ทะลุมิติมามีแด็ดดี้หัวหลากสี

ภาพส่วนใหญ่มาจากpinterrest 

นิยายโลกไม่สวย 

โปรดใช้จักรยานในการอ่าน (ระวังล้ม)

อ่านสามบรรทัดแรกเตรียมตัวหลับ

ไก่ไม่ขันไม่ตื่น

ปล.ด้วยความห่วงใยจากนักเขียน

"นี่ อ้าม..เจ้าเด็กนี่อ้าปากสิ ฉันอุตส่าตั้งใจทำนะ"

"เรียกพ่อจามิลสิ"

"อ่าา ฉันถักชุดไหมพรมนี่เสร็จแล้ว"

"เมื่อไหร่เธอจะโตแล้วมาซ้อมต่อสู้กับฉัน ว่าแต่เล่นอันนี้ไหมฉันซื้อมาฝากจากในเมือง"

ตบท้ายด้วยประโยคเด็ดของแด็ดเรเน่

"ฉันจะเอาเธอไปปล่อยไว้บ้านเด็กกำพร้า"

และนั้นทำให้แฮมเมอร์หุบปากฉับเพราะกลัวเขาจะเอาเธอไปทิ้งจริงๆสักวัน

ให้ตายเถอะเขาไม่รู้เหรอว่าการพูดประโยคนี้บ่อยๆกับเด็กมันทำให้เด็กเครียดน่ะ

"นายเลิกพูดจาแบบนี้ใส่เจ้าเด็กน้อยนี่เสียที" 

แด็ดโอนิลก็พูดปรามพอเป็นพิธีอย่างเคย ไม่ได้มีความจริงจังเลยสักนิด

เธอไม่อยากอยู่แล้ว บ้านเด็กกำพร้าก็ไม่อยากอยู่

ฮึก อยากกลับบ้าน 

"อย่าร้องสิตัวฉัน จงมีชีวิตเพื่อเป้าหมายของเธอเอง" 

.

.

"ไม่ ไม่นะแด็ด อย่าเข้ามามันอันตราย หนูกำลังปกป้องทุกคนอยู่นะ

พวกนายช่วยห้ามพวกพ่อฉันที!"

.

.

เมื่อหยาดหยดของเลือดหลั่งริน

พื้นดินเปียกชุ่มไปด้วยเลือด

อัศวินไร้ซึ่งกำลัง

ปีศาจจะกรีดร้อง 

พร้อมกับน้ำตาของผู้พิทักษ์ 

.

.

อัพวันละ2ตอน

เรียกไรท์ว่า คุณกรู๊ท