ฉันที่กำลังอกหัก ได้เดินเรื่อยเปื่อยเพื่อหาห้องที่ทำให้ใครไม่ต้องหาฉันเจอในตอนนี้ ฉันไม่อยากเจอใครเลย ให้ตายสิ อกหักนี่มันแย่ๆจริงๆ บอกใครก็ไม่ได้ จะให้พูดถึงน้ำตามันก็พาลจะไหล ฉันได้แต่ถอนหายใจแล้วเดินเข้าไปนั่งหลบอยู่ในห้องเก็บของ “เฮ้อ” ฉันถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ ‘ตุบ’ ฉันได้ยินเสียงบางอย่างจึงหันไปมอง ก็เจอกับผู้ชายที่นอนคุดคู้อยู่บนม้านั่งยาว บนตัวเขามีผ้าห่มผืนบางคลุมท่อนล่าง ส่วนท่อนบนเสื้อเชิ้ตนักศึกษาถูกปลดกระดุมจนหมดเผยให้เห็นกล้ามเนื้อตั้งแต่แผงอกจนถึงหน้าท้อง บนพื้นข้างตัวของเขามีหนังสือการ์ตูนตกอยู่ ฉันเห็นดังนั้นจึงค่อยๆลุกขึ้นแล้วเดินไปที่ประตู “จะอยู่ก่อนก็ได้นะ ผมไม่หวงห้อง” เสียงทุ้มดังอู้อี้มาจากด้านหลัง แล้วประโยคนั้นของเค้ามันทำให้ชีวิตของฉันเปลี่ยนไป
ข้อความที่โพสจะต้องไม่น้อยกว่า {{min_t_comment}} ตัวอักษรและไม่เกิน {{max_t_comment}} ตัวอักษร
กรอกชื่อด้วยนะ
_________
กรอกข้อมูลในช่องต่อไปนี้ไม่ครบ
หรือข้อมูลผิดพลาดครับ :
_____________________________
ช่วยกรอกอีกครั้งนะครับ
กรุณากรอกรหัสความปลอดภัย
ความคิดเห็น