สำหรับตระกูลเธอคือเด็กนอกคอกที่ผู้ใหญ่รับมาเลี้ยง หมู่บ้านมองเธอเป็นเพียงเครื่องมือ แต่กว่าจะรู้ก็มลายหายไปเสียแล้ว
ก็แค่นามสกุลอุจิวะ ไม่ใช่สายเลือด คนของโคโนฮะงาคุเระก็ไม่ใช่ แสงอุสาหรอ...บ้ารึเปล่า
ก็แค่เขาที่ยอมเสียทุกอย่างเพื่อป้กป้องน้องชาย และ......
เธอ เป็นเครื่องมือที่เหมือนจะทำตามคำสั่ง
อุจิวะ สึกิ
:ดวงตาสีม่วงเจิดจรัสแม้ในเงามืด แต่กลับไม่สท้อนสิ่งใดเลย ใบหน้าถึงประดับด้วยรอยยิ้ม กลับดูกลวงโบ๋ เส้นผมสีดำทำให้ดูกลมกลืนไปกับอจิวะคนอื่นๆช่างขัดแย้งกับดวงตาคู่นั้นนัก ส่วนสูงที่ดูสมส่วนกับร่างกาย ผิวสีขาวละเอียดยิ่งขลับ ห้ดูเหมือนหุ่นหรือตุ๊กตายิ่งนัก
“ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ฉันจะไม่ทอดทิ้งหมู่บ้านนี้เด็กขาด!”
“เปล่าสักหน่อย เพราะไม่เคยสนใจมากตั้งแต่แรกแล้วต่างหาก”
อุจิฮะ อิทาจิ
“ทำไม...”
“นี่...ขอร้องล่ะ ช่วยตอบคำถามพี่หน่อยได้ไหม”
พูดคุยกับไรท์
ก็เปิดเรื่องอีกแล้ว เรื่องนี้เปิดไว้เฉยๆยังไม่ลงหรอกค่ะ(มั้ง)
-เป็นความที่คิดพลอตได้ เลือกตลค.นั้วทำปก(ทำเองนะเออ) ลง ดอง จบ.
-ไรท์ไม่ได้บรรยายมานานมากแล้ว ผิดพลาดตรงไหนขออภัยด้วยนะคะ
ข้อความที่โพสจะต้องไม่น้อยกว่า {{min_t_comment}} ตัวอักษรและไม่เกิน {{max_t_comment}} ตัวอักษร
กรอกชื่อด้วยนะ
_________
กรอกข้อมูลในช่องต่อไปนี้ไม่ครบ
หรือข้อมูลผิดพลาดครับ :
_____________________________
ช่วยกรอกอีกครั้งนะครับ
กรุณากรอกรหัสความปลอดภัย
ความคิดเห็น