รักสลับใจของนายหน้าหวาน

รักสลับใจของนายหน้าหวาน

อินโทร

“ท่านยูแอลจะนั่งอยู่ที่นี่ไปจนถึงเมื่อไรน่ะขอรับ งานขึ้นครองบังลังก์พระเจ้าองค์ต่อไปรอท่านอยู่นะขอรับ”

น้ำเสียงเจื้อยแจ้วดังออกมาจากห้อง vip ที่ร้อยวันพันปีไม่เคยเปิดให้บริการซึ่งทำฉันเซ็งมากๆ แต่ทำไมวันนี้มันถึงเปิดได้ล่ะ ขนาดฉันที่รวยล้นฟ้ามาขอเปิดห้องเขายังไม่ยอมเลยแท้ๆ แต่ยัยนั่นเป็นใครทำไมถึงยังทำเฉยอยู่ได้

ภาพหญิงสาวร่างสวยในชุดท่องราตรีแอบเอาหูแนบฟังบทสนทนาที่ค่อนข้างแปลกประหลาดสำหรับเธออย่างหงุดหงิดจนกระทั่งผู้เป็นเจ้าของห้องเดินออกมาด้วยแววตาชวนโมโหนิดๆ พอให้เธอเข้าใจได้

“ยัยนี่เป็นใคร ทำไมนายถึงปล่อยให้มาแอบฟังได้ตั้งนานสองนานห๊ะ!”

ทันทีที่ชายหนุ่มร่างสูงได้ยินเสียงตะหวาดนั้นเขาก็รีบคุกเข่าขอโทษขอโพยหญิงสาวตรงหน้าทันที

“ขะ ขอโทษขอรับท่านยูแอล เดี๋ยวข้าน้อยจะลบความทรงจำของนางเดี๋ยวนี้”

“ลบความทรงจำ? เล่นบ้าอะไรของพวกนายกัน ไอ้ฉันก็นึกว่าเขาจะเปิดให้คนสติดีมาใช้บริการซะอีกที่แท้ก็แค่คนไม่เต็มบาทนี่เอง”

“น่ะ นี่เจ้าบังอาจนัก! กล้าดูหมิ่นว่าที่พระเจ้าองค์ถัดไปได้เยี่ยงไร วันนี้คงต้องถึงคราวตายของเจ้าเสียแล้ว!”

“พระเจ้า? ตลกแล้วถ้ายัยนี่เป็นพระเจ้าได้งั้นฉันก็เป็นราชินีได้แล้วสิ? ถ้าเมามากนักก็ไปนอนซะนะไปเผื่อสมองของพวกนายจะดีขึ้นบ้าง”

หญิงสาวร่างสูงแสยะยิ้มอย่างเหนือกว่าทำเอาคนฟังหน้าซีดเซียวทันทีที่คนร่างบางเอ่ยปากออกมา

“หึ แล้วทำยังไงเธอถึงจะเชื่อว่าฉันเป็นพระเจ้ากันล่ะ”

“เสกให้ฉันเป็นผู้ชายซะสิ ทำได้ไหมล่ะ คนสวยๆ อย่างเธอจะเสกฉันให้กลายเป็นผู้ชายได้ยังไง แค่คิดก็ขำแล้ว อืม พอดีกว่าเถียงกับพวกเธอไปก็เมื่อยปาก”

คนร่างสวยหมุนตัวกลับไปยังโซนชั้น1ของผับหรูทันทีถ้าไม่ติดว่าคนร่างบางพูดอะไรใส่เธอเล็กน้อยทำให้สติของหญิงสาวดับวูบลงไปอย่างไม่รู้ตัว

“ก็ได้ งั้นเธอจะได้กลายเป็นผู้ชายสมใจ หึหึหึ นอนหลับฝันดีล่ะ ยัยคนอวดดี”

“ท่านยูแอลจะดีหรือขอรับส่งนางที่เป็นมนุษย์ไปยังโลกนิยายแบบนั้น”

“ดีสิ สนุกกว่าตายเป็นไหนๆ อีกอย่างนะ ถ้าไม่ใช่เพราะนาย ยัยอวดดีนี่คงไม่ได้มายืนด่าฉันเปลาๆ แบบนี้หรอก”

“ขออภัยด้วยขอรับท่านยูแอล!!”

“ลุกขึ้น เราจะไปกันแล้ว”

“ท่านจะไปรับตำแหน่งต่อท่านยูเอะใช่ไหมขอรับ”

ชายร่างสูงลุกขึ้นพลางปัดกางเกงของตัวเองเบาๆ

“พูดอะไรไร้สาระ”

“ตะ ตะ แต่ว่า ถ้าไม่ใช่ท่านคนอื่นก็...”

“ลูกศิษย์ของฉันไม่ชนะงั้นสินะ”

“ขอรับ”

“งั้นก็ต้องตามธรรมเนียมสิ ให้หมอนั่นรับไป”

“เห!?? แต่ท่าน——เค้า”

“น่ารำคาญ อยากโดนฝั่งนี้เล่นงานด้วยอีกคนสินะ ฉันบอกว่าไม่ก็คือไม่”

“ตะ ตะ แต่...”

“ไม่ต้องห่วง เดี๋ยวรุ่นน้องของฉันจะขึ้นแทนเองนั่นล่ะ แต่หลังจากนี้อีกสัก500ปี จนถึงตอนนั้นเจ้ายูมะก็คงจะเลือกไปแล้ว ดังนั้นเรื่องนี้ก็ฝากนายด้วยล่ะกัน อาเทอ”

“ดะ เดี๋ยวก่อนสิครับท่านยูแอล!!!! ปะ ไปซะแล้ว..”

คนร่างสูงยืนถอนหายใจทิ้งกับความเผด็จการของเจ้าตัวก่อนจะเบิกตากว้างกว่าเดิมเมื่อมีแผ่นกระดาษสีขาวลอยลงมาติดบนใบหน้าของเขาให้ต้องหยิบมันออกมาดู

‘อ้อ ลืมไป ถ้ายัยอวดดีนั่น สำนึกได้แล้วก็บอกฉันมาด้วยล่ะ ให้มันรู้ซะบ้าง ว่าคนอย่างฉันเอาจริง’

" ระ รับทราบขอรับท่านยูแอล "

อีกด้านหนึ่ง ณ ทะเลสาบสีขาวสะอาดตาร่างของเด็กหนุ่มรูปงามหน้าตาหล่อเหลากำลังนอนหลับตาพริ้มด้วยสีหน้าอ่อนล้าสุดขีดจนกระทั่งเสียงน้ำทะเลซัดสาดเข้ามาจนถึงต้นขาทำให้เขาต้องลืมตาตื่นขึ้นมาอย่างช่วยไม่ได้

“เสียงอะไรล่ะเนี่ย? ...”

คนร่างสูงค่อยๆ ชันตัวเองขึ้นมาช้าๆ พลางจับศีรษะตัวเองและหันมองรอบๆ อย่างงุนงง ชาดหาดสีขาวที่นี่ดูคุ้นตาของเขาเป็นอย่างมากจนกระทั่งได้ยินเสียงเรียกจากใครบางคนทำให้เขาต้องละสายตาหันกลับไปมองอย่างเลี่ยงไม่ได้

“ท่านอาร์เจ มาอยู่ที่นี่เองหรือขอรับ”

“ท่าน...อาร์เจ?”

“ขอรับ เหตุใดท่านถึงทรงหนีงานราชพิธีมาถึงที่นี่เองล่ะขอรับ”

ทำไมชื่อเขาคุ้นๆ เหมือนนิยายที่ฉันเคยอ่านเลยล่ะ ไหนจะคำพูดที่อยู่ในยุคชนชั้นกลางนั่นอีก

“มะ หมายถึงฉันหรอ?!”

“ใช่น่ะสิขอรับ ท่านชายอยู่ในเขตของพระราชวังนะขอรับ”

“ดะ เดี๋ยวนะ เอาใหม่สิ! เมื่อกี้นายเรียกฉันว่าอะไรนะ!”

“อะ เอ่อ...ก็ท่านชายไงล่ะขอรับ-”

“กรี๊ด!! เห็นฉันเป็นผู้ชายไปได้ยังไงกันยะ จะเข้าใจผิดก็ให้มันน้อยๆ หน่อยสิ! ฉันออกจะสวยขนาดนี้ ไปตัดแว่นเลยนะ ไปตัดแว่นเลยไป!”

“ตัดแว่นหรอขอรับ?”

“มันไม่ใช่เวลามาถามเรื่องแบบนั้นกับฉันนะ! มีกระจกไหม! เอากระจกมาเดี๋ยวนี้เลย!”

“อ่ะ นี่ขอรับ! ท่านชาย...”

“กรี๊ด!!! แล้วหยุดเรียกฉันว่าท่านชายเลยนะยะ สวยขนาดนี้จะเป็นท่านชายไปได้ยังไงกันล่ะ-”

พูดไม่ทันจบเด็กหนุ่มร่างขาวก็ล้มกองไปกับพื้นทันทีที่ได้สัมผัสกระจกแผ่นบางซึ่งสะท้อนใบหน้าของเขาออกมาอย่างไม่มีที่ติ

“น่ะ น่ะ...นี่มัน...”

“มะ มีอะไรหรือขอรับ!”

“นี่มันเจ้าชายอาร์เจ จากเรื่องรักสุดท้ายของเจ้าชายจอมยิ่งนี่! ทะ ทำไม...”

“อะไรนะขอรับ?”

“ทำไมฉันถึงถึงอยู่ในร่างของอาร์เจไปได้ล่ะ!แถมยังอยู่ในนิยายเล่มโปรดของตัวเองซะด้วย! ไม่สิ ฉันกำลังฝันอยู่แน่ๆ เรื่องที่กลายเป็นผู้ชายอะไรนั่นมันไม่จริงเลยสักนิด ชะ..ใช่ ฉันแค่ต้องทำให้ตัวเองตื่นเท่านั้นเอง!”

เพี๊ย!

“โอ๊ย..ไม่จริงน่า! ไม่จริง! ใครก็ได้ช่วยที ฉันไม่อยากกลายเป็นผู้ชายนะย่ะ!!!”

ไรท์ : นิยายแต่ละเรื่องจะมีจุดเชื่อมโยงกันอยู่ โปรดใช้ความระมัดระวังในการรับอ่าน สำหรับเรื่องนี้นางเอกของเรื่องนี้เธอกลายเป็นผู้ชายไปซะแล้วล่ะสิ (เปิดเรื่องแต่ละทีหาความปกติไม่เจอ555) บายแล้วเจอกันในเรื่อง