Once upon a time (กาลครั้งหนึ่งของเรา) - นิยาย Once upon a time (กาลครั้งหนึ่งของเรา) : Dek-D.com - Writer
×

    Once upon a time (กาลครั้งหนึ่งของเรา)

    ถ้ารอยยิ้มมึงมันไม่ได้เกิดจากกูแล้ว “เรายังเป็นเพื่อนกันเหมือนเดิมได้ไหม”

    ผู้เข้าชมรวม

    219

    ผู้เข้าชมเดือนนี้

    15

    ผู้เข้าชมรวม


    219

    ความคิดเห็น


    0

    คนติดตาม


    2
    หมวด :  ซึ้งกินใจ
    จำนวนตอน :  2 ตอน
    อัปเดตล่าสุด :  9 พ.ค. 63 / 19:06 น.
    ตั้งค่าการอ่าน

    ค่าเริ่มต้น

    • เลื่อนอัตโนมัติ

    Inspire from sG


    เป็นเพียงจินตนาการของผู้แต่งและอ้างอิงเหตุการณ์ชีวิตจิงเพียงบางส่วนเท่านั้น


    Prologue


              ผมพึ่งเปิดเทอมวันนี้เป็นวันแรก มันก็จะงงๆหน่อย ไปไหนมาไหนไม่ค่อยถูก เพื่อนสมัยม.ปลายผมก็แยกย้ายกันไปเรียนคนละที่ ตอนนี้ผมกำลังเดินไปตึกเรียนที่ LH1 แต่ประเด็นคือผมดูห้องเรียนไม่เป็นวันแรกที่ปฐมนิเทศผมก็ว่าผมจำได้นะผมก็ไม่เข้าใจว่าทำไมวันนี้ผมลืมซะได้

    เอาวะเดินไปถามคนแถวนั้นก็ได้ใช่ครับผมมาผิดตึก ตอนนี้ผมอยู่ที่ LH3

    “ชิบหายแล้ว!! อีกห้านาทีคลาสเริ่มแล้วตึกอยู่ไกลกันซะด้วย ให้ตายเถอะไอ่หมูกรอบ ใช่ครับหมูกรอบเป็นชื่อผมเอง นอกจากจะชื่อหมูกรอบแล้วผมยังชอบกินหมูกรอบมากๆเลยครับ นับว่าเป็นนัมเบอร์วันอินมายฮาร์ทก็ว่าได้ 555555555

    พักเรื่องแนะนำตัวก่อนนะครับตอนนี้ผมต้องตั้งใจเรียนแล้ว เหนื่อยด้วยวิ่งมาตั้งไกลขอผมเรียนหนังสือก่อนนะครับ

              หมดคาบแรกไปอยากหวุดหวิด ดีที่อาจารย์แค่แจก Course Syllabus แล้วแนะนำเนื้อหาวิชาเบื้องต้นนิดหน่อย ตอนนี้ผมมีเพื่อนในคลาสแล้วมันชื่อไอ้พันษา ผมชวนมันมากินข้าวเที่ยงด้วยกันที่บาใหม่ก่อนจะแยกย้ายกันกลับบ้าน ใช่ผมมีบ้านที่กรุงเทพฯ แต่จริงๆแล้วผมเป็นคนจังหวัดแพร่ครับ ตอนแรกอยากเรียนที่ มช. เพราะใกล้บ้าน แต่ติดที่นี่ตั้งแต่รอบรับตรงก็เลยขี้เกียจยื่นรอบแอดก็เลยเลือกให้จบๆไปครับ ผมพูดเหมือนคนขี้เกียจใช่ไหมครับ ใช่ครับผมเป็นคนขี้เกียจ นอกจากเกมส์แล้วมีแค่กินกับนอนครับที่ผมชอบมากที่สุด 55555555555 แต่ถ้าให้เลือกระหว่างคุณกับนอน ผมก็เลือกนอนกับคุณนะครับ 55555555 ล้อเล่นครับ จริงๆ ผมเป็นคนเข้าถึงยากนะครับเพราะกำแพงที่บ้านค่อนข้างสูงปีนลำบากนิดนึง ถ้าถามว่าทำไมไม่เข้าทางประตู ผมไม่ให้เข้าครับหลายคนชอบบอกว่าผมหน่ะกวนแล้วก็ดื้อ แต่รู้สึกจะเจอคนพูดอย่างหลังบ่อยๆ ธรรมดาครับก็ผมเป็นผู้ชายเรื่องดื้อมันเป็นปกติอยู่แล้วหรือทุกคนไม่เป็นครับ

    อ่อ ไม่เป็นสินะแหงแหละก็มีแต่ผู้หญิงนี่ เหอะ !!!!!

    เอาหล่ะผมไปเล่นเกมส์แล้วนะทุกคนเดี๋ยวมาใหม่ มั้งนะ ย้ำว่า!! มั้งนะ ผมไม่ได้ล้อเลียนผู้ผดุงศาสนานะอย่า

    ดราม่าใส่ผมน่ะ ไม่งั้นผมจะหายเข้าไปในเกมส์แล้วไม่กลับออกมาอีก                                                     

    --

    เปิดเทอมได้สองเดือนแล้วก็ดีครับสนุกดีครับ ผมเรียนรัฐศาสตร์นะครับเผื่อทุกคนยังไม่รู้ สนุกดีครับเปิดโลกทัศน์ผมมากๆ ทำให้ผมรู้ว่าจริงๆแล้วที่มีการแบ่งดินแดนการปกครอง การล่าอาณานิคม การนับถือศาสนาส่วนใหญ่แล้วมันมาจากแค่สิ่งๆ เองครับ อำนาจล้วนมีแต่คนที่อยากมีอภิสิทธิ์เหนือกว่าคนอื่น แม้กระทั่งศาสนาที่ทุกคนนับถือผมยังคิดเลยว่ามันเป็นกลลวงให้เราอยู่ทีมใดทีมนึงต่างหาก เพราะถ้าเป็นที่ยึดเหนี่ยวจิตใจจริงๆ จะมีสงครามครูเสดทำใมจริงไหมครับ โทษทีครับที่ร้อนวิชาไปหน่อย นี่เปิดเรียนแค่สองเดือนนะเนี่ย แต่เอาล่ะ!! ทุกคนอย่าดราม่านะครับนี่เป็นเพียงความคิดเห็นส่วนตัวของผมเท่านั้น

     เออลืมบอกอีกเรื่องนึงผมได้เข้าประกวดเฟรชชี่ของคณะด้วยนะจะบอกให้ เห็นหรือยังว่าชื่อหมูกรอบไม่ได้มาพร้อมความอ้วนแต่มาพร้อมความหล่อทั้งนั้น ถ้าทุกคนไม่เชื่อเสิร์ทดูเฟชรชี่บอยรัฐศาสตร์ได้เลยครับ

    เรื่องเรียนก็ชิวครับสบายผมถนัดสายนี้อยู่แล้ว ส่วนเรื่องเพื่อนก็ดีครับไอพันษามันคนง่ายๆครับ แต่ติดแฟนไปหน่อยแต่ไม่เป็นไรผมมีเพื่อนหลายคนอยู่ครับ ส่วนไอทีมรู้จักหลังไอ้พันษาครับเห็นมันชอบเล่นเกมส์ครับเลยได้มาสนิทกัน  ส่วนคนอื่นๆ หรอครับผมขี้เกียจเล่ารู้จักแค่สองคนนี้พอ

    ชีวิตในมหาลัยสนุกดีนะครับทุกคนได้เจอคนใหม่ๆ สังคมใหม่ๆ การใช่ชีวิต ผู้คน ทัศนคติ รวมๆแล้วดีครับแนะนำ มหาลัยผมนี่สุดยอดครับทุกคนต้องมานะครับแอบกระซิบบอกแถวบางเขนครับแต่ฤดูฝนลำบากหน่อยเพราะน้ำท่วมครับผมนี่งงมาก ทุกคนต้องปีนกำแพงกันเก่งๆอย่าลืมฝึกกันนะครับ รุ่นพี่ที่บอกให้หนีไปอย่าไปฟังครับเค้าชอบดองงานละทำไม่ทันเลยชอบบ่นว่าโต้รุ่งบ่อย ทุกคนต้องลองเจอด้วยตัวเองนะครับไม่ชอบก็ไปตึกระพีครับ ลาออกครับไม่มีอะไรยาก

     

     

     

     

     

     

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น