฝึกการต่อสู้แทนการร่ายรำ การเรียนดนตรีต่างๆนาๆที่หญิงควรศึกษา

และในที่สุด ข้าก็ถูกนับว่าเป็นหนึ่งในกำลังสำคัญของจักรวรรดิ

เมื่อกาลเวลาผ่านพ้นไปก็ถึงคราวสับเปลี่ยนราชบัลลังก์ หากแต่ก็เกิดเรื่องราวไม่คาดฝัน

ท่านพี่โคเอ็นและท่านพี่ฮาคุเอย์ได้ปฏิเสธที่จะขึ้นครองราชและพี่น้องคนอื่นๆก็เช่นกัน ทำให้หน้าที่นั้นตกมาที่ข้าอย่างไม่สามารถปฏิเสธได้

ในช่วงแรก ข้าก็ยังทำหน้าที่จักรพรรดิได้ไม่เต็มที่แต่เมื่อผ่านไปสักพักข้าก็สามารถปรับตัวได้และมุ่งเน้นการพัฒนาจักรวรรดิไม่ใช่การทำสงครามเหมือนรุ่นที่ผ่านๆมา

แต่ในช่วงหลังจากที่ร่างอวตาร์ของโซโลม่อนกลับมาก็ทำให้เกิดเหตุการ์ณแปลกๆขึ้นในจักรวรรดิ

คำสั่งประหลาดๆที่ข้าไม่เคยคิดจะกล่าวมันก็ถูกกล่าวออกไป จนทำให้ความมั่นคงของจักรวรรดิเริ่มสั่นคลอน ราษฎรที่เคยเชื่อมั่นในตัวข้าก็หันมาด่าสาบส่งข้าว่าข้านั้นกลายเป็นบ้าเหมือนจักรพรรดิองค์อื่นๆ

จนในที่สุด ก็ได้เกิดการกบฏ

และสิ่งที่ไม่น่าเชื่อก็เกิดขึ้น กำลังของฝั่งกบฏนั้นมีเพิ่มขึ้นมากเรื่อยจนน่าสงสัยจนในที่สุดก่อนที่ข้าจะเสียท่าให้กับผู้เป็นหัวหน้ากบฏ ข้าก็ได้รู้ว่า...

ทั้งหมดที่เกิดขึ้นคือสิ่งที่ราชาแห่งซินเดรีย ชายที่ข้าหลงรักเป็นผู้สั่งการและที่คำสั่งแปลกๆที่หลุดออกมาจากปากของข้าก็เกิดจากการถูกสิงร่าง

ในวินาทีสุดท้าย ข้าได้หัวเราะออกมาอย่างสมเพชตนเอง ทั้งๆที่พวกท่านพี่ไว้ใจข้าให้ปกครองจักรวรรดิแต่ข้ากลับเป็นผู้ชักศึกเข้าบ้านเสียเอง

'ช่างน่าสมเพชจริงๆ ตัวข้า'

ใช่ เจ้ามันน่าสมเพชยิ่งนัก

'ถ้าจะมาบ่นกันก็เงียบไปเถอะ วีเนียร์'

วีเนียร์ นั่นคือชื่อจินเจ้างั้นรึ?

'เจ้าลืมชื่อตนเองรึไงกัน?'

ฮืม ข้าจะไปลืมได้อย่างไร ในเมื่อเจ้าเป็นผู้เรียกหาข้าอยู่ทุกๆวันคอยอ้อนวอนให้ข้าช่วยเจ้าทำสิ่งต่างๆ

'...เจ้าไม่ใช่วีเนียร์...'

ข้าบอกตอนใดกันเล่า ว่าข้าคือจินของเจ้า

'....'

ยินดีที่ได้เจอกันอีกครั้งนะเด็กน้อยของข้า

'เราเคยเจอกัน?'

โอ๊ะ!ข้าลืมไปเจ้าจำเหตุการณ์ในครั้งนั้นไม่ได้เลยหนินา ใช่...เราเคยเจอกันเมื่อนานมาแล้ว

'คุณคือใครกันคะ?'

หนี่วา ชื่อของข้าคือเจ้าแม่หนี่วาและข้ามาที่นี่เพื่อช่วยให้เจ้ากลับไปแก้ไขตนเอง

'ทำไมถึงมาช่วยฉันกันล่ะคะ?'

นั่นสินะ ก็คงเป็นเพราะเจ้าเป็นมนุษย์คนแรกที่ข้าบรรจงปั้นขึ้นมาด้วยความรักกระมั้ง

'ความรักหรอ...'

อย่าเศร้าไปเลยเด็กน้อยของข้า เมื่อย้อนอดีตไปเจ้าก็สามารถหาความรักดีได้

'ไม่ค่ะ ฉันไม่ต้องการมันอีกต่อไปแล้วค่ะ ในเมื่อโหยหาไปมันก็กลับมาทำร้ายตัวเองอยู่ดี'

ฮืม เข้าใจแล้วล่ะงั้นขอให้เจ้าโชคดีกับชีวิตครั้งใหม่นะ เด็กน้อยของข้า โคเกียคุ

ชาตินี้ ข้าจะไม่อยู่เฉยๆอีกต่อไป ข้าจะเป็นผู้ขึ้นครองราชย์และข้าจะเป็นผู้แข็งแกร่งที่สุดเอง

และข้าจะนำพาจักรวรรดิเจิดจรัสไปสู่เส้นทางที่รุ่งโรจน์กว่าเก่า ข้าจะไม่ยอมตกเป็นเหยื่อผู้ใดอีกต่อไป 

ชาตินี้ข้าจะเป็น'ผู้ล่า'เอง

•|Ren Kougyoku|•

In this life, I don't want any more fragments of anyone's heart.