คุณหมีพี่หมอ

“เจ้าหมีอ้วน กอดหน่อยได้ไหม กอด”

เธอซุกเข้าหามาเขาอย่างไม่ให้สัญญาณใด ลัคนัยที่อยู่ในชุดมาสคอตคุณหมอพี่หมีทำได้แค่อ้าแขนออกรับเท่านั้น พีรยาซุกหน้าเข้าไปในอกมาตคอตแล้วเอื้อมไปกอดรอบคอของเขากอดไว้แน่น นึกขอบคุณเขาที่ทำให้วันนี้ไม่ใช่วันที่เลวร้ายที่สุด แม้จะไม่ใช่วันที่ดีนักแต่การมีเขาอยู่ข้าง ๆ ก็ดีกว่านั่งร้องไห้คนเดียว ไม่ว่าเขาจะเป็นใครก็ตามเธอก็ขอบคุณเขามาก

“...” คนโดนกอดทำอะไรไม่ถูกก็เอื้อมมือไปตบไหล่หญิงสาวเบา ๆ อย่างเก้ ๆ กัง ๆ

“ถ้าวันไหนมีเรื่องมาหาผิงนะ แค่อ้าแขนออก บอกผิงว่าหมีกอดหน่อย ผิงจะรีบไปกอดให้แน่น ๆ เลยไม่ว่าเจ้าหมีอ้วนจะหน้าตาแบบไหนหรือเป็นใครก็ไม่เกี่ยงหรอก ขอบคุณมากเลยที่วันนี้ยอมให้อ้อมกอดนี้กับผิง”

ในเวลานั้นเขาไม่เคยคิดหรอกว่าจะได้ใช้อ้อมกอดที่เธอเสนอมา เพียงแต่... วันนี้มีเธอมันก็ดี

“หมีขอกอดหน่อยได้ไหมครับ”

“...” พีรยาเบิกตากว้างขึ้นอย่างตกใจ ลัคนัยกระตุกยิ้มมุมปากมองเธออย่างเอ็นดู ไม่เคยคิดเลยสินะว่าจะมีคนมาทวงอ้อมกอด พีรยาเปิดอ้อมกอดออกแม้แก้มสองข้างจะแดงก่ำแต่ก็ยังก้าวเข้าไปอยู่ในอ้อมกอดของเขา ลัคนัยรวบเธอไว้แล้วออกแรงกอดไว้แน่น พีรยาถูกรวบเข้าไปก็เขย่งเท้าขึ้นเพราะแรงยกทำให้ปลายคางเล็กไปเกยบนบ่ากว้างของเขา

“กอดแล้วเป็นแฟนกับหมีด้วยได้ไหมครับ”

คุณหมีพี่หมอ หมอลัคนัยเป็นพี่ชายของหมอกลินทร์จากกาวน์ไร้รักค่ะ

ว่าจะเขียนไม่ยาวมาก หวาน ๆ ไม่ดราม่า

เพราะพี่นัยอบอุ่นมากน่าจะไปทางดราม่าไม่ได้ ฮ่า

กำลังจะเริ่มเขียนค่ะ

เป็นกำลังใจให้ด้วยนะคะ