ก็ต่างโลกนั่นแหละ

     เขาที่เคยเป็นเธอลืมตาตื่นขึ้นมาในโลกใบใหม่และใช้ชีวิตเอาตัวรอดตามลำพังในป่าใหญ่ล้มลุกคลุกคลานอยู่นาน

     เลื่อนขั้นจากคนต่างโลกเป็นคนป่าต่อมาก็ละทิ้งความเป็นมนุษย์อาศัยอยู่กับเพื่อนพ้องต่างสายพันธุ์์จากนั้นก็ตัดสินใจเป็นโจรป่าช่วยเพื่อนทำมาหากินมันซะเลย

     แต่แน่นอนว่าที่คนเขาเลือกปล้นนั้นคัดมาอย่างดีเพื่อลดความรู้สึกผิดแล้วแน่นอน

     พอออกจากป่าใหญ่ก็ได้รู้ว่าตัวเองติดอยู่ในเรื่องราวของนิยายสองเรื่องที่เคยอ่านแต่ดันนึกไม่ออกว่าเคยอ่านมาจากที่ไหน

     หนึ่งตัวหลักเป็นหญิงสาวที่มาเกิดในตระกูลขุนนางที่มีปัญหาและต้องคอยเอาชีวิตรอดจากความตายเพราะตัวเองดันเกิดเป็นตัวร้ายตายอนาถด้วยความเข้าใจผิดเลยต้องงัดทุกกลเม็ดเพื่อเอาตัวรอด

     อีกหนึ่งเป็นชายหนุ่มที่เคยเจอปัญหาชีวิตสะสมจากโลกก่อนแถมตอนต้นที่มาที่โลกใหม่เขายังเจอเรื่องร้ายๆอีกด้วยความเครียดแค้นทรมาณต่อโลกสะสมเลยเทิร์นดาร์ค

     ตอนแรกเธอกะจะเมินๆปล่อยพวกเขาใช้ชีวิตของตัวเองกันไป แต่ว่าตอนที่เขารู้เรื่องนี้ทั้งสองนั้นเพิ่งจะเกิดได้ไม่นาน เธอจึงตัดสินใจจะยื่นมือเข้าช่วยไม่ให้ทั้งสองคนต้องเจ็บปวดและเทิร์นเข้าดาร์คไซด์

     แผนการทุกอย่างของเขากำลังเป็นไปได้ด้วยดีจนกระทั่งไอ้เด็กผีลูกขุนนางคนนึงดันทำแผนของเขาพัง

     "ข้าเลือกคนนี้"

     เด็กหนุ่มลูกขุนนางที่อายุน้อยกว่าเขาอยู่หลายปีมองเขาท่ามกลางกลุ่มทาสคนอื่นๆ ในขณะที่เป้าหมายที่เขาอยากให้เลือกจริงๆยืนมองอยู่ไม่ไกลนี้เอง

     เขาพยายามที่จะหนีออกจากชายคนนั้นก็ทำไม่ได้เพราะอีกฝ่ายดันคอยตามดูเขาตลอดเวลา แถมงานที่ให้ทำแต่ละทีก็เหมือนให้เอาชีวิตไปทิ้ง เป็นเด็กเวรที่หากทำได้ก็อยากพามานั่งจับเข่าปรับทัศนคติสักครั้ง

     "เจ้าเป็นของข้า ใยต้องคอยสนใจผู้อื่นอยู่เรื่อย"

     ร่างกายที่เคยสูงเพียงไหล่ตอนนี้กลับอยู่ในระดับสายตาเดียวกันก่อนที่เขาจะรู้ตัวเสียอีก เขาถูกต้อนเข้ากำแพงอย่างกระทันหัน ดวงตาสีม่วงแดงพูดด้วยความขุ่นมัว

     พลันในที่สุดเขาก็มีความคิดนึงขึ้นมาในใจ

     เอาวะ ไหนๆก็ไม่รู้จะมาต่างโลกทำไมละ มาหาผัวต่างโลกก็เฟี้ยวดีเหมือนกันเนอะ

-------------------------------------------------

     สวัสดีครับรีดเดอร์ที่น่ารักทุกโคนน><

นี่เป็นนิยายที่ลงเรื่องแรกเลยแหละแบบว่าตื่นเต้นมากๆ ถ้าเจอคำผิด ใช้ผิดบริบท หรือประโยคมันแปลกๆยังไงก็บอกได้เลยน้า จะรีบแก้ให้เลยครับ

เอาตรงๆเป็นนิยายที่ไร้แก่นสารมากๆคือแต่งแก้เครียดเฉยๆยังไงก็ฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะครับ เอิ้กๆ

รักรีดเดอร์ที่หลงเข้ามาอ่านทุกท่านครับ><