Lady Eleanor's Destiny (ชะตาชีวิตของเลดี้เอลินอร์)

เส้นผมสีทองที่เปล่งประกาย ใบหน้าที่ราวกับพระเจ้าตั้งใจสร้าง สรีระที่สมบูรณ์แบบ ท่าทางและการวางตัวที่สมเป็นชนชั้นสูงของจักรวรรดิ

“ เลดี้แอชเชตัน ข้าได้ให้นักเวทร่ายเวทเพื่อให้ดอกไม้แห่งจักรวรรดิที่ข้าได้มอบให้เลดี้ไม่เหี่ยวเฉาเอาไว้ หากเลดี้ไม่ว่าอะไร… ข้าขอเป็นคนที่อยู่เคียงข้างและมอบความสุขให้เลดี้จนกว่าดอกไม้นี้จะแห้งเหี่ยวได้หรือไม่ ”

“ เจ้าชาย… ” 

เป็นซีนที่ซึ้งดีใช่ไหมล่ะ ฉันก็คิดว่าแบบนั้นตอนอ่านนิยายเรื่องนี้ เป็นฉากจบของนิยายเรื่องนี้ เจ้าชายรัชทายาทอย่าง โคลตัน วินเซอร์ ราเชนเนีย และบุตรีแห่งไวเคานต์แอชเชตัน เลดี้เอซรา แอชเชตัน ได้ลงเอยด้วยกันแต่งงานอย่างมีความสุข ถามว่าฉันพอใจกับฉากจบนี้แค่ไหนน่ะเหรอ…

ไม่สักนิด!!!!!

จะให้ฉันเริ่มพูดก็คงจะเป็นเรื่องของ ตัวร้ายทั้งสองคน

ที่รักของฉัน ทูลหัวของฉันอย่าง เซอร์ลอสตันโดนประหารทั้งคนในฐานะกบฏอะนะ!!?? มองยังไงเรื่องนี้มันก็ไม่ make sense เลยไม่ใช่เหรอไง!! คนที่ยอมทำการกบฏเพื่อผู้หญิงที่ตัวเองรักเนี่ยนะ 

จะบอกอะไรให้อย่างนึงเลยเซอร์ลอสตันของฉันไม่ใช่คนแบบนั้น!! เขารู้กันทั่วบ้านทั่วเมืองว่าตระกูลดยุกลอสตันขึ้นตรงกับราชวงศ์มากขนาดไหน 

เขาแค่พบกับการเลี้ยงดูที่ผิดมาตั้งแต่เด็กเท่านั้นเอง

เขาไม่ต่างจาก เลดี้แคทริน กราฟตัน เลดี้แห่งดยุกกราฟตันเลยสักนิด ตัวร้ายของนิยายเรื่องนี้ไม่ควรมีจุดจบอันน่าหดหู่เช่นนี้เลยสักนิด หากวัยเด็กของพวกเขาถูกเติมเต็มด้วยความรัก

หากถูกเติมเต็มด้วยความรัก…

วันนั้นฉันไม่รู้เลยว่าการอ่านนิยายจนดึกดื่นนั้น เป็นการตัดสินใจที่เลวร้ายที่สุดในชีวิต