หานเฟิ่งอู่คุณหนูใหญ่ผู้เกียจคร้าน (มีฉากรุนแรงไม่แนะนำอายุต่ำกว่าสิบแปดปีเสพ!)

      หนึ่งชีวิตของนางต้องกลายเป็นคนพิการต้องตายอย่างน่าอนาถพอมีโอกาสได้กำเนิดแต่นางดันมีความทรงจำในชาติเดิมอันแสนรันทดติดดวงวิญญาณมาด้วยนางจึงเพียรอยู่สงบเสแสร้งเพียงเป็นคุณหนูไร้ค่าไม่แก่งแย่งสิ่งใดกับผู้ใด มารดารองจะตบตีกันนางจะปูเสื่อนอนรอชม น้องสาวทั้งหลายจะตบตีแย่งกันขึ้นเกี้ยวเจ้าสาวของคุณชายสกุลดี นางล้วนยินดี นั่งรอชมดูผู้มีชัย หรือบิดานั้นจะยกนางให้ตบแต่งกับบุรุษใด...

เฮ๊ย!...เดี๋ยวนะ?!...

    อันใดคือนางอุตส่าห์ทำตนเป็นสตรีเกียจคร้านแห่งโยวโจวไร้แก่นสาร...ไร้คุณสมบัติของสตรีอันดีแต่กลับจะถูกส่งเข้าตำหนักฉีอ๋องกัน?หรือที่แท้สตรีในโยวโจวนี้ไร้หญิงงานไปจนสิ้นปฐพีไปเสียแล้ว

เช่นนี้นางคงจะนิ่งเฉยมิได้เสียแล้วเมื่อภัยร้ายเช่นสามีตกมาถึงตัว 

    โดยเฉพาะสามีที่ว่า ดันเป็นฉีอ๋องจอมมากราคะถึงจะไร้พระชายาเอกแต่สตรีในตำหนักฉีอ๋องนั้นมากล้นจนยากจะนับได้ผู้นั้นนางยิ่งยากหนีให้ไกล 'หานเฟิ่งอู่'ผู้นี้จะไม่ทน แล้วแผนการ'กำจัดตนเอง'ให้พ้นตำแหน่งพระชายาจึงบังเกิด แล้วอันใดมันจะดีไปกว่าวิธีทำลาย'พรหมจรรย์'ตนเองให้สูญสลายกันเล่า แต่ปัญหายิ่งใหญ่มันอยู่ตรงที่ว่านางจะไปปีนเตียงบุรุษใดมาช่วยสังหารพรหมจรรย์ตนเองกันเล่า?...

...บัดซบ!...

"ข้าจะเสียตัวสักคราไยจึงยากเย็นเช่นนี้"