คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #22 : ◆บทที่ ๙.๒◆ [ห้องลับ] ครบ
ไฟัลพาไลลานาแวะทานมื้อลาวัน ร้านอาหารแห่หนึ่
เามาที่นี่เป็นประำเพราะมีห้อวีไอพีแบบส่วนัว ไม่้อนั่รวมับใร
หลัทานอาหารเสร็พวเาพาันลับมาที่บริษัทเ่นเิม
ไลลานายัไม่มีานอะไรให้ทำนอานั่อยู่ที่โ๊ะัวเอเียบๆ
ระทั่เธออรนทนไม่ไหวหันไปหารอประธานหนุ่ม
“ุไฟัละ ัน้อทำานอะไรบ้าะ
ันนั่อยู่แบบนี้มาเือบั่วโมแล้วนะะ”
ไฟัลละสายาาอเอสารรหน้าึ้นมอหิสาว
ิ้วสวยอเธอมวหน่อยๆ ยามมอสบาับเา
ูแล้วเหมือนลูแมวำลัไม่พอใเ้าออย่าไรอย่านั้น
“ุอยาทำานเหรอรับ?”
“อยาสิะ
ันมาที่นี่เพื่อที่ะทำานแลับเินเือนนะะ ถึันะไม่มีประสบาร์้านนี้
แ่ัน็อยาะเรียนรู้่ะ” ไลลานาอธิบายเสียหนัแน่น “ารทีุ่ไม่มอบหมายานให้ันทำเลยแบบนี้มันเหมือนเป็นารูถูวามสามารถันนะะ
ทำเหมือนันเป็นนไร้ประโยน์ ึ่ันไม่้อารเป็นแบบนั้น”
ไฟัลมอสบาับหิสาวัวเล็ที่ระบายวามในใออมานหม
เาเห็นถึวามั้ใอเธอ
แ่ะส่เธอให้ไปฝึานับอลันเา็ไม่ิะทำเหมือนัน
ไฟัลลุึ้นยืนแล้วเินไปหยุยืนหน้าประูบานหนึ่ภายในห้อทำานอเา
ไลลานามอามร่าสูอย่าุน พอเห็นว่าเาหันลับมามอเธอึลุึ้นยืนาม
“มานี่สิรับ ุอยาทำานไม่ใ่เหรอ”
“เอ่อ… ่ะ”
ร่าบาเินเ้าหาเา้าๆ นหยุยืน้าน้าัน
ไฟัลึรีโมทเปิประูห้อลับ…
“นี่ห้ออะไรเหรอะ?”
เมื่อทั้สอเินเ้ามาภายในห้อ
ไฟสว่าวาบึ้นทำให้เห็นภาพบรรยาาศภายในห้ออย่าัเน
เสียประูปิล็อา้านหลั เธอหันมอ้วยวามื่นระหนหน่อยๆ
“ห้อลับอผมเอรับ” ำอบอเาเรียสายาหวานหันมอ
“ุหมายถึห้อแล็ปหรือเปล่าะ” เธอแ้ไำให้เาใหม่เมื่อมอาภาพบรรยาาศและอุปร์ภายในห้อแห่นี้
ไฟัลยิ้มมุมปาพยัหน้าเบาๆ
“ใ่แล้ว นี่ือห้อแล็ปส่วนัวอผมเอ”
ลัษะภายในห้อแล็ปส่วนัวอไฟัล ล้ายๆ ับห้อแล็ปที่ไลลานาเยเห็นในหนั
อุหภูมิภายในห้อเย็นั แถมยัเ็มไป้วยอุปร์ทลอสารพั
หาทว่ามัน็ไม่ไ้น่าลัวอย่าที่ิ ลับูสบายาอย่าน่าประหลา
“ลิ่นนี้… ลิ่นอะไรเหรอะ”
เธอละสายาาารสำรวรอบห้อมามอไฟัลึ่อนนี้เาสวมุลุมสีาวเรียบร้อยแล้ว
พอไ้มาเห็นเาในุแบบนี้ ทำให้รู้สึถึวามเป็นนัวิัยอเา
แถมเายัเป็นนัวิัยมือมัแบบหาัวับยาเสีย้วย
“สวมนี่่อนรับ”
ไฟัลถือุลุมอีุและเินเ้ามาหา เธอยื่นมือะรับุมาสวม
แ่ถูมือหนาโยหนี เาทำสายาประมาว่า้อาระสวมให้เธอเอ
ไลลานาึยอมหันหลัยื่นแนสวมุามวาม้อารอเา
วามหนาาุลุมสีาว่วยทำให้อุหภูมิในร่าายอเธออบอุ่นึ้น
“ุถามถึลิ่นนี้ใ่ไหมรับ” เาูมือเล็ให้เินามมาหยุหน้าประูระบานให่
ภายในห้อนั้นล้ายับโมนาลาเ็มไป้วย้นไม้และอไม้นานาพรรราวับเายสวนอไม้ทั้สวนมาไว้ในโมแห่นี้
“นี่มัน… อะไรเหรอะ
ทำไมถึมีห้อแล็ปในห้อทำานอุ และยัมีสวนอไม้ในห้อแล็ปอุอี”
เธอพึมพำถามะสายาทอมอสวนอไม้ำลอนาย่อมๆ
้วยแววาื่นเ้น
ไลลานาเป็นนอบอไม้มาๆ เธอเิบโมาับร้านอไม้ั้แ่เ็ๆ
มาราผู้ล่วลับอเธอเยเป็นเ้าอร้านอไม้
่อนร้านนั้นะถูปิลหลัาแม่เธอเสียีวิไป
หิสาวึผูพันับอไม้เป็นอย่ามา
เรียไ้ว่าเิบโมาพร้อมับสวนอไม้เลย็ว่าไ้
“ุอบไหมรับ” ไฟัลทอสายามอใบหน้าสวยที่ำลัผลิรอยยิ้มหวานละมุนยามเหม่อมอสวนอไม้ำลออเา
เารู้เรื่ออไลลานาเป็นอย่าี รวมถึเรื่อที่เธอผูพันับอไม้มาๆ ้วย
“อบ่ะ…” เสียหวานยิ้มอบ่อนะัเล็น้อย
เธอเยหน้ามอร่าสู้าายพลามวิ้วหน่อยๆ “ุยัไม่อบันเลยนะะว่าทำไมถึมีสวนอไม้อยู่ในแล็ปอุไ้ละะ?”
“เรื่อนั้น…” ไฟัลยัยิ้มบา
เาูมือหิสาวมาที่โ๊ะทำานลาห้อแล็ป
หยิบหลอทลอหลอหนึ่ึ้นมาเปิฝาแล้วยื่นส่ให้เธอ ิ้วสวยเลิึ้นน้อยๆ
มอเา้วยวามไม่เ้าใ “นี่ือลิ่นอ DGP ที่ผมพิัวเป็นประำ”
“ะ? น้ำหอม DGP น่ะเหรอะ” ไลลานายับเ้าใล้แล้ว่อยๆ
สูมลิ่นหอมาหลอทลอที่ไฟัลยื่นมารหน้า
ลิ่นหอมเเ่นเียวับลิ่นายอเาแผ่ำายอบอวล ใบหน้าสวยเห่อร้อน เมื่อู่ๆ
วามรู้สึเหมือนำลัถูไฟัลโอบอแล่นวาบเ้ามา
ไฟัลลอบสัเสีหน้าหิสาว เายัยิ้มบา
วาหลอทลอลที่เิม่อนนั่ลบนเ้าอี้ทำานโยมีไลลานายืนนิ่อย่าทำัวไม่ถู
เธอไม่รู้ว่าัวเอวรทำอย่าไรับสถานาร์อนนี้ี อยู่ีๆ บรรยาาศมัน็แปลๆ
ึ้นมา เธอวาสีหน้าไม่ถูเลย
“มารนี้หน่อยสิรับ” เสียเรียทุ้ม่ำเสียนนถูเรียหัวใเ้นผิัหวะ
เธอมอเาอย่าั่ใั่วรู่ ่อนะยอมเินเ้ามาหยุยืนรหน้าเา
ไฟัลเยหน้ามอไลลานา แววาอเามีเลศนัยนร่าบาเือบะถอยหลัหนี
แ่ถูมือหนาว้า้อมือไปับเอาไว้ทัน “อย่าหนีสิรับ
ไหนบอว่าอยาะทำานไ”
“็… ทำานอะไรล่ะะ
ุะให้ันทำานอะไระ” เธอพูไปบิ้อมือไป
แ่มือหนาไม่ยอมปล่อย่ายๆ แถมยัยมือเธอึ้นมารหน้าเา
่อนรปลายมูลบนหลัมือบาแผ่วเบา วาม้อวาหวาน้วยแววานุ่มลึ
ทำเอาหัวใวน้อยเ้นระส่ำแทบลั่
“านอุ็ือ… อยู่ับผมนว่าผมะเสร็็พอ”
ความคิดเห็น