จักรพรรดินีคือองครักษ์ประจำตัวเจ้าชาย

จักรพรรดินีคือองครักษ์ประจำตัวเจ้าชาย

บทนำ

" ตั้งแต่นี้ต่อไป "

" เจ้าคืือองครักษ์ประจำตัวขององค์รัชทายาทลำกับที่หนึ่งผู้ที่จะมาครองบัลลังก์ต่อจากข้าเจ้าชาย คราเนลฟา เอลโดคาริ ไคลเอนต์เลโอเฟีย "

" เลดี้ ทราเชียร์ ครานิโอ นิโคล เจ้าจะรับตำแหน่งนี้รึมั้ย? "

" รับเพคะ "

หนึ่งวันก่อนหน้านี้

เคร้ง

เคร้ง

เคร้ง

เสียงของดาบที่ี่่กำลังกระทบกันอยู่ที่ลานกว้างของสนามฝึกซ้อม

" อ๊าก!!!!! " เสียงของคนที่กำลังฝึกดาบ

" วันพรุ่งนี้แล้วสิทราเชยร์ " เสียงของชายหนุ่มคนหนึ่งที่ได้พูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่ดูเป็นกังวล

" ท่านพี่ไม่ต้องเป็นห่วงข้าหรอกน่ะ " ฉันได้ยิ้มออกไปให้ท่านพี่

ริชาร์ด ครานิโอ นิโคล คือพี่ชายของทราเชียร์​​​​

" จะไม่ให้เป็นห่วงได้ยังไงน้องสาวของพี่พึ่งจะอายุ 13 ปีเองมันเร็วเกินไปที่จะไปรับตำแหน่งองครักษ์เลยน่ะ "

ก็จริงอย่างที่ี่่ท่านพี่บอกแต่จะให้ทำไงได้ล่ะก็ฉันดันเก่ง! เห้อดูมั่นหน้าจังเลยน่ะเราแต่ก็จริงอ่ะน่ะ~

" เรื่องนี้ข้ารู้ดีค่ะท่านพี่แล้วอีกอย่างนะคะท่านพี่. . . "

" ท่านก็น่าจะรู้ดีอยู่แกใจอยู่แล้วนะคะ~ " ฉันยังคงสงยิ้มออกไปให้ท่านพี่

" ก็จริงอยู่ที่ทุกๆ 5000 ปีจะมีเอลฟ์ที่ี่่ได้รับพรจากเทพีและมีพรสวรรค์ที่เหนือกว่าเอลฟ์ทั่วไปเป็น 10 เท่า. . . " หน้าบึ้งตึงใส่

" ห้า ห้า ห้า ~ แล้วทำไมท่านพี่ต้องทำกน้าแบบนั้นด้วยล่ะคะ? "

" ก็ข้าอดเป็นห่วงเจ้าไม่ได้นี้น่ะ "

" โอ๊ะ! ได้เวลาของพี่เเล้วล่ะนะงั้นเจ้าก็ไปเตรียมตัวเถอะน่ะวันพรุ่งนี้เจ้าก็จะต้องเข้าวังแล้วนี้น่ะ " จริงจังขึ้นมาทันตาเห็น

" ถ้างั้นก็ลาก่อนนะคะท่านพี่ "

" เข้าหวังเเล้วก็อย่าลืมส่งจดหมายมาหาพี่กับท่านพ่อด้วยล่ะ "

" ค่ะ!? " หลังจากพูดเสร็จท่านพี่ก็เดินจากไปอย่างเงียบๆ

วันต่อมา

กึบกับ​​​

กึบกับ

เสียงของรถม้าที่กำลังวิ่งไปข้างหน้าอย่างรวดเร็วซึ่งทางที่รถม้ากำลังวิ่งเข้าไปนั้นคือวังขององค์จักรพรรดิ เอลโดคาริ โดริอังเกอร์ ไคลเอนต์เลโอเฟีย เป็นองค์จักรพรรดิลำดับที่ 4 ของอาณาจักรบาริต้า

" มาถึงแล้วหรอครับท่านองครักษ์ ทราเชียร์ ครานิโอ นิโคล " เสียงของท่านดยุคเอริเฟียนายกของอาณาจักรบาริต้าซึ่งขึ้นตรงต่อกับองค์จักรพรรดิ

" องครักษ์อะไรกันท่านดยุคเอริเฟียข้ายังไม่ได้รับตำแหน่งเลยน่ะ. . . " ถึงจะมารับวันนี้ก็เถอะน่ะ

" แม้~ ไหนๆเลดี้นิโคลก็จะมารับตำแหน่งองครักษ์แล้วนี้น่า~ เป็นทั้งเอลฟ์อีกด้วย~" ท่านดยุคได้หัวเราะออกมาเบาๆ

" ก็ตระกูลของดิฉันเป็นเอลฟ์อยู่นะคะ. . . "

" แล้วก็เป็นถึงอัศวินกองกำลังที่หนึ่งซึ่่่่่่งขึ้นตรงต่อองค์จักรพรรดิอีกคะ. . . " ทำไมฉันถึงได้ลำบากใจกันน่ะ?

" ก็นั้นสิน่ะ~ ก็เป็นถึงระดับขุนนางชั้นสูงอยู่นี้น่า~ แถมพ่อของเจ้าก็เป็นเพื่อนสนิทของข้าอีก~ " อะไรของเขากันน่ะคนๆนี้ไม่เข้าใจเลยจริงๆ

" เอาล่ะๆ. . .ไปกันได้เเล้วล่ะนะ " พอท่านดยุคพูดเสร็จก็กับมาทำสีหน้าจริงจังขึ้นมาทันที?

ตอนนี้ข้าน้อยตามอารมณ์ท่านไม่ทันเเล้วนะขอรับท่านดยุค ทำไมท่านเป็นคนปรับอารมณ์เร็วเยี่ยงนี้!!

หลังจากนั้นพวกเราก็เดินเข้าไปที่ห้องโถงซึ่ึ่ึ่ึ่ึ่ึ่ึ่ึ่ึ่งมีองค์จักรพรรดิที่รออยู่แล้ว

" ฝ่าบาทหม่อมฉันพาเลดี้นิโคลมาแล้วพะย่ะค่ะ "

" องค์จักรพรรดิผู้เป็นดั่งดวงอาทิตย์แห่งจักรวรรดิหม่อมฉัน ทราเชียร์ ครานิโอ นิโคล มาเข้าเฝ้าแล้วเพคะ " โค้งตัวลงพลางนั่งคลุกเข่าเหมือนพวกอัศวิน

" มาเร็วดีนี้น่า~ ท่านอัศวินนิโคล. . .โอ๊ะไม่สิ. . .ต้องเรียกว่่าองครักษ์ประจำตัวองค์รัชทายาทถึงจะถูกสินะ "

ครื้นนน~

เสียงเปิดประตูเข้ามาพลางพวกทหารที่เฝ้าหน้าประตูพูดพร้อมกันออกมาว่า 

" เจ้าชายเสด็จมาแล้วพะย่ะค่ะ!! "

" มาแล้วสิน่ะคราเนลฟา. . . "

" พะย่ะค่ะเสด็จพ่อ " แล้วเจ้าชายตัวน้อยก็เดินมาคลุกเข่าลงข้างๆฉัน ( เจ้าชายตัวน้อยอายุ 13 ปี >:3 )

" เอาล่ะเพื่อไม่เป็นการเสียเวลาข้าจะเริ่มแล้วล่ะนะ " หลังจากที่องค์จักรพรรดิพูดเสร็จทุกอย่างก็เงียบไม่มีเเต่เสียงคนคุยกันหรือเสียงอะไรเลยทุกอย่างเงียบสนิท

" ตั้งแต่นี้ต่อไป "

" เจ้าคืือองครักษ์ประจำตัวขององค์รัชทายาทลำกับที่หนึ่งผู้ที่จะมาครองบัลลังก์ต่อจากข้าเจ้าชาย คราเนลฟา เอลโดคาริ ไคลเอนต์เลโอเฟีย "

" เลดี้ ทราเชียร์ ครานิโอ นิโคล เจ้าจะรับตำแหน่งนี้รึมั้ย? "

" รับเพคะ "

" แล้วองค์รัชทายาทเจ้าจะรับองครักษ์ผู้นี้หรือมั้ย? "

" รับพะย่ะค่ะ "

หลังจากที่เจ้าชายกล่าวออกมาก็เดินไปหยิบดาบศักดิ์สิทธิ์ที่ตกทอดกันมาขององครักษ์พลาดหันปลายดาบมาแตะบ่าไหล่ของฉันแล้วพูดขึ้นมาว่า

" ตั้งแต่นี้ต่อไปเจ้าคือองครักษ์ประจำตัวของข้า "

" กระหม่่อมขอสาบานด้วยเกียรติของกระหม่อมข้้าจะจรงรักภักดีต่อองค์รัชทายาทเพียงผู้เดียวแล้วพร้อมที่จะทำตามคำสั่งท่านต่อให้จะยากเย็นแค่ไหนหม่อมฉันก็จะทำและจะปกป้องท่านจนถึงชีวิตของกระหม่อมจะหาไม่เพคะ! "

หลังจากที่ฉันพูดเสร็จเจ้าชายก็เอาดาบมากรีดนิ้วเรียวยาวสาวของตัวเองเพื่อเป็นการสาบานแล้วหลังจากนั้นก็ยืนดาบมาให้ฉันเพื่อเป็นการสาบานด้วยเลือดทั้งสองฝ่ายแล้วก็เป็นการจบพิธีของวันนี้